Het team achter Jeffrey Herlings
Volgende week woensdag is het NOC-NSF Sportgala, waar onder meer de Sportman van het jaar 2018 wordt gekozen. Motorcrosser Jeffrey Herlings is na het behalen van de MXGP-wereldtitel één van de genomineerden voor die eretitel. Binnen de motorsport twijfelt niemand eraan: Herlings is op dit moment niet alleen allerbeste motocrosser ter wereld; hij heeft ook een ongekende inzet en is 24/7 met zijn sport bezig. Maar #84 mag dan nog zo goed zijn, zonder een perfect team om zich heen is hij kansloos in zijn missie. MotoPlus zocht acht mensen op die Jeffrey begeleiden en in staat stellen optimaal te presteren. Mensen die in veel opzichten net zo fanatiek zijn als Jeffrey zelf.
Heinz Kinigadner (KTM-adviseur, Oostenrijker):
JEFFREY EEN KLASSE BETER IS DAN DE REST
Heinz Kinigadner is adviseur van de hoofddirectie bij KTM en ook de man waar je bij KTM op sportgebied niet omheen kunt. Hij werd in 1984 en 1985 zelf 250 cc wereldkampioen op een KTM en is nadien altijd betrokken geweest bij alles wat KTM op sportgebied doet, als een soort schakel tussen de werkvloer en opperhoofd Stefan Pierer. Heinz was in 2016 ook degene die Jeffrey Herlings er na een lang gesprek van wist te overtuigen om bij KTM te blijven: “Maar die overtuiging ging wel gepaard met heel veel euro’s. Maar wat wil je, Jeffrey had een goed aanbod van Honda op zak en vroeg of wij daarin mee konden gaan. Willen wel, maar kunnen? Bij KTM hadden we nog nooit zoveel geld voor een rijder betaald. Dat deed KTM financieel wel even pijn. Maar ik had vertrouwen in Jeffrey en ik heb bij KTM genoeg mensen kunnen overtuigen van de noodzaak om hem bij KTM te houden. Moest ook, als KTM in de toekomst wilde blijven winnen in de MXGP.
Vanaf het moment dat Jeffrey bij ons is komen rijden heb ik altijd goed met hem overweg gekund. Hij is anders dan anderen. Ook anders dan ik. Die vastberadenheid om te winnen zat er al vroeg in bij hem. Zijn focus ligt voor 100% op de motocross en dat is door de jaren heen alleen maar meer te worden. Je hoeft Jeffrey niet te zeggen wat hij moet doen. Hij vult zijn eigen agenda en luistert naar anderen zonder daar op te reageren. Als hij denkt dat hij iets hoort waar hij zijn voordeel mee kan halen dan doet hij dat. Daar is niks stiekems aan, dat is gewoon slim. En hij wil altijd maar rijden met de motor. Het liefst zeven dagen per week. Voor een vriendin is geen tijd. Als Jeffrey ooit trouwt dan denk ik dat dat op dinsdagmorgen om tien uur gebeurd, want om elf uur wil hij ongetwijfeld weer trainen op de crossbaan. Hij zeurt eigenlijk nooit over de motor, maar is wel altijd op zoek naar kleine verbeteringen.
Hij en de in Amerika rijdende Ken Roczen zijn de grootste superstars van de cross. Zonder andere toppers te kort te doen zeg ik dat Jeffrey een klasse beter is dan de rest. Zijn directe tegenstander, de Italiaan Tony Cairoli heeft echt nooit zo hard gereden als dit jaar, maar Jeffrey doet er dan nog een schepje bovenop. Dat kan hij alleen. Jeffrey is een groot sportman, misschien wel groter dan hij zelf beseft. Ik had hem uitgenodigd om naar Spielberg naar de MotoGP te komen en daar stelde ik hem voor aan MotoGP-toppers zoals Andrea Dovizioso en consorten. En overal was het ‘wow’ toen Jeffrey binnen kwam. Héél véél respect! De meeste racers zitten ook wel eens op een crossmotor en weten daarom zo te waarderen wat Jeffrey doet. Vergeleken met racers werkt een crosser veel harder. En vooral Jeffrey. Die is zeven dagen in de week 24 uur per dag bezig met zijn sport. Ik vraag me wel eens af hoe lang zijn lichaam dat vol houdt.
