MotoGP Jerez, Brno en Spielberg
Zonder wereldkampioen Marc Marquez is de MotoGP plotseling een ‘level playingfield’ waarin niets vanzelfsprekend is. Drie grands prix in vier weken gaven drie verschillende winnaars te zien. Na zijn knappe overwinning in de seizoensopener in Jerez domineerde Fabio Quartararo ook de tweede wedstrijd in Spanje. Rookie Brad Binder zorgde in Tsjechië voor een daverende verrassing door KTM haar eerste MotoGP-zege te bezorgen en een week later won Andrea Dovizioso de Grand Prix van Oostenrijk – nota bene 24 uur nadat hij zijn vertrek bij Ducati had aangekondigd.
Tijdens de Grand Prix van Andalusië op Jerez bevestigde Fabio Quartararo zijn status als kandidaat voor de wereldtitel. De 21-jarige Fransman startte voor de tweede maal op rij van pole en dook in de eerste ronde simpel in het gaatje dat de als tweede gestarte Maverick Viñales liet vallen, om vervolgens in de moordende hitte van 36 graden ogenschijnlijk moeiteloos weg te rijden van de achtervolgers. Quartararo werd de eerste satellietrijder met pole position en snelste raceronde die een grand prix leidde van start tot finish sinds introductie van MotoGP in 2002. Viñales zag ook teamgenoot Valentino Rossi langszij komen en moest na tien ronden ook nog de zeer sterke Pecco Bagnaia laten passeren. Toen de Italiaan op de Pramac Ducati echter zijn tweede plaats op moest geven vanwege een technisch defect, kreeg Viñales een tweede adem. Hij drong aan bij de tactisch zeer sterk rijdende Rossi – de negenvoudig wereldkampioen wilde de dans van de achtervolgers leiden – maar pas toen de veteraan een klein foutje maakte, greep de Spanjaard zijn kans. Quartararo werd de eerste satellietrijder sinds 2005 die twee grands prix op rij op zijn naam wist te schrijven. “Halverwege de race zag ik +12 laps op mijn rondenbord ”, verzuchtte de rijder van het Petronas Yamaha SRT. “Mijn voeten en handen waren zó heet. Het was mijn zwaarste race ooit.”
Viñales en Rossi zorgden met winnaar Quartararo voor het derde volledige Yamaha-podium in de MotoGP, het eerste sinds de Australische grand prix van 2014. En elke keer was Valentino Rossi er bij; dit keer slechts 0,6 seconde voor de nog aandringende Takaaki Nakagami. Teammaat Viñales gaf de uitgekookte Rossi een compliment. “Tegen het einde wilde ik VR voorbij, maar hij was zo sterk met het remmen; ik kwam niet in mijn eigen ritme”, schudde een uitgeputte Viñales het hoofd. Tijdens de Grand Prix van Spanje moest Rossi op een tiende plaats zijn M1 met een defect aan de kant zetten, een week later stuurde hij in de Grand Prix van Andalusië op hetzelfde circuits als herboren de Yamaha naar zijn 199e MotoGP-podium – zijn eerste sinds de Amerikaanse grand prix van vorig jaar. Sinds zijn eerste podium in de 500 cc waren 20 jaar en 87 dagen verstreken; een record. “Dit was een heel speciale race”, pufte Rossi, die samen met zijn nieuwe crewchief David Muñoz de Yamaha-leiding had weten te overtuigen dat hij een eigen koers moest varen om uit het dal te komen. “Na een heel moeilijk en frustrerend eerste weekend en het grootste deel van 2019 was dat ook al. Ik heb veel slechte races gehad en wel eens gedacht dat ik beter thuis kon blijven. De derde plaats geeft aan dat we op de goede weg zitten.”
