Bikers op Curacao
Met een lengte van 61 kilometer en een maximale breedte van 14 kilometer is Curaçao nu niet meteen een plek die je zou bestempelen als het motorwalhalla op aarde. Toch heeft het grootste eiland van de Nederlandse Antillen een heftige bikescene met veel blinkend chroom en verlengde achterbruggen. Op het zwoele Curaçao treffen we aan de drukke boulevard van Otra Banda te Willemstad drie motorrijders. Het zijn Elton, Kingvid en Bassem die cool zittend op hun machines het flanerende zaterdagvolk gadeslaan, maar vooral ook bekeken worden. Deze mannen hebben namelijk niet de minste machines onder hun kont: Elton heeft een smetteloze Suzuki GSX-R1000 en z’n twee gabbers beiden een Suzuki GSX1300R Hayabusa in een evenzo perfecte staat. Wat bij de motoren gelijk opvalt zijn de verlengde achterbruggen, wat een voorliefde voor dragraces doet vermoeden. En dat klopt, want de drie vrienden blijken regelmatig letterlijk en figuurlijk met elkaar op te trekken. Maar wat drijft deze kerels om met deze pk-monsters over het eiland te knallen en wat moeten ze daar in financiële zin voor uit de kast halen? Dikke motorpakken zoals in het beschermende Nederland dragen ze niet.Een goede helm dragen ze hier allemaal, maar dat is omdat de politie daar wel scherp op controleert. “Veel te heet zo’n dik pak”, luidt de gedeelde mening. “Tussen half elf ’s ochtends en half vier ’s middags is de zon verschroeiend heet. Een motorpak zou eerder levensgevaarlijk zijn. Je kunt je bijna niet concentreren en er prikt continu zweet in de ogen. Tijdens de officiële dragraces moet er wel verplicht een pak worden gedragen, maar die races zijn voornamelijk ’s avonds en dan is het al koeler.’’Dragrace is enorm populair op Curaçao, ook op buureiland Aruba, en dat komt voornamelijk door het blitse machokarakter van deze spierballensport. Én om de doodeenvoudige reden dat er op Curaçao geen snelwegen zijn waar men eens flink door kan trekken zonder brokken te maken. Of om op z’n zachtst gezegd niet als imitatie-egel tussen de royale cactusaanwas vandaan geplukt te worden. Om dan toch toe te geven aan de drang naar adrenaline, hoge snelheid en competitie wordt er voor het ‘veilige’ CIR (Curaçao International Raceway) dragcircuit gekozen aan de voet van de heuvel Ronde Klip vlakbij de wijk Brievengat. In de jaren zeventig werd de dragsport met succes op Curaçao geïntroduceerd in het afgelegen gebied van Koraal Tabak waar de enige strip lag. In eerste instantie werd er voornamelijk met auto’s geraced, maar motoren maakten al snel hun entree. De populariteit is in de loop der jaren alleen maar toegenomen en er wordt jaarlijks een redelijk volle agenda afgewerkt. Snelheidsduivels uit Curaçao, Venezuela, Aruba en andere dragrace minnende landen tergen regelmatig de wetten van de natuur in of op hun bolides. De strip van Koraal Tabak is inmiddels al vele jaren onderhevig aan de groene tand des tijd en heeft z’n commerciële waarde verloren nu de CIR bij Ronde Klip wordt gebruikt voor officiële dragraces. Toch is de strip zeker geen vergane glorie voor wat betreft bepaalde treffens of semi-gedoogde races. Elton (agent in het dagelijks leven) heeft zijn GSX-R1000 anderhalf jaar geleden tweedehands gekocht voor 11.500 Antilliaanse guldens (€ 4.163,-). “Daarvoor reed ik op een R6 en twee verschillende R1’s. Ooit zou ik wel eens een MV Agusta willen kopen, maar om die naar het eiland te krijgen is zo gruwelijk duur. Toen ik in Nederland woonde ging ik vaak naar de PPP in Rijswijk en uiteindelijk ook naar de races. Ik voelde me heel erg aangetrokken tot de motorcultuur met als gevolg dat ik rijlessen ben gaan volgen en vervolgens meerdere motoren in m’n bezit heb gehad.” Op de vraag of er ook politiecontrole