Praktijk Honda CB600F
Honda’s nieuwste Horzel is inmiddels binnengevlogen, zoals je eerder in dit nummer hebt kunnen lezen. Maar als een verse Hornet net even iets te veel in de papieren loopt, kun je goed terecht op de occasionmarkt waar rondzwermende Horzels inmiddels een aardig nest hebben gebouwd. Suzuki zette de trend met de GSF600 Bandit. Yamaha en Honda volgden niet veel later met respectievelijk de FZS600 Fazer en de CB600F Hornet. In tegenstelling tot de Suzuki en de Yamaha met hun ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ uitstraling, ging Honda met de Hornet in 1998 volledig voor de show met een gelikt sportief naakt uiterlijk. Met zijn brede banden, hoogliggende uitlaatdemper en de slanke tank/zit-combinatie moest de Hornet vooral bij het jonge publiek een gevoelige snaar raken. Maar de enige gevoelige snaar die de Hornet aanvankelijk in Nederland raakte, was die van fietsfabrikant Raleigh, dat de naam Hornet al voor een van haar modellen had vastgelegd. In Nederland en een aantal andere landen moest de Hornet daarom in zijn eerste jaren onder de wat anonieme aanduiding CB600F door het leven. Hornet of CB600F, de Honda slaagde er in ieder geval niet in om de veel goedkopere Bandit en de lichtvoetige Fazer van de middenklasse troon te stoten. Alleen bij de trendgevoelige Italianen wist de Hornet te pieken. De oorzaak van die valse start ligt vermoedelijk deels in de ongebruikelijke combinatie van voorwiel en –band. Net als de oudere Fireblade-modellen (tot 1999) combineert de eerste serie Hornet namelijk een 16 inch velg met een 130/70 voorband. Daardoor mist de Hornet het speelse instuurkarakter en de probleemloze handelbaarheid van zijn tegenstrevers. Daarnaast zorgt deze combo er samen met de 180 achterband voor dat de Hornet zich in een bocht nadrukkelijk wil oprichten als de kwaliteit van het wegdek slechter wordt.
