Lezerstest Suzuki V-Strom 650/1000

Afgelopen jaar lanceerde Suzuki een compleet vernieuwde V-Strom-range. Na diverse vergelijkingstesten van onze hand is het nu de beurt aan de MotoPlus-lezer. Met twintig lezers maakten we met de V-Strom 650 en 1000, standaard uitvoeringen en hier en daar voorzien van extra’s, een uitgebreide testrit door de Achterhoek.

Naam: Bianca van de Beek
Leeftijd: 51 jaar
Rijdt zelf: Suzuki GSX-R600
Op het eerste gezicht vond ik de 1000 erg groot en log. Ook toen ik erop stapte, had ik een
‘Motor, waar ga je met dat mensje heen’-gevoel. Wat een ontzettend breed stuur zeg, en wat een enorm grote en brede tank. Het zat wel erg comfortabel en lekker rechtop. Goed overzicht. Manoeuvreren gaat goed, en dankzij het smalle zadel kan ik zelfs met mijn 1.69 meter redelijk bij de grond. Maar mijn onderbenen komen dan wel pijnlijk tegen de stepjes aan. Die zitten echt in de weg bij het achteruit ‘stappen’.
Eenmaal onderweg gaat alles soepel. Bij lage snelheid moet je alleen niet een te hoge versnelling kiezen om bokken te voorkomen. Bij het schakelen moest ik wel flink wennen aan de koppelingshendel, die moet je niet te snel loslaten. Dat went snel. De remmen vind ik niet goed, ik moest stevig doorknijpen voordat er serieus geremd werd. Ik zou er daarom niet echt sportief mee gaan rijden. De vering is fantastisch, in combinatie met het goede zadel zijn al die drempels een stuk minder vervelend! En in de regen merk je het voordeel van de handkappen, de hoge ruit en de brede tank. Heel fijn.
De 650 is een leuke lichte motor. Hij schakelt soepel en lijkt ook een groter bereik te hebben per versnelling. Na de 1000 voelt de 650 wel wat ‘ dunnetjes’. Ik mis bijvoorbeeld de handkappen! De combinatie van het ruitje met mijn lengte is heel beroerd: ik heb een enorm gebulder rond mijn hoofd en duik maar achter het ruitje. Dat voelt wat vreemd door het brede stuur, maar het lawaai is stukken minder. De vering is minder goed dan bij de 1000, maar ook nog in orde. Remmen helaas hetzelfde verhaal. Sorry, ik ben verwend.

Naam: Ben Holster
Leeftijd: 44 jaar
Rijdt zelf: Honda ST1100 Pan European, CBR1100X Blackbird
De kleine drie uur durende testrit met beide machines vloog daadwerkelijk voorbij, maar wat overblijft is echter een grote glimlach en een heel prettig onderbuikgevoel. Beide fietsen ontpopten zich al heel snel als een fijne stuurmotor met prettig karakter en dito handelbaarheid. Zowel de 650 als de 1000 versie kenmerken zich door een grote mate van handelbaarheid. Het stuurgedrag is bijzonder neutraal en geeft al zeer snel een groot gevoel van vertrouwen.
Het zijn vooral nuanceverschillen tussen de twee motoren, ook enigszins afhankelijk van welke uitvoering en opties je er op kiest natuurlijk. Het grotere vermogen van de dikke duizend valt natuurlijk wel op, maar hier staat ook weer een hoger gewicht tegenover. De 650 geeft eerder het vertrouwen om vlotter door de bochten te gaan en sneller het gas weer open te gooien en voelt echt als een heerlijke ‘speelfiets’. Het vermogen en vooral natuurlijk het koppel lijkt mij ook ruim voldoende voor woon-werkverkeer. Een enorme ‘kick’ blijft logischerwijs uit bij het accelereren, al gaat het ruim voldoende vlot van zijn plaats om overig verkeer voor te blijven.
De 1.000 voelt krachtiger met veel extra power en lijkt vooral meer geschikt als toerbuffel voor de lange afstanden op kruissnelheid. Waar de 650 zich laat omschrijven als ‘soepel’ voelt de 1.000 vooral “bullig”. De zitpositie is zeer rechtop, maar da zal vooral een kwestie van gevoel zijn vergeleken met mijn eigen Blackbird met sportieve zithouding. De rit was echter vrijwel zonder vermoeidheid te doorstaan, mede door het fijne stuurkarakter, een prima windschermpje, degelijk zadel en de relatief hoge zitpositie.
Vooraf had ik wat twijfel of de 650 wel voldoende ‘power’ in huis zou hebben, maar het prettige karakter van de V-twin, de handelbaarheid en het prettig te doseren gashendel zorgt daar echter ruimschoots voor. Ik heb dan ook geen moment het gevoel gehad met een ‘lichte’ motorfiets onderweg te zijn of trekkracht te kort te komen. Natuurlijk is de 1.000 krachtiger en zeker lange rechte stukken op kruissnelheid zal het verschil merkbaar gaan worden. Binnendoor staat hier een wat ‘bulliger’ karakter en een stukje extra gewicht tegenover. Al met al deed de 650 gevoelsmatig nauwelijks onder voor de 1.000.
Ondanks twijfel vooraf gaat mijn voorkeur toch naar de 650. Karakter, handelbaarheid, gewicht, zuinig rijden én de kosten qua aanschaf maken dit de meest verstandige keuze wat mij betreft. Wellicht dat een langere testperiode of wat langer gebruik voor woon-werk de keuze naar de 1.000 zou doen bewegen, maar op dit moment voelt de 650 als de morele winnaar.