Het is niet zijn mooie rijstijl die Jeffrey bijzonder maakt. En ook niet zijn starts, alhoewel ze wel beter zijn geworden. Meestal zie je niet direct aan hem dat hij zo hard gaat, maar dat doet hij wel. Hij valt elke bocht aan, niemand rijdt zo agressief als hij. Jeffrey moet daarom ook altijd een ‘vijand’ hebben. Cairoli was dit jaar de klos. Jeffrey wil altijd winnen en records breken; het werd op een gegeven moment zelfs saai. Toen hij halverwege dit seizoen een sleutelbeen brak dacht ik eigenlijk alleen maar ‘dan wordt het gelukkig toch nog weer een beetje spannend’. Dat hij in Indonesië direct weer won was niet verwacht, maar eigenlijk ook weer wel. Voor onmogelijke zaken moet je bij hem zijn. Als Jeffrey heel blijft denk ik dat de titel de komende vijf jaar voor hem is.
Jeffrey omhelsde mij als een van de eersten in Assen als nieuwe wereldkampioen en hij bedankte mij voor het feit dat ik twee jaar geleden mijn nek voor hem had uitgestoken. Dat waardeer ik. Toen destijds de onderhandelingen waren afgerond zei Jeffrey tegen mij dat hij tot zijn pensioen bij KTM wil blijven. Hij heeft een contract tot 2020 met een optie voor 2021. En als er dan weer onderhandeld moet worden ga ik hem met alle plezier nog eens aan die belofte herinneren…”
Dirk Grübel (teammanager, Duitser)
DE HARDSTE WERKER VAN HET HELE RENNERSKWARTIER
De Duitser Dirk Grübel werkt vanaf 2002 voor KTM en is sinds 2015 teammanager van het KTM-team waarvoor Jeffrey Herlings rijdt. Tussendoor werkte Grübel enkele jaren bij BMW waar hij de G450X ontwikkelde, wat volgens zijn eigen zeggen geen succes was. Grübel: “Ik werd in 2015 officieel de teammanager bij KTM. Daarvoor deed ik eigenlijk al hetzelfde werk, alleen had toen Stefan Everts in het team de titel ‘teammanager’. Tussen Jeffrey en Stefan heeft het nooit goed geboterd, maar ik heb nooit een probleem met Jeffrey gehad. Hij zorgt altijd voor leven in de brouwerij. Met hem erbij wordt het nooit saai. Ook niet toen hij jonger was. Ik had al vrij snel in de gaten dat Jeffrey iemand is met een enorm sterke eigen wil. Zeg maar gerust eigenwijs. Hem vertellen wat hij moet doen werkt niet. Dan gaat hij er meestal tegenin. Als je iets van hem gedaan wil krijgen, doe je een voorstel zodat je hem de keuze laat maken. In negen van de tien gevallen komt het dan wel goed. Jeffrey is veeleisend en zadelt het team op met bergen werk. Tijdens een GP is er al gauw een man of tien voor hem in de weer en op de fabriek wordt er op de race-afdeling constant voor hem gewerkt. De mensen die daar de blokken voor de GP-rijders prepareren zijn er nooit live bij, maar om hen te belonen hebben we ze in september allemaal naar Assen laten komen om het kampioenschap mee te kunnen vieren. Dat hebben ze verdiend, want ze leveren uitstekend werk.
Omdat Jeffrey zo ontzettend veel inzet aan de dag legt – dat is echt ongekend – doet iedereen in het team extra zijn best. Met een lach, niets is teveel. Iedereen vliegt voor hem, omdat ze weten dat Jeffrey zelf zo ongelooflijk fanatiek met zijn sport bezig is. Jeffrey doet er alles aan om de beste te zijn. En dan liefst nog ietsje beter. Wij van KTM zorgen voor de faciliteiten om dat allemaal mogelijk te maken. Jeffrey is eerzuchtig, heeft enorm veel talent en is de hardste werker van het hele rennerskwartier. Zo bestaat er geen tweede.
