GP Wegrace Losail, Qatar
Al na de kwalificatietraining wezen de vingers naar Andrea Dovizioso. De Ducati-coureur mocht dan slechts op een vijfde startplaats staan, hij was de torenhoge favoriet voor de opening van het nieuwe MotoGP-seizoen. De relaxte Dovi glimlachte en haalde zijn schouders op, maar na een meesterlijk verreden Grand Prix maakte hij zijn favorietenrol volledig waar. In een rechtstreeks duel klopte hij wereldkampioen Marc Marquez. De onverslijtbare Valentino Rossi finishte als derde.
De uitslagen van de test op het Losail International Circuit, zo’n tien dagen voor de start van de Grand Prix, deed menige MotoGP-coureur verzuchten dat de verschillen zo extreem klein waren dat de druk dit jaar groter zou zijn dan ooit. “We houden allemaal wel van een potje vechten, maar als het zo close is, denk je soms ook wel ‘ik zou willen dat ik wat meer adem zou hebben”, verzuchtte Cal Crutchlow na de kwalificaties, waar twaalfde man Maverick Vinales 1,027 langzamer was dan polesitter Johann Zarco op de 2016-Yamaha M1. Het publiek leek bij voorbaat de winnaar van de virtuele realiteit, die bij de eerste race van het jaar werkelijkheid werd. De collectieve vrees voor bandenslijtage zorgde voor een MotoGP-race waarin tot vijf ronden voor het eind een kopgroep acht rijders dicht bij elkaar reed. Toen schakelde de zeer zelfverzekerde Dovizioso op en de groep brak uiteen. Met alleen Marc Marquez en Valentino Rossi achter zich waren de podiumplaatsen op dat moment verdeeld; de invulling echter nog niet. “Ik wilde zo dicht mogelijk bij Dovi en Marquez blijven, want ik wist dat Marquez nog wel wat zou proberen. Het was een mooie show om te zien”, lachte Rossi. Dat hij uiteindelijk net de snelheid – of beter: minder dan een seconde – miste om voor de zege mee te doen, was geen schande. Dankzij de immer aanvallende Marquez werd de Grand Prix van Qatar beslist in de laatste bocht en kreeg de race de winnaar die de zege verdiende. Hoewel Dovizioso een ander wedstrijdplan in gedachten had gehad, waren de meeste punten voor hem. Nadat Casey Stoner dankzij overwinningen in 2007, 2008 en 2009 telkens uit Qatar was vertrokken als WK-leider was het in 2018 na drie opeenvolgende tweede plaatsen in Doha de beurt aan de ijzersterke en solide Dovizioso. “Mijn strategie was om alleen aan de finish te komen. Ik had niet verwacht dat ik met Marc naar de finish zou gaan”, aldus Dovizioso. “Met de fabrieks-Yamaha’s misschien, of met Alex Rins (de imponerende Suzuki-coureur crashte halverwege de race uit de kopgroep, FW) en Andrea Iannone.” Voor de derde keer in negen races kwam het tot een ‘showdown’ in de laatste bocht tussen Dovizioso en Marquez – en weer was de Italiaan de beste. “Het was een déjà vu”, grijnsde Marquez. Ondanks een slechte start waarna hij na de openingsronde als zevende voorbij start-finish kwam, bewaarde Dovizioso zijn kalmte. “Ik kon spelen met de motor en ik hoefde geen risico’s te nemen. Ik kon me perfect voorbereiden op het einde van de race.”
Halverwege de wedstrijd was de Ducati-kopman opgeklommen naar de derde plaats, een paar ronden later begon hij kopman Zarco onder druk te zetten en met nog een handvol ronden te rijden sloeg hij toe. “Zarco leidde omdat wij dat wilden”, sprak Dovizioso over het niet al te hoge ritme van de Fransman, die in de tweede ronde Marquez afloste als kopman en vervolgens zestien ronden het tempo aan gaf. Omdat zijn voorband het begaf zakte Zarco, nadrukkelijk in beeld als vervanger van Dani Pedrosa in het Repsol Honda Team, af naar de achtste plaats.
“Omdat mijn (softe) achterband versleten was, kon ik niet het gaatje slaan dat ik wilde”, legde Dovi zijn tactiek uit. “Niemand weet hoelang hier in Qatar de band goed blijft; er zijn maar weinig rijders die in het begin pushten. Ik had de achterband de hele race gespaard, maar vier ronden voor het einde was het voorbij. Ik weet zeker dat Marc iets heel bijzonders deed in de laatste ronde om bij me te blijven. We hadden elkaar al vaker getroffen in de laatste bocht. Hij kwam binnendoor, ik draaide krapper af en gebruikte de power van de Ducati.”
Dovizioso en zijn team werkten perfect, terwijl zijn worstelende teamgenoot Jorge Lorenzo tien ronden voor het eind door remproblemen naast de baan terecht kwam en de machine zelf neerlegde om erger te voorkomen. Lorenzo reed op dat moment als tiende.
Op een circuit waar Honda-coureurs zelden hun beste prestaties leveren, mochten Marc Marquez en Cal Crutchlow – 2,8 seconde achter Dovizioso – tevreden zijn met hun tweede en vierde plaatsen. “Toen Andrea voorbij Zarco ging, wist ik dat ik mee moest. Op wat voor manier dan ook”, vertelde Marquez. “Ik ging ‘all in’, nam veel risico’s, raakte Zarco nog een keer, maar ik kon mee. Wij hadden dit weekend veel problemen met de voorband (zijn terugvallende teamgenoot Pedrosa en Marquez waren de enigen die de harde voorband kozen, FW) maar Dovi verdiende het om te winnen.”