Naam: Jan Willem Winterberg
Leeftijd: 54 jaar
Rijdt zelf: Suzuki V-Strom 1000 (2014)|
De V refereert naar het V-twin blok, maar kan net zo goed staan voor Veelzijdig of Versatile. Je kunt er alles mee en dan ook nog goed. De uitrusting is prima. Het instrumentenpaneel is overzichtelijk en het menu werkt eenvoudig. Alleen die klapdeuren van spiegels, die ook al op de eerste V-Strom uit 2002 zaten, mogen wel eens vervangen worden. En in 2018 hoeft standaard LED-verlichting en knippers niet duur te zijn.
De windbescherming en ruitjes blijven persoonlijk, bleek uit de verschillende reacties van de testers in onze groep. Het op sommige motoren gemonteerde varioscherm van Suzuki vind ik prima werken. De standaardruit is ook niet slecht voor 100 tot 150 kilometer. Maar rij je meer, dan is wat minder herrie zeer welkom. Bagagemogelijkheden heeft de V-Strom meer dan genoeg. En een eventuele passagier kan heel goed achterop. Qua ergonomie zit alles op zijn plek en is goed af te stellen en te bedienen. Koppelen en schakelen gaat lekker soepel. Licht en zonder haperingen.
Ik wilde graag als eerste de 1.000 testen om zo een direct vergelijk met de mijne te hebben. De 1.000 verraste me door de betere motorloop en gasrespons vergeleken met mijn 1.000. Met een 1.043 cc V-twin is lage toeren rijden een dingetje. Dat is nu erg goed, 2.000 tpm kan nog. Zeker in combinatie met een soepele gasrespons (niet meer zo aan/uit) maakt het langzaam rijden een stuk prettiger en hoef je minder te schakelen. Wel moet je bij bochten goed inschatten of je nu de 2 of de 3 nodig hebt, wil je vlot doorrijden.
Bij de 650 gaat dat een stuk makkelijker. De 2 met hoge toeren is vaak het beste. Qua sturen en feedback kan er nog wat verbeterd worden, maar de basis is al goed, mede dankzij de standaard Bridgestone A40-banden. De 1.000 kent mogelijkheden om ook de demping aan te passen. De 650 niet. Daar kan alleen de veervoorspanning aangepast worden. Het blok heeft vanaf 3.000 tpm al bijna het maximum koppel, en dat is erg lekker. Er is geen eindschot bij deze V-twin. Maar tuffen en blazen zijn beide goed mogelijk. Wat meer pit mag van mij wel. Het gaat hard genoeg, maar qua beleving lijkt het soms of ie eerst wat op gang moet komen. Lange armen krijg je er niet op. De remmen zijn overigens goed. Niet opvallend maar ze doen hun werk, en zijn goed doseerbaar.
De 650 die ik daarna reed voelt lichtvoetiger. En stuurt wat lichter nog. Met eveneens prima feedback, vertrouwen en heel stabiel. Qua blok is deze nog soepeler dan de 1.000 natuurlijk, en is de juiste versnelling kiezen voor een bocht minder noodzakelijk. Lekker speels blok. Geeft iets meer beleving dan de 1.000. Of eigenlijk een andere beleving. De 1.000 is meer een koppelblok. De remmen zijn ook op de 650 goed genoeg. Het ruitje is niet verstelbaar zoals op de 1000, maar daar valt goed mee te leven. Zeker met het varioscherm. Met de 1.000 is een gemiddeld verbruik van 1 op 20 mogelijk, en met de 650 is 1 op 25 geen uitzondering. Dat geeft een mooie actieradius van zo’n 400 kilometer. De V-Stroms hebben wel verbeterpunten, maar dat geldt niet voor iedereen en is persoonlijk. De basis is goed en degene die wil verbeteren kan dat doen. Opties genoeg.

