Terugblik MotoGP-seizoen 2008
Toen de 14-jarige Casey Stoner zijn vaderland achter zich liet, had hij één doel: wereldkampioen worden in de 500 cc, net als zijn grote voorbeeld Mick Doohan. Zover is het nooit gekomen; de 500 cc werd in 2002 immers omgedoopt in de MotoGP. Maar wereldkampioen is Stoner, op een 800 cc-Ducati. Vorig jaar debuteerde hij in de MotoGP met een achtste plaats in de eindstand, maar hij had wel bewondering verdiend met een pole in pas zijn tweede race en een tweede positie in Turkije. Zijn transfer van het Honda-klantenteam van Lucio Cecchinello naar het Ducati-fabrieksteam maakte alles anders. Gedreven door een enorme geldingsdrang is Stoner alleen tevreden met het allerbeste. Zijn chronische hoofdschudden bij elke terugkeer in de pits illustreert zijn streven naar perfectie, maar dankzij zijn geweldige prestaties heeft de 22-jarige wereldkampioen veel respect afgedwongen. Niemand had de tuimelaar van 2006 tien overwinningen, vijf polepositions en een wereldtitel toebedacht in zijn eerste jaar bij het Ducati/Marlboro Team. Hij zou in de schaduw van Loris Capirossi moeten leren, maar Stoner stelde zijn ervaren teammaat juist in de schaduw. Zijn zelfvertrouwen hield gelijke tred met de alsmaar groeiende puntenvoorsprong. De nieuwe 800 cc-Ducati leek op maat gemaakt voor de nieuweling, de Bridgestone-banden bleken hem veel beter te passen dan de Michelins van 2006 en zijn huwelijk met de 18-jarige Adriana bracht hem de stabiliteit in zijn leven die hij zocht. Insiders waren overtuigd van zijn onmetelijke talent, maar het lijkt erop dat Stoner zich vooral laten stimuleren door de scepsis van critici. Niet voor niets meldde hij in Japan na het veiligstellen van de wereldtitel dat hij de buitenwereld zijn ongelijk had bewezen. Toch maakte hij dit jaar nooit de indruk op zijn tenen te lopen en toonde hij ook te leren van zijn nederlagen. De meeste indruk maakte hij misschien wel in de rechtstreekse confrontatie met Valentino Rossi in Barcelona. De Italiaan ging tot het uiterste, maar de koele Stoner liet zich niet verleiden tot fouten. En dat markeerde de winst van 2007. In het gevecht met de man die alom beschouwd werd als ’s werelds beste besefte en onderstreepte Stoner telkens weer de kracht van de combinatie Ducati-Stoner-Bridgestone. Zijn teambaas Livio Suppo was de eerste die het zei: “Casey is de beste coureur ter wereld.” Het is een gedachte waar velen nog aan moeten wennen. In 2008 zal Stoner de laatste twijfel weg willen nemen. Om andermaal zijn gelijk te halen. MotoGP-review – Sleutelfiguren Valentino Rossi Weinigen twijfelden er aan dat Valentino Rossi zijn in 2006 verloren wereldtitel weer op zou halen bij Nicky Hayden. Rossi had immers slechts het onderspit moeten delven tegen de pechduivel. Dani Pedrosa zou zijn gevaarlijkste tegenstander worden. Maar ook dit jaar moest de Italiaan ervaren dat bovenmenselijk talent geen garantie is voor wereldtitels. Tijdens de openings-GP in Qatar had een hardnekkig tegenstribbelende Rossi geen schijn van kans tegen de Ducati van Casey Stoner. In de topsnelheidmetingen prijkte Stoner bovenaan, terwijl Rossi – als snelste Yamaha-coureur – op de veertiende plaats strandde, niet minder dan vijftien kilometer langzamer. Het had de Yamaha-mensen wakker moeten schudden, maar het merk dat hij na zijn vertrek bij Honda nog zo had geroemd om zijn slagvaardigheid, reageerde in 2007 als een te traag opererende moloch. Toen bovendien Michelin-klant Rossi vanaf de tweede GP in Jerez zijn mening ten aanzien van het nieuwe bandenreglement radicaal wijzigde, was duidelijk dat het Fiat/Yamaha Team een moeilijk seizoen tegemoet zou gaan. Bij zijn vertrek uit Spanje had Rossi weliswaar de leiding in het WK, na de desastreus verlopen Turkse GP was de publiekslieveling continu in een kansloze achtervolging. Rossi had in 2007 te maken met een ijzersterke coureur die zich gesteund wist door een superieur werkend pakket. En aan dat laatste schortte het bij Rossi. Niet voor niets verzuchtte Rossi na zijn vroegtijdige afscheid in Valencia dat niet hij, maar Yamaha de tweede plaats in het WK verloren had. De in Misano gepresenteerde machine met pneumatische kleppen was weinig minder dan een miskleun. Een enorme “blow up” in Japan deed Rossi weer teruggrijpen naar de oude machine. Persoonlijke problemen, onrust binnen zijn management en de veelbesproken belastingaffaire bewezen dat ook Rossi maar een gewoon mens was. Zeges in Jerez, Mugello, Assen en Estoril toonden een grootmeester waarop de sleet nog lang geen vat had, twee domme valpartijen tijdens de trainingen in zijn geliefde Donington, een racecrash in Duitsland en een zware tuimeling al erg vroeg in de tijdtraining in Valencia conflicteerden met het beeld van een almachtige superheld. Voor 2008 heeft Rossi de zaken al vroeg op scherp gezet door te verklaren dat hij andere opties zal overwegen voor zijn toekomst als Yamaha hem geen competitiever materiaal biedt. Ook zette hij zichzelf onder druk door te breken met Michelin en uit alle macht een switch naar Bridgestone te forceren. Zie het als een teken dat Valentino Rossi nog niet wil capituleren.
