Compacttest Hyosung GV300S Bobber
Ondanks dat Hyosung zich in een nog redelijk recent verleden aardig op de kaart had gezet met nette middenklasse machines als de GT650R, verdween het met stille trom van het Europese motortoneel. Afgelopen jaar was het Koreaanse merk ineens weer terug, en wel met de kleine GV125S Bobber. En die krijgt nu bijval van een grotere broer: de nog altijd redelijk bescheiden GV300S Bobber!
Echt makkelijk heeft Hyosung het nooit gehad. Ondanks dat het merk sterk gelieerd was aan Suzuki, de 90° V-twin van de Koreanen wortelde bijvoorbeeld héél diep in het zo bewierrookte blok van de SV en V-strom 650, werd het door het gros van de motorrijders toch vooral in het hoekje van obscure Chinese merkjes gedrukt. Dat juk heeft Hyosung nooit helemaal van zich af kunnen schudden, misschien wel dé reden dat het zich ook nooit tot een gevestigde naam in de motorbranche heeft weten te ontpoppen. Enigszins onterecht wel, ondanks dat de kwaliteit niet helemaal op niveau van de Japanse fabrikanten lag, lag het wel ver boven dat van de gemiddelde Chinese tweewieler. Hoe dan ook, een jaar of wat geleden verdween het Koreaanse merk ineens van de radar, om afgelopen jaar plots weer zijn rentree te maken. En dat niet met een middenklasser, maar met een kleine 125cc chopper, de GV125S Bobber. Het bleek de eerste in lijn, want voor komend jaar is er een tweede Bobber aan de line-up toegevoegd, de GV300S. Wederom een redelijk bescheiden geproportioneerde, retroachtige motorfiets, wederom rond een volledig nieuw ontwikkelde, vloeistofgekoelde 60° V-twin. De 296cc metende tweecilinder (boring x slag van 58,0 x 56,0 mm) is goed voor maximaal 30 pk en valt daarmee ruim binnen het wettelijke A2-kader. Waarschijnlijk zal de gemiddelde A2-adolescent best minimaal een pk-tje of 15 extra willen om toch enigszins richting de grens van het maximale vermogen te kruipen.
Afijn, wie Bobber zegt, zegt minimalistisch, en dat geldt zeker ook voor deze kleine Koreaan. Wat er niet op hoort, zit er ook niet op. Verder een mooi laag, licht klassiek silhouet, kort voorspatbord, duo-schokbrekers, vorkpootrubbers en een lekker smoelend donker voorkomen. Het kleurenspectrum van de 300 is daarbij duidelijk geïnspireerd door dat van de befaamde T-Ford, ofwel verkrijgbaar in elke kleur van de regenboog, zolang het maar zwart is. Een kleur overigens die hem past als een op maat gesneden jasje. Ondanks dat je op sommige vlakken ziet dat de boekhouder met een schuin oog heeft meegekeken (hendels niet instelbaar, eenvoudige vering en sommige onderdelen en knoppen ogen wel erg rudimentair), is de overall afwerking gewoon heel erg netjes. Voor net geen zes mille (€ 5.999,- om precies te zijn) krijg je een weliswaar redelijk basic, maar ook stoer ogende en net afgewerkte motorfiets. Niets mis mee!
Dat geldt misschien nog wel meer voor de rijeigenschappen. De zitpositie bijvoorbeeld is zeker gezien het compacte formaat meer dan goed. Zelfs met mijn 1,90 meter weet de Hyosung zich prima raad. Enkel het luchtfilter aan de rechterkant verstoort de zithouding iets, al valt er prima mee te leven. De hendels mogen dan niet instelbaar zijn, ze staan niet heel ver van het stuur, zodat ook lieden met wat kleiner ‘grijpwerk’ er ook goed mee uit de voeten kunnen.
Op papier spreken de dertig pk en 25,6 newtonmeter koppel wellicht niet helemaal tot de verbeelding, het blijkt ruim voldoende om vlotjes met het verkeer mee te komen, en niet alleen op secundaire wegen. De twin, die rond de 4.500 toeren niet helemaal gevrijwaard van lichte trillingen is, sprint namelijk vlotjes (alles relatief uiteraard) door tot snelheden ver boven de 130 km/uur. Eventjes snel wat functionele meters maken op de snelweg kan dus prima. Al gedijt de GV natuurlijk het beste op mooie, lommerrijke landwegen. Nu is het gros van de choppers vanwege de doorgaans lange wielbasis in combinatie met een vlakke valhoofdhoek en grote naloop niet echt in de wieg gelegd voor het betere stuurwerk, de Bobber laat zich echter uitzonderlijk makkelijk aan de hand nemen en stuurt verbazingwekkend goed. En dat ondanks dat het drooggewicht van 169,5 kilo voor de 300-klasse best flink is. Het zal de combinatie zijn van het nog altijd relatief lage gewicht en de kleine 16 inch voor- en 15 inch achterband, die aan de basis van die lichtvoetigheid staat. Speciale aandacht ook even voor het schoeisel. De Timsun banden staan bepaald niet op het netvlies van ondergetekende, maar de grip ervan is gewoon goed. Daarbij wel de kanttekening dat het weer zich van zijn beste kant liet zien. Hoe het rubber acteert onder minder dan perfecte omstandigheden, geen idee, maar op een warm zomers dagje kun je er lekker frivool mee sturen. Toch zul je het niet snel heel erg bont maken. Niet door de remmen, die zijn gewoon prima, maar door de achtervering, die zijn beperkingen kent. De demping is nog niet eens zo heel slecht, maar door de beperkte veerweg willen de stereo-schokbrekers soms doorslaan. Het verhogen van de veervoorspanning zou iets verlichting kunnen brengen, maar het ontbrak helaas aan tijd om dit te proberen. Bovendien moet er ook wel gezegd worden dat het ‘rijklaar gewicht’ van de dienstdoende redacteur ongetwijfeld een kilootje of dertig boven dat van de beoogde doelgroep ligt. De exacte cijfers laten we in het midden!
CONCLUSIE
Een stoere machine om te zien, nette afwerking, goede rijeigenschappen en een enigszins vriendelijke prijskaartje; de nieuwe Hyosung GV300S Bobber voldoet aan de belangrijkste randvoorwaarden van een A2-motorfiets. Het is misschien niet de sterkste A2-machine op de markt, maar absoluut een van de meest sympathieke!