Naam: Jos Verhoeven
Leeftijd: 57 jaar
Rijdt zelf: BMW R1200GS
Mijn hernieuwde kennismaking met de V-Strom was een aangename ervaring. Vooral de 650 past als gegoten bij de heerlijke stuurweggetjes in de Achterhoek. Ik reed als eerste met het nagenoeg van alle opties voorziene gele XT-duiveltje. Geweldig ruitje, dat alle turbulentie wegneemt. Bij de standaardversie valt pas op hoeveel verschil dat maakt. Banden die als kauwgom plakken Heerlijk soepel blok. Comfortabele zit in de motor. Goede vering en de handelbaarheid van een luxe mountainbike. Vooral in de laatste bochtenserie van de testrit gingen de Strom en ik tot het uiterste en we smolten samen. Ik werd op slag weer verliefd en ruil er zo mijn R1200GS voor in. Meer motor heeft een mens niet nodig.
De 1.000 vind ik een ander verhaal. Rukkerig op het gas. Je zit meer op dan in de motor. Het extra gewicht is steeds voelbaar. Als lange reispartner vast heel geschikt, maar niet mijn ding voor lekker spelen. De koppelingshendel stond voor mij te ver weg en we slaagden er maar niet in echte vrienden te worden. Zeker, het koppel is indrukwekkend en de remkracht dik in orde. Toch is voor mij de 650 de ‘dikke’ winnaar. Alleen die kleurcombinatie: prachtige gouden spaakvelgen en dan dat schreeuwend geel. Wat zwart op de tank met een gouden bies en ze hoeft nooit meer naar de cosmetisch chirurg. We kunnen zo samen oud worden.

Naam: Louis Collaris
Leeftijd: 52 jaar
Rijdt zelf: Honda CB1300SA
Wat een heerlijke fietsen! De ergonomie is fantastisch, waarbij de zithouding en het comfort van de brede zadels opvallen. De 1.000 komt voor mij als beste uit de test. De 650 is een fijne, handelbare motor, die meteen vertrouwd aanvoelt en zeer geschikt is voor woon-werk-verkeer en een dagje toeren. Het weggedrag is voorbeeldig, ondanks het feit dat ik even moest wennen aan het hogere zwaartepunt ten opzichte van mijn eigen motor. Het instrumentenpaneel is bij beide motoren zeer uitgebreid en heeft een opvallend grote analoge toerenteller. Het digitale display overspoelt je in eerste instantie met info, maar dit went snel en is makkelijk te bedienen vanaf de linker stuurhelft. Een blik onder de zadel leert dat er geen bagagemogelijkheden zijn, behalve het standaard bagagerekje. Een stoere aluminium topkoffer is bijna een must.
De 1.000 heeft veel power van onderuit en pakt heel makkelijk op, waarbij je nauwelijks hoeft te schakelen; dit in tegenstelling tot de 650 waar de zesbak iets vaker moet worden aangesproken en ik het koppel toch wel mis. Zelf ben ik 1,92 meter en had ik het gevoel op grote motorfietsen te rijden. Ik kwam goed met de voeten aan de grond, maar ik kan me voorstellen dat kleine(re) motorrijders dit anders hebben ervaren. Ik zie de 1.000 als potentiële opvolger voor mijn huidige motor. Heerlijke, veelzijdige, comfortabele motor met een heel soepel blok, stoere uitstraling, mooie afwerking en uitermate geschikt om met duopassagier op vakantie te gaan.

Naam: Peter Hakvoort
Leeftijd: 30 jaar
Rijdt zelf: Honda Deauville 650
Voor mij als woon-werk-motorrijder was dit een uitgelezen kans. De V-Strom staat al een tijdje boven aan mijn lijst voor als mijn trouwe Honda vervangen moet worden. Wat mij als eerste opvalt, is het stuurgedrag bij beide motoren. Ze sturen heerlijk licht en gaan als vanzelf de bocht om. Ook rechtuit zijn ze mooi stabiel en geven ze veel vertrouwen. Daarnaast zijn de Suzuki’s heel smal. Ik zou dus dagelijks naar mijn werk met het grootste gemak tussen de files door kunnen, zelfs met de grote 1.000. En over vermogen hoef ik ook niet te twijfelen, want beide hebben dit genoeg. En als je dan heerlijk over de veelal lege secundaire wegen van de Achterhoek rijdt, kun je niet anders dan genieten met deze machines. Ook in de regen zit je redelijk beschut, maar handkappen zijn zeker een accessoire die je op de motor wilt hebben. Dit verhoogt het comfort aanzienlijk en maakt het ook tot een compleet uitziende motor. Zonder handkappen lijkt er gewoon iets te missen.
Voor de rest zijn de machines best mooi uitgerust en de zit is mooi rechtop. Wel is het zadel redelijk stevig, maar ik ben zelf ook verwend met een comfortzadel. Wel is het zo dat je bij de 1000 toch meer in de motor zit en bij de 650 er wat meer op. Dit is natuurlijk persoonlijke, maar door de ‘zitkuil’ kan ik op de 1.000 niet echt verzitten, op de 650 wel.
Natuurlijk zijn er wat dingen die beter hadden gekund. De 1.000 is wel een beetje nukkig af en toe. Van neutraal naar de eerste versnelling vraagt een goede tik en laag in toeren, zeker in de hogere versnellingen, wil hij je graag laten rammelen in het zadel. Zeker niet onoverkomelijk, maar wel goed om te weten. Daarnaast heeft de gasrespons nogal een aan/uit-gevoel, wat zeker bij het inzetten van de bochten spannend kan zijn als je de motor nog niet zo goed kent.
Beide Suzuki’s hebben prima voorremmen. Die doen het goed en vertragen prima. De achterrem daarentegen zit er voor mijn gevoel voor de sier op. Het pedaal gaat wel heel zwaar, waardoor je veel kracht moet zetten, maar er lijkt maar weinig te gebeuren. Als laatst nog een groot pluspunt: het verbruik. De 1.000 haalt zonder problemen 1 op 20 en 650 makkelijk 1 op 27, wat voor dagelijks gebruik super is. Na dit alles kan ik alleen maar concluderen dat als mijn Honda vervangen wordt, er dan waarschijnlijk een V-Strom komt.