op Curaçao is tijdens de illegale dragraces op Koraal Tabak antwoorden de drie bikers bevestigend. “Voornamelijk undercover. Zodra het uit de hand loopt, wordt er ingegrepen! Nou scheelt het dat Koraal Tabak een soort van privé-terrein is en daarom worden races en luidruchtige show off’s door de vingers gezien. We zijn blij met Koraal Tabak omdat de sfeer daar erg goed is en er veel leuke chicks op af komen. Er zijn trouwens ook meiden die hier motorrijden, maar meestal op easy riders. By the way: M’n R1 heeft hier op het eiland een keer 264 km/uur aangetikt en met de GSX-R kwam ik tot 271 km/uur!” En dat was niet op de dragstrip volgens de aimabele agent.… Zien jullie jezelf als onderdeel van een bepaalde stroming? Hiphop bijvoorbeeld? ‘’Nee niet echt, wel rijden we altijd met ons vieren en dat willen we zo houden in het kader van de hechte teamgeest. Soms rijden we met grotere groepen naar bepaalde evenementen. Er wordt hier verschillend tegen motoren aangekeken. De een vindt het fantastisch en de ander haalt er zijn neus voor op. Wat anderen er van vinden boeit ons niet, we vinden het gewoon tof om deze machines te kunnen rijden.”Ontmoeten doen de bikers bij een meetingpoint of een café. ‘’Zelf zit ik vijf keer per week op m’n motor. De voorkeur gaat uit naar Saliña en in de weekenden ga ik naar Banda Bou waar het goed relaxen is. Meestal rijden we doordeweeks ’s avonds, want overdag werken we. We zijn niet allemaal drugshandelaren”, grapt Elton. Lachend geeft Elton aan dat je hier zo ongeveer met je ogen dicht je motorrijbewijs kan halen, hetgeen z’n vrienden bevestigen. Maar eenmaal in het bezit van het begeerde papiertje, is enige voorzichtigheid op zijn plaats. ‘’Het wegennet is hier extreem glad en de veiligheidsvoorzieningen zijn ook niet fantastisch. Toen ik hier voor het eerst een wheelie wilde maken, belandde ik bijna onder een auto. Het is hier gewoon te glad voor dat soort acties.’’ We vertellen ze op de man af dat in Nederland bijna iedereen denkt dat iedere Antilliaan met een dure motor of auto daar aan komt door het soepele drugbeleid op de Antillen. Kunnen jullie dat beamen of betekent dit einde gesprek? Het antwoord is clichébrekend: “Het mag dan een vooroordeel zijn, maar men hoort alleen slecht nieuws als er geen nieuws is. Maar hier zijn ook mensen die hard studeren en werken om mooie spullen te kunnen kopen. Niet iedere Antilliaan doet aan drugs, net zoals niet iedere Nederlander aan de XTC verslaafd is!”Aan spullen komen, is trouwens een fluitje van een cent. “Je kan hier genoeg via internet voor je motor bestellen of bij bikeshops op het eiland kopen. Het meeste onderhoud doe ik zelf, anders loopt het financieel de spuigaten uit als ik om de zes maanden naar zo’n onderhoudshop moet.’’ De keuring voor de motor is hier om de twee jaar, waarbij er bijvoorbeeld wordt gelet op verlichting en motorgeluid. Spiegels zijn niet verplicht, net als richtingaanwijzers.”Of er nog toekomstwensen zijn? ‘’Zeker! Nog mooiere en snellere motoren, swa!’’ [Bilder + Unterschriften][Opener: 0972]Kingvid, Bassem en Elton; sprekende exponenten van de bikescene Curaçao.[1100]In Willemstad is er nog geen sprake van een rookverbod. [1041]Een motorpak is veel te heet, maar een helm hebben de bikers wel, al lijkt het gebruik daarvan ook wat vrijblijvend. [1219]Het is niet uitsluitend sportief wat de Antilliaanse klok slaat. [0972; 0983; 1172; 1033]Details, verlengde achtervorken en verbrand rubber, dat is waar het om draait op Curaçao.[1188]Posen hoort er bij, maar de jongens zijn ook te porren voor een snel ritje op de plaatselijke strip. [1228, Fahne semi freistehend, kein Unterschrift][1209, ohne Unterschrift][0890, kein Unterschrift][0993, ohne Unterschrift]