De grote verliezer van de Grand Prix van Andalusië was Andrea Dovizioso. De nummer 3 van de Spaanse grand prix reed weliswaar van een veertiende naar zesde plaats; indruk maken deed de Ducati-coureur 12,5 seconden achter Quartararo bepaald niet. In Brno bereikte hij een pijnlijk dieptepunt. Op een circuit waar hij in 2017 nog won en vorig jaar tweede werd achter Marc Marquez, kwalificeerde Dovi zich als achttiende – zijn slechtste startplaats in al zijn 218 MotoGP-starts – en finishte na een pijnlijke race op een roemloze elfde plaats. En dat terwijl een door menigeen al afgeschreven coureur op een één jaar oude Ducati GP19 de show stal op zaterdag. Volledig onverwacht reed Johann Zarco naar de pole, de eerste voor het bescheiden Esponsorama team van teammanager Ruben Xaus. Een dag later zou hij andermaal een hoofdrol spelen, maar de absolute heldenrol was voor een MotoGP-rookie. Brad Binder kwam in 2009 als dertienjarige vanuit Zuid-Afrika naar Europa om deel te nemen aan de Red Bull Rookie Cup. Zeven jaar later won hij op overtuigende wijze de Moto3-wereldtitel voor Aki Ajo’s Red Bull KTM-team en drie jaar later miste hij het Moto2-kampioenschap op een luttele drie punten – nog altijd in dienst van KTM. In Brno schreef Binder twee dagen voor zijn 25e verjaardag op fenomenale wijze motorsportgeschiedenis. De Zuid-Afrikaan startte sterk vanaf de zevende plaats en bezette na twee ronden al de tweede plaats achter het Petronas Yamaha SRT-duo Franco Morbidelli en Fabio Quartararo. Toen Quartararo te langzaam bleek en de knap rijdende Morbidelli te ver weg leek te rijden, zette Binder de jacht in op de Italiaan. Terwijl zijn teamgenoot Pol Espargaro na contact met oud-teammaat Zarco in de tiende van 21 ronden onderuit ging, dichtte Binder in enkele ronden het gat naar Morbidelli en nam acht ronden voor het einde gedecideerd de leiding over. Ruim vijf tellen voor Morbidelli kwam Binder als de sensationele winnaar over de streep. Niet alleen was hij de eerste Zuid-Afrikaanse winnaar in de belangrijkste klasse, ook bezorgde hij KTM én WP Suspension hun eerste overwinning in de koningsklasse. Van rookie Binder werd voor aanvang van het seizoen al veel verwacht. In zijn MotoGP-debuutrace maakte hij in de openingsfase een fout, waarna hij vervolgens de rondetijden van de als tweede gefinishte Viñales evenaarde. Een week later clashte hij in de eerste bocht met zijn aanstaande teamgenoot Miguel Oliveira, om later uit de race te verdwijnen met een akelige highsider. Wel klokte Binder de derde rondetijd in de race. In Brno, een plek waar het KTM-testteam met Dani Pedrosa nuttig voorwerk had verricht, werd Binder de eerste rookie die sinds Marc Marquez (2013) die een MotoGP-race wist te winnen. “Dit is ongelooflijk”, stamelde Binder. Nadat hij Morbidelli van de leiding had verdrongen, reed hij de ‘most crazy ten laps’ van zijn leven. “Ik probeerde alles zo kalm mogelijk te doen, want als ik agressiever ging rijden, begon de achterkant enorm te pompen. Ik zag op mijn pitboard dat ik een gat had, maar ik voelde ook dat de band was versleten, drie ronden voor het eind. Ik begon overal te blokken, hoewel dat dus niet nodig was, maar ik was zo bang dat ze me na al dat werk alsnog in de laatste ronde zouden achterhalen.”
Binder herinnerde zich de eerste keer dat hij in november in Valencia de 2019-RC16 had gereden. “Ik dacht ‘mijn hemel, ik heb nog heel wat werk te doen’. Want de machine was zó moeilijk te rijden. Toen stapte ik in Maleisië op de nieuwe fiets en het was alsof ik een andere wereld was binnen gestapt. In de winter hebben ze ongelooflijk werk gedaan bij KTM. Ik wist dat onze machine echt heel erg goed was. Maar ik had geen idee dat hij zó goed was.”
Morbidelli was tevreden met zijn eerste MotoGP-top 3-klassering, en toen Zarco een onwaarschijnlijk podium completeerde ging ook in de Esponsorama-pitbox het dak er af. Binnen anderhalve seconde volgden de nog steeds niet fitte Alex Rins, Valentino Rossi en Miguel Oliveira. Allemaal waren zij de met bandenproblemen worstelende Quartararo voorbij gestoken. Zarco’s derde plaats was zeer opmerkelijk, omdat hij drie ronden na zijn touché met Espargaro alsnog met een ‘long lap penalty’ werd bestraft. De stewards onder leiding van Freddie Spencer vonden dat de Fransman Espargaro ruimte hadden moeten geven nadat de KTM na een te late remactie weer naar binnen stuurde. Zarco voerde de straf wonderschoon uit en verloor geen plek. De Fransman scoorde zijn eerste podium sinds de zijn derde plaats in de Maleisische grand prix van 2018, toen op een Tech3 Yamaha. Quartararo bleef klassementsleider, mede omdat Viñales met onwillige banden naar een veertiende plaats strompelde.
Een week later stond diezelfde Viñales na een moeizame vrijdag op zaterdag als herboren op pole voor de Grand Prix van Oostenrijk – de eerste Yamaha-pole op de Red Bull Ring waar Ducati sinds de eerste GP in 2016 domineert. Jack Miller en Fabio Quartararo volgden binnen 0,087 seconde. Het grote nieuws op zaterdag was echter de bekendmaking van Andrea Dovizioso dat hij zijn contract met Ducati na acht seizoenen niet zou verlengen. Manager Simone Battistella liet weten dat de nummer 2 van de afgelopen drie seizoenen zich niet kan vinden in de (niet nader omschreven) voorwaarden die Ducati stelde. Het was een publiek geheim dat het tussen de coureur en Ducati Corse-baas Gigi Dall ‘Igna al lang niet meer boterde. Terwijl het Ducati-management als potentiële opvolgers Pecco Bagnaia, Johann Zarco en zelfs Jorge Lorenzo noemde, wilde Dovizioso zelf niet diep op zijn besluit ingaan. “Ik ben een beetje teleurgesteld”, gaf hij wel toe. “Ik kan alleen zeggen dat dit het goede moment was om het bekend te maken. Het is voor ons de juiste beslissing. Om relaxed en gefocust te zijn op het kampioenschap is dit niet het moment om verder uit te wijden. Ik wil geen problemen creëren.” Of elders al een deur open stond? “Ik heb geen plan B”, meende de man die dertien GP’s wist te winnen voor Ducati, en die zich realiseert dat de afwezigheid van wereldkampioen Marquez een unieke mogelijkheid biedt om dit jaar voor de titel te gaan. Manager Battistella benadrukte dat nog niet eens over financiën was gesproken.
