Motornieuws 2010: Honda VFR1200 V4
De NR500, RC30, RVF400, NR750, RC45, VFR750/800 en de RC212V. Honda heeft een lange en rijke historie als het op V4’s aankomt. Komend jaar wordt daar een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd met een machine die we al vaak voorbij zagen komen, maar nu officieel een naam heeft: de VFR1200F. ‘’This is my baby and designing it was the experience of my life.’’ Design Project Leader Teofilo Plaza heeft alle reden om op mooie wijze Spaans trots te zijn. Niet alleen op de VFR1200F, alweer de zesde generatie VFR, maar ook op de bijzondere wijze waarop deze nieuwe V4 gestalte kreeg. Carte blanche voor een machine die een nieuw etiket over de bestaande segmenten Supersport, Naked en Toursport moet gaan plakken: Road Sport. Gebaseerd op de laatste racetechnologieën, maar geëvolueerd tot een machine die voor de meest uiteenlopende rijders tot de meest uiteenlopende dingen in staat is. Een machine waar je in de beleving van Plaza’s designteam impulsief op stapt om even een kilometer of driehonderd weg te happen, over de snelweg en over uitdagend kronkelende bergwegen, om je vervolgens in een exclusieve tent te goed te doen aan een copieuze lunch. En de VFR? Die gedijt prima op de parkeerplaats tussen Bugatti’s en andere vierwielige schonen. Daarbij moest een belangrijk designvalkuil ontweken worden. De nieuwe VFR moest niet een Japanse machine met Europese looks worden, maar een in Europa ontworpen Japanse fiets doortrokken met twee belangrijke stijlkenmerken uit de Japanse cultuur: Ma en Tsuya. Beide zijn lastig in woorden te vatten, maar ‘Tsuya’ wil zoveel zeggen als de wijze waarop een object de aandacht op zich gevestigd weet en ook weet vast te houden en dat doet de nieuwe VFR1200F in ieder geval met zijn gladde, aërodynamische stroomlijn en opvallende X-vormige koplamp. Bijzonder fraai is de luxe ogende laklaag van de VFR, het resultaat van een nieuw lakprocédé, waarbij een diepglanzende blanke laklaag de kleuren van de stroomlijn nog eens extra benadrukt en zorgt voor spiegelglad oppervlak. ‘Ma’ heeft vele betekenissen en één daarvan is ‘de ruimte tussen dingen’. Dat is op de VFR1200F tastbaar gemaakt door een door Honda gepatenteerde gelaagde stroomlijn. Een symbiose van vorm en functie als het ware, waarbij de uit twee lagen bestaande kuipdelen er niet alleen voor de leuk zijn, maar ook een essentiële functie hebben voor wat betreft de luchtdoorstroming en warmteafvoer. De lucht die binnenkomt via de dubbele kuiplagen en de twee ovale ruimtes voor in de kuip draagt bij aan de stabiliteit van de VFR op hoge snelheid en door die luchtstroom op bepaalde plekken te versnellen door smallere kanalen wordt een extra bijdrage geleverd aan de koeling van het blok. De warme lucht van het blok wordt via de dubbele stroomlijnlagen ook weer van rijder en passagier weggeleid. Grotendeels verscholen achter dat gelaagde kuipwerk ligt de nieuwe V4-krachtbron van de VFR. Een bijzonder blok. Uiteraard omdat het een V4 is, maar ook de blokhoek van 76° is niet alledaags. Daarnaast is de opstelling van de vier cilinders ook anders dan doorgaans bij een V4, waar de voorste en achterste cilinderparen in de regel gespiegeld zijn gepositioneerd. Bij de VFR zit er tussen de voorste twee cilinders meer ruimte dan tussen het achterste paar, waardoor de taille smal kon worden gehouden, trillingen worden beperkt en de massa nog meer gecentraliseerd kon worden. Omdat er geen onbalans tussen de linker- en rechterzijde van het blok zit en de nieuwe krukas primaire vibraties effectief onderdrukt, is een vermogen souperende balansas overbodig. In datzelfde kader van massacentralisatie werd gekozen voor de zeer compacte UNICAM cilinderkoppen met een enkele bovenliggende nokkenas, een constructie die crossliefhebbers kennen van Honda’s CRF crossers. Eveneens afkomstig van die CRF en ook present op de RC212V MotoGP-racer is het nooit eerder op een productiemachine gebruikte gesloten cartersysteem dat pompverliezen door zuigerbewegingen en luchtcompressie moet voorkomen. Voordeel in het 815 mm hoge zadel volgens Honda: een directere gasrespons van het nieuwe ride-by-wire injectiesysteem en een gunstiger brandstofverbruik. Honda geeft zelf een verbruik van 1 op 15,5 op. Niet bijzonder gunstig, maar het is dan ook een waarde gebaseerd op de zogeheten WMTC-testcyclus. Deze op een testbank gerealiseerde verbruikswaarde is het resultaat van een gefingeerde rit, bestaande uit een koude start, een stadsrit en een stuk openbare weg. Het is de bedoeling dat alle fabrikanten deze waarde bij hun technische gegevens gaan vermelden, al wordt dat op dit moment nog niet veel gedaan. De uitkomst lijkt in ieder geval een puur theoretische te zijn en wat dat betreft hopen we dat het verbruik van de nieuwe V4 in ‘real life’ wat positiever uitpakt, ook al omdat de tankinhoud van de VFR1200F met 18,5 liter niet bijzonder groot is. De ontstekingsinterval van de nieuwe V4 is uiteraard anders dan de