Honda CB750A: Waarin zit de lol van een automatische bak?
De Honda CB750A met semi-automatische versnellingsbak is nooit een succes geworden. De meeste motorrijders zullen hem niet eens kennen, vaak niet eens als ze bekend zijn met motoren uit de jaren zeventig. Daar moeten we maar eens verandering in brengen.
Waarin zit de lol of het voordeel van een automatische bak? In zekere zin ten eerste in de zeldzaamheid – de CB750A werd exclusief gemaakt voor Amerika, Canada en Japan en nooit officieel geïmporteerd in Europa.
Civic
De eerste versie van de CB750 met koppelomvormer en tweetraps-versnellingsbak verscheen in 1976. Honda had op dat moment al ervaring opgedaan met deze transmissie in de Civic-personenauto. Uiteraard mikte Honda met de CB750A op de Amerikaanse markt, waar veruit de meeste auto’s voorzien zijn van automaat. Reinhard Hopp vermeldt in zijn standaardboekwerk over de CB750 in totaal 7.331 gebouwde exemplaren in 1976 en 10.560 in 1977.
Het afscheidsmodel van 1978, met de laatste modelwijzigingen, werd met zo’n 20.000 exemplaren weliswaar het beste verkocht, maar een doorslaggevend succes werd de halfautomaat niet. We rijden met een model uit het laatste modeljaar.
(tekst gaat onder de foto verder)
De Honda CB750A Hondamatic. Foto: MotoPlus
Ronde carterdeksel
Het rijklaargewicht is 266 kilo, waarvan alleen het motorblok al 97 kilo op de schaal brengt. Een van de herkenningspunten van de bijzondere transmissie is het ronde carterdeksel rechts, waar normaalgesproken de natte multiplaatkoppeling zit. De choke voor de vier Keihin-schuifcarburateurs met de kleine doorlaat van 24 millimeter zit goed bereikbaar op het stuur. De viercilinder slaat gewillig aan en loopt meteen mooi rond. De lage compressieverhouding van 8,6 : 1 en de meest tamme kleptiming van de hele CB750-serie bepalen het karakter: weinig topvermogen en een nog soepeler koppel onderin.
Op het kentekenbewijs staat 38 kilowatt, dat is een kleine 52 pk, afgegeven bij 7.500 toeren. Niet bepaald veel, zeker bij dit hoge gewicht. De eerste CB750 in 1969 had nota bene nog 67 pk bij 8.500 toeren.
Nauwkeurig
Het rijplezier zit hem in het rustige genieten. Het zeer comfortabele, royaal gevoerde zadel is vanaf de eerste meters een genot. Zo kun je het urenlang volhouden. Daarbij speelt ook de 19,5-liter-tank een positieve rol. Het laadvermogen is met 163 kilo echter erg krap. Twee volwassenen zonder bagage erop gaat nog net. Een pluspunt van deze late SOHC-CB750 is het rijwielgedeelte. De Honda ligt mooi rustig en nauwkeurig in de bocht, en is comfortabel zonder deinerig te zijn. Er waren in de jaren 70 duidelijk slechter gedempte schokdempers dan deze twee met hun 91,5 millimeter veerweg. De eenvoudige remmen vragen om een sterk anticiperende rijstijl.
Temeer omdat de motorrem met deze transmissie gering is. Toch is het technisch een van de meest fascinerende en zeldzaamste Honda 750’s, een motor bovendien, die bijna niemand hier kent.15
