GP Wegrace Portimao, Portugal
Twee dagen voor zijn 22e verjaardag reed Fabio Quartararo op dominante wijze naar zijn tweede zege op rij van 2021. In een race waarin Jack Miller, Valentino Rossi, Alex Rins en ook Johann Zarco tegen het asfalt klapten, nam de Yamaha-coureur ook de leiding in de titelstrijd over. Maar de meeste aandacht werd tijdens de Grand Prix van Portugal opgeëist door Marc Marquez. Uitgeput en ongebruikelijk geëmotioneerd finishte de achtvoudige wereldkampioen als zevende.
Hij zocht de bevestiging en vond die. Na een galavoorstelling in Qatar was het voor Fabio Quartararo de vraag of de 2021-Yamaha M1 écht een betere machine was dan de fiets waarmee hij vorig seizoen zowel triomfeerde als faalde. “We hoeven ons niet af te vragen ‘wat moeten we proberen’. Zo was het in 2019 ook”, keek Quartararo terug naar het jaar waarin hij als rookie verraste met zes poles en zeven podiums. “Qatar en hier zijn twee totaal verschillende circuits, dus dat betekent dat de machine goed is. Ik ben vrij zeker dat het op alle circuits gaat werken.”
Op een circuit waar Quartararo in november zichzelf als veertiende naar de finish sleepte, was de Fransman amper vijf maanden later maar liefst 26 seconden sneller dan zijn eigen racetijd van toen. “Ik had deze pace nooit verwacht”, was hij zelf ook verbaasd. Quartararo maakte in de trainingen al een ijzersterke indruk en mocht van pole vertrekken. Dat vertrek was niet verpletterend, maar vanaf een zesde plaats in de openingsronde werkte hij zich in negen ronden naar de leiding. Vanaf dat moment werd het een strijd tussen de Fransman, voormalig leider Alex Rins, Joan Mir en de teruggevallen Johann Zarco. In de negentiende ronde beet Rins in het stof, nét nadat hij een nieuw ronderecord had geklokt en net toen het leek dat hij en Quartararo de winst onderling zouden uitmaken. “Na de zaterdag hadden wij onze pace met die van Alex vergeleken”, vertelde Quartararo. “Wij waren wat sneller dan hij. We pushten allebei heel hard en ik verwachtte dat hij een fout zou maken. Ik wilde weg komen en uiteindelijk ging hij in de fout.”
Quartararo werkte in de winter met een sportpsycholoog. “Ik voel me totaal anders dan vorig jaar. Als het tegenzat was ik altijd heel negatief. Nu denk ik altijd positief. Zelfs als niet alles naar wens verloopt, denk ik nu aan wat wél goed gaat. Ik denk dat 70 procent in je hoofd zit.”
Pecco Bagnaia toonde op zondag veerkracht na een domper in de kwalificatie. De Ducati-coureur zette een fenomenale tijd in de kwalificatie, maar zijn gehoopte pole werd hem ontnomen omdat hij een gele vlag had genegeerd. Bagnaia moest daarom van de elfde plaats komen, en waar zijn teamgenoot Jack Miller – na de tweede race n Qatar geopereerd vanwege ‘armpump’ – roemloos onderuit ging, was Bagnaia bijna onstuitbaar. Zeven ronden voor het einde passeerde hij WK-leider Zarco, en toen die in dezelfde ronde nog onderuit ging, moest Bagnaia afrekenen met de pushende Mir en Franco Morbidelli. Het drietal stoof binnen 0,33 seconde onder de vlag door. Anderhalve tel later kwam de als vijftiende gestarte Brad Binder na een magistrale inhaalrace als vijfde binnen. Aleix Espargaro finishte als zesde, ruim voor Marc Marquez. In de top 7 waren alle zes MotoGP-fabrikanten te vinden. Maverick Viñales kwam door ‘een issue’ niet verder dan de elfde plaats.
