Kawasaki Z1300 treffen
Wat had de Kawasaki Z1300-zescilinder wat de Benelli Sei en de Honda CBX1000 niet hadden? Nou, waterkoeling, cardanaandrijving en met 297 kilo’s nogal een gewichtig voorkomen. En 120 pk. Dertig jaar na zijn eerste presentatie in Keulen heeft Z1300 nog steeds een niet te ontkennen aantrekkingskracht, dat blijkt op een internationale Z1300-dag in Noordeloos. Noem het six appeal.Het parkeerterrein voor de zaak van Kawasaki-specialist Nol Bikker in Noordeloos stroomt lekker vol. Duitse kentekenplaten, Franse, Britse, Duitse en natuurlijk Nederlandse. Een Engelse brunette doet er niet moeilijk over, zo bewijst haar T-shirt. “Size does matter”. Aha. Is dat misverstand tenminste ook uit de wereld.En steeds dat karakteristieke geluid. De Z1300 is geen herrieschopper, maar zijn zoetgevooisde, bijna fluwelen stemgeluid maakt de liefhebbers lyrisch. Want zij weten dat de 120 pk-sterke kolos ook een heel andere strot op kan zetten. Vraag een willekeurige Z1300-liefhebber maar wat hem aantrekt in de imposante verschijning. “Ja, dat geluid, hè”, grijnst Wilco Vonk, voorzitter en mede-oprichter van de in 1991 Kawasaki Z1300 Club in Nederland. Zelf heeft hij een andere uitlaat onder zijn prachtige Eddie Lawson-look alike zescilinder gehangen, maar de liefde voor de koninklijke kolos ontstond al toen die dertig jaar geleden voor het eerst werd getoond. En toen een buurman van de toen 17-jarige Wilco als Kawasaki-liefhebber met een Z1300 kwam voorrijden, was de tiener verkocht. De Z1300 kreeg een pittig prijskaartje van 13.900 gulden omgehangen, ruim 6300 euro. De buurman was tandarts. Van zijn ziekenfondsklanten moest de bruggenbouwer het niet hebben. Een jaartje of zeven later had Vonk zijn eigen Z1300. “Ik reed in die tijd een Yamaha V-Max. Die viel me eigenlijk erg tegen. Stuurde niet echt lekker. Toen liep ik tegen een injectiemodel aan van een jaar oud. Ik heb er al die jaren een fiets naast gehad (Vonk heeft ook een Triumph Tiger 1050, FW), maar de Z1300 is altijd gebleven. En zal ook altijd blijven.” Het zijn teksten die je van bijna elke Z1300-adept kunt horen. Waarom naar het verstand luisteren als het hart spreekt? Kawasaki’s plannen om de markt te bestormen met een zescilinder dateren al uit 1973. Vijf jaren van tekeningen en prototypes – 1300 én 1200 cc – volgden voordat in 1978 de Z1300 op de IFMA in Keulen publiek en pers bikkelhard in het gezicht sloeg. De zescilinder kwam binnen zonder te kloppen: zes cilinders, watergekoeld, cardanaandrijving, een 130 mm vette 17 inch-tubeless achterband, 120 pk, een top van 225 km en 297 kilo zwaar. “Hij kostte ook zo’n 3.000 gulden (een kleine 1400 euro, FW) meer dan de CBX”, weet Vonk nog. “Daarom is hij altijd nogal exclusief gebleven.” In de periode van 1979 tot en met 1989 werden er wereldwijd zo’n 20.000 Z1300’s verkocht. In Nederland hielden ongeveer 200 kopers de portemonnee op kop. In 1985 kwam de fabriek met een injectie-uitvoering die de 2 x 3 32 mm-Mikuni’s verving. De machine kostte bijna 20.000 gulden, bijna 9100 euro. Toch kreeg de Duitse importeur het in 1989 nog voor elkaar om 200 exemplaren exclusief naar Duitsland te laten verschepen. Met een extra embleem: Legendary Six. Voor de echte toerbuffels presenteerde Kawasaki in 1984 de Voyager, een onvervalste tegenhanger van Honda’s Gold Wing. De Z1300 ontpopte geheel volgens verwachting niet als een allemansvriend, maar maakte wel indruk door zijn bruut inkomende vermogen, zijn acceleratie en zijn souplesse. Daarnaast werden de koppeling en de keurig schakelende vijfbak uitgebreid geroemd. De waterkoeling – met een zelfdenkende ventilator die bij een watertemperatuur van 97 graden zelf begon te denken – hield de decibellen binnen de perken en maakte het cilinderblok niet zo breed als dat van de