Oude Liefde: Harley-Davidson FLHP
Voor velen is het een droom, voor anderen een drama; geen motor zo omstreden als een Harley-Davidson. Voor Patrick Peters uit Nijmegen kwam de Harley-droom uit donker-Afrika als een kleine nachtmerrie. Een nachtmerrie die 10 jaar lang duurde, waarin hij zijn HD helemaal restaureerde.Fanaten noemen het een lifestyle en kopen bijna alles waar Harley op staat en groeten onderweg alleen andere Harley’s. Maar Patrick Peters ziet dat toch anders: “Eigenlijk is zo’n Harley alles wat je niet wilt hebben. Het rijdt niet, het remt alleen met behulp van de goden, is langzaam en redelijk onbetrouwbaar. Je moet gewoon een beetje masochist zijn om hiermee te willen rondrijden.” Hij kijkt me even vragend aan, maar ik weet niet goed wat ik hieruit moet concluderen. Als we de garage bij zijn Nijmeegse nieuwbouwhuis binnenstappen, blijkt echter dat Patrick zich absoluut niet blind staart op de Harley, want er staat ook nog een flitsende Suzuki GSX-R750 en een sportieve Puch racer uit de jaren 60. Dat is toch niet de juiste ambiance voor een Harley-Davidson-garage; daar verwacht je posters aan de muur van vrouwen met te grote borsten die in te moeilijke houdingen een op te glimmende Harley zitten, met op de achtergrond stoere bebaarde mannen die schijnbaar veel interesse hebben in potten bier. Hebben we hier te maken met een gespleten persoonlijkheid? Een soort Jekel en Harley?Patrick: “Dat tweeledige dat zit mij ook wel eens dwars. Racen vind ik prachtig en dan kom je al snel terecht bij iets Japans, maar ook het klassieke heeft mijn aandacht en daar komt de Puch-racer in beeld. De Harley lijkt daar een beetje tussenin te zweven. Die straalt kracht en onoverwinnelijkheid uit maar heeft ook dat woeste eenvoudige,” reflecteert Patrick. “Overigens stoort het hele imago rond het merk me wel een klein beetje.”Zoals zo velen kon de kleine Patrick als veertienjarige alleen maar van het Amerikaanse customgeweld bij de lokale tijdschriftenhandelaar dromen, die naast de reguliere motorbladen ook het Amerikaanse blad ‘In the Wind’ verkocht. “Ja, ja,” lacht Patrick, “dat ging over heel boos kijkende mannen die – zonder helm op – met hun haren wapperend in de wind op een Harley reden en altijd van die bloedmooie vrouwen bij zich hadden. Je vroeg je af waarom die vrouwen ook maar in de buurt wilden zijn van zo’n ongelikte beer en daar had ik op die leeftijd maar één verklaring voor: dat moest wel door de aantrekkingskracht van die Harley komen. Want die mannen zagen er niet uit en ik moet zeggen,” voegt hij er lachend aan toe, “Zo’n Harley is gewoon een enorme ‘Babe-magnet’.”Ondertussen, in de echte wereld, rijdt zijn oudere broer Jan op een Honda 350 rond. “Een prachtige motorfiets, die enorm veel indruk op me maakte. Maar het was toch niet echt Milwaukee Steel,” zegt Patrick erover. Wanneer hij in 1986 18 jaar wordt, haalt hij meteen zijn motorrijbewijs. “Mijn broer Jan had zijn Honda 350 net ingeruild voor een Yamaha SR500 en als arme student mocht ik daar af en toe ook mee rijden. Totdat ik die Yamaha dus volledig total loss bij hem terugbracht. Daar wordt heden ten dage nog regelmatig door broer Jan aan herinnerd…Vier jaar later heeft Patrick inmiddels zijn eigen motor: een heuse BMW R100RS, wanneer hij hoort van een partij van 128 stuks Harley-Davidson FLHP’s, die afkomstig zijn uit Nigeria en hier verkocht worden. Hij twijfelt geen moment, verkoopt zijn BMW voor 7000 oude Hollandse guldens en besluit op één van die Nigeriaanse HD’s te kopen en op te gaan knappen.Harley heeft patent op het gebruik van letters als typeaanduiding en de naam FLHP staat voor Elektra Glide in politie-uitvoering (waarbij de P dus voor Police staat). De motor is echter niet of nauwelijks aangepast voor politiewerk, alhoewel Patrick vermoedt dat de dynamo wel is verzwaard om alle sirenes en zwaailampen levendig te houden. Het 1.340cc zware tweecilinderblok levert een vermogen van 67 pk bij 6.000 toeren en de motor weegt schoon aan de haak een gezonde 345 kilo.Een rondborstig model is het zeker met zijn grote toerscherm en wulps gevormde spatborden en tank. Dat de cilinderinhoud en het gewicht niet voor duizelingwekkende snelheden garant staan, was wel duidelijk, want de fabriek geeft als top 150 km/uur op. Dat was in Nigeria waarschijnlijk meer dan voldoende.