Voor het weekend schaamde Marc Marquez er zich niet voor toe te geven dat hij ‘vlinders in de buik’ voelde. Op zondag 19 juli betekende zijn 122e crash in 130 MotoGP-weekends het begin van een lange lijdensweg. Drie operaties en negen maanden verder stond de 28-jarige ‘dominator van de klasse in de laatste tien jaar’, zoals Portimao 2020-winnaar Miguel Oliveira hem noemde, weer aan de start van een race. Niet alleen zijn geduld, ook zijn mentale weerbaarheid was zwaar op de proef gesteld door tegenslagen en infecties in de gebroken rechter bovenarm. Aftastdagen op de circuits van Barcelona en Portimao op een Honda RC213V-S, de straatversie van zijn racer, leken zijn aanwezigheid bij de Grand Prix van Qatar aan te kondigen. Maar omdat zijn artsen, zijn team en hijzelf niet unaniem waren in de beslissing om te starten, werd de comeback uitgesteld. Na zijn dag op Portimao gelastte Marquez op advies van de artsen een maand zonder motor in om de botaangroei niet in de weg te staan. In de ‘negen moeilijke maanden’ tussen de Jerez-crash en zijn rentree had Marquez twijfels gekend. “Twijfels of ik wel terug zou komen maar ook twijfels of ik wel weer een normale arm zou krijgen. Ik ben niet dezelfde Marc, ik heb tijd nodig. Revalidatie bestaat uit twee dingen: lichamelijk en mentaal.”
Zestien races op TV hadden hem geleerd dat de MotoGP in zijn afwezigheid een transformatie had ondergaan. “Het gaat heel erg op en neer. Niet eens van het ene naar het andere circuit, zelfs van de ene op de andere dag. Dat is moeilijk te begrijpen. Ik ben nog niet klaar voor gevechten zoals die in een grote groep in Qatar, ik heb dat vertrouwen nog niet.” Ook over zijn dienstfiets heerste onduidelijkheid bij de man die Honda zes wereldtitels sinds zijn motoGP-debuut in 2013. “Het is duidelijk dat Honda er niet het beste voor staat. Ik heb al een lange meeting gehad met de Japanse engineers om te kijken waar het probleem zit. Het beste is om een compromis te vinden met een machine waar alle Honda-rijders hard mee gaan. De rijders worstelen nog steeds met hetzelfde punt als toen ik nog reed: het zoeken naar vertrouwen in de voorkant.”
Op een deels vochtige baan beleefde Marquez op vrijdagochtend een spannende rentree. Zijn spectaculaire derde tijd kon hij ’s middags echter niet vasthouden. Op zaterdagochtend zakte hij buiten de top 10, maar via Q1 kwam Marquez alsnog bij de snelste twaalf trainingssnelsten terecht. Honda’s verloren zoon kwalificeerde zich als zesde – en als beste Honda-coureur. “Ik voelde me vandaag veel slechter dan op vrijdag, dat hadden de artsen ook al voorspeld. Morgen verwacht ik dat het weer slechter is. Ik heb last van mijn vingers, mijn spieren en ik had arm pump.” Na de zaterdagochtendtraining begonnen Marquez en zijn mensen voorzichtig aan de door Bradl aangeleverde basis te sleutelen. Makkelijk ging het echter niet, merkt Marquez. “Hét verschil is mijn positie op de motor. Links voelt het oké, maar rechts is mijn lichaamspositie niet goed. Ik kan niet genoeg pushen met mijn arm. Een gebrek aan kracht. In de gym gebruik ik verschillende gewichten voor links en rechts; hier kan dat niet. Hier zijn ook meer rechter bochten.”
In de kwalificatie kwam het tot een incident tussen hem en Joan Mir, de man die vorig jaar Marquez’ titel overnam. De Suzuki-coureur beschuldigde Marquez van ‘gevaarlijk rijden waar in de Moto3 straffen voor worden gegeven’. “Op geen enkel moment heb ik teveel afgeremd (het verwijt van Mir, red.). Het verschil tussen snelste en langzaamste ronde was niet meer dan drie seconden. Ik weet dat het niet hoort, maar dit is mij zó vaak overkomen toen ik fit was – nu was het mijn beurt. Ik ging achter Mir aan omdat hij op dat moment de snelste was. Ik probeerde het ook met Rins, maar dat werkte niet. Ik zou het ook met Alex gedaan hebben, maar die zou niet hebben geklaagd.”
