Warmdraaien – Bochten
Toen ik vorige week zelf even in MotoPlus 20 zat te neuzen, moest ik op pagina 65 direct even terugdenken aan mijn Alpentoer op de BMW R1250RT, en kon ik een glimlach niet onderdrukken.
Onderweg naar het ‘Alpenmasters-basiskamp’ in het Oostenrijkse Nassfeld had ik voor mezelf een aardige tochtje uitgezet over onder meer de Splügenpass. En nadat ik de mooie vloeiende slingers aan de Zwitserse kant achter me had gelaten kreeg ik op pashoogte gezelschap van een Italiaan op een oudere Moto Guzzi. Nu weet ik uit ervaring dat je in de bergen nooit moet spotten met locals; die kunnen je soms een flink minderwaardigheidscomplex bezorgen door je bijvoorbeeld zelfs in een Fiat Panda op achterstand te rijden. Tja, als zo’n bergpas in je achtertuin ligt en je voor je werk of dagelijkse boodschappen heel vaak zo’n pasweg rijdt, dan ken je op den duur natuurlijk elke bocht en elke putdeksel. En daar valt nauwelijks tegenop te sturen.
Ik zag die Guzzi schijnbaar moeiteloos elke bocht nemen, ook in het smalle Italiaanse deel van de pas waar veel haarspeldbochten in donkere, nauwe tunneltjes liggen. Bovendien loopt het wegdek daar enorm schuin en moet je dus wel blijven rijden en balanceren: even een voetje uitsteken aan de binnenkant van de bocht heeft geen zin en leidt over het algemeen tot een val plus een gedeukt ego.
Maar naast die kennis van de weg zorgden ook de relatief smalle banden (ik schat voor een 3,50 x 18 en achter 4,00 x 18) ervoor dat de Guzzi als vanzelf door de bocht rolde, zoals in ons vorige nummer zo helder werd uitgelegd. Ook schuin in de bocht komt het aanrakingsvlak tussen band en wegdek bij dit soort smalle banden immers relatief weinig uit het midden te liggen, en bovendien verschilt die afstand waarover dat punt verschuift maar heel weinig bij voor- en achterband.
De 120/70-17 en 180/55-17 banden op mijn RT zorgden wat dat betreft voor een heel ander stuurkarakter: het contactvlak kan daarmee wel tot 80 mm uit het midden verschuiven, en dat vraagt aanzienlijk meer stuurkracht en bewust insturen op lage snelheid. Maar ja we hebben er zelf omgevraagd, nietwaar, met de huidige prestaties, het huidige gewicht en de eisen die we tegenwoordig stellen aan de wegligging. In de hele krappe bochten is het weliswaar een beetje dwingen en duwen, maar op snelheid rijdt zo’n moderne machine doorgaans als op rails en blijft hij zelfs met volle belading op topsnelheid bizar strak. Niet alleen motorisch, maar ook op het gebied van wegligging en stabiliteit is er in 40 jaar tijd een megastap gezet!
We kregen trouwens veel positieve reacties op het bewuste artikel over bochtentechniek en de ideale lijnen. Als motorrijder raak je wat dat betreft nooit uitgeleerd. Daarom is het ook zo mooi dat provincies Gelderland en Overijssel in navolging van Friesland, Drenthe en Utrecht tegenwoordig een voortgezette rijopleiding subsidiëren, zodat motorrijders een aanvullende training kunnen volgen met het doel veiliger op pad te kunnen. De internationaal erkende KNMV-training Risico Herkennen, die normaal 255 euro kost, kost voor inwoners uit de genoemde provincies bijvoorbeeld slechts 50 euro. En hoewel velen de motor inmiddels gepoetst en wel in de garage hebben gestald en alweer wachten op voorjaar 2022, is het wellicht een idee om je nu vast te oriënteren op zo’n voortgezette rijvaardigheidscursus net na de winterstop. Zeker in het voorjaar kan zoiets immers best nuttig zijn om je skills na de winterslaap weer op te krikken, weer vertrouwd te worden met je machine en beter te gaan anticiperen op verschillende verkeerssituaties. Bovendien is het niet alleen nuttig, maar vaak ook heel leuk om zo’n dagje – met gelijkgestemde zielen – mee te maken. Waarbij veel verzekeringen ook nog eens extra korting geven als je kunt aantonen dat je zo’n cursus hebt gevolgd. Dus wat let je?
Eric Bulsink – hoofdredacteur MotoPlus