“Ik moet bekennen, het was een beetje een blind date,” begint Patrick het verhaal over zijn Afrikaanse avontuur, “Of beter gezegd: ik was helemaal stekeblind, want toen ik ‘mijn’ Nigeriaanse Harley eindelijk zag, bleek het niets meer of minder dan een enorme schroothoop te zijn. Een roestbak, die hoogstwaarschijnlijk in de container was geladen met een shovel, want werkelijk alles was stuk. De verkoper vertelde mij nog dat ik mazzel had, want ik had een wel héél bijzondere machine. Mijn HD was namelijk altijd gebruikt in de persoonlijke lijfwachtenescorte van de Nigeriaanse president! Ja, dat was leuk geprobeerd, maar ik werd er op dat moment niet echt veel vrolijker van. Tjee, was deze aankoop nu wel zo’n goed idee? Toch begon ik na de eerste schrik enthousiast aan het restauratieproject. Binnen één maand was de FLHP volledig gedemonteerd en kon ik aan de wederopbouw beginnen. En die klus duurde dus 10 jaar!”“Toen de motor dan eindelijk klaar was en de eerste rit gemaakt moest worden was ik verschrikkelijk zenuwachtig. Ik wist gewoon niet hoe ik erop moest zitten. Maar hij deed het en ik heb de hele weg als een gek zitten fluiten. En ik fluit dus nooit,” aldus Patrick. Ondanks die royale opbouwperiode heeft hij geen moment spijt van zijn project. “Nee man, ben je gek. Het hele traject was van a tot z onvergetelijk. En achteraf een positieve gebeurtenis.”Toch heeft Patrick op het punt gestaan zijn Harley alweer in te ruilen. “Ik had mijn oog laten vallen op een Buell en ik stond in verschrikkelijke tweestrijd. Die Buell vind ik zo woest en bruut terwijl ik de FLHP het best kan omschrijven als de rijnaak onder de Harleys. Het maakt een ambivalent gevoel bij me los. Het was een heel emotioneel moment, maar ik ben achteraf blij dat ik het niet gedaan heb.”Inmiddels is de FLHP niet ‘standaard’ meer. Wanneer in huize Peters de extra slaapkamers namelijk gevuld worden met kroost, wordt het ook tijd om de Harley iets extra’s te geven. Via via tikt Patrick in 2005 een oude Ural-zijspanbak op de kop, die flink wordt verbouwd en aan de Harley wordt gehangen. “Het trotste ben ik nog op mijn zelfgemaakte zijspanstoel. Omdat ik vond dat de stoel ook weerbestendig moest zijn heb ik als basis teakhouten tegels uit een tuincentrum gebruikt en die daarna overtrokken. En het zit ook nog best wel goed! En zo gaat vanaf dat moment de Harley als zijspan door het leven. De kids vinden het prachtig; ze mogen graga in het bakje klimmen voor een ritje. Ik hoop natuurlijk dat mijn zoontje Thomas motoren leuk blijft vinden en dat hij in de verre toekomst ook zelf een eigen ‘Babe-magnet’ wil hebben, zodat we ooit samen met onze Harley’s mooie tochten kunnen maken.Wanneer we even buiten Nijmegen wat foto’s gaan maken van de Harley-Davidson FLHP, maakt de machine zijn bijnaam onmiddellijk waar. Een voorbij fietsende vrouw roept ons toe: “Zo, dat is pas een echte motor. Het is zeker niet eenvoudig om mee te rijden…” Ze kijkt Patrick een beetje steels aan, strijkt met een hand door het haar en kijkt nog even achterom terwijl ze verder fietst. Patrick schiet in de lach: “Kijk, dat bedoel ik nou. Dat gebeurt nu altijd als je met de Harley op stap bent![[bilder, selber auswahlen.]]Es sind 2 Scans bei laudert.Bild vom alten Motorrad muss dazu (Schrotthaufen, so ist er gekauft)Wenn platz: bild vom Kind in Seitenkoffer dazu, aber muss nicht unbedingd mit.
