Alpenmasters 2008: enduro/funbike
Ze zijn de meest geziene gasten op de flanken van Alpencols: de enduro’s en funbikes. Maar staat die kwantiteit ook voor Alpenkwaliteit? De rug recht, hoog in het zadel, comfortabel lange veerwegen, doorgaans veel bagagemogelijkheden; op papier heeft dit avontuurlijk ingestelde kwartet de beste papieren voor een geslaagde Alpenpassage. En ook als het asfalt even ophoudt, zijn ze niet direct uit het veld geslagen. Dus: allez met die klimgeit! Laat de cols maar komen! De vrijbuiterDe naam Ténéré zal altijd wel in één adem worden genoemd met Yamaha, zeker nu dit illustere woestijnverbond dit modeljaar nieuw leven is ingeblazen met de komst van de XT660Z Ténéré. In lijn met de 750 Super Ténéré ruikt alles aan de 660 cc éénpitter naar woestijnzand. Van de ruige aankleding tot aan de majestueuze zithoogte van maar liefst 91 centimeter. Dat laatste maakt het bestijgen van de Yamaha voor kleinere rijders al een avontuur op zich. Maar eenmaal in het zadel valt alles wel op zijn plek en biedt de comfortabele XT plaats aan groot en klein. Net als zijn stalgenoot, de YZF-R6 bij de supersports, verliest de Ténéré boven de 2000 meter hoogte duidelijk aan vermogen. En dat is jammer, want met een gemeten 49 pk zat de Yamaha toch al niet ruim in de slappe pk-was. Wat dichter bij de zeespiegel ontplooit het blok zich op speelse wijze en bergop met passagier weet de éénpitter zich zelfs kraniger dan de Transalp. Ook de fijne gasrespons is een pleister op de wond. Het rijwielgedeelte met de forse veerwegen en de grof genopte Metzeler Tourance banden maakt uitstapjes van de gebaande paden goed mogelijk, maar ook op asfalt staat deze combinatie redelijk zijn mannetje. Slecht wegdek wordt met zachte hand glad gestreken en oprichten kent de Yamaha van horen zeggen. Insturen doet de Ténéré heel precies, maar eenmaal op één oor voelt de vrijbuiter wat wiebelig aan. Zeker als je ook nog eens bij moet remmen. Bergaf is dit gevoel versterkt aanwezig, zeker als de 22 liter tank tot de nok is gevuld. Bij hard remmen duikt de vork namelijk fors. Dat is enerzijds een gevolg van de zachte afstelling en anderzijds een gevolg van het doordrukkende gewicht van de volle tank. Hierdoor wordt de achterkant behoorlijk ontlast en is licht bijremmen met de achterrem al voldoende om de grip te verliezen. Over gripverlies gesproken: op nat wegdek moeten de Metzelers alle zeilen bij zetten om grip te houden. En ook op het droge is 100% grip niet altijd vanzelfsprekend. Een voordeel van die enorme tankinhoud is een bovenmodale actieradius, maar dat kan niet voorkomen dat de dappere semi-zandhaas eindigt op de vierde plek. De concurrentie is net een slag gewiekster. [Bild: AM-RG08-568]YAMAHA XT660Z TÉNÉRÉééncilinder, 660 cc, 48 pk, 58 Nm, 215 kg, max. belading 181 kg, NL € 7.999,-; B € 7.290,-+Soepele gasresponsEnorme actieradiusVeel grondspeling-Geen ABS leverbaarWiebelig in bochtenGrip bandenVermogen op hoogteDe wilde weg naar bovenWaar de andere drie deelnemers in deze groep hun avontuurlijke neus niet ophalen voor wat zandkorrels, wordt de Aprilia Dorsoduro al een tikkeltje nerveus als ‘ie langs een zandbak wordt gestuurd. Maar een Alpentop als de Galibier bereik je nog altijd het snelst over een strook wild kronkelend asfalt en niet over een derderangs geitenpad, dus de Alpenwereld ligt ook aan de wielen van een supermoto als de Dorsoduro. En dat wil de Italiaan weten ook, want hij zet er meteen energiek de sokken in. De 750 cc V-twin benedendeks is al vanaf de eerste beweging van de toerentellernaald enthousiast bij de pinken, maar levert eigenlijk bij ieder toerental bruikbaar vermogen. Ook in het bovenste kwart van de tellerschaal, alhoewel je daar lekker shortshiftend in de zesbak niet zo heel veel komt. Door