Op zaterdag was Marquez na crashes van Jorge Martin – de nummer 3 van de tweede Qatar-grand prix brak een middenhandsbeentje en een enkel en liep een hersenschudding op – en zijn broer Alex (vlak vóór hem) nog eens met de realiteit geconfronteerd. “Toen voelde ik enige angst. Ik wist meteen weer ‘dit kan gevaarlijk zijn’.” Toch startte Marquez voortvarend. Heel even bezette hij zelfs de derde plaats, om na 25 slopende ronden als zevende en beste Honda-rijder te worden afgevlagd. Bij zijn terugkomst in de Repsol Honda-box werd hij met een applaus ontvangen. Marquez kon zijn tranen niet bedwingen. “Ik ben iemand die graag zijn emoties voor zich houdt, maar toen ik al mijn monteurs zag, explodeerde ik gewoon. Het is lang geleden dat ik droomde van het finishen van een MotoGP-race. Om me weer MotoGP-coureur te voelen, was mijn droom en die kwam nu uit. Natuurlijk was ik uitgeput, maar het was vooral een ontlading van emoties. Het was heel mooi.”
In de openingsfase had Marquez zich niet op zijn gemak gevoeld. Gedurende de race maakte hij een foute inschatting over de wedstrijdduur. “Ik checkte hoeveel ronden we nog moesten en ik dacht een stuk of twaalf. Maar het waren er achttien”, lachte hij. “Misschien waren de eerste ronden wel het moeilijkst. Want ik zat niet op mijn plaats. Het was als wanneer je voetbalde met de oudere jongens van school, die je overal voorbij lopen. Ik had niet de pace, ik had niet de controle en iedereen kwam me voorbij. Ik wilde me niet in gevechten mengen en mijn plek vinden. Daarna kon ik mijn race beginnen. Ik kon mijn ritme verhogen en ik probeerde ook (Aleix) Espargaro weer bij te halen. Maar toen zei m’n lichaam plotseling ’tot hier’. De laatste vijf, zes ronden probeerde ik het einde te halen. En om dan dertien seconden achter Quartararo te finishen, dat is ongelooflijk.”
Op zaterdag vertelde Marquez te willen zeggen dat hij zou genieten, maar hij wist dat het geen prettige race zou worden. Ook in zijn voorspellingen over de toekomst en een terugkeer naar de oude vorm was Marquez voorzichtig. “Eerlijk gezegd, geen idee. Het ligt ook aan de circuits. Vandaag kon ik de laatste zes, zeven ronden kon ik niet eens mijn elleboog op het asfalt krijgen. Voor de race spraken we met de artsen. Mijn trainingen thuis moeten minder worden. Tussen nu en Jerez stap ik niet op een motor, ik train drie, vier dagen in de gym. Niet meer en niet te zwaar. Het bot is oké, maar de kracht die we op het bot kunnen zetten, moet progressief zijn. Ik moest het advies van de artsen opvolgen, want dankzij hen kan ik nu weer rijden.” De volgende check is na de volgende race in Jerez, vertelde Marquez. “Dan bekijken we of we weer wat kunnen opvoeren.”
“Dit had ik wel verwacht van Marc”, meende winnaar Quartararo. “Hij had nog geen 25 ronden achter elkaar gereden. In de kwalificatie was hij al indrukwekkend. Hij is terug.” Ook Mir was complimenteus. “Het lijkt er op dat hij weer bijna 100 procent is”, schatte de regerende kampioen in. “Hij was het hele weekend al sterk. Zijn Honda is niet dezelfde als toen hij vertrok en dat maakte het extra moeilijk. Hij en zijn team hebben geweldig werk gedaan.”