Net als vorig jaar claimde Valentino Rossi de derde plaats, maar waar die laatste podiumplek afgelopen seizoen als een verrassing kwam, was de Yamaha-coureur dit jaar zekerder van een kans op een top 3-klassering. Ook Rossi wist wat hij moest doen om op het podium te komen. “Toen Dovi op kop kwam, was het sleutelmoment voor het podium”, realiseerde Rossi zich. “Ik moest met met Dovi en Marc, maar ik moest flink pushen om Zarco te passeren. Bij de start maakte ik eenn fout, samen met Zarco, en beiden gingen we wijd. Ineens had ik tien wolven achter me. Ik wist dat ik de pace had, ik wilde in het begin niet te veel verliezen. Dit is een heel goede start van het seizoen.”
Rossi’s teamgenoot Maverick Vinales was ’teleurgesteld maar ook blij’. De winnaar van de GP van Qatar van vorig jaar worstelde lang met zijn machine, maar reed vervolgens een sterke race. Doordat hij, volgens eigen zeggen, weinig starts had getraind tijdens de wintertesten, kwam Vinales slecht weg, maar vanaf een veertiende plaats na de eerste doorkomst werkte hij zich op naar de zesde positie, aan het achterwiel van Danilo Petrucci en ook slechts minder dan vier tellen achter de winnaar. Een radicale wijziging in de set-up gaf hem het gevoel weer de oude te zijn. “Als ik een betere start had gehad, had ik mee kunnen doen voor het podium”, straalde Vinales na afloop. “Ik ben weer de Maverick van maanden geleden!” Vinales vertelde bovendien het gevoel te hebben dat hij drie maanden had verloren. “De machine voelt stabieler en ik heb achter ook meer grip. Het is iets waar ik lang om gevraagd heb en ik denk dat dit de weg is.”
“Als hij blij is, is alles goed”, kende rider coach Wilco Zeelenberg zijn pupil inmiddels. “Als het tegen zit, moet je hem even tien minuten geven. Maar onze band is wel heel goed. Hij moet beseffen dat hij honderd man achter zich heeft staan die allemaal voor hem willen werken. En dat lukt niet altijd, dat moet hij leren accepteren.”
Zeelenberg maakte drie lastige wintertesten mee met Vinales. “Vorig jaar stonden we in de wintertesten steeds bovenaan, dit jaar niet. Het chassis van 2017 was beter dan dat van 2018 als er maar grip is. Na de Valencia-test hebben we de basis vastgesteld voor het nieuwe seizoen en dat betekende dat we terug zijn gegaan naar het 2016-chassis als uitgangspunt. Het heeft met zo veel dingen te maken: stijfheden, gewichtsverdeling… En alles gebaseerd op de Michelin-banden. Die hebben een kleiner ‘window’ waarin ze werken dan de Bridgestones vroeger.”
Met een mengeling van bewondering en jaloezie keek Zeelenberg tijdens de wintertesten naar Tech3 Yamaha’s Johann Zarco. “De manier waarop Zarco rijdt, betekent dat hij de sterke kanten van de Yamaha optimaal benut.Hij remt vroeg, laat hem mooi rollen, terwijl Maverick en ook Rossi de bocht aanvallen. Kort afdraaien en accelereren; alsof het een Honda is. We bekijken alle data en we zien dat Maverick als het ware de traction control probeert te breken. Dat moet je met Michelins niet doen. Johann gaat heel zuinig op het gas. Maar we moeten niet proberen om van Maverick een Johann te maken.”
Niet alleen vanwege de traditionele slijtage in Qatar waren de banden weer een veelbesproken onderwerp, ook vanwege het feit dat de Franse bandenfabrikant onlangs al het bandenaanbod voor 2018 bekendmaakte. Bovendien kreeg Michelin andermaal vragen over vermeende wisselvalligheid van identiek geachte banden. “Als banden niet constant presteren, kan dat verschillende oorzaken hebben”, probeerde Piero Taramasso van Michelin uit te leggen. “Is de band goed opgewarmd, is een coureur er goed mee omgegaan? Wij hebben dit weekend (voor de race, FW) acht, negen klachten gekregen en twee daarvan waren mogelijk terecht. Wij volgen elke band, vanaf het moment dat hij geproduceerd is, tot het vervoer (in ‘hangmatten’, FW), de opslag, de tijd in de warmers en hoe lang hij gebruikt is. Vanaf volgend jaar worden de teams ook verplicht om te melden hoe lang een band in een warmer heeft gezeten – alleen maar om de controle te verbeteren. Een band mag maximaal vijf tot zes dagen – dus twee GP-weekends – in een bandenwarmer zitten, daarna wordt hij uit het aanbod gehaald. Een raceband moet pas op de racedag in de warmer worden gezet.”
Het aanwijzen van de ‘allocation’ was volgens Taramasso juist op verzoek van de rijders, omdat ze vonden dat er te veel veranderingen waren. “Ook Dorna steunde dat verzoek. De carcassen en de vorm van de banden blijven nu dus dit seizoen hetzelfde. Wij vonden dat niet het beste idee, want wij willen ontwikkelen. Maar de rijders en teams weten nu welke band ze waar krijgen. Dan kunnen ze dus beter anticiperen. Ons enige ontwikkelingsmoment is dus in de winter. In 2019 willen we een nieuw profiel voorband introduceren, die we al wel tijdens de officiële teamtesten zullen laten uitproberen. Dat er hier na de kwalificatie drie verschillende merken op de eerste rij startten, is goed voor ons. Het bewijst dat de banden voor meer fabrikanten werken. Op verzoek brengen we ook sinds vorig jaar drie verschillende compounds mee naar een race. Dat blijft ook zo. Twee banden die werken voor een race is makkelijk, drie is moeilijk.”