luchtgekoelde CBX. Doordat links op de krukas een trillingsdemper werd gemonteerd en rechts de generator was het carter echter wel degelijk van forse afmetingen. De elektronische ontsteking was een aardig nieuwigheidje, de 27 liter tank benadrukte het kilometervreterimago van de Z1300. Dikke 34 mm-framebuizen en 44 mm-voorvorkpoten gaven aan dat de Kawa bepaald niet “onderbemeten” was, terwijl drie forse schijfremmen het geheel tot stoppen maanden. De machine had een wielbasis van 1587 mm, een balhoofdhoek van 28,5º en een naloop van 102 mm. De basis van de zescilinder bleef in de elf productiejaren grotendeels ongewijzigd, wel werd in 1981 de carterinhoud van 4,5 liter vergroot tot 6,2 liter. “Bij langdurig 200 plus rijden werd de olie te heet en te dun, waardoor de smering onvoldoende was”, vertelt Vonk. “Maar als je niet al te gek deed en netjes op tijd olie ververste, hield het blok zich heel goed. Wij hebben in de club fietsen met tussen de 300.000 en 400.000 kilometer op de klok.”Veel van de rond de 150 clubleden zijn tussen de 40 en 50 jaar oud. “Mensen voor wie de Z1300 destijds onbereikbaar was”, weet Vonk. Binnen de club ontstaat een trend dat leden hun machine in originele staat willen houden. Een kostbare en bijna onmogelijke taak, weet Vonk. “Een originele 3 in 1-uitlaat (waarvan de Z1300 er twee heeft, FW) is bijna onbetaalbaar. Een originele fiets brengt tussen de 5.000 en 10.000 euro op, afhankelijk van z’n staat.”De Z1300 is omhangen met een zweem van nostalgie, geeft Vonk toe. “Maar voor mij heeft hij nog steeds diezelfde aantrekkingskracht als toen. Hij rijdt lekker, heeft genoeg power en hij wordt steeds exclusiever. Als ik met de mijne bij een motorzaak aan kom, heb ik nog heel wat bekijks.” Sex appeal, dertig jaar later. Het is niet iedereen gegeven. (Kasten 1)“Vroeger wilde ik alleen maar pk’s”Voormalig wegracekampioen Richard Fluttert heeft twee Z1300’s. De rijschoolhouder is een Z1300-liefhebber van het eerste uur. “Ik heb een carburateur-KZ uit 1981 en een ‘Legendary Six’ met injectie uit 1989. Eentje van de laatste zending uit Duitsland. Die man van wie ik ‘m kocht uit Duitsland was er zó gek mee, hè. Die zette ‘m elke winter in de siliconenspray. Met andere schokbrekers stuurt hij veel beter. Maar ik wil ‘m nu origineel houden. Vroeger wilde ik alleen maar pk’s. Ik had proef gereden op een Honda CBX, maar die had bamboestokken in de voorvork. Leek me geen goed idee. Toen heb ik een Z1300 aangeschaft. Die was door de waterkoeling ook veel stiller. Na een tijdje kocht ik drie Turbo-setjes van een Z1000. Zelf een spruitstuk gemaakt van aluminium pijp van de Gamma en bij BSM een uitlaat laten maken. Ik was helemaal verslaafd aan die Turbo’s. Als je een beetje gaste, reed je zo 1 op 5, 1 op 6. Dat met die Turbo, dat was ook een uitdaging, hè. Tegenwoordig doe ik het wat kalmer aan. Mijn rijbewijs is toch wel handig voor m’n werk.” (Kasten 2)“Mensen hebben respect voor je”Hij is “helemaal lijp” van de Z1300, bekent Hans Schenk uit Haaften zonder blozen. Daarom heeft hij er ook drie. “M’n eerste 1300 was een tweedehandsje. Een rotbak. Maar toen kwam Kawa met een actie: nu rijden, over drie jaar betalen. Heb ik een nieuwe gekocht in 1985. Het is nu een echte rosbak. Een sjouwbak met een Windjammer-kuip. Nooit gepoetst. Maar hij heeft injectie en daarmee loopt hij zó veel mooier. Mijn tweede heb ik uit Duitsland gehaald. Echt een museumstuk, want daar kreeg hij elke vijf maanden nieuwe olie, maar hij had nog nóóit gelopen. Die fiets stond achter een gordijntje in de woonkamer, het was er eentje van de laatste productie. Ik mocht ‘m kopen van die man als ik beloofde dat er nooit mee zou rijden. Of ik me daar aan gehouden heb? Haha! Tuurlijk heb ik er mee gereden. Aan m’n derde hangt een zijspan. De kinderen