In de wintermaanden vindt het testwerk met de motor plaats, ook daarin is hij veeleisend. Testen vindt hij prima als er gezocht wordt naar verbetering van de motor. Er moet een duidelijk doel zijn. Als hij op een gegeven moment tevreden is over de motor wordt er gedurende het jaar niet meer getest. Goed is goed bij Jeffrey. In 2017 maakte hij een valse start in de MXGP. Tijdens de Nations in 2016 debuteerde hij op de 450 en reed meteen de sterren van de hemel. Het ging eigenlijk allemaal veel te gemakkelijk. Tijdens de voorjaarswedstrijd in Ottobiano waren bij de concurrenten de messen geslepen. Het leek of iedereen hem een lesje wilde leren. Door de handblessure die hij daar opliep verscheen hij verre van fit op de eerste GP in Qatar. Een normaal mens had daar niet eens gereden, zo dik was die hand. Ik kon amper geloven dat hij het stuur vast kon houden. Maar de wil om te rijden wint het bij Jeffrey altijd van de pijn. Ook dat maakt hem tot een uniek persoon. Toch heeft hij de MXGP aanvankelijk onderschat. Hij kon bijvoorbeeld niet goed starten, maar dat was in MX2 ook niet belangrijk. Daar reed hij na enkele ronden toch wel op kop. Maar in de MXGP was die start wel heel belangrijk. Even leek alles tegen te zitten en hij kwam in een diep dal terecht, maar kroop er gelukkig ook zelf weer uit. Zoals hij altijd alles zelf doet. Dat maakt hem ook zo uniek. En Herlings is een trainingsbeest, wil altijd maar op de motor. Soms moet je hem de motor letterlijk afpakken. ‘Grosse scheisse’ was mijn eerste gedachte toen ik hoorde dat Jeffrey tijdens een training in Berghem zijn sleutelbeen brak. Toen ik hoorde dat er geen complicaties waren, was ik al een stuk geruster. Ik heb tegen Jeffrey gezegd dat hij in Indonesië geen risico mocht nemen. Dat hij daar toch won, wel met een klein beetje risico, was voor het hele team een verrassing. En dan die opmerking achteraf naar ons toe: ‘sorry dat ik heb gewonnen’. Wat een kanjer. Maar toen het volgende probleem. Jeffrey wilde tussen de twee Indonesische GP’s op de motor trainen, maar al het materiaal was op transport naar de volgende GP. Bij iedere andere rijder zouden we hebben gezegd ‘sorry, het kan niet’. Maar bij Herlings kom je daar niet mee weg. Na lang zoeken vonden we de enige 450 KTM op het eiland, en daarmee heeft Herlings zich een middag prima vermaakt.
Die wedstrijd in Indonesië was trouwens het keerpunt in het titelstrijd. De klap die Jeffrey daar aan de concurrentie uitdeelde voelde als een mokerslag. Tony zag een kans, maar kon die niet grijpen. En kreeg daarna zelf met kleine blessures te maken. Simpelweg omdat hij steeds op de limiet, of net eroverheen, moest rijden om Herlings bij te benen. Als Jeffrey’s lichaam het vol houdt en de motivatie zo blijft dan denk ik dat er de komende jaren geen kruid tegen hem is gewassen. De concurrentie zal veel harder moeten gaan werken om een kans te maken tegen Herlings.”
Wilfred van Mil (WP Suspension, Nederlander)
JEFFREY ZEURT NOOIT OVER DE VERING
Een winnende crossmotor beschikt niet alleen over een goed motorblok maar ook over de beste vering. Bij de van origine Nederlandse veringfabrikant WP Suspension werken nog altijd veel Nederlanders in de ontwikkeling en op de race-afdeling. Op iedere GP zijn er meerdere Nederlandse veringspecialisten aanwezig om de fabrieksrijders van KTM en Husqvarna van het beste materiaal en de beste settings te voorzien. Wilfred van Mil is al vanaf 2010 de man die de vering voor Jeffrey Herlings verzorgt. “Als een rijder tevreden is over de vering heb ik een heel gemakkelijke job. Dan hoef ik tijdens een GP alleen maar wat controles uit te voeren. Het echte testwerk vindt in de wintermaanden plaats. Dan wordt er op verschillende circuits getest en worden de basis-settings voor het komende seizoen verzameld. Dat testen gebeurt pas als de rijder 100% tevreden is over het motorblok. In een andere volgorde werkt het niet. Jeffrey is op testgebied geen lastige rijder. Hij geeft aan wat de motor verkeerd doet en ik vertaal dat dan in een andere veringafstelling. En dat net zo lang tot Jeffrey helemaal tevreden is. Soms zie ik aan het rijden bij Jeffrey dat het misschien toch nog beter kan. Dat de motor, bijvoorbeeld bij het aanremmen voor een bocht, niet precies doet wat die zou moeten doen. Jeffrey en ik kennen elkaar ondertussen al zo lang dat hij altijd wel iets met dat advies van mij doet. Dat vertrouwen is heel belangrijk. Iedere rijder vraagt om een andere setting van de vering. Voor Jeffrey hebben we een relatief zachte vering. Hij rijdt mooi ‘rond’ door de bochten. De rijstijl van Tony vraagt om een hardere vering.
