Magnificent Seven van Ten Kate

Voor de buitenwacht leek het al bijna een vanzelfsprekendheid. In oktober behaalde Andrew Pitt namelijk voor het Hannspree-Ten Kate/Honda Team van Gerrit en Ronald ten Kate de zevende opeenvolgende wereldtitel in de Supersportklasse. Maar blasé raken is dodelijk voor de ambities van een professioneel team, weten de Ten Kates. “Het went nooit”, zegt Ronald. Samen laten Gerrit en Ronald hun licht schijnen over hun “Magnificent 7”.Gerrit: “Twee weken voordat het seizoen begon, liet Pere Riba ons mooi zitten, omdat hij naar de MotoGP ging. Hij was eigenlijk onze kopman. Toen hebben we Iain Macpherson teruggehaald, een oude bekende. Maar we wisten wel dat Foret ook voor de titel kon gaan.”Ronald: “Gerrit had Foret al in 2000 gespot, terwijl ik dacht ‘wie?’. Gerrit was er heilig van overtuigd dat hij snel was. En ik denk ook wel dat hij in 2001 profijt heeft gehad van Riba heeft gehad.”Gerrit: “Hij was erg snel, maar als het niet liep, had hij een erg kort lontje.”Ronald: “Maar hij was nooit kwaad op ons. Wel op zichzelf of op anderen die hem in de weg reden. Dan moest je hem even laten gaan. In de trainingen kon hij even een laskap op zetten en een supersnel rondje rijden.”Gerrit: “In Oschersleben werd hij gediskwalificeerd, omdat de achteras niet gehomologeerd was. Een fout van Honda. Toen werd ‘ie wel zo gebrand op het kampioenschap.”Ronald: “Dat eerste kampioenschap zorgde wel voor natte oogjes, hoor. Fabien moest vijfde of zesde worden, maar hij reed als een drol. Het was de spanning. Toen hij op vrijdag de baan op wilde, vroeg een monteur of hij niet iets vergeten was. Had hij z’n handschoenen niet aangetrokken! Uiteindelijk werd hij nog vierde in de race. Hij was moeilijk voor zichzelf en voor het team. Hij had zo vaak achterstevoren op die motor… In Brands Hatch ging hij er daarom af. Maar hij haalde wel de eerste titel voor Honda in de Supersport.”Jaar 2003, totaal zeven Ten Kate-overwinningenKampioen Chris Vermeulen (AUS), 21 jaar, 201 punten/11 racesPrestaties vier overwinningen, acht podiums, drie poles Teamgenoot Karl Muggeridge (AUS), vierdeVice-kampioen Stéphane Chambon (F), Suzuki, 137 puntenGerrit: “Voor 2003 wilde Foret te veel geld. Belachelijk veel. Toen was ik er op een gegeven moment klaar mee.”Ronald: “Chris had in 2002 al voor het Van Zon Team gereden, ons satellietteam.”Gerrit: “Daar had hij eerst helemaal geen zin in. De reden dat we hem namen, was dat hij zich in Engeland (voor 2002, FW) als een toptalent had laten zien in een klein team. Karl haalden we er bij. Hij had een paar races in 1999 en het hele seizoen 2000 al voor ons gereden.”Ronald: “Een topper. Als rijder en als mens. Chris was ontzettend snel. Hij reed de concurrentie in het begin van het jaar op tien tot twintig seconden. We dachten ‘wat gebeurt hier?’ Aan het eind van het jaar was Karl net zo snel. En nee, dat had er niets mee te maken dat Chris het kalmer aan deed.”Gerrit: “Dat jaar stonden we bijna elke race op pole. We hebben heel veel races gewonnen. Daarna stapte Chris op onze Superbike. Dat was een leerjaar, nieuw voor hem en ook voor ons. In zijn tweede jaar werd hij tweede in het kampioenschap. We hadden hem nog wel een jaartje willen houden.”Ronald: “De eerste titel in 2002 was mooi, maar die van Chris was ook bijzonder, want hij kwam als jong ventje uit ons satellietteam. Een jongen die ver boven de middelmaat