Transformatie
Begin september was ik in m’n laatste vakantieweek onderweg met 23 MotoPlus-lezers in de Alpen, voor onze jaarlijkse Alpenmasters-lezersreis. Een weekje onbekommerd sturen en de ongebruikte zijkanten van de Bridgestone T32’s op m’n BMW R1250RT bijwerken.
Dat het weer ons in deze tweede groep ook nog eens uitermate goed gezind was – het was zelfs zomers – was een gelukje, helaas reed de eerste lezersgroep een weekje eerder wel een paar dagen in de regen; niets zo onvoorspelbaar als het weer in de bergen, zeker in het najaar.
Vanuit Plattners Alpenhotel midden in het grote skigebied van Nassfeld – gelegen op de grens tussen Oostenrijk en Italië, met Slovenië op steenworp afstand – toerden we onder meer via door That Motortours uitgezette routes door Karinthië, de Italiaanse provincie Friuli, de Sloveense Mangart-pas, het Triglavski nationale park en de Sextner Dolomieten. We passeerden tientallen kleinere en onbekende bergpassen, die minder tot de verbeelding spreken als bijvoorbeeld de Furka, Splügen en Stelvio, maar die mij in elk geval verbaasden met hun bochtige wegdek en fraaie natuur.
Deze lezersreis is ooit ontstaan als spin-off van de jaarlijkse Alpenmasters-test, waarvan we het afgelopen nummer weer de finale publiceerden. Een finale met een voor velen verrassende winnaar, want het zevenkoppige testteam – onder wie onze eigen Twan Hulshof – koos de nieuwe Ducati Multistrada V4S tot ultieme bergkoning.
Ik keek daar trouwens niet eens van op: toen ik in december 2020 in België mijn eerste testrit maakte met deze nieuwe viercilinder-Multistrada (zie MotoPlus 24-2020) was ik vanaf de eerste kilometers diep onder de indruk. Deze motor heeft werkelijk alles – nou ja alles, het benzineverbruik viel mij helaas niet mee – om een absolute topper te worden.
Eén deelnemer aan de MotoPlus-lezersreis reed al op zo’n nieuwe Multistrada V4, een motor die ondanks de aanwezigheid van veel GS-sen, Super Adventures, Superdukes en nieuwe RT’s opviel. Terwijl hij in ogen van echte Ducatisti toch een knieval is naar ‘de normale wereld’. Zo is immers de geniale desmodromische klepbediening – waarbij de kleppen onder dwang worden geopend én gesloten – verdwenen bij deze Multistrada, net als het kenmerkende stalen buizenframe en de enkelzijdige achterwielophanging.
Dat kun je inderdaad erg jammer vinden, maar je kunt ook de werkelijkheid onder ogen zien: met al hun technische lekkernijen, al hun emotie en al hun sportsuccessen lukte het Ducati maar niet om de stap naar het grote publiek te maken. Al jarenlang rollen er jaarlijks rond de 50.000 nieuwe Ducati’s uit de fabriek in Bologna, en dat kan met hun huidige brede modelgamma nauwelijks winstgevend zijn. Aangezien Ducati tegenwoordig één van de twaalf merken van het VW-concern is, zullen er dan ook zeker eisen zijn gesteld aan CEO Claudio Domenicali. Nu is die laatste als kind van de fabriek in mijn ogen ook precies de juiste persoon om de brug tussen verleden en toekomst te slaan en daarmee de transformatie in te zetten waardoor de rode machines uit Bologna toegankelijker worden en een groter publiek gaan aanspreken. Deze Multistrada V4S is daar een uitstekend voorbeeld van, net als de nieuwe Monster 950 (die als de beste Monster ooit wordt genoemd), de Panigale V4 én de Streetfighter S. Met deze nieuwe generatie motorfietsen zet Ducati in mijn ogen echt een enorme stap voorwaarts!
Eric Bulsink – hoofdredacteur MotoPlus