Jeffrey is gelukkig niet iemand die, als het ooit eens wat minder gaat, direct begint te zeuren over de vering. Maar hij staat wel altijd open voor nieuwe ontwikkelingen als hij denkt dat het nog beter kan. Al levert het ook maar een tiende van een seconde winst per ronde op. Soms gaat er heel erg veel tijd zitten in het testen, maar de inzet van Jeffrey is zo enorm dat er niemand moeilijk doet bij overuren. Als Jeffrey bij wijze van spreken vandaag vraagt om morgen ergens in Zuid Frankijk te gaan testen, dan doen we dat gewoon. Zijn werklust wekt ook onze werklust op. En alles wat hij doet is resultaatgericht. Goed is goed, maar als het nog beter kan, graag! Dat daar dan offers voor moeten worden gebracht speelt geen rol. Jeffrey is dit jaar overduidelijk de beste maar ik heb toch wel even gevloekt toen ik hoorde van zijn sleutelbeenbreuk. Dat hij tweeëneenhalve week later ‘gewoon’ de GP van Indonesië won was heel bijzonder. Toen werden we nog een beetje boos op hem ook want hij had beloofd het rustig aan te zullen doen. Daarna bleef hij alles winnen. Ik heb in mijn leven al met heel veel crossers gewerkt, maar ik ken er niet eentje die zoveel over heeft voor de cross. De drive die hij heeft om te winnen is niet te bevatten. De concurrentie zal zwaar aan de bak moeten om Herlings de komende jaren bij te kunnen houden.”
Wayne Banks (GP-monteur, Australiër)
JEFFREY HEEFT EEN STIMULERENDE INVLOED
Was het nog niet zo heel lang geleden vrij normaal dat een rijder altijd wel een paar keer per seizoen met motorpech uitviel, vandaag de dag lijken de fabrieksmotoren niet meer stuk te krijgen. Neem nu Herlings en Cairoli, dit jaar samen goed voor 78 manches en 78 keer aan de finish. Het voorbereidende werk wordt in de fabriek gedaan, maar op de GP’s zorgt een vaste monteur voor de motor. In het geval van Herlings is dat de vriendelijke Australiër Wayne Banks, die via KTM Engeland in 2012 bij het KTM-fabrieksteam terecht kwam als monteur en sinds 2016 voor Jeffrey Herlings sleutelt. Banks: “Werken voor Herlings is natuurlijk heel bijzonder. Hij is een van de allerbeste crossers ter wereld, misschien wel dé beste. Dat legt natuurlijk ook wel druk op mijn schouders, want als de motor stuk zou gaan wijst iedereen direct naar mij, of het nu mijn schuld is of niet. Maar gelukkig werken we in een heel fijn team monteurs. We hebben veel voor elkaar over en voor Jeffrey in het bijzonder. Dat komt omdat hij zo ontzettend gedreven is. Hij vraagt het uiterste van ons en dat kan hij doen want hij geeft zelf altijd 120%. Gedurende het seizoen is testwerk niet aan de orde. Als Jeffrey tevreden is over de motor veranderd dat gedurende het seizoen meestal niet meer. Jeffrey heeft een stimulerende invloed op iedereen binnen het KTM-team. Wij werken hard maar hij beloond ons met zijn tomeloze inzet en zijn talloze overwinningen. Halverwege het seizoen was er natuurlijk wel flinke stress. Voor mij leek het even op een nachtmerrie toen Jeffrey zijn sleutelbeen brak. Het materiaal werd naar Indonesië gevlogen en ik verwachtte wel dat Jeffrey ging komen. Maar niemand wist tot wat de herstellende Jeffrey in staat zou zijn. Rijden, ja dat wel, maar hoe? Dat hij uiteindelijk de GP won en met meer punten dan Cairoli weer terug ging naar Europa had niemand voor mogelijk gehouden. Ik in ieder geval niet. Dat hij dit jaar wereldkampioen is geworden is dan ook meer dan terecht. Ik denk niet dat er iemand is die daar vraagtekens bij kan zetten”.