Hoewel hij daar zelf niet van wilde spreken, was Dovizioso’s wraak zoet op zondag. De Italiaan sloot aan achter leider Pol Espargaro toen in de achtste ronde de race stilgelegd werd na een horrorcrash waarbij Johann Zarco en Franco Morbidelli elkaar na een inhaalactie van Zarco hadden geraakt met zeer hoge snelheid. Beide onbemande machines stuiterden over de baan toen Viñales en Rossi uit de beruchte bocht 3 accelereerden. Ternauwernood ontsnapte het Yamaha-duo aan ernstig letsel. Zarco liep brandwonden aan een onderarm en been op, Morbidelli kreeg harde klappen op zijn rechter hand, schouder en hoofd. Rossi was zichtbaar aangeslagen toen hij na de snel gezwaaide rode vlag terugkeerde in zijn pitbox. “Het was angstaanjagend”, aldus een geschrokken Rossi. “Tegenwoordig is iedereen heel agressief, ook in de MotoGP. Maar we moeten het niet overdrijven. We moeten respect voor elkaar houden, zeker op een circuit als dit. Franco had geen kans. Maverick en ik hadden geluk. Ik heb dit Zarco ook gezegd en hij vertelde me dat hij het niet expres had gedaan. Maar remmen met 300 per uur vóór iemand, dat is een potentiële ramp.”
Een ook aangeslagen Zarco bood zijn verontschuldigingen aan, maar volhardde in zijn mening dat hij niets fout had gedaan. Vele coureurs pleitten na afloop voor aanpassingen van het supersnelle deel van de Red Bull Ring, het circuit met de hoogste gemiddelde topsnelheid van het seizoen.
Toen de ravage was opgeruimd, werd de race herstart over twintig ronden. Jack Miller, derde voor de rode vlag, eiste voortvarend het initiatief op, maar halverwege zag hij Dovizioso voorbij komen. In een kopgroepje van vier rijders werd de Italiaan gepasseerd door Alex Rins, die echter meteen in één van de slechts drie linker bochten onderuit gleed. Daarna verhoogde Dovizioso het tempo en prolongeerde Ducati’s ongeslagen status op de Red Bull Ring. Zijn derde Oostenrijkse zege betekende bovendien Ducati’s vijftigste overwinning in de MotoGP. De zeer sterk sturende Joan Mir prikte twee bochten voor het einde zijn Suzuki langs Miller en pakte zijn eerste MotoGP-podium. Met Mir en Miller kwam het aantal verschillende rijders op het podium in vier races op negen; evenveel als gedurende het hele vorige seizoen. Terwijl de door bandenproblemen terugzakkende Espargaro na een botsing met Oliveira uit de race gleed – en de woedende Portugees daarbij meenam – werkte de als negende herstarte Brad Binder zich naar voren. Ook Rossi maakte tot zijn ergernis kennis met de agressieve strijdwijze van de KTM-rijder, die drietiende seconde voor Rossi als vierde finishte. Na een remfout vóór de rode vlag moest Quartararo van de twintigste plaats komen. Hij werd in de strijd om de zevende positie op de streep nog geklopt door Danilo Petrucci. Met een haperende koppeling en zeer slechte zin finishte Viñales als tiende.
Dovizioso steeg naar de tweede plaats in de tussenstand, nu nog elf punten achter Quartararo. “Ik ben zo blij met deze comeback na Brno”, vertelde een opgeluchte Dovizioso. “Maar als Rins niet was gevallen, was het moeilijk geworden om hem te kloppen.” Vanaf het begin van het seizoen had Dovizioso problemen met de nieuwe Michelin-banden. “Ik had niet het goede gevoel met het remmen. Vanaf de eerste training ging het hier beter, maar dat was vooral dankzij mijn benadering. Die was eerst niet goed. Maar door de nieuwe band is dit kampioenschap zo vreemd. Mid-corner en bij de exits ben ik nog niet zo goed. Daar moeten we aan werken.”
Dovizioso oogde na zijn eerste seizoenszege veel minder uitbundig dan vorig jaar toen hij Marc Marquez in een rechtstreeks duel klopte. “Het was een hele vreemde emotie na de race. Ten eerste omdat er geen fans zijn en ook geen vrienden die je normaal om je heen hebt. Maar ook omdat ik een beetje in een vreemde situatie zit. Gemengde emoties. Maar winnen is altijd mooi.”
Komend weekend krijgt hij weer een kans tijdens de Grand Prix van Steiermark – op de Red Bull Ring.