Naam: Peter van Es
Leeftijd: 51 jaar
Rijdt zelf: Yamaha Tracer 900
Er was een mooie route uitgezet door de Achterhoek en een klein stukje Twente, dat ik goed ken aangezien ik in Diepenheim woon, op de rand van de Achterhoek. Ik begin op de 650, waar ik wel benieuwd naar ben aangezien mijn vrouw het eerste model meteen na het uitkomen kocht. Ik vond het wel een aardig motortje, maar was toen veel meer geïnteresseerd in buikschuivers. Inmiddels ben ik 51 jaar en hecht ik meer waarde aan comfort, waar best nog een sportief randje aan mag zitten. Qua comfort stelt de 650 niet teleur, hij is beter dan mijn huidige Yamaha Tracer 900. Ook de windbescherming is standaard beter dan de Yamaha. Wel mis ik een beetje de punch in het motorblok, hoe mooi het blokje ook draait, alhoewel hij wat bokkig is bij langzaam rijden in de tweede versnelling.
De zitpositie is voor mij persoonlijk niet optimaal. Ik heb vrij lange benen en zit een beetje te laag en in de motor. Dit is wellicht met een hoger zadel op te lossen. De remmen passen goed bij de motor, absoluut niet fel, waarbij ze wel goed remmen. Al met al is het een prima motor, maar ik mis persoonlijk het sportieve randje en is het is nog teveel een ‘brommertje’ naar mijn smaak.
Wat dat betreft ben ik benieuwd of de 1.000 meer te bieden heeft. Ik word niet teleurgesteld. Je kunt de V-twin-roffel lekker horen en er leeft ook wel wat onder je. Ik voel me erg fijn op deze motor. Comfortabel maar toch genoeg beleving. En hij wil ook wel van zijn plek. Meer motor dan de 650. De windbescherming is goed, wat overigens ook voor de 650 geldt. De ruit van de 1.000 kan echter tijdens het rijden in hellingshoek worden versteld, echt een geniale oplossing van Suzuki.
Ik kies dan ook duidelijk voor de 1.000, omdat dit voor mij gewoon meer motor is. Als je mij zou vragen of ik mijn Tracer in zou willen ruilen voor de 1.000 moet ik toch ontkennend antwoorden. Ondanks dat de Suzuki meer comfort biedt en ik me er goed op thuis voel, hecht ik op dit moment nog te zeer aan het sportievere aspect (scherp sturen en motorkarakteristiek) van mijn Tracer. Maar wat niet is, kan echter nog komen met de jaren.