de nadrukkelijk voorwielgerichte zitpositie en het deurbrede stuur vraagt de Aprilia een dwingende hand bij het insturen. Niet soepel rond proberen te rijden, maar steeds resoluut onder je weg drukken. Werkt precies en stabiel op mooi strak asfalt, maar op een pas als de Croix de Fer, waar het asfalt een nogal losbandig karakter heeft, wordt de Dorsoduro toch wat nukkiger. De vering geeft de klappen dan behoorlijk door, terwijl de brede achterband er voor zorgt dat de Aprilia zich op ieder hobbeltje wil oprichten. De precisie is dan ver te zoeken.Dat geldt na verloop van tijd ook voor het comfort in het zadel. Dat is behoorlijk smal, waardoor je uiteindelijk een pijnlijk achterste krijgt. Voor een passagier is het leven op de Aprilia vanaf de eerste meter al zwaar, want alle houvast ontbreekt. Maar tijd om bij te komen is er genoeg, aangezien de actieradius door de slechts dertien liter tankinhoud aan de krappe kant is. Bagagemogelijkheden zijn er ook nauwelijks en dat betekent dat de Dorsoduro strandt op plek drie, ondanks de prima remmen en de hoogste funfactor trouwens. [Bild: Aprilia SXV 750 Dosuduro_04_jk] APRILIA SMV750 DORSODUROV-twin, 750 cc, 91 pk, 82 Nm, 211 kg, max. belading 189 kg, NL € 9.990,-; B € 8.990,-+Geweldig blokNette afwerkingDrie verschillende injectiemappings-Beperkte actieradiusGeen houvast passagierMatig zitcomfortDe allemansvriendDat ervaring telt, mag de Honda Transalp bewijzen op een flinke steenworp afstand van de bergpas waarvan de GPS-coördinaten zijn flanken sieren: de Col de la Bonette. Twintig jaar draait de Japanner inmiddels mee en voor dit modeljaar werd Honda’s trouwe klimgeit flink in de steigers gezet met een fris design en een serie onderhuidse aanpassingen. Desondanks is de Transalp vooral heel erg Transalp gebleven en dat blijkt al uit de zitpositie. De rug toeristisch rechtop en de knieën in een aangename hoek gebogen door de ietwat naar voren geplaatste voetsteunen. Een tikje passief dat wel, maar in het zadel van de Transalp wil je het landschap ook niet in sneltreinvaart aan je voorbij laten trekken. Vrolijk omhoog en omlaag boemelen, dat ligt de Honda het best. De levendige 680 cc V-twin draait voorbeeldig beschaafd, heeft een uitermate lenige gasrespons en nodigt op geen enkele wijze uit tot doorjakkeren. Lekker relaxed door de uitstekend schakelende vijfbak en met soepele tred van bocht naar bocht. Parkeer je de naald van de toerenteller toch eens bovenin de schaal, dan trekt de Honda er zelfs nog best krachtig en energiek aan. Dat verandert zodra je er met z’n tweetjes op uittrekt, want dan is de puf er bergop snel uit. Ook de achterschokbreker begint met volle belading flink te zweten. Hij voelt wat overgedempt aan en is met twee personen in het zadel snel door zijn reserves heen. Zaken waar je trouwens geen last van hebt als je er alleen op uit trekt. Dan eet de compact aanvoelende Transalp uit de spreekwoordelijke hand en klautert dartel richting top. Hanteerbaarheid schrijft de Japanner met hoofdletters, sturen doet ‘ie met haast dodelijke precisie en uiterst licht, terwijl de Honda de ideale lijn als op spoorrails volgt. Niet van de wijs te brengen, ook niet door het hier en daar flink golvende asfalt. Wat de remmen betreft doet de Transalp zijn naam eer aan. Ondanks een licht sponzig gevoel kun je omhoog en omlaag blindelings vertrouwen op het uitmuntende gecombineerde remsysteem met ABS. De Honda remt loepzuiver en trefzeker en het ABS is met afstand het beste van de twintig motoren. Toch eindigt de strijd van deze allemansvriend op plaats twee. Gaat perfectie dan nog verder? [Bild: AM-RG08-594]HONDA TRANSALPV-twin, 680 cc, 60 pk, 60 Nm, 221 kg, max. belading 198 kg, NL € 8.690,-; B € 7.790,-+Licht te hanterenGrote stuurprecisieVeel