Culinaire Toer met Jonnie en Th

Samen runnen ze het Zwolse sterrenrestaurant De Librije, een hotel, een kook- en wijnschool, een cateringbedrijf en ook nog een winkel. Meer dan genoeg voor een mensenleven zou je denken, maar toch weten Jonnie en Thérèse Boer tussen alle culinaire bedrijvigheid en een druk gezinsleven door nog tijd te vinden voor hun andere, gedeelde passie: motorrijden. MotoPlus reed een ochtend mee met Nederlands bekendste gastronomische echtpaar. Het is maandagochtend vroeg als de binnenstad van Zwolle op zijn historische grondvesten lijkt te schudden. Eeuwenoude sponningen moeten alle zeilen bij zetten om het opbollende glas op de juiste plek te houden. Staan de Spanjaarden weer met hun bulderende kanonnen voor de poorten van de gewezen Hanzestad? Nee, voor de Zwolse binnenstedelingen is het inmiddels een vertrouwd maandagochtendritueel als Jonnie en Thérèse Boer hun eigen kanonnen de garagebox uitrijden: een Harley-Davidson Road King en een Softail Deuce, beide voorzien van een setje moddervet klinkende open pijpen. De deur van sterrenrestaurant De Librije zit de eerste dag van de week op slot en dit verplichte gat in de restaurantagenda is voor het bekende stel de uitgelezen mogelijkheid om hun twee Amerikanen eens flink op de staart te trappen. ‘’Als de kinderen op maandag naar school zijn, pakken we heel vaak de motor’’, verheft Thérèse haar stem boven het donkere stemgeluid van haar Softail uit. ‘’Het is voor ons een manier van ontspannen. Omdat we een hectisch leven hebben, is motorrijden puur genieten en gaat het verstand even op nul.’’ ‘’Het zijn meestal ritjes van uur, anderhalf uur in de omgeving van Zwolle. Kom je altijd iets leuks tegen’’, vult Jonnie aan. ‘’Vaak rijden we dan ook even langs een aantal van onze versleveranciers, die waarderen dat enorm. Soms ga ik wel eens asperges halen met de motor. Maar goed, de hoeveelheden die je nodig hebt in het restaurant kun je nooit meenemen op de motor. Maar als ik even snel naar de kas moet, of snel naar de tuin dan pak ik heel vaak de motor even. Nu rijden we langs onze aspergekweker en een zuivelboerderij in Raalte, waar we onze lokale kazen van betrekken.’’ Na een toertje door het frisgroene Sallandse coulissenlandschap draaien Jonnie en Thérèse geroutineerd de smalle oprit naar de zuivelboerderij op. Zo’n boerderij waar de koeien gewoon onbekommerd kunnen grazen en niet schouder aan schouder staan in een stal zonder daglicht. Kortom, koeien die het buitenleven kennen en niet in de stress schieten van het langs bulderende stel Harley’s. En dat zorgenloze leventje is haast te proeven in het loeiverse glas karnemelk dat de boerin des huizes even later op tafel zet. Met een ‘’Vanochtend vers gekarnd. Heerlijk hè?’’, zet Jonnie het glas meteen aan zijn lippen, waarna zijn bekende enthousiasme voor alles wat vers en puur is in één grote slok wordt bevestigd. ? Heeft jullie voorliefde voor verse en pure producten als bijvoorbeeld dit glas karnemelk ook een rol gespeeld bij de keuze van jullie motoren? Hoe puur moet een motor wat dat betreft zijn? Jonnie: ‘’Nou, een fiets moet wel karakter hebben. Dat heb ik ook met een pand of een huis. Als het geen karakter heeft, kan ik er nooit met plezier werken of wonen. Of mee rijden in dit geval. Een motor moet dus wel iets hebben, maar mijn Harley had voor hetzelfde geld ook een Honda kunnen zijn.’’Thérèse: ‘’Ik vind een Harley wel bij ons passen. Ze zijn heel stijlvol. Het is stoer, een beetje eigenwijs en het heeft ook wel iets ondeugends. Dat sluit denk ik wel aan bij hoe wij in het leven staan.’’ Jonnie: ‘’Ik vind het ook mooi om zo’n ding een eigen smoel te geven, een beetje bij te pimpen. Deze Road King heb ik nog niet zo lang, hiervoor had ik een Fat Boy met carburateurs. Maar Thérèse Softail had al injectie en ze ging af en toe sneller dan ik. Dat wilde ik natuurlijk niet hebben. Hahaha. De uitlaten die op de Road King zitten, heb ik op internet gekocht en verder laat ik de typeaanduiding op het spatbord nog veranderen in Road Bitch, dat vind ik wel leuk.’’ ? En het Ural zijspan dat bij jullie in de box staat, valt die ook in die categorie ‘karakter’?Jonnie: ‘’Ja, ik vind dat soort dingen heel mooi. Maar het is natuurlijk ook een beetje de grap. Hij stond op Marktplaats. Ik doe af en toe een bod en soms blijf je dan aan iets hangen. Wat heb ik er voor betaald? Iets van 1000 euro. Dan kan er niet veel misgaan.’’Thérèse: ‘’Hm, ik denk dat je er twee keer op hebt gereden. Echt heel weinig. Wel zonde. En nu wil je ook nog graag zo’n Porsche trekker.’’Jonnie: ‘’Sommige dingen moet je gewoon hebben. En als die dingen niet minder waard worden, is het niet erg. Ik heb ook een Porsche 912, een echte uit ’65. Dat ding heb ik gekocht, echt voor een grap. Zo’n auto wordt niets minder waard en ik betaal bijna geen belasting en verzekering. Dat is hetzelfde eigenlijk met deze Harley’s, daar schrijven we bijna niks meer op af. Zo zit ik wel in elkaar. Hahaha! Als ik zo’n Porsche trekker koop, dan koop ik hem wel zo dat ‘ie me nooit geld kost.’’ Thérèse: ‘’De kinderen vonden dat zijspan helemaal geweldig en wilden er gelijk in, maar dat vond ik echt te link.’’Jonnie: Het is wel een gevaarlijk ding en daarom ben ik er ook niet zo heel enthousiast over. Je moet er echt mee leren rijden. Als je op de rem gaat staan, vliegt ‘ie meteen helemaal naar rechts. De eerste keer dat ik er mee reed, knalde ik zowat ieder lantaarnpaal uit de grond. Als motorrijder houd je in het begin geen rekening met dat bakkie. Ja, je denkt van wel, maar als je even niet oplet, vlieg je zo de weg af.’’ ? Nemen jullie de kinderen trouwens wel eens mee achterop?Thérèse: ‘’De oudste is nu negen en krijgt een beetje de leeftijd dat hij het wel leuk begint te vinden. De kleine meid is net zes, maar dat vind ik nog te link.’’Jonnie: ‘’Op de Fatboy heeft de oudste wel een paar keer achterop gezeten, op zo’n buddy met zuignapjes op het achterspatbord. Werkt super zo’n ding, gaat geen kant op. Zijn we een keer naar Giethoorn gereden en tijdens de vakantie op Bonaire trouwens ook.’’? Bonaire? Rijden jullie tijdens buitenlandse vakanties ook? Jonnie: ‘’Als we op vakantie gaan, kies meestal de plek uit en dan moet er ook een Harley-dealer in de buurt zijn. Dat ik een Harley kan huren, vind ik heel belangrijk. Weet je, als je op vakantie bent en je zit twee weken in zo’n hotel aan het strand, zie je eigenlijk nooit wat van de omgeving. Dan kun je wel een autootje huren, maar daarmee kom je ook niet overal. We huren er een motor bij en toeren dan altijd een paar dagen met z’n tweeën door de omgeving. Dat hebben we in Thailand gedaan, op de Cariben en eigenlijk op elk eiland: van Curaçao tot Bonaire en van Aruba tot Tenerife.’’Thérèse: ‘’Maar dan ga ik wel bij hem achterop. Je kent de omgeving niet en de mensen rijden er vaak toch een stukje roekelozer. Dan rij ik liever niet zelf.’’ Jonnie: ‘’Na de Kerst waren we op Bonaire en ik huurde daar een Fat Boy. Zegt die verhuurder met dat lekkere accent tegen mij: ‘Hé, je moet oppassen voor de gaten in de weg, maar het allerergst zijn de ezels.’ Ik zeg: ‘De ezels?’ Hij zegt: ‘Bij de meeste ongelukken met motoren gaat het om een aanrijding met een ezel.’ Ezels komen daar achter de bosjes weg en lopen zo de weg op. En dan denk je dat ze wel aan de kant gaan, maar je gaat er gewoon volle bak op. Zo’n ezel is een halve koe, dan heb je geen voorvork meer hoor!’’Thérèse: ‘’Daar rijd je ook zonder helm hè? Dat mag daar allemaal, doen we altijd.’’Jonnie: ‘’Je zit er gewoon in je zwembroek op.’’Thérèse: ‘’Natuurlijk is het onverantwoord, maar in de praktijk doe je het toch. Dat is ook een reden waarom ik dan bij Jonnie achter op stap, vind ik fijner.’’ ? Ook Harley’s op vakantie. Hebben er altijd Harley’s bij jullie in de garage gestaan?Jonnie: ‘’Nee, zeker niet. Ik ben een jaar of vijftien geleden begonnen op een Honda Rebel, zo’n klein dingetje. Belachelijk natuurlijk, maar ik ben wel blij dat ik daar op begonnen ben. Ik heb er echt op leren rijden. Ze lachten me wel uit van ‘Hé, daar hebben we Jonnie op de brommer.’. En dan dacht ik verrek allemaal maar lekker, met een paar jaar rij ik op zo’n dikke. Daarna heb ik een Suzuki Intruder gehad. Dat ding zag er hartstikke mooi en stoer uit, maar reed voor geen meter. Voor ik mijn eerste Harley kocht, een jaar of zes terug, heb ik nog een paar jaar met een dikke Honda cruiser gereden, ook een fijn ding. Jij bent toch ook niet met een Harley begonnen?’’Thérèse: ‘’Nee, ik heb eerst die Yamaha Drag Star gehad en daarna een Harley Sportster. Maar deze Softail rijdt echt super hoor.’’Jonnie: ‘’Moet je eens op die van mij gaan rijden, wil je gelijk wat anders! Serieus waar. Die van Thérèse reed altijd super, maar nu ik op die Road King rijd, pfff. Hij is super vlot weg, komt ook wel door die pijpen hoor. In een kort sprintje moet ik een sportfiets wel kunnen hebben, denk ik.’’? Lijkt dat je trouwens wat, zo’n sportfiets?Jonnie: ‘’Ik vind ze wel mooi om te zien, maar als ik er zelf op ga zitten, komt het niet goed. Dan kun je me gewoon uit de sloot vissen hoor. Een van mijn koks rijdt veel met zo’n ding op het circuit. Laatst had ‘ie alles naar de kloten. Snee in zijn arm, pak aan gort, motor aan gort. Die pakken ook vaak dat klaverblad bij Apeldoorn, net zo lang tot die rechter kneeslider versleten is. Niet normaal. Die rijdt naast je en dan rij 100, trekt ‘ie hem zo op het achterwiel. Zulke gekke dingen vind ik wel mooi. Maar ik heb kinderen en dan denk ik ‘laat maar’. Geef mij dan maar gewoon zo’n tuftuf.’’ ? Komt die voorliefde voor zo’n Ural zijspan, maar ook voor klassieke auto’s en trekkers ook een beetje voort uit interesse in techniek?Jonnie: ‘’Interesse wel, maar daar heb ik eigenlijk helemaal geen tijd voor. Toen ik die Honda cruiser had, reed een van mijn vrienden op een Harley van een jaar of veertig oud. Hij had altijd een enorme tas met gereedschap op zijn rug en dat was nodig ook! Om de paar kilometer moest ‘ie weer sleutelen. Daarna reden we weer een paar kilometer en begon het hele circus weer opnieuw. Drama! Dingen moeten starten en lopen. Anders vind ik er niets aan. Ik vind techniek wel leuk, maar ik zal niet zeggen dat ik er verstand van heb. Vroeger heb ik wel brommers opgevoerd, maar met die Harley? Ik denk dat ik nog wel een luchtfilter kan vervangen en dan houdt het wel op.’’ Thérèse: ‘’En een bandje vervangen dan?’’Jonnie: ‘’Bekijk het effe, dan bel ik gewoon de dealer.’’ ? Rijden jullie altijd met z’n tweetjes of ook wel eens in groepsverband?Thérèse: ‘’Nee, eigenlijk altijd met z’n tweeën. Alleen Jonnie rijdt een keer per jaar met een groep vrienden. Maar daar rijd je voor de rest eigenlijk ook nooit mee.’’Jonnie: ‘’Dat komt omdat ze allemaal in het westen wonen.’’Thérèse: ‘’Maar ook omdat we het gewoon te druk hebben om echt uitgebreid met bekende weg te gaan. We werken natuurlijk altijd tot ’s nachts laat en echt hele weekends weg zit er dan niet in. We hebben de kinderen ook nog en daar wil je ook leuke dingen mee doen.’’Jonnie: ‘’Met dat groepje is altijd gezellig. We trekken er dan een dag of twee tussenuit. Lekker eten en drinken. Dit jaar gaan we nar het zuiden toe, richting Maastricht. Vorig jaar zijn we in Amsterdam geweest. Eerst naar het strand gereden en een poos bij zo’n strandtent gezeten. Daarna naar het hotel en lekker de stad in. Maar ik zou ook wel lid van een mooie club willen zijn. De Hells Angels bijvoorbeeld, maar dat zullen ze wel niet doen. Hahaha.’’[Kader, letzte Seite]DE MOTORLUNCH VAN JONNIE & THÉRÈSESpaghetti met bejaarde boerenkaas en gerookte IJsselmeerpalingGeen ‘Strammer Max’ voor Jonnie en Thérèse onderweg. Alhoewel een goede ‘Max’ niet te versmaden is, kiezen ze voor een gerecht uit hun boek Pure Passie: Spaghetti met bejaarde boerenkaas en gerookte IJsselmeerpaling. ‘’Thérèse is pas achttien jaar oud als ik dit voor het eerst voor haar kook’’, licht Jonnie zijn keuze toe. ‘’Op dat moment had ik natuurlijk helemaal geen zin in ingewikkelde dingen, maar ik wilde uiteraard wel indruk op haar maken en iets heel erg lekkers op tafel zetten. Dat werd dus spaghetti met een handvol kaas en stukjes gerookte paling. Zo heb ik haar, samen met de twee flessen wijn die we toen soldaat hebben gemaakt, verleid! Dat recept wil ik dus niemand onthouden.’’Voor wie besloten heeft na de lunch niet verder te rijden, heeft Thérèse een wijntip van de Nederlandse Reestlandhoeve: 2005, Reestlandhoeve rood, Balkbrug. ‘’Bij dit gerecht past een krachtige, rijpe, fruitige en iets ‘harde’ wijn. Deze rode van de Reestlandhoeve is gemaakt van de Regent druif. Het is een frisse aardse wijn, die paling heel goed oppakt. De kaas heeft zowel iets romigs als aards en dat aardse en een beetje animale heeft deze wijn ook. Koel deze wijn extra, zodat ‘ie wat frisser is. Het fruitige komt dan extra naar boven.’’ [STREAMERS]‘’BIJ 100 TREKT ‘IE HEM ZO OP HET ACHTERWIEL. ZULKE DINGEN VIND IK MOOI. MAAR IK HEB KINDEREN EN DAN DENK IK ‘LAAT MAAR’. GEEF MIJ DAN MAAR GEWOON ZO’N TUFTUF.’’ ‘’IK ZOU OOK WEL LID VAN EEN MOOIE CLUB WILLEN ZIJN. DE HELLS ANGELS BIJVOORBEELD, MAAR DAT ZULLEN ZE WEL NIET DOEN. HAHAHA.’’[Bilder][Opener: JBoer-6754][Einsatz: JBoer-6781]‘’Kom, kom, kom’’, Jonnie ziet de stukjes vlees al in de pan liggen. [2e Spread][JBoer-6792, ohne Unterschrift][JBoer-6851]Weet wat je op tafel zet: zelf asperges steken.