Naam: Ties van Dijk
Leeftijd: 28 jaar
Rijdt zelf: Honda NC700X
Qua uiterlijk zien de V-Stroms er strak uit, mooi afgewerkt lijnen. Wat ik mis is een middenbok bij de 650, gelukkig zit deze wel op de 1.000 (pluspuntje daar). Het standaardschermpje ziet er leuk uit, heeft tijdens het rijden totaal geen waarde. De Givi Airflow-ruit op één van de testmotoren is vele malen beter. Koffers zijn optioneel, dit maakt de motor toch wat completer, en zelf vind ik dat de motor dan nog meer af is. Op de beide motoren zit je lekker hoog. Met gestrekte benen staan mijn voeten vlak op de grond, het scheelt dat het zadel niet al te breed is. Display is goed en duidelijk. Met de bediening links kun je schakelen tussen de diverse opties.
Met koud motorblok is de koppeling bij wegrijden wat lastig te doseren, maar dat verandert naarmate het blok warmer wordt. De 650 heeft geen verstelbaar koppelings- en remhendel, de 1.000 wel. De versnellingsbak moet je vooral bij de eerste en tweede versnelling een flinke tik geven, ook schoot de bak tijdens de rit een paar keer in de neutraal.
Op de 650 zakte ik qua zitpositie nog wel eens in, terwijl je op de 1.000 meer gedwongen wordt om rechtop te zitten. De zadels zaten verder goed. In het bochtenwerk is de 1.000 meegaander, terwijl de 650 niet altijd mee lijkt te willen werken. Motorisch is de 650 bokkiger, de 1.000 duidelijk soepeler. De motoren trekken goed door, ongeacht de versnelling. Onderin het toerenbereik zit het goed, bovenin wordt het wel wat minder allemaal. Ook begint er vanaf 6.000 toeren een en ander te trillen. Voor mij nogal flink voelbare trillingen.
Voor- en achtervering waren strak afgesteld, hierdoor kun je lekker sportief door de bochten heen. Je voelt ook goed wat de motor doet. Zelf zou ik de vering anders afstellen. Na een ochtendje rijden voelde ik namelijk wel mijn rug van alle oneffenheden en drempels. Een investering in een andere achterschokdemper zou ik dan ook zeker doen. Zo sportief als de vering is, zo onsportief zijn de remmen. Vooral de achterrem had totaal geen remkracht., waardoor even remmen voor een bocht met alleen de achterrem niet ging. De voorrem vraagt een gevoelige hand. Leuk om te zien was het actuele verbruik, zelfs met de 1.000 zat dit tussen de 22 en 28 kilometer per liter. Voor zo’n motor met deze eigenschappen is dat indrukwekkend. Als rapportcijfer geef ik de motoren een dikke 8, maar met een aantekening voor verbeterpunten.

Naam: Arvid Elstrodt
Leeftijd: 48 jaar
Rijdt zelf: Honda ST1100 Pan European, VFR750F
De 1.000 is een lekkere motor, waar ik me meteen op thuis voel. Ik kreeg ook direct de behoefte om de motor eens op gravel of zand te proberen, zoveel vertrouwen gaf de motor me. Het blok loopt lekker soepel, biedt meer dan voldoende trekkracht en trekt lekker door tot het rode gebied. Wat wel héél jammer is, is het aan/uit-karakter van het gas. Dit doet echt afbreuk aan het ontspannen rijkarakter en maakt onzeker bij het rijden van krappe bochten op nat wegdek. Het zadel is lekker stroef en zit goed, wel iets aan de harde kant. Wat ik erg fijn vond is het gevoel om ‘in’ de motor te zitten in plaats van er ‘op’. De motor was voor mij (1.82 meter met ietwat korte benen) bij stilstand eigenlijk wat hoog, maar door het lage gewicht en lage zwaartepunt (in vergelijking met mijn Pan European) was dit geen enkel probleem. Schakelen en remmen gaat lekker soepel en licht. De standaardruit biedt weinig bescherming en in mijn geval had ik voortdurend last van gebulder rond mijn helm, maar van anderen die met een opzetruitje reden hoorde ik dat het daarmee wel comfortabel werd.
Zo fijn als ik de 1.000 vond, zo slecht beviel de 650 me. Ik had me er eigenlijk behoorlijk op verheugd, omdat ik verwachtte met een nóg makkelijker te hanteren motor te gaan rijden maar ik vond de 650 juist véél lastiger. Ten eerste zit je op de 650 veel meer ‘op’ de motor dan er ‘in’. Maar meer dan dat: ik kreeg de motor niet fatsoenlijk de bocht om. En toen ook het achterwiel nog een paar stapjes opzij zette in de bochten en het voorwiel een keer op een witte markering, was ik het vertrouwen kwijt en nam ik bij de tankstop dankbaar het aanbod aan om weer op een 1000 te stappen. Bij terugkomst bleek dat deze 650 hagelnieuw was, met dus ook gloednieuwe banden. Ook merkte een andere testrijder, die zelf een V-Strom rijdt, op dat de achtervering erg slap stond afgesteld. Maar ja, toen was de testrit al voorbij en was mijn slechte indruk van de 650 al ontstaan. Verder beviel de mechanisch bediende koppeling op de 650 me behoorlijk minder dan de hydraulische van de 1.000. Wel positief vond ik het blok: dat doet lekker z’n werk en je kunt er nog prima mee accelereren. Ook is de aan/uit-reactie van het gas hier minder prominent aanwezig dan op de 1.000 en dat was ook prettig.

