Persoonlijke protectie

PB: nee, niet de afkorting voor Prins Bernhard, het scheikundige element Plumbum (lood) of het door de regering onder vuur genomen persoonsgebonden budget. De lettercombinatie staat in deze simpelweg voor ‘persoonlijke bescherming’. Fabrikanten wringen zich in alle bochten om aan de wettelijk gestelde norm te voldoen, terwijl de gemiddelde motorrijder geen flauw benul heeft waar hij bij de aanschaf op moet letten. Daar brengen wij verandering in! Ouders kennen het verschijnsel maar al te goed, en de rest kan het zich waarschijnlijk nog wel als de dag van gisteren herinneren. Bij het lopen en kruipen zijn het altijd de knieën die als eerste doorslijten, waarna mams vakkundig met naald en draad aan de slag gaat en de kleuter potsierlijk met leren appeltjes of teddybeertjes op de knietjes weer verder kan spelen. Op onze motoruitrusting zul je dergelijke functioneel modieuze lapmiddeltjes niet snel terugzien, maar in het dagelijkse verkeer lig je dan ook gelukkig niet al te vaak met je neus op het asfalt. Die schaaft bij een onbedoeld schuivertje ook niet meteen over het wegdek, maar heel anders is dat het geval met knie en onderbeen. Het letselrisico bij deze lichaamsdelen ligt bij een val zelfs om en nabij de 40%. Niet verwonderlijk, want net als bij een tuimelende peuter zijn het ook bij de volwassen motorrijder de knieën die doorgaans de ergste impact te verduren krijgen bij de meest uiteenlopende valpartijen. De betrouwbare cijfers over het letselrisico (zoals getoond in de openingsfoto) zijn niet zomaar uit de duim gezogen, maar komen uit een wetenschappelijk onderzoek. Een team van de medische hogeschool van Hannover, onder leiding van professor Dietmar Otte, heeft sinds 1999 meer dan 1.600 motorongelukken geanalyseerd en daaruit belangrijke data geëxtraheerd, waarbij de focus lag op hoe en op welke plaatsen er verbetering mogelijk is voor de bescherming van motorrijders. En daarmee zijn we aanbeland bij het onderwerp van deze test: de persoonlijke bescherming van motorrijders, kortweg PB. Dat wij motorrijders niet gaan rondrijden met teddybeertjes of rode appeltjes op onze uitrusting, moge duidelijk zijn, maar hoe ziet een optimale persoonlijke bescherming er dan wel uit? Daarvoor kijken we eerst naar de wettelijke norm die de Europese Unie in het leven heeft geroepen. Meer precies de EN 1621-1 richtlijn voor gewrichtsprotectoren, die zich op dit moment in de revisie bevindt. En dat werd ook wel tijd, want deze bestaat inmiddels al vijftien jaar. Bovendien waren bij de totstandkoming de politieke idealen van de opstellers belangrijker dan de medische feiten. Als compromis werden er grenswaarden voor protectoren bepaald, die destijds redelijk vooruitstrevend waren, maar die inmiddels volledig achterhaald zijn, waardoor de huidige generatie protectoren niet per definitie een optimale bescherming biedt. Een afzonderlijke impact van maximaal 50 kilonewton (kN) en een gemiddelde restkracht van 35 kN voldoen om het CE-certificaat in de wacht te slepen, terwijl uit onderzoek blijkt dat menselijke botten al kunnen breken bij vier of vijf kilonewton. Bovendien werd tot dusverre het kracht-versus-tijd-verloop volledig buiten beschouwing gelaten. Ter illustratie, een zwaargewicht bokser die repeterend slaat zonder harde uithalen is veel minder gevaarlijk dan een frisse karateka die met minder kracht maar een hogere slagsnelheid zelfs een baksteen aan gort mept. Oftewel tussen kracht en kracht en dus ook protector en protector zit een wereld van verschil. De eerste duidelijk herkenbare gewrichtsprotectoren werden een kleine vijfentwintig jaar geleden