Warmdraaien

Warmdraaien – Finale

Ik schrijf deze column vrijdag 5 november, precies een week voor deze MotoPlus verschijnt. Grote kans dus dat als je dit leest de wereld er anders uitziet. En dan bedoel ik vooral de motorsport-wereld, want vrijwel alle kampioenschappen naderen hun einde, en er vallen volop beslissingen.

Een van de belangrijkste – zo niet hèt belangrijkste – kampioenschap was dit jaar op een bepaalde manier ook het minst spannend: in ons vorige nummer kon je alles al lezen over de eerste Franse MotoGP-wereldkampioen Fabio Quartarro. Met zijn vierde plaats op Misano kwam de sympathieke Fransman ver buiten bereik van de concurrentie. Wat die MotoGP-wereldtitel betreft doen de wedstrijden in Portimao (afgelopen zondag) en Valencia (aanstaande zondag) er dus niet zo meer toe. Ik had af en toe ook het idee dat er naast een verbeten Quartararo dit jaar eigenlijk niemand wereldkampioen wilde worden; te vaak wisselden rijders zeges af met crashes of matige finishes. Mij verbaasden de enorm wisselden prestaties van rijders en van teams: het werd bijvoorbeeld pijnlijk duidelijk dat Honda de afgelopen jaren de pijlen veel teveel op Marc Marquez had gericht. Misschien ook wel logisch, want met een fitte Marquez heb je niemand anders meer nodig. Maar als je toprijder geblesseerd raakt, kom je als team ook in een vrije val terecht, omdat blijkbaar geen enkele ander rijder overweg kon met die machine. Een week voor Assen meldde Marquez zich weer eens op het ereschavot, en pas vorige week in Misano won hij na ruim twee jaar weer op een circuit dat met de klok mee gaat (en dus zijn rechterarmarm zwaar belast). Om vervolgens thuis tijdens het trainen te crashen met zijn crossmotor en door een hersenschudding opnieuw uitgeschakeld te raken. De gifbeker was voor Marquez èn voor Honda blijkbaar nog niet leeg.

Diezelfde gifbeker lijkt ook bij KTM rond te gaan: nadat ze vorig jaar de aansluiting met de MotoGP-top leken te hebben gevonden, is het dit jaar eigenlijk alleen maar bergafwaarts gegaan. Natuurlijk, begin juni won Oliveira in Barcelona en Brad Binder maakte zich onsterfelijk door op slicks KTM’s Oostenrijkse thuisrace in de regen te winnen, maar dat waren veel te zeldzame hoogtepunten. Als verzachtende omstandigheid speelt het merk wel een hoofdrol in de Moto2 (dat wil zeggen dat Gardner en Fernandez strijden om de titel op een Kalex met een Triumph-blok, voorzien van KTM-stickers) en Moto3 (al verspeelde Acosta zijn immense voorsprong miraculeus, en hijgt Honda-rijder Foggia hem alsnog in de nek). Neemt niet weg dat het uitblijvende MotoGP-succes in Mattighofen wel gaat knagen. De economische expansiedrift van het concern lijkt de sportprestaties te remmen, zelfs hun stabiele hegemonie in het terrein – lees rally, enduro en motorcross – lijkt even voorbij. Honda won de laatste twee Dakar-rally’s, in de enduro’s maken Beta, TM en Sherco het leven van KTM zuur en ook in de motorcross moeten ze bittere pillen slikken. In de MX2 ging de 2021-wereldtitel al naar de Franse Yamaha-rijder Maxime Renaux, en in de MXGP is die titel op het moment dat ik dit schrijf ook verre van zeker.

Al hoop ik daar samen met duizenden andere Nederlandse crossfans natuurlijk wel op, want onze eigen Jeffrey Herlings verdedigt de oranje MXGP-eer tegenover de Fransman Romain Febvre op zijn Kawasaki en de Sloveen Tim Gajser op zijn Honda. Zoals gezegd: als je dit leest weet iedereen hoe de superspannende MXGP-finale is verlopen en of Herlings de nieuwe 2021-wereldkampioen is geworden. De drie kanshebbers stonden voor de twee laatste GP’s (afgelopen zondag en afgelopen woensdag) maar drie puntjes uit elkaar, en dreven elkaar werkelijk tot het uiterste. Zelden is de finale van een crosskampioenschap spannender geweest. Het is eigenlijk maar goed dat het nu afgelopen is, want ik hield geen nagels over…