Hugo Pinksterboer – BMW
Ik kan er niet omheen: ik heb inderdaad een BMW. Het zijn er zelfs twee, en ik weet ook precies waarom ik ze kocht. Omdat ik een BMW-man ben? Welnee – maar toch wordt dat vaak zo gevoeld.
Tot niet zo lang geleden vloog ik jaarlijks naar L.A. voor de NAMM-show, een Amerikaanse EICMA voor muziekinstrumenten. Na drie dagen vol gitaren, drums, dj-spul en andere herrie wilde ik eigenlijk altijd nog maar één ding. Een flink stuk rijden. Op een dikke Harley met een paar fijne pijpen, bij voorkeur, want die gaf dan precies het soort herrie dat me na zo’n beurs als muziek in de oren klonk. ‘Hebben ze daar geen GS’en dan?’ vroeg een bevriende Kawasaki-adept me, toen ik hem over die huuravonturen vertelde. ‘Tuurlijk hebben ze die, maar daar rij ik het hele jaar al op,’ zei ik, ‘en die bochtige canyon roads of de Angeles Crest Highway (een aanrader, overigens) doe ik liever op zo’n stampende big twin.’ De man in kwestie keek me aan alsof ik mijn lief met een wel heel forse dame bedrogen had en er nog trots op was ook.
Zoals ik hier al eerder schreef, wist ik bij mijn eerste blik op een GS al dat dat mijn nieuwe motor zou worden. Niet omdat er BMW op stond, maar omdat hij een nog altijd stoere kop combineerde met de koffers die ik voor mijn werk zo vaak nodig heb. En mijn oude R80 met dat zijspan dan? Dat was omdat een andere vriend me die driewieler te koop aanbood. Als er een andere motor aan had gehangen, had ik het ook gedaan, gok ik zo. Maar het is zoals het is, en ik hou – los van de soms zotte kosten, zoals die recente 250 euro voor het vervangen van mijn tankfoliesensor, jawel – oprecht van mijn duo. Alleen maakt die liefde me niet blind voor wat andere merken neerzetten.
Die Road King die ik in Californië zo vaak reed, zou hier bijvoorbeeld meer dan welkom zijn. Ik vind het altijd weer feest om het gas open tegen de stuit te draaien, dat geweld van zo’n V-twin te ervaren en vervolgens te zien dat je nog steeds geen vijftig rijdt. Bovendien kun je er een stuk vlotter mee sturen dan vaak gedacht wordt, en er zit tegenwoordig nog ABS op ook. Heel welkom, merkte ik die laatste keer in L.A., toen ik even in de war was met die hak-/teenschakeling en vlak voor een nogal ernstige bocht ongewild naar z’n vier schakelde. Ruil ik mijn GS ervoor in? Ik reed ooit mee met de vanuit HD-hoeken opgezette Egg Run, en parkeerde die BMW vlak naast een rijtje vervaarlijk klinkende Harleys. Mijn net zo vervaarlijk getatoeëerde buurman wierp een blik op mijn vervoer. ‘Zo eentje zou ik er wel willen hebben,’ sprak hij. ‘Voor erbij’. Dat bleken we dus roerend met elkaar eens.
Een heel andere manier van stampen ervoer ik tijdens een uitgebreide proefrit met de KTM-tegenhanger van m’n GS. Bruter, stoerder, directer en vervaarlijk verleidelijk. Ja, ik ben licht jaloers, heer hoofdredacteur.
Moeten het voor mij dan per se twee cilinders zijn? Welnee. Zes is ook goed. Onder een Goldwing bijvoorbeeld. Da’s dan vooral omdat mijn vaste passagier daar zo graag achterop zit, voer ik aan, maar ik weet uit ervaring ook hoe lekker lichtvoetig dat loodzware bankstel zich door bochtjes laat slingeren. En die turbinepower van dat 1.800-cc blok leent zich natuurlijk al even goed voor een wat moderner zijspanavontuur. Ja, als ik dan toch mijn garage aan het vullen ben…. Doe dan er dan van Yamaha nog maar een XT600 bij, omdat ik mijn beperkte offroadervaring graag zou uitbreiden, bij voorkeur met een fiets waar ik ook mee over de weg kan rijden. En van Suzuki een SV1000, omdat ik zo’n sportieve zithouding af en toe best lekker vind, en omdat ik bij mijn eerste blik op die fiets al hevig onder de indruk was – al weet ik nog niet precies waarom. Mag ik dan ook van Triumph nog een Thruxton, omdat ik dat de mooiste fiets in dat segment vind? En van MV Agusta een Brutale? Mijn postuur gaat niet goed samen met de meeste Italianen, maar naar die drie pijpjes langs dat achterwiel zou ik liefst elke dag even kijken.
Het zal duidelijk zijn. Doe mij maar van alles wat. Er zitten alleen opvallend weinig viercilinders bij. Hoeft ook niet. Ik heb al vier cilinders. Voorlopig blijft het daar nog even bij. En die garage dan? Die heb ik helemaal niet. Stom.