uitstak.” Jaar 2004, totaal zeven Ten Kate-overwinningenKampioen Karl Muggeridge (AUS), 30 jaar, 207 punten/10 racesPrestaties zeven overwinningen, acht podiums, acht polesTeamgenoot Broc Parkes (AUS), tweedeVice-kampioen Broc Parkes, 135 puntenRonald: “Dit was misschien wel ons beste jaar. Hoewel daar in de eerste twee races niet op leek. Maar we raakten niet in paniek. In Phillip Island liet de techniek ons in de steek met een gebroken klep. Maar Karl werd toch nog twaalfde. In Valencia was het het weer en finishte hij als achtste. Maar we wisten dat de snelheid er in zat bij Karl. Vanaf de derde race zijn we niet meer van het podium af geweest.”Gerrit: “Vergeleken met de concurrentie hadden we ook een heel sterke motor. En Karl was erg goed. Iemand met enorme ballen in de broek.”Ronald: “Heel relaxt en kalm, maar hij kon zich heel erg goed opladen voor een race. De data van dat seizoen zijn soms nu nog een voorbeeld voor ons. Hij was niet alleen een talent, maar hij was ook goed georganiseerd, gedreven en heel fit. Net als James (Toseland, FW). Dat jaar werden we met Karl en Parkes eerste en tweede in het kampioenschap.”Gerrit: “Dan mag je feesten. Wij kunnen enorm goed feestvieren, maar dan moet ook weer op het goede moment de knop om. Dat kunnen we ook. Karl heeft nog twee jaar op onze Superbike gereden. We hebben nog steeds regelmatig contact met hem.”Jaar 2005, totaal acht Ten Kate-overwinningenKampioen Sébastien Charpentier (F), 32 jaar, 210 punten/12 racesPrestaties zes overwinningen, negen podiums, tien poles Teamgenoot Katsuaki Fujiwara (J), derdeVice-kampioen Kevin Curtain (AUS), Yamaha, 187 puntenRonald: “Charpentier was een verhaal apart. Hij had een paar jaar buiten de racerij gestaan en kreeg toen in 2004 weer een kans bij het Klaffi team. Het grappige was dat hij in 2002 het hulpje van Foret was en dus ook steeds bij ons liep. Hij poetste de helm van Fabien, zorgde voor het pak. Dat soort dingen.”Gerrit: “Het waren een paar ondeugende varkens bij elkaar. Twee echte maten. Charpentier had nooit echt de kans gehad. Hij had één keer een regenrace gewonnen op een motor van Honda France.”Ronald: “Hij is Honda wel altijd trouw gebleven en dat is zijn geluk geweest. Seb had in 2002 een keer een race op een van onze fietsen gereden in het Spaanse kampioenschap. Met Gerrit als chefmonteur! Voor de lol. Het klikte ontzettend met ons team. De eerste keer dat hij in 2005 op de motor reed, stapte hij hoofdschuddend af. ‘Dit is niet normaal’, zei hij. ‘Is dit wel een 600?’ Dat jaar waren onze rijders nogal blessuregevoelig. ‘Fuji’ brak een ruggenwervel tijdens een test voor de Acht Uren van Suzuka. Seb miste de laatste twee races, ook door een blessure. Het had nog een mooier jaar kunnen zijn zonder die blessures. Het was ook het jaar van de meeste slappe lachbuien. Seb en Fuji waren twee gigantische clowns bij elkaar, daar moest je soms bij weglopen. Fuji kwam eens tijdens een training binnen en was plotseling verdwenen. Bleek dat hij koffie stond te drinken! En als je hem vroeg wat hem beviel van de motor, zei hij ‘the paintjob’. Hij en Seb versterkten elkaar heel erg. Ook op het circuit. De eerste race in Qatar miste Kats zijn start totaal, maar won de race wel voor Seb. En in Valencia ging het kuip tegen kuip tussen die twee. Als je dat dan ziet in de pits…”Jaar 2006, totaal acht Ten Kate-overwinningenKampioen Sébastien Charpentier (F), 33 jaar, 194 punten/12 racesPrestaties zesoverwinningen, zeven podiums, acht poles Teamgenoot Kenan Sofuoglu (TUR), derde Vice-kampioen Kevin Curtain (AUS), Yamaha, 187 puntenRonald: “Ons brekebeenjaar.”Gerrit: “Charpentier brak tijdens een test in Brno zijn bekken. Daarna was hij helemaal leeg. Eerst denk je ‘is hij bang geworden?’ Maar die jongen had enorm veel pijn.”Ronald: “Na die crash in Brno (Charpentier verspeelde daardoor een voorsprong van dertig punten, FW) is hij zittend in een vliegtuig vervoerd. De dokter drukte hem in Brno op zijn bekken en Seb schreeuwde het uit. ‘Niet gebroken’, zei die dokter. ‘Dan had je wel harder geschreeuwd’. Pas in Parijs hebben ze hem gestabiliseerd.”Gerrit: “Ik vergeet nooit dat hij Brands Hatch jankend binnen kwam. Helemaal uitgeput.”Ronald: “Maar voor de laatste race in Magny Cours hadden we daar ook een test en toen viel alles weer samen.”Gerrit: “En we hadden het geluk dat Curtain (achttien punten voor in het WK, FW) een enorme blunder maakte.”Ronald: “En dat Kenan precies op het goede moment weer snel werd en races ging winnen. Curtain mocht in Magny Cours negende worden en dan moest Seb nog winnen. Dat lukte en dat had niets met teamorders te maken. Maar die crash van Curtain…. Heel emotioneel, wat er allemaal gebeurde.”Gerrit: “Ongelooflijk. We hadden niet eens een kampioensshirt klaar!”Ronald: “Maar het was absoluut niet onverdiend. In Monza kreeg hij een ‘ride through penalty’ vanwege een jumpstart. Hij viel van de eerste plaats terug naar de elfde, maar werd nog derde. Die rondetijden die hij reed: niet normaal!”Gerrit: “Die motor en hij waren één in 2006. Als hij het jaar daarna niet die blessures had gehad, had hij drie keer kampioen kunnen worden.” Jaar 2007, totaal acht Ten Kate-overwinningenKampioen Kenan ‘Zoef’ Sofuoglu (TUR), 23 jaar, 276 punten/13 racesPrestaties acht overwinningen, twaalf podiums, vijf poles Teamgenoot Sébastien Charpentier (F), elfdeVice-kampioen Broc Parkes (AUS), Yamaha, 133 puntenRonald: “Al aan het eind van 2006 maakte Kenan een heel goede indruk. En toen kwam begin 2007 de nieuwe fiets. Zaten we in Almeria met temperaturen van rond het vriespunt: belachelijk snelle tijden liet hij toen zien. ‘Dit is mijn fiets’, zei hij toen. Het eerste jaar moest hij heel erg wennen. De overstap van de Superstock 1000 naar de Supersport op WK-niveau was wel erg groot. En hij was ook qua ervaring nog een hele jonge rijder. Hij had nog niet zo heel veel ervaring. Maar toen hij wist dat hij goed genoeg was om races te winnen, ging de knop om. Alleen in Silverstone maakte hij al in de eerste ronde een foutje in de regen. Toen wilde hij het allemaal even laten zien. In Brands Hatch werd hij al kampioen, we moesten nog drie races rijden. Belachelijk vroeg! Dat was wel apart, want er waren Turkse vlaggen bij en zijn ouders heeft hij dat jaar ook een paar keer bij zich gehad. Maar Kenan bleef altijd heel rustig. Sommige rijders moet je bij wijze van spreken de kroeg uitslaan, hem moest je naar binnen slepen. Kenan (overtuigd moslim, FW) was heel gedisciplineerd. In de regen reed hij ook zonder zeuren een raceafstand als de chefmonteur daar om vroeg en in tests en raceweekend hield hij zich altijd aan de programma’s die we hem voor hielden.Het was onze zesde titel en ja, dan wordt het toch allemaal wat makkelijker. Maar je vliegt mekaar na het kampioenschap wel om de nek. Het went nooit