Naam: Paul van de Ven
Leeftijd: 54 jaar
Rijdt zelf: Ducati Multistrada 1200S
Ik was erg benieuwd of de V-Strom 1000 enigszins lijkt op mijn eigen motor. Bij een eerste blik valt meteen de verschrikkelijk grote einddemper op. Ik begrijp dat er steeds meer eisen worden gesteld aan uitstoot en geluid, maar dat moet toch anders (mooier) kunnen! Ook de spiegels verdienen niet echt een designprijs. Daar staat tegenover dat ze wel goed zicht geven en amper trillen. Verder vind ik de gele V-Strom 1000 (met goudkleurige wielen) wel erg mooi om te zien.
Dan het rijden. Qua zitcomfort is het op met name de 1.000 dik voor elkaar. Het zadel past me beter dan dat van de 650. Bij de 1.000 merk je wel duidelijk dat je wat hoger zit, maar beide voeten komen gemakkelijk op de grond. Op allebei de geteste modellen waren handkappen aanwezig, maar op de 650 zijn ze wat krapjes (mijn handen passen net achter de handkappen). Het geluid op de 1000 is leuk: een mooie zware roffel, ook bij hogere toeren. Dat mis je echt op de 650. Natuurlijk mis je op de 650 ook de extra pk’s en Nm’s van de 1.000. Beide V-Stroms lopen ook bij lage toeren (onder 3.000 in de 6e versnelling) zonder te ‘schokken’ of te ‘bokken’. Netjes! Schakelen en koppelen gaat bij allebei probleemloos. Zeker de 650 koppelt lekker licht. Bij de eerste bochten op de 1000 was het even wennen met sturen. Het lijkt alsof de motor een beetje de bocht in wil vallen. Dat kan misschien aan het merk banden liggen (Bridgestone). Samenvattend kan ik zeggen dat prijstechnisch de 650 natuurlijk een stuk gunstiger is, maar bij de 1.000 heb je toch wel veel meer motor en deze is volgens mij die dikke 4.000 euro extra wel waard. Als je wat vaker met duo zou rijden of reisjes naar de Eifel of de Alpen gaat doen, is de 1.000 toch de betere keuze.

Naam: Bart van Os
Leeftijd: 37 jaar
Rijdt zelf: Yamaha Fazer 600
De 650 is een erg vriendelijk, zuinige motor. Meteen heb je vertouwen in de motor. De turbulentie van de ruit, waar je veel over hoort, vond ik wel meevallen. Ja, er is rijwind maar mijn helm bleef netjes op z’n plek. Wel was er een wereld van verschil met de testmachines die een spoiler op hun originele ruit hadden. Bokken doet hij in mijn ogen bijna niet, ja als je hem bewust heel laag in toeren gaat rijden, maar dat doet bijna iedere motor. In de vierde versnelling tuf je met gemak door dorpjes. Buiten de bebouwde kom zit je dan ook al heel gauw in de zesde versnelling. Voor mij heeft deze fiets te weinig vermogen maar, ik snap wel dat mensen deze motor kopen voor woon-werk-verkeer, of als het allemaal wat minder sportief mag.
Ondanks dat ik de 650 een hogere overall score geef, zou ik voor 100% voor de 1.000 gaan, omdat ik het vermogen van de 650 simpelweg te laag vind. Op de 1.000 zit je bovendien meer achter de kuip, wat mij meer de beleving van motorrijden geeft. Ook het bokken van deze machine vind ik te verwaarlozen. Ga maar eens op een Honda XL600 ééncilinder rijden, dan weet je wat bokken is. De turbulentie rond de helm was met het standaard windscherm en spiegels vrijwel niet aanwezig. Echter hebben we veel buiten de bebouwde kom gereden, weet dus niet hoe dit op de snelweg is. Voor mij zou de 1.000 gezien de rijeigenschappen ,maar natuurlijk ook de aanschafprijs een ideale motorfiets zijn voor woonwerk, toeren en vakanties.

Naam: Rob van Esch
Leeftijd: 69 jaar
Rijdt zelf: Honda CBF1000F
De V-Strom 650 past bij mij, alhoewel ik toch de zithoogte nog graag om 2 à 3 cm zou willen verlagen voor een nog beter gevoel van veiligheid. Hij nodigt uit tot gooi en smijtwerk. Accelererend uit een bocht begint het blok een beetje te gillen en neemt hij vlot de gewenste snelheid aan. Een heerlijke stuurfiets. Wel heb ik mijn bedenkingen over het motorvermogen als ik met volle bepakking en een eventuele duo op de snelweg of in de bergen een beetje power goed kan gebruiken. Zoals gezegd heb ik weinig met het snaveldesign en de kleurstelling met zijn goudkleurige velgen en kanariegele tank. Een motor met een goede prijs/kwaliteit-verhouding.
Toen ik van mijn Honda CBF1000F op de Suzuki V-Strom 1000 overstapte, werd ik meteen weer geconfronteerd met het feit dat moderne motoren zo hoog zijn. Er wordt totaal geen rekening gehouden met mannetjes met een kleine binnenbeenlengte zoals ik. Terwijl mijn bejaarde Honda toch als voorbeeld mag dienen hoe het kan. Een verstelbare zadelhoogte waarbij de minimale zithoogte van 800 mm toch een veilig gevoel geeft bij stoplichten, bij achteruit manoeuvreren en in moeilijke situaties.
Op deze Suzuki zit je echt bovenop de motor en de ruit staat ook behoorlijk ver van je vandaan. De ruit biedt wel behoorlijke bescherming, maar bij hogere snelheden is turbulentie voelbaar. Met het brede stuur vind ik alles een beetje te groot voor mijn postuur. We hadden natuurlijk even nodig om te wennen, maar al vlot liet de Suzuki zich makkelijk door de Achterhoek sturen. Al moet je met zo veel vermogen al snel gas eraf halen, omdat de maximum snelheid bereikt is. Dan komt de Suzuki af en toe wat schokkerig over en is hij wat moeilijker te doseren. Toch heeft Suzuki met deze motor een forse, complete toerbuffel op de makt gezet die qua prijs/kwaliteit-verhouding het menig concurrent moeilijk zal maken.

