eGP Assen
Op het TT Circuit van Assen werd onlangs de eGrand Prix verreden, de eerste race voor elektrische motorfietsen op Nederlandse bodem. En wie dacht dat deze elektroracers niet snel waren: de rondetijden van krap boven de twee minuten lieten het potentieel van deze krachtbronnen van de toekomst alvast voorzichtig doorschemeren. Het contrast kon niet groter zijn. Na het oorverdovende geweld van de Centennial met de onvervalste geur van raceolie konden we enkele dagen later op het TT Circuit proeven aan de fluisterstille en geurloze techniek van elektromotoren van de TTXGP-klasse. In de pitboxen nu eens geen jerrycans en oordoppen, wel acculaders en dikke kabels. Na elke sessie moesten de Ampère-trekkers stevig aan het elektrische infuus. Een cassettesysteem om de accupacks snel te kunnen wisselen ontbreekt vooralsnog door de krappe bouw van de motoren. De elektromotoren zijn namelijk ingebouwd in de frames van bestaande supersports en dat betekent dat er behoorlijk gemarchandeerd moet worden met de ruimte. In de meeste gevallen is de onderkant van de benzinetank opengemaakt om plaats te bieden aan het enorme batterijpakket. Namens de Bovag volgt Jurgen van de Goorbergh de elektro-ontwikkelingen met grote belangstelling. Hoewel de voormalig GP-coureur nog geen heel serieuze testsessies met deze elektromotoren heeft afgelegd, durft hij zich na een korte eerste kennismaking wel aan een bespiegeling te wagen. “Deze motorfietsen voelen wat topzwaar aan, waardoor ze wat de te veel een bocht in willen vallen. Verder is het een heel speciale ervaring om bij het afsluiten van het gas te merken dat er geen motorrem is, zoals bij een viertakt. En je hoeft niet te koppelen en schakelen. Het koppel komt er meteen in en is best heftig. Maar in de toekomst zijn er denk ik toch versnellingsbakken nodig om deze machines specifiek op een bepaald circuit aan te kunnen passen.” Op techniek in de kinderschoenen reed de snelste deelnemer desalniettemin toch een rondetijd van 2.01 minuut. Geniepig snel, want het passeren van deze elektrische racemotoren gaat met nog minder geluid gepaard dan dat van een stofzuiger. Daardoor lijkt het trager te gaan dan het in werkelijkheid gaat. Apart is ook de noodknop op ieder kontje. Die moet na een val meteen worden ingedrukt om te voorkomen dat de machine tijdens het oprapen weg schiet. Er stonden in Assen nog geen bekende namen aan de start, maar dat zou snel kunnen gaan veranderen aangezien grote investeerders uit de Verenigde Staten, India en ook Europa inmiddels serieuze belangstelling voor deze nieuwe ontwikkeling hebben. Interessant is ook hoe de bestaande motorfabrikanten hierop zullen reageren. Grote fabrikanten als Honda en BMW hebben de kennis al in huis en experimenteren er al druk mee, maar voor kleinere fabrikanten als bijvoorbeeld MV Agusta of Moto Guzzi ligt dat natuurlijk heel anders. Veel zal ook afhangen van het toekomstige milieubeleid en de daaraan gekoppelde maatregelen. Emissie-eisen en verbruikscijfers, die door de motorfabrikanten een decennium geleden nog als volkomen absurd werden afgeschilderd, blijken nu meer dan haalbaar. Los van technische en commerciële belangen speelt op het circuit ook de emotie een rol. Een pak geluid suggereert in de emotionele beleving van de sport immers extra snelheid en agressie. Ook al ging het best hard, de zoemende elektromotoren wekten die indruk in het voorbij zoeven nog niet echt. Maar misschien wennen we daar ook wel aan. Kunnen meteen de meetpalen uit de grond en de bezwaarschriften voor wat betreft de geluidsoverlast van het TT Circuit bij het gescheiden afval. Rijden met recyclebare accu’s op groene stroom. Na afloop een patatje van biologisch geteelde aardappelen met scharrelmayonaise. De knop kan om. [Bilder][Opener groot links: PHL20100924-6460]Voorbij knallen in haast doodse stilte. Dat was wennen. De toch wel snelle rondetijden ook….[PHL20100924-6501]Iedere machine is voorzien van een noodstop in het kontje, om in een noodgeval snel de aandrijving uit te kunnen schakelen.[PHL20100924-6532]Namens de Bovag volgt Jurgen van den Goorbergh de elektro-ontwikkelingen op de voet. De voormalig GP-coureur ziet zeker mogelijkheden voor deze vorm van racen. [kasten]VERTIGO UIT NEDERLANDBijna racerijp en veelbelovend is de bijzondere elektroracer VertiGO van ontwerper Maarten Timmer van de TU Delft. Timmer: “Een motorfiets is een samensmelting van techniek en vormgeving. Als je een andere aandrijflijn hebt, dan moet de motor er ook anders uit gaan zien. Ik ben bij het ontwerp uitgegaan van twee wielen en een voorvork. Die onderdelen zijn geïmplementeerd in een computerontwerpprogramma en vervolgens uitgebreid met een elektromotor en batterijen. Dan is het steeds schuiven met de onderdelen tot je een ideale gewichtsverdeling hebt. Dus de aandrijving van de elektromotor staat bij de VertiGO centraal.” Een fraai stukje design, waarbij vooral de uitlaatloze en zelfdragende achterpartij opvalt. Optisch lijkt het zwaartepunt van de motor ver voorin te zitten, maar computerberekeningen laten zien dat het achterwiel toch meer dan voldoende tractie op het asfalt kan zetten. “Deze VertiGO weegt ongeveer tweehonderd kilo, maar voor de vervolgfase hebben we al een partner gevonden die het gewicht van de accu met dertig kilo kan verminderen. Onze ambitie is om uit te komen op 150 kilo”, licht Timmer toe. Na een technische en commerciële haalbaarheidstudie is nu vooral de financiering van het project aan de orde. Timmer: “In Amerika worden er al elektromotorfietsen geproduceerd, maar in Europa gebeurt er nog weinig terwijl er veel mogelijkheden liggen. Zeker voor Nederland, dat in het verleden vaak voorop liep met kennis en ontwikkeling.” Voorlopig liggen de ambities van VertiGO op het circuit. “Op circuits is het uitproberen van nieuwe techniek minder gecompliceerd dan op de openbare weg met alle keuringen en regels. Dus we maken eerst een racer en op basis daarvan een straatmodel maken. Als er voldoende geld in dit project wordt geïnvesteerd, dan staat de VertiGO binnen een jaar op de circuits. We zijn dan in staat om hele grote stappen te maken en voor overwinningen mee te strijden”, schat Timmer in. [Bilder:][PHL20100924-6511]De VertiGO is een Nederlands project onder leiding van Maarten Timmer van de TU Delft.[PHL20100924-6521]Opvallend aan de VertiGO is de zelfdragende achterpartij en het optisch ver naar voren geplaatste zwaartepunt.