echt. Als dat zo is, moet je acuut stoppen.”Jaar 2008, totaal acht Ten Kate-overwinningenKampioen Andrew Pitt (AUS), 32 jaar, 214 punten/13 racesPrestaties vijf overwinningen, negen podiums, twee poles Teamgenoot Jonathan Rea (GB), tweedeVice-kampioen Jonathan Rea, 164 puntenRonald: “Twee nieuwe mannen in het team, hoewel Andrew in 2007 wel twee keer was ingevallen voor Charpentier. Het begin van dit jaar in Qatar was een ramp met Johnny die viel en Andrew die hem niet meer kon ontwijken. Maar de tweede race won hij al en ook Johnny was snel. Omdat Johnny nog herstellende was van een operatie heeft Anthony tijdens de wintertests heel veel werk gedaan,. Daar is hij heel goed in en je merkt dat hij ervaring heeft. Zit heel relaxt in zijn stoeltje en weet heel goed wat hij wil. Alleen in Vallelunga was hij na de race even van de leg. Hij weet zeker dat die crash daar (Pitt verkeek zich op een insturende Eugene Laverty, FW) niet zijn fout was. Na die wedstrijd (Pitt had met nog twee races te rijden elf punten voorsprong, FW) leek het erop dat het tussen hem en Johnny zou gaan om de titel. In Magny Cours hadden we nog een test en daar was Johnny veruit de snelste. Intern hadden we al voorzichtig gesprekken. ‘Denk aan het teambelang, zorg dat je niet elkaar er af maait’. Maar tot een rechtstreeks gevecht kwam het helaas niet, omdat Harms Johnny in Magny Cours van de sokken reed.Andrew is een terechte kampioen. Een pure racer met een hele goede race-intelligentie. Hij en Johnny zijn geen van beiden ‘polemonsters’.Vrijdag en zaterdag zijn voor Andrew een noodzakelijk kwaad, op zondag rijdt hij soms harder dan in de kwalificatie. Hij heeft misschien in deze fase van zijn carrière niet meer zo heel veel te kiezen, maar hij vertelde ons wel dat dit zijn mooiste jaar is geweest. Vanwege het team en de sfeer. En we hebben ook een paar hele goeie brommers. Onze Supersports van nu zijn geavanceerder dan de Superbike van 2004. En volgend jaar? Tja… In Portimao liet ‘Zoef’ in ieder geval zien dat hij snel is, maar voor Andrew hoefde het op dat moment ook natuurlijk niet meer. Hij was al kampioen. We wijzen in ieder geval geen nummer 1 aan.”(Kasten)Palmares (Excell)Unterschrifte2002 Foret portret – keine Unterschrift2002 Foret actie 1Zeldzame foto! Foret houdt de blik naar voren gericht. De Fransman werd de eerste “Ten Kate-kampioen”. 2003 Vermeulen portret – keine Unterschrift2003 Vermeulen actieChris Vermeulen won zijn wedstrijden met grote voorsprong. 2004 Muggeridge portret – keine Unterschrift2004 Muggeridge actieMuggeridge voor Charpentier (16), Pitt (88), Curtain (11) en Foret (99). Alleen Curtain werd geen wereldkampioen op een Ten Kate/Honda. 2005 Charpentier portret – keine Unterschrift2005 Charpentier actieVan hulpje tot wereldkampioen. Charpentier maakte een wonderbaarlijke wederopstanding mee. 2006 Charpentier portret De ontlading is groot in Magny Cours als Charpentier toch zijn titel prolongeert. 2006 Charpentier actieKevin Curtain (11) in de Ten Kate-sandwich bij Charpentier en Sofuoglu. Curtain liet de titel tussen de vingers door glippen. 2007 Sofuoglu – keine Unterschrift2007 Sofuoglu actieDe enige race waarin Sofuoglu een fout maakte: kort na de start in Silverstone crasht de Turk. 2008 Pitt portret – keine Unterschrift2008 Pitt actieDe mooiste race van het jaar! Pitt leidt in Assen voor teamgenoot – en de latere vice-kampioen – Jonathan Rea.