Naam: Hoite de Graaf
Leeftijd: 62 jaar
Rijdt zelf: BMW R1150RT
De V-Strom 1000 is een fijne motor met een bullig karakter. De gasrespons luistert in het begin nauw en vraagt enige gewenning om de motor soepel te laten reageren. Door het grote koppel en de vette klappen van het blok kun je schakellui rijden. Wil je er als een speer vandoor, dan gaat dat moeiteloos met een typische tweecilinder vibe. Daar heb je geen H-D voor nodig. De zithoogte was voor mij (1.80 meter) niet te hoog, maar ik zit liever wat meer in de motor. De Givi Airflow ruit geeft veel bescherming. Jammer dat ik de motor niet op de snelweg heb kunnen testen, met name voor de turbulentie, want de ruit staat vrij ver bij je vandaan. Al met al een fijne motor met een krachtig karakter waar ik graag nog eens op wil rijden, maar dan met drie koffers om het totaalgedrag beter te beoordelen.
De V-Strom 650 is een zeer wendbare en licht rijdende motor. Je zit er lekker op en het blok heeft voldoende power voor normaal gebruik. Het blok is goed doseerbaar, maar reageert wel licht schokkerig op het gas, dat mag wat mij betreft iets smeuïger. Aangekleed met koffers, handkappen en extra lampen is het een mooie motor. De voorrem is voldoende, maar net even te tam. Als je flink vaart hebt en hard moet remmen, dan moet je erg hard knijpen. Het standaardruitje is ronduit een ramp, duik je er onder of ga je half staan, dan is er alleen het suizen van de wind, dus wie dit bedacht heeft? Ook de spiegels zou vervangen, zeer gedateerd en bovendien te korte steeltjes. Al met al zou ik graag nog eens op de 650 willen rijden, maar dan geheel aangekleed en uiteraard met een goede ruit.

Naam: Jeroen van Broekhoven
Leeftijd: 27 jaar
Rijdt zelf: Yamaha Fazer 600
Na een testrit op zowel de Suzuki V-Strom 650 en 1000 merk je een zeer groot verschil tussen beide motoren. Het lijkt wel alsof de 650 een mindere kopie is van de 1000, al ben je op de 1000 snel verwend. Na de comfortabele kernmerken van de 1000, zoals hoge kuipruit, handkappen, effectieve stroomlijn en lekker dik zadel, voel je je op de 650 bijna onbeschermd, zittend op een tien jaar oude luie stoel, in een lawaaibubbel. Maar beide motoren hebben dezelfde eigenschap: bij het opstappen voelen ze als een oude bekende waar je jaren niet mee gesproken hebt, maar waarmee je het gesprek van tien jaar geleden zonder horten of stoten weer hervat.
Hoewel de verschillen zeer goed merkbaar zijn, zijn beide motoren toch goed in wat ze doen; jou op een fijne, stoere manier van A naar B brengen. Voor mij zouden beiden slechte woon-werk motoren zijn, omdat ik bijna automatisch in mijn vrijetijds-gewoonte val: oneindig toeren, grenzen opzoeken en vooral veel spelen met mijn motor. Wat pech is voor de mooiweer-rijder, maar weer een meevaller voor mij als doorrijder, was dat het op de testdag wat regende. Soms wat harder, erna weer een miezerregen, dan weer een zonnetje. Dit maakte het mogelijk om de motoren onder wat meer omstandigheden te testen, en met succes. Beide motoren voelen secuur aan op elk wegdek. Zowel rechtdoor op nieuw asfalt als in een bocht op kinderkoppen in een dorpje. De motoren zijn gemaakt om je rit zo leuk mogelijk te maken, maar toch ook veilig.
Als je de V-Strom 650 en 1000 vergelijkt met de Tracer-serie van Yamaha, zijn er bij de Suzuki’s teveel onderlinge verschillen. Bij de Tracers heb je op beide modellen meer dan voldoende windbescherming en comfort, met het verschil dat de Tracer 900 net wat meer elektronische speeltjes heeft. Als Suzuki hetzelfde onderscheid had aangebracht, had ik niet kunnen kiezen tussen beide V-Stroms. Nu is mijn keuze overduidelijk: ik betaal liever meer voor een volledig uitgeruste 1000 dan voor de maar nét voldoende afgewerkte 650.