Ray Archer (fotograaf, Engelsman)
FOTO’S VAN JEFFREY ZIJN NOOIT SAAI
Niemand die Jeffrey Herlings meer voor de lens van zijn camera heeft zien vliegen dan de Engelse fotograaf Ray Archer. De Schot is al 15 jaar de huisfotograaf van KTM als het om de cross gaat en Ray levert ook al jaren de mooiste foto’s voor Nederlands grootste offroad-magazine Noppennieuws. Aan hem de vraag hoe het is om met Jeffrey Herlings te werken. “In het begin moet je altijd even aan elkaar wennen. Bij het fotograferen tijdens een wedstrijd heb je weinig met de rijders te maken maar als er teamshoots of speciale foto’s voor sponsors moeten worden gemaakt, is dat anders. Als je de rijder nog niet zo goed kent dan weet je niet wat hij wil en hij weet niet wat ik wil. Toen ik Jeffrey leerde kennen was hij nog maar een kind. Hij had andere interesses en van mijn soort humor (Engelse humor) begreep hij niks. Maar met Jeffrey weet ik ondertussen heel goed wat voor vlees ik in de kuip heb. Wanneer ik hem tijdens een doordeweekse training voor een fotoshoot benader laat ik hem eerst zijn twee volledige manches trainen afwerken. Doe ik dat niet dan weet ik dat hij niet goed in zijn vel zit. Dan is hij ‘o zo bang dat er iets tussen komt en dat hij niet genoeg tijd heeft om twee keer drie kwartier te crossen’. Als die voor hem ‘verplichte’ training er op zit heeft hij alle tijd en kan ik alles met hem doen. Maar geen gekke dingen. Geen gevaarlijke stunts op de motor voor de foto. Soms heeft Jeffrey een leuk idee, soms ben ik dat. Maar ook hierin in Jeffrey professioneel. Soms laat ik hem de foto’s na afloop zijn. Hij vraagt er niet specifiek om, hij vertrouwt er op dat ze goed zijn en dat ik de beste uitkies. Als we bijvoorbeeld in een bocht gaan fotograferen vraagt hij altijd om pas bij de derde poging de fotograferen. De eerste keer wil hij voelen hoe de ondergrond is, de tweede keer is een actie op snelheid en de derde keer stort hij zich vol agressie in de bocht. En zo gaat het ook met springen.
Net als ik wil ook Jeffrey de perfecte foto. Hij snapt dat dat belangrijk is. Nog niet zozeer voor hem zelf, maar meer voor KTM, die er een perfecte mediamachine op na houdt. Van geen enkel ander merk zie je zoveel foto’s in bladen, op websites en social-media als van KTM. Dat komt omdat het heel gemakkelijk is om aan foto’s van KTM-rijders te komen. Foto’s van Jeffrey zijn ook nooit saai. Of hij nu 5 seconden of 50 seconden voorop rijdt, hij rijdt altijd 100%, altijd aanvallend. En dat tot aan de laatste ronde toe. Er zijn er niet veel dit dat kunnen. Naar mijn idee vergt zijn aanvallende rijstijl wel veel kracht en ik vraag me ook wel eens af hoe lang zijn lijf dat vol kan houden. Ik hoop natuurlijk nog heel lang, want Jeffrey is een geweldige coureur. Zijn KTM-collega’s zijn stuk voor stuk ook prima rijders om mee te werken maar Jeffrey is Jeffrey. Net iets anders dan de rest.”
Valentina Ragni (teamcoördinator, Italiaanse)
MET JEFFREY IS ER ALTIJD DRAMA OF FUN
Binnen het Red Bull KTM factory team is er tussen alle mannen ook een vrouw die een belangrijke rol vervult in Herlings’ succes en dat is de van origine Italiaanse Valentina Ragni. Zij wordt gekscherend ook wel eens de ‘moeder van het team’ genoemd. Alles regelen is haar vak en dat ze dat al zoveel jaren bij KTM volhoudt komt in de eerste plaats vanwege haar passie voor de sport. Toen ze nog studeerde werd ze door de motorclub in Cingoli benaderd om wat hand- en spandiensten voor de club te verrichten. Valentina: “Ze wisten dat ik meerdere talen sprak en ze wisten dat ik gek was van motocross. Ik kon later ook voor de Italiaanse motorbond gaan werken als afgevaardigde en vertaler tijdens de cross-GP’s. Allemaal hobbymatig, maar wel leuk. In Valkenswaard op de cross leerde ik mijn man Mathias Fält uit Zweden kennen, die was toen monteur van Peter Johansson. 15 jaar geleden ben ik door KTM benaderd om als teamcoördinator voor hen te gaan werken. Daar heb ik wel even over na moeten denken, want mijn hobby werd mijn werk en ik moest van Italië naar Oostenrijk verhuizen. Ik heb ja gezegd en nooit spijt gehad.”