willen ook wel ‘ns mee, hè. D’r kunnen er twee in de bak. Dat ding is breder dan een Hummer! Weet je wat het is met een Z1300? Als je bij een stoplicht staat, merk je dat mensen respect voor je hebben. Zo van ‘die durft daar mee te rijden’. Ach, het stuurt prima, maar je moet er wel aan wennen. Als je ‘m kent, stuur je er veel harder mee dan met een CBX. Dat is een zwabberbak.” (Kasten 3)“Klaar voor de vijfde ‘paintjob’”De 41-jarige “Dred” uit Nottingham heeft één Z1300. Maar dat is er ook een om mee op te vallen. “Gewoon om anders te zijn”, grijnst de Engelsman. Zijn 1300 is bedolven onder 32 laklagen. De vorkpoten hebben spitse punten, de remschijven lijken cirkelzaagbladen. “Ik doe veel aan de motor zelf. Dat spuiten van die 32 lagen heb ik ook zelf gedaan. De motor heeft nu een cilinderinhoud van 1440 cc. Onder het blok hangt een ‘bellypan’ van een XJR1200. Die heb ik doormidden gezaagd en er zo’n tien centimeter tussen geplakt. Die vork en die schijven, die heb ik niet zelf zo gemaakt, hoor. Dat heeft een vriend van me gedaan. Dit is m’n eerste 1300. M’n enige motor ook. Ik heb ‘m elf jaar geleden op een vrijdag gekocht en op zaterdag heb ik ‘m in een andere kleur gespoten. Dit is nu z’n vierde ‘paintjob’. En hij is klaar voor de volgende. Wat me aantrekt in de 1300? Er stáát iets met zo’n zescilinder. Ik misbruik ‘m, maar hij is sterk en betrouwbaar. Beter dan een CBX. Vind ik een mooie machine, hoor, maar die zou mijn afranselingen niet hebben overleefd. Wat ik voor deze fiets zou krijgen? Pffff…. Een standaard Z1300 doet misschien 7.500 euro, als ik voor deze eens 5.000 zou krijgen houdt het wel op. Terwijl ik er al wel voor zo’n 10.000 aan verbouwd heb. Maakt me niet uit. Ik vind het leuk om hem steeds opnieuw uit te vinden.”(Kasten 4)“75 pk bij 5.500 toeren, 190 bij 7.500 toeren”Zo’n twee, misschien drie weekenden per jaar gebruikt “Mr Turbo” Christian Dejardin zijn Z1400 Turbo. Dit weekend rijdt hij zo’n 2.000 kilometer, schat hij. Zijn zescilinder is uniek. De machine werd in 1983 gebouwd door de fameuze endurance-specialisten Georges Godier en Alain Genoud. Doel: een top van meer dan 300 halen. Of hij dat haalt, weet Dejardin echter niet. “Mijn broer heeft een Suzuki GSX-R1000 en we reden een keer samen op de snelweg. Hij had 290 op de teller staan, maar ik reed van hem weg. Hoe hard? Ik weet het niet. Daar gaat het ook niet helemaal om. Het gaat mij om het bijzondere van deze machine. Het is het eerste prototype van drie motoren die ze bouwden. Dit is de enige die is overgebleven. Hij heeft de Turbo van een Z1000 en heeft 203 pk aan het achterwiel. Er zit een draaiknop op waarmee ik de turbodruk kan regelen. Bij 5.500 toeren heb ik 75 pk, bij 7.500 heb ik er 190! Hij is van 1300 naar 1411 cc gegroeid en heeft platte zuigers. Het frame is versterkt en de remmen zijn ook anders dan op de standaard motor. Achter zit een Koni-schokbreker die in de Formule 1 werd gebruikt. De originele radiateur koelde niet genoeg, nu zit er een koeler van een Jeep Cherokee op!Ik ben de tweede eigenaar, ik kocht ‘m in 1993, tien jaar nadat ‘ie gebouwd was. De eerste eigenaar werkte in Dubai en bracht de motor terug naar Godier en Genoud. Hij liep geen 300, volgens die man. Die man liet tijden niks meer van zich horen en Genoud heeft de motor toen met nieuwe papieren aan mij verkocht. En wat denk je? Kom ik die eerste eigenaar tegen op een treffen! ‘Jij hebt mijn motor’, zegt ‘ie en laat me de originele papieren zien. Heeft Genoud hem nog een flinke cent moeten betalen ook!Thuis heb ik nog een gewone Z1300 met injectie staan en een Yamaha RD500 Christian Sarron Replica. Er wordt mij zo vaak gevraagd of ik ‘m wil verkopen. Nooit! En wat moet je er voor vragen? In 1983 kostte hij ongeveer 20.000 euro. Zou hij nu 35.000 waard zijn? Ik weet het niet. En trouwens, je kunt ‘m ook zelf zo maken, want de Godier Genoud-kit is in Amerika te koop.” (Kasten 5)“Dit is ons ‘Schmuckstück’”Wolfgang Arent is een Duitser, maar hij kocht zijn eerste Z1300 28 jaar geleden in Aalsmeer. Inmiddels rijdt hij al 23 jaar “zu zweit” met zijn vrouw Heike.