Naam: Roel Koolen
Leeftijd: 49 jaar
Rijdt zelf: eigenbouw Street Bobber
De V-Strom 650 was voor mij niet onbekend, ik heb met het 2013-model nog de ‘Route des Grandes Alpes’ gereden. Bepakt en bezakt, met aluminium zijkoffers en flessen wijn voor enkele ontspannen avondjes. Door die trip is de V-Strom 650 mij bijgebleven als een uiterst prettige metgezel. Alles deed hij goed, alleen onderin de toerenkelder ging het bergopwaarts wat langzaam. Vanaf de eerste meter op de nieuwe 650 had ik weer datzelfde gevoel. Wat een fijne motor, lekker ongecompliceerd sturen en wat een heerlijk soepel en vlot V-twin-blok. Voor mij gevoel is dit nieuwe model weer een stap beter dan de vorige. Het dashboard is erg uitgebreid en geeft zelfs een beetje dat ‘premium’-gevoel. Dit is echt geen opstap- of damesmotor, maar een volwaardige motor voor woon-werk en leuke toerritten. Dat bewees de 650 opnieuw toen ik na een rit op de 1000 weer op de 650 terecht kwam en geen moment het gevoel had dat ik wat tekort kwam. Wat mij betreft een topper!
De V-Strom 1000 heeft mij aangenaam verrast. Had ik nog het idee van een zware motor waar de meerprijs ten opzichte van de 650 alleen in het zwaardere blok zou zitten, ben ik na de testrest tot een andere conclusie gekomen. De V-Strom 1000 is een volwaardige toermotor met niet alleen een heerlijk bullige V-twin, hij stuurt en veert als een serieuze motor, zonder zwaar aan te voelen. Hiermee kun je met een gerust hart een grote toer doen en meerijden met de 1200 GS’en en andere zware adventure motoren. Houd je nog geld over voor de vakantie zelf.

Naam: Wim Smallenbroek
Leeftijd: 53 jaar
Rijdt zelf: Suzuki V-Strom 650
De 650 is een zeer makkelijke fiets om leuke wegen te veroveren. Hij is in alle versnellingen lekker hanteerbaar, maar heeft ook een lekkere zithouding, waardoor je het uren kunt volhouden. Het goede dashboard is mooi overzichtelijk met alle info die je nodig hebt onderweg. Mijn eigen V-Strom 650 is nu tien jaar jong, maar de nieuwe is in alle opzichten beter. Verder ben ik vol lof over de facelift. Echt waar voor je geld! De 1.000 was een openbaring, een geweldige fiets om te rijden. Vergeleken met de 650 heeft deze betere remmen, maar hij is ook stabieler en door de aanwezige elektronica voelt alles heel gecontroleerd aan. Het vermogen laat zich makkelijk doseren en ook het raampje is handig te verstellen onder het rijden. Ik was echt onder de indruk van deze machine, die in alle opzichten een meer te bieden heeft dan zijn kleine broer. Jammer dat er standaard geen middenbok onder zit.

Naam: Gerrit van der Kolk
Leeftijd: 67 jaar
Rijdt zelf: Honda ST1100 Pan European
De 650 is een leuke fiets om lekker mee te spelen, maar op de snelweg komt ‘ie voor mij persoonlijk te kort. Ik rijd veel lange afstanden en zou ik graag wat meer vermogen hebben. Daarnaast vind ik hem net wat te nerveus. De V-Strom 1000 past me wat dat betreft een stuk beter en tijdens de testrit heeft deze V-twin mijn hart echt gestolen. Je kan er heerlijk mee knallen, hij voelt meteen heel vertrouwd, echt een superfiets! Ik zou alleen kiezen voor een ander windscherm.

Naam: Anneke Dingemanse
Leeftijd: 33 jaar
Rijdt zelf: Yamaha Fazer 600
De V-Strom 650 is echt mijn droommotor! Super knap ding om te zien, heerlijk zitcomfort met een lekkere rechtop-zitpositie, dus geen rug- of zadelpijn. Daar heb ik nu met mijn eigen motor wel last van. Daarnaast is het een heerlijk stabiele bike, waardoor je hem keihard door de bochten kunt smijten zonder bang te zijn te ver te gaan. Hij trekt je er wel doorheen. Prettig in de omgang, hanteerbaar, vlot, krachtig, stoer en sexy. Ik ben verkocht.
De 1000 is ook een heerlijke motor en ondanks zijn grotere formaat ook prima hanteerbaar, ook voor vrouwen. Superstabiel en veilig, ideaal om lekker door de bochten te gooien. Maar ik vind hem wel wat log, wat dat betreft ben ik meer fan van de 650, en het vermogen heeft iets tractor-achtigs.