Rij-impressie Harley-Davidson LiveWire

Daar is ‘ie dan, de elektro-Harley. Met Project LiveWire laat uitgerekend de hoeder van de verbrandingsmotor een elektrische proefballon op. Nog geen productie, dus niet te koop, maar al nagenoeg productierijp en dus interessant. Een eerste indruk van een bijzondere presentatie.

Harley-Davidson, dat staat synoniem voor de V-twin. Al generaties lang. Veel longinhoud, een vet geluid en masserende vibraties zijn net onlosmakelijk met Harley verbonden als gesmolten kaas, bacon en ui met een hamburger. Zo is het altijd geweest en zo zou het voor velen ook mogen blijven. Maar tijden veranderen. Na jaren van wereldwijd succes stagneert het momenteel een beetje bij de Amerikanen. Als je er een hebt, dan is dat in de regel voor een langere tijd. Dat spreekt in het voordeel van het merk en is eigenlijk een goede zaak. Maar het is minder goed voor de handel. Dat beseffen ze zich ook in Milwaukee, en daarom moeten nieuwe modellen voor nieuwe klanten zorgen. De Street 500 en 750 moeten die bal wereldwijd trekken, maar er wordt ook al langere tijd in een volledig nieuwe, onverwachte richting gedacht. Toen de eerste video’s en aankondigingen van een elektrische Harley-Davidson zich aandienden, waren velen verbaasd. Een elektronische aandrijf-unit breekt immers volledig met traditionele cruiser-waarden als longinhoud, sound en vibraties. Maar moedig in ieder geval dat uitgerekend Harley-Davidson hierin het voortouw neemt. De andere gevestigde merken zijn, afgezien van nicheproducten als de elektrische BMW C Evolution scooter en de KTM Freeride-E, opvallend terughoudend als het om elektrische motoren gaat. Maar laat er geen misverstand over bestaan: LieWire is geen productiemachine. De vijftig prototypes gaan momenteel hoofdzakelijk de wereld over om na een proefrit feedback te krijgen van journalisten en dealers. Een aftastende grote teen in het koude water van de elektromarkt dus. Niet wereldschokkend, maar veel meer dan we momenteel van nagenoeg alle andere fabrikanten zien.

Het eerste dat opvalt, is de wat futuristische uitstraling van de LiveWire, met LED-verlichting, opvallende spiegels en het rauw ogende gegoten aluminium frame. Maar als je bedenkt dat designers bij het ontwerpen van een elektrische motorfiets door de constructiewijze veel meer vrijheden hebben dan bij een conventionele motorfiets, dan is het design van deze Harley-Davidson haast terughoudend te noemen. In het echt oogt de LiveWire in ieder geval mooi en elegant en tot in detail doorontwikkeld. Dit heeft niets met de ruwe charme van een pre-productiemodel te maken. Ongebruikelijk: de aandrijf-unit is in lengterichting in het frame opgehangen en ligt zodoende mooi in het blikveld.
De gedrongen optische indruk wordt bij het plaatsnemen bevestigd. De éénzitter bouwt lekker smal en compact. Zitpositie en ergonomie doen wat denken aan de Street 750, aan de sportieve kant dus voor een Harley. Met een smalle dummy-tank (hieronder zit de watergekoelde elektronica), smal, naar voren gepositioneerd stuur en sportief geplaatste voetsteunen is de LiveWire eerder een kleine power-cruiser dan een Highway-glijder.
Starten is een wat vreemde gewaarwording, alhoewel starten misschien niet eens het juiste woord is. Na een druk op ‘Run’ komt het als cockpit fungerende touchscreen tot leven. Het geeft je de keuze uit twee rijmodi; de Range-modus met 85 kilometer actieradius en de Power-modus met ongeveer 60 kilometer reikwijdte. Harley-Davidson doet geen uitspraken over de capaciteit van de accu’s, ook met het oog op een te verwachten grotere actieradius bij een eventuele serieproductie. De laadtijd bedraagt ongeveer 3,5 uur.
De rijtijd met de LiveWire blijft beperkt tot een kort rondje, dus onze rij-indruk heeft een al net zo vrijblijvend karakter als de machine zelf. De kalibratie van de aandrijf-unit is in ieder geval geslaagd. De elektrische Harley laat zich perfect doseren. Bij de eerste millimeters nog heel lineair en mooi soepel, maar als het elektronische gas verder wordt opengedraaid schiet de LiveWire heftig voorwaarts. De 74 pk vermogen en 70 Nm koppel aan boord komen aardig overeen met de waarden van bijvoorbeeld een Yamaha MT-07. Maar aangezien een elektrische motor zijn maximum koppel al vanaf de eerste omwenteling levert, zijn de indrukwekkende prestaties bij wijze van spreken al bij de druk op de knop beschikbaar. Bij het sluiten van het gas remt de motor krachtig en regenereert zo energie. Na een klein beetje gewenning laat de LiveWire zich heel ontspannen en haast zonder te remmen rijden.

Het rijwielgedeelte van dit prototype is volledig instelbaar, de set-up zelf is aan de stugge kant. De Harley heeft daardoor wat moeite met hobbelig wegdek. Ook stuurt de machine niet heel harmonieus in, maar door het lage gewicht van 210 kilo, dat gunstig voor het zwaartepunt grotendeels laag is geplaatst, is de LiveWire wel heel handelbaar. De grondspeling is voldoende, ABS en tractiecontrole zitten er nog niet op. En het geluid? De tandwielen die worden gebruikt om de aandrijfkracht om te zetten, produceren een zeer karakteristiek geluid, en dat is zeker niet zacht. Het klinkt niet slecht, maar is ook absoluut geen ‘Potato, Potato’.
Conclusie? Poeh, daar is het nog te vroeg voor. Toch is de eerste indruk een overtuigende. Met de LiveWire laat Harley zien dat het ook elektrische motoren kan maken, als het wil. Goed, de actieradius houdt niet over, maar dat deelt de Amerikaan met de meeste elektrische concurrenten. De toekomst laat nog even op zicht wachten, maar Harley-Davidson laat zien dat het wil meespelen.