Column Peter de Boer (4)

Tijdens de rijlessen keek ik al uit naar de dag waarop ik zelfstandig de weg op mocht. En met het rijbewijs en een pak (zie mijn vorige columns) werd het nu dus tijd voor mijn eigen stalen ros.Aangezien ik twee meter groot ben, had ik al op internet zitten zoeken naar motoren die geschikt zijn voor lange personen. Veel was daar niet over te vinden; meestal werd er in dit geval verwezen naar allroads, maar dat is nu juist het segment dat mij het minste aanspreekt. Of die me gewoon te duur zijn. Op de vraag of ik een nieuwe of een gebruikte motor zocht, werd het antwoord ook door mijn portemonnee gegeven…Kortom: eerst maar eens naar wat motorzaken om wat proef te zitten en me te laten informeren. Een Yamaha Diversion 900 of een oude FJ past goed en waren qua prijs best gunstig. De Honda CB1300 paste me ook goed, maar was alweer duurder. En ook te nieuw, want, mijn ‘geboorte als motorrijder’ begon in feite met het horen van oldtimers in de buurt. Maar aangezien ik niet veel van techniek weet, is al te oud ook weer niet de bedoeling.Ik zocht in eerste instantie vooral bij de particuliere advertenties, ook al vanwege de koopjes. Maar mijn zelfvertrouwen kreeg een deuk toen ik op de rijschool het verhaal hoorde van iemand die net een Kawasaki, niet eens voor heel weinig, particulier had gekocht. Na tweemaal met de motor te hebben gereden moest die motor al naar de dealer. De vorige eigenaar had al wel gezegd dat er een paar kleine dingen aan de motor moesten gebeuren, maar dat zou volgens hem helemaal niet zoveel kosten, de machine was immers perfect onderhouden… Helaas werd de rit naar de garage ook de laatste voor die motor, want hij was het repareren gewoon niet meer waard… Tja, als je dat soort ‘bemoedigende’ verhalen hoort, ga je als beginner wel twijfelen. Ook al omdat ik zelf weinig motorkennis heb en ook niemand in mijn omgeving ken die ik om raad kan vragen.Na lang wikken en wegen en speuren had ik me bedacht dat het een BMW K75 ging worden. Met name de S is een leuke motor en toch best bijzonder. Bovendien paste ik er erg goed op. Op een verjaardag kwam mijn zoektocht naar de K75 aan de orde, toen mijn Duitse vriend riep dat ik zijn Suzuki Bandit 1200 ook kon kopen. Hij reed er immers zelf niet meer op en de motor moest weg. Nu weet ik van mijn vriend dat hij zelfs de spoelbak na de afwas nog weer afwast: zijn motor was echt in topconditie en ziet er uit als nieuw. Maar ja, om meteen mijn eerste motor te importeren uit Duitsland, oef… Toch ging ik kijken en meteen voor de bijl: dit ging hem worden!Eenmaal terug in Nederland meteen maar uitgezocht wat ik moest doen voor het Nederlandse kenteken: de motor moest eerst naar Nederland en door de RDW gekeurd worden, terwijl er BPM bij de belastingsdienst betaald moest worden.Omdat ik geen aanhanger of een busje heb, heb ik hem rijdend opgehaald met een zogenaamd eendagskenteken van de RDW. Eigenlijk mag je daar niet mee in Duitsland rijden, maar de machine stond pal over de grens, dus dat heb ik erop gewaagd. De Duitse variant hierop is een vijfdaagskenteken, die met verzekering 150 euro kost, maar ik ging er maar van uit dat de Deutsche Polizei de Nederlandse formulieren toch niet begrepen en heb het er dus op gewaagd. Bij de RDW keurstation kon ik terecht zonder afspraak. Op hun site had ik al uitgezocht welke papieren ik allemaal bij me moest hebben voor de motorkeuring, zoals de originele ‘Fahrzeugbrief’, het Duitse kentekenbewijs. Ook de keuringspapieren van de Duitse TUV (de APK) nam ik mee en daarmee voerde de RDW een visuele keuring uit en werd het framenummer gecontroleerd. Ook werd in de computer gekeken of de motor niet als gestolen stond gemeld, wat dus niet zo was, zodat ik binnen 10 minuten klaar was.Daarna moest ik alleen bij het belastingkantoor nog BPM betalen, waarvoor je weer twee belastingformulieren moet invullen met onder meer de gegevens van de motor en de oorspronkelijke nieuwprijs in Nederland. Uiteindelijk moest ik slechts 49 euro BPM betalen, omdat mijn motor al behoorlijk oud is. Na betaling kreeg ik het nieuwe kentekenbewijs een paar dagen later in huis gestuurd en kon ik een kentekenplaat laten maken bij een automaterialenbedrijf. Daar kon ik zelfs op wachten, zodat ik meteen weer naar huis ben gefietst, de plaat op de motor heb geschroefd en onmiddellijk de weg op ben gegaan. Op mijn eigen Suzuki!