Valentina is het manusje-van-alles binnen het team. Ze zorgt altijd voor een vrolijke noot en ziet er op toe dat vóór de start en na de finish de KTM-fabrieksrijders doen wat ze moeten doen. Red Bull-blikje in de hand, juiste petje op, op tijd naar de persconferentie enzovoorts. Dan zal ze haar handen wel vol hebben aan Jeffrey, die altijd graag zijn eigen gang gaat? Valentina: “Ach, dat valt reuze mee. Sommige rijders zijn nog heel jong als ze in het team komen. Jeffrey ook. Ja, dan voel ik me soms net een babysitter. Maar dat geeft niet. Jeffrey is misschien wel een van de meest complexe rijders die we ooit in ons team hebben gehad. Hij is altijd heel nadrukkelijk aanwezig. Met hem is er altijd drama of fun. Hij vraagt veel van het team maar hij geeft er ook heel veel voor terug. Daarom heb ik daar ook helemaal geen moeite mee. Jeffrey is in alle opzichten bijzonder, niet alleen vanwege zijn prestaties op de motor. Hij is een heel harde werker, 24 uur per dag, zeven dagen per week. Zo extreem als hij met zijn sport bezig is, is er geen tweede. En hij geeft nóóit op. Dat maakt hem extra bewonderingswaardig. Dat neemt niet weg dat het vooral in de beginjaren best lastig werken met hem was. Hij was erg eigenwijs en het duurde een poos, in mijn geval twee jaar, voordat er echt wederzijds vertrouwen was. Nu begrijpt hij dat we hem alleen maar dingen probeerden te leren. Er valt nu heel professioneel met hem te werken en dat is goed voor hem en goed voor KTM. Ik ben er bij in goede en in slechte tijden. Als hij wint, maar ook als het mis gaat. Zonder Jeffrey, als hij er niet bij kan zijn vanwege een blessure, is het meestal maar een flauwe hap in het team. Niets ten nadele van de anderen, maar met Jeffrey erbij is er leven in de brouwerij. Het was zijn droom om wereldkampioen te worden in de MXGP. Die droom leek even te worden verstoord toen ik hoorde van de sleutelbeenbreuk, maar ik dacht al snel: ‘het is maar een sleutelbeen’. Toen ik hoorde dat Jeffrey er zelf positief onder bleef wist ik dat het goed zou komen. Ik heb veel ergere dingen met hem meegemaakt. Zijn droom was ook onze droom, daarom was iedereen ook zo blij dat Jeffrey kampioen werd. Want hoe goed Cairoli ook was en nog steeds is, dit jaar was Jeffrey afgetekend de beste. Ik hoop nog vele jaren bij KTM met hem samen te mogen werken.”
Ruben Tureluren (monteur en vertrouweling, Belg)
RESULTAAT IS ONZE DRIJFVEER
Als er – buiten zijn ouders – één persoon is die precies weet hoe Jeffrey in elkaar steekt, dan is dat zijn ‘door-de-weekse’ monteur Ruben Tureluren. Als we Ruben alleen maar ‘monteur’ noemen, doen we hem veel tekort, want de Belg is al negen jaar aan de zijde van Jeffrey Herlings te vinden. Er gaat geen training, geen overwinning of geen ongeluk voorbij of Ruben is erbij. Ruben is een van de weinige mensen die door Jeffrey volledig wordt vertrouwd en naar wie hij luistert. Ruben, bescheiden als altijd: “Als het op ‘luisteren naar’ aankomt denk ik dat ik na zijn ouders en broer de eerstvolgende ben. We hebben meestal weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen. Natuurlijk zijn er wel eens woorden geweest na alles wat we samen hebben meegemaakt. Maar ik heb nooit gedacht ‘nu ben ik er helemaal klaar mee’. Problemen konden worden uitgepraat en dan is het over. Jeffrey weet wat hij aan mij heeft en ik aan hem. We willen beiden hetzelfde en dat is het hoogst haalbare. Ik ben daar net zo fanatiek in als Jeffrey. Als Jeffrey elke dag van de week op de motor wil zitten, dan zorg ik ervoor dat hij dat kan. Ook al ben ik dan misschien dag en nacht in de weer om het materiaal te verzorgen of naar trainingslocaties te reizen. We hebben samen dezelfde passie. Jeffrey’s wil om te winnen is enorm groot, maar de mijne niet minder. Resultaat is onze drijfveer.
Bijna het hele jaar door zijn we samen. Ik steun hem als het tegenzit en probeer hem door moeilijke tijden te loodsen. Ik was er bij toen hij zijn eerste GP reed, zijn eerste GP won en wereldkampioen werd. Maar ook als hij geblesseerd raakte in een training of wedstrijd. Het verliezen van twee bijna zekere wereldtitels in de MX2 vind ik nog altijd het ergste wat ik met Jeffrey heb meegemaakt. Zo de beste zijn en toch geen wereldkampioen worden.
Dat Jeffrey zo’n bijzondere coureur is komt volgens mij omdat hij op vier fronten beter is dan de rest. Ten eerste zijn ongelooflijke wil om te winnen. Ten tweede beschikt hij over een geweldige rijtechniek. Ten derde zijn gedrevenheid om te trainen, waardoor hij fysiek enorm sterk is. En ten vierde zijn lichaam, hij kan er alles uitpersen en toch razendsnel weer herstellen. Maar dat alles is genetisch bepaald en in combinatie met het topteam wat om hem heen is gebouwd, zorgt het ervoor dat hij momenteel de allerbeste is. Toen Jeffrey dit jaar zijn sleutelbeen brak was het vooral zaak om nuchter te blijven denken en niet onnodig in paniek te raken. De timing was niet ideaal, maar het had nog slechter gekund. We hebben samen een plan gemaakt en uitgevoerd. En dat heeft gewerkt. Van de wedstrijd in Ottobiano, waar Jeffrey niet kon rijden, heb ik op TV alleen de start gezien. Toen ben ik weggelopen. Het leek even of we weer een jaar voor niks hadden gewerkt. Dat verklaart ook de enorme ontlading later in Assen.”
Ruben is er de persoon niet naar om uit de school te klappen; daarom gaat het ook al zo lang goed tussen die twee. Toch heeft Ruben enkele jaren geleden voor een heel lastige keuze gestaan. Hij heeft één zus en die is toevallig getrouwd met Stefan Everts. Dat Herlings en Everts niet goed door één deur kunnen is algemeen bekend. Ruben: “Het is gelopen zoals het gelopen is. Ik heb moeten kiezen tussen Jeffrey en mijn familie. Liam, het zoontje van Stefan, is mijn petekind, maar ik heb gekozen voor Jeffrey. Dat heeft kwaad bloed gezet, maar gelukkig is de verstandhouding met mijn zus inmiddels weer wat beter en ik geniet van het crossen van Liam. Maar dit zegt wel iets over mijn passie voor de sport en voor Jeffrey. Ondanks de nodige ellende hebben Jeffrey en ik ook veel lol in wat we doen. We begrijpen elkanders humor. Dat ik een Belg ben werkt denk ik in mijn voordeel. Een Belg stelt zich vaak toch wat bescheidener op dan een Hollander. Voordat ik voor Jeffrey ging werken was ik trainingsmonteur van Tyla Rattray en Rui Goncalves. Toen Jeffrey in het team kwam kende ik hem niet, maar vanaf de eerste training was er een klik tussen ons. Ik ben liever trainingsmonteur dan gewoon monteur. Nu heb ik veel meer contact met de rijder en ik hoef niet naar Oostenrijk te verhuizen. En het contact met het team is verder top, allemaal supergemotiveerde mensen.”