constante 180° van een conventionele vier-in-lijn. De VFR1200F doet het met een interval van 104°-256°-104°-256° en daarmee klinkt de F volgens Honda als de legendarische RC30 en komt hij qua motorbeleving in de buurt van de al even legendarische NR750 met zijn ovale zuigers. Die vergelijkingen scheppen verwachtingen als het op prestaties aankomt, maar de voor een sportieve toerfiets redelijk hoge compressieverhouding van 12,0 : 1 is al een duidelijke indicatie dat de nieuwe V4 aardig potent is. En dat klopt, want uit zijn longinhoud van 1.237 cc (boring x slag: 81,0 mm x 60,0 mm) weet de VFR1200F er bij 10.000 toeren bijna 173 pk uit te persen. Een bovenmodaal gevulde stal dus en ook de Newtonmeters zijn goed vertegenwoordigd: 129 Nm bij 8.750 toeren. 90% van dat in het lage- en middentoerengebied erg lineaire koppel is al bij een lage 4.000 toeren voorhanden, waarbij de VFR wordt geholpen door een speciale klep in de opvallende driehoekige uitlaat aan de rechterzijde. Die klep moet bij lage toeren in akoestische zin voor een lekker lage bas zorgen en bij hogere toerentallen, als de servo-gestuurde klep zich opent, voor een typische V4-huil. Aan de andere zijde van de VFR1200F springt meteen de sportief gelijnde enkelzijdige swingarm/cardan-unit in het oog, die in de verte wel wat doet denken aan cardan-systemen van BMW. Honda heeft deze nieuwe, lichte cardan aandrijving ‘Sport Shaft’ gedoopt, met als belangrijkste kenmerken een minimum aan cardanreacties en een optimale demping om lastwisselingen heel soepel en vloeiend te laten verlopen. De zesbak van de V4 heeft een van de huidige Fireblade afgeleide anti-hop-koppeling om een blokkerend achterwiel bij al te enthousiast terugschakelen te voorkomen. Helaas hoort de (half-)automatische Dual Clutch Transmission (zie ook MotoPlus nr. 18) niet tot de standaard uitrusting van de VFR, maar is het een optie die tegen meerprijs leverbaar is. Het nieuwe V4-blok hangt in een eveneens nieuw aluminium twin-spar frame. Achter wordt de VFR afgeveerd door een Pro-Link schokbreker met verstelbare veervoorspanning (hydraulisch) en uitgaande demping. De 43 mm upside-down voorvork heeft dezelfde stelmogelijkheden. Balhoofdhoek en naloop zijn met 64,55° en 101 mm behoorlijk sportief voor een neutrale handeling, terwijl de iets minder sportieve wielbasis van 1.545 mm voor een stabiele rechtuitloop moet zorgen. Afgeremd wordt de rijklaar 267 kilo wegende VFR1200R door een stel imposante zeszuiger remklauwen en 320 mm schijven voor en een enkele 276 mm schijf en een tweezuiger remklauw achter. Uiteraard zijn die remmen in de beste Honda-traditie gecombineerd en voorzien van ABS, al jaren een schier onverslaanbare combinatie. De nieuwe VFR1200F moet in januari komend jaar bij de dealer staan en wordt leverbaar in de kleuren rood, zilver en wit. Op de prijs is het nog even wachten, maar wel bekend is dat er onder die prijs nu een garantietermijn van drie jaar staat in plaats van de gebruikelijke twee jaar. Ook de service-intervallen zijn ruimer dan we van Honda gewend zijn: elke 12.000 kilometer in plaats van elke 6.000. Komend jaar blijft ook de VFR800 nog gewoon leverbaar en ook de Pan-European blijft in zijn huidige vorm in het programma. Aannemelijk is echter dat de VFR800 en zo goed als zeker ook de Blackbird daarna definitief het veld gaan ruimen voor de nieuwe VFR1200F. Dat de Pan het jaar daarop een V4-harttransplantatie te wachten staat, lijkt ook een zekerheidje. En misschien dat er daarna nog veel meer moois in het V4-vat zit…? [Kasten + Bild: 12010xraj]VEEL ACCESSOIRESVoor de nieuwe VFR1200F heeft Honda een breed scala aan accessoires en opties ontwikkeld, waaronder de (half-)automatische Dual Clutch Transmission. Andere mogelijkheden zijn:* Zijkoffers met 35 liter inhoud. De kofferdragers zijn standaard al onzichtbaar geïntegreerd in de VFR, waardoor er geen extra draagsysteem nodig is. De koffers zijn met de contactsleutel te openen en sluiten en kunnen desgewenst met speciale binnentassen worden geleverd. * Een flinke topkoffer met 31 liter inhoud en een quick-lock bevestigingssysteem. Ook de topkoffer opent en sluit met de contactsleutel. * Tanktas met 13 liter inhoud. * Een luxe, met Alcantara bekleed zadel. * Een in drie standen verstelbare extra ruit. * Een lager en smaller zadel.* Handvatverwarming. * Een GPS-systeem.[Bilder + BU’s] [Opener: 120103RA, kein Unterschrift][12010RRA + 12010FRA zusammen, ein Unterschrift]Zowel de achter- en voorzijde, met opvallende X-vormige koplamp, ogen zeer compact[2e Spread: 12010ARA][Details][120108RBG]De swingarm/cardan-unit doet denken aan BMW en oogt zeer sportief.[120108RAV]De armaturen hebben ergonomisch beter gevormde schakelaars. [120108RAR]Nu al spraakmakend: de opvallende driehoekige uitlaat heeft twee aparte uitgangen.[120108RAN]Gestileerd dashboard met een centrale toerenteller, geflankeerd door twee LCD-displays.[120108RAG]CBS en ABS zijn standaard, evenals deze imponerende zeszuiger klauwen.