comfortUitstekend ABS-Verbruik mag zuinigerAchterschokdemper overgedemptDe perfectionistYep, perfectie gaat inderdaad nog een stapje verder en luistert in dit geval naar de naam BMW R1200GS. Wat is er nog niet gezegd en geschreven over deze immens populaire Beier, die zich alle denkbare superlatieven inmiddels al meerdere keren heeft mogen laten welgevallen? Maar het huidige model voegt doodleuk weer een succesvol hoofdstuk aan de GS-geschiedenis toe, want de alleskunner is completer en meer in balans dan ooit. De dikke boxer sleurt met hetzelfde gemak de sportief aangelegde toerist bergop als het rustige stel dat bepakt en bezakt op de weg naar boven van ieder bergbloempje wil genieten. Het blok levert machtige prestaties en is van onderuit al heerlijk soepel te rijden. De nukkige gasrespons en de hakerig schakelende bak, bekende kwaaltjes van de voorganger, behoren tot het verleden en dat maakt dat de GS motorisch op geen enkel zwakke plek te betrappen valt. Dat geldt ook voor het rijwielgedeelte, alhoewel de GS in eerste instantie wel als een gigantische kolos aanvoelt als je net bent overgestapt van bijvoorbeeld de Transalp. In de eerste meters lijkt het zelfs even of je met lekke banden rijdt, maar dat gevoel verdwijnt al snel. De 244 kilo aan gewicht is vanuit de comfortabele zetel verrassend goed handelbaar en de Duitser rondt iedere hoek met akelige precisie en stabiliteit. In de bergen is de nauwelijks duikende voorvork, die in het vlakke wel eens als storend wordt ervaren, daarbij zelfs een extra voordeel. Zowel voor- als achtervering is met het optionele ESA-systeem trouwens in een elektronische handomdraai aan de omstandigheden aan te passen. Ook de kofferset van de GS is doordacht, want door een hendel om te klappen schuiven de koffers uit en wordt de inhoud aanzienlijk vergroot. Top!Ook de remmen zijn van hoog niveau. Ze remmen snoeihard en in eerste instantie vaak harder dan je in gedachten hard. Daar moet je even aan wennen, maar dan kun je er ook blindelings op vertrouwen. En dat geldt ook voor het ABS, dat trouwens wel wat grovere regelintervallen heeft dan het Honda-systeem. Maar dat brengt de soevereine winst van de GS in deze categorie geen moment in gevaar.[BIld: AM-RG08-673]WINNAAR ENDURO’S/FUNBIKESBMW R1200GStweecilinder boxer, 1170 cc, 105 pk, 115 Nm, 244 kg, max. belading 196 kg, NL € 14.900,-; B € 13.300,- +Geweldig mooie vermogensafgifteComfort van hoog niveauEnorm fijn rijwielgedeelte-Imposante verschijningMax. belading mag iets groterActieradius niet al te fors[Conclusie bei Puntwertung][Bild: AM-RG08-554]CONCLUSIETegen de BMW is nauwelijks een kruid gewassen. De Beier is het meest compleet en biedt Alpenpret in optima forma voor eigenlijk ieder type motorrijder. Het blok presteert overtuigend, het comfort is van hoog niveau en de stuureigenschappen zijn vlijmscherp. De Honda Transalp komt op respectabele afstand nog het dichtst in de buurt, maar is een forse maat te klein voor het geweld van de Duitsers. De meeste fun heb je in het zadel van de Aprilia Dorsdoduro, maar dat verandert in afzien zodra het wegdek slechter van kwaliteit wordt. De Yamaha Ténéré houdt zich groot, maar mist op hoogte de kracht om mee te kunnen en heeft bovendien een nogal wiebelig rijwielgedeelte. [Bei Leistungsdiagramm][Blau]BMW R1200GS80,6 kW (110 pk) bij 7.800 tpm112 Nm bij 5.600 tpm[Gelb]Aprilia SMV750 Dorsoduro64,4 kW (88 pk) bij 9.500 tpm69 Nm bij 7.300 tpm[Rot]Honda Transalp45,7 kW (62 pk) bij 7.600 tpm63 Nm bij 5800 tpm[Grun]Yamaha XT660Z Ténéré35,7 kW (49 pk) bij 6.200 tpm59 Nm bij 5.300 tpm[Weitere Bilder + Unterschriften][Opener: AM-RG08-612][Einsatz][AM-RG08-618][2e Spread][AM-RG08-358]‘’Weer een BMW in de finale. Hoe leg ik dat aan de lezers uit?’’, overpeinst Alpenmasters-chef Gert Thöle.