Joël Smets (rijderscoach, Belg)
HIJ KAN EEN CIRCUIT LEZEN ZOALS NIEMAND ANDERS DAT KAN
Na het vertrek van Stefan Everts bij KTM werd Dirk Grübel degene die het team ging leiden en werd vijfvoudig wereldkampioen Joël Smets aangesteld als rijderscoach. Hoe vindt hij het om met de Nederlandse wereldkampioen te werken en wat heeft hij hem nog kunnen leren? Joël: “Laat ik beginnen met te stellen dat ik blij ben met zo’n goed team en met zulke goede rijders te mogen werken. Ik heb zelf veel ervaring als crosser en als wereldkampioen. Ik weet wat het is om hard te moeten werken en af te moeten zien. Na mijn actieve carrière heb ik vooral met jeugdige crossers gewerkt. Dat is leuk om te doen, maar werken met de absolute top geeft mij toch meer voldoening. Dezelfde drive die ik vroeger had kwam weer in mij naar boven. Ik zie in die jongens, en dan vooral in Jeffrey, dezelfde passie die ik vroeger had. Ik hoef Jeffrey niet te leren hoe hij moet crossen. Maar toch heb ik, met zachte hand, geprobeerd van Jeffrey een nog betere MXGP-rijder te maken. Jeffrey bevelen geven werkt niet bij hem. Maar als ik hem tien tips geef en hij pikt er eentje uit waarmee hij iets doet dan ben ik al tevreden.
De overstap van MX2 naar MX1 verliep vorig jaar moeizamer dan verwacht. Jeffrey is geen goede starter. In de MX2 was dat voor hem geen probleem, hij won toch wel. Tijdens de Nations wedstrijd in 2016 debuteerde hij op een 450 en reed direct de sterren van de hemel. Dat ging te gemakkelijk. En toen kwam die handblessure, dat zorgde voor een valse start in 2017. Ik heb er altijd vertrouwen in gehad dat Jeffrey weer uit het dal zou kruipen. Als coach is het mijn taak om te observeren, te analyseren en te adviseren. Ik ben tijdens de trainingen en de wedstrijden altijd langs de baan te vinden om te kijken hoe het gaat. Als ik denk dat er ergens nog wat winst te halen valt zeg ik dat tegen Jeffrey. Ik moet mijn betoog dan wel goed onderbouwen, want door alleen maar te zeggen dat het hier of daar beter kan ben je er niet bij Jeffrey. Daarvoor weet Jeffrey zelf maar al te goed waarmee hij bezig is. Hij is de kapitein op het schip, hij is de belangrijkste. Niet ik. Dit jaar was Jeffrey absoluut dominant. Zijn ambitie en rijtalent zijn ongekend. En hij kan een circuit lezen zoals niemand anders dat kan. En hij doet heel veel goed werk met zijn benen. Met zijn rijtechniek zou hij nog een wedstrijd kunnen winnen met een kapotte schokbreker. Wat ik Jeffrey wel heb geprobeerd bij te brengen is dat een lichaam ook af en toe rust nodig heeft. Ik ben er van overtuigd dat hij met wat minder training op de motor nog beter kon worden. Maar het heeft toch wel wat moeite gekost om hem te laten inzien dat je niet per se iedere donderdag voor een GP nog op de motor moet zitten. Maar die overtuiging zit er bij Jeffrey wel heel erg ingebakken. Wij hadden vroeger in België Eddie Merckx, de wielrenner van wie wel eens werd gezegd dat hij over een ‘derde’ long beschikte vanwege zijn enorme uithoudingsvermogen. Ik denk dat als ze een röntgenfoto van Jeffrey maken ze niet twee, niet drie maar zelfs vier longen gaan vinden! Jeffrey heeft een heel speciaal lichaam, dat is wel duidelijk. Peter Sagan en alle andere wielrenners mogen blij zijn dat Herlings niet is gaan wielrennen!
Voor het team is Jeffrey veeleisend, maar dat mag hij ook zijn. Het liefst is hij 25 uur per dag met zijn sport bezig en hij presteert altijd voor 100% of meer. Ik was er bij in Berghem toen Jeffrey zijn sleutelbeen brak. Ik ben met hem naar het ziekenhuis gereden; een rit met een onwezenlijk gevoel want je weet op dat moment nog niet hoe erg het is. Ik voelde bij mezelf ook enige frustratie. Jeffrey was die dag fysiek niet optimaal en dat had ik gemerkt. Ik had misschien toch tegen hem moeten zeggen dat hij het wat rustiger aan moest, wat ik niet heb gedaan. Of het geholpen had als ik het wel had gezegd? Ik denk het niet. Als Jeffrey traint, traint hij altijd voor 100%. Een andere modus kent hij niet. Ik vraag me wel eens af hoe lang hij het op deze manier vol gat houden. Elke lichaam kent zijn limiet, ook dat van Jeffrey Herlings.”