“Deze heb ik destijds bij de Nederlandse importeur nieuw gekocht. Ik heb ‘m altijd origineel gehouden, omdat ik dat mooier vind. Een Z1300 ziet er nog uit als een motor. Wij hebben 23 jaar geleden onze eerste vakantie samen met deze motor gemaakt. Naar Griekenland. Ringen mee en onderweg in Oostenrijk hebben we ons toen verloofd. Ik heb destijds de motor vanwege zijn schoonheid gekocht. Die zes cilinders, de cardan en die power die geen andere zescilinder had… De meeste van mijn vrienden hadden destijds een CBX, maar de Z1300 kwam, zag en overwon. Per jaar rijden we samen tussen de 10.000 en 15.000 kilometer per jaar. Op drie motoren. We hebben ook nog een KZ en Voyager uit 1984. Ook in Nederland gekocht, trouwens. Daar hebben we ook een aanhanger bij die in kleur gespoten is. Maar de motor die we nu bij ons hebben, is ons ‘Schmuckstück’, ons paradepaardje. Hij heeft elf jaar stilgestaan, maar nu rijden we er weer regelmatig mee. Deze zou ik nooit weg doen.” (Kasten 6)“Dat zijspan moest vanwege de kinderen”Jaren had Theo Grabijn geen motor. “En toen kwam dit.” Hij wijst naar zijn 28 jaar oudeb KZ1300 Touring uit Canada met een EZS-bak. “Een schot in de roos”, vindt de Amstelvener. Zijn dochter Estelle is het wel met hem eens.“Ik was op zoek naar een zijspan en de Z1300 was altijd een jeugddroom geweest. Ik heb net zo lang gezocht dat ik tegen kwam, nu zo’n vijf jaar geleden. Ik wilde bewust een carburateurversie, omdat ik vind dat die mooier oppakt en loopt. En dat geluid, hè….. Het is m’n eerste zijspan en het is een schot in de roos. Het rijdt anders, maar als je eenmaal gewend bent, gaat het als vanzelf. Hij stuurt heel strak. Ik kan gewoon m’n handen van het stuur nemen zonder dat er wat gebeurt. Ik heb jaren niet gereden en nu rijd ik eigenlijk ook alleen nog bij mij in de buurt. De kleine weggetjes, tussen de 1.000 en 1.500 kilometer per jaar. Waarom een zijspan? Dat moest wel, hè. Vanwege de kinderen. Die zijn nu acht en twaalf en willen ook wel eens mee. M’n vrouw zit dan achterop. Da’s nog hard werken ook, want je valt er zo af!”(Kasten 7 – Auspuff Systeme – bitte zusammen)“Hoe spreekt ‘ie dan?” Originele Z1300-uitlaatsystemen zijn bijna onbetaalbaar. Alternatieven zijn er plenty. (Kasten 8 – gezicht 1-5 – auch bitte zusammen)Eigen gezichtNiet iedereen heeft de drang om zijn Z1300 met zijn originele “eenoog” de wereld in te laten turen. UnterschrifteOpener – keine UnterschriftLogo – keine UnterschriftRacing GreenDe Z1300 van clubvoorziter Wilco Vonk. Groot liefhebber van de Amerikaanse Superbike-racers van het eind van de jaren zeventig, begin jaren tachtig. Prachtige Lawson-replica. In der Reihe – keine UnterschriftVoyagerDe Voyager was Kawa’s antwoord op de Honda Gold Wing. Een ander frame en andere wielen en een droog gewicht van 400 kilo. Veel toeters en bellen. KleurrijkKleurrijke types uit Engeland. Hun Z1300 was niet in originele staat. Om de een of andere reden verbaast dat niet. Achter onderVan welke kant je de Z1300 ook bekijkt, overal oogt hij imposant. Dashboard“Never a dull moment” met zoveel te zien in de stroomlijn van Christian Dejardins Z1400. VoorvorkPuntig sturen doet de Z1300 niet echt. Wát je ook probeert. Of (hoe) de schijven door de keuring zijn gekomen, is onbekend. “Dred” is er blij mee. StoerMan en paard – stoere combi. FransmanEen tweede Godier/Genoud-Kawasaki uit Frankrijk. Geen turbo, wel een ingenieus gebruik van een spin over buddy en aan de achtervork. Is patent op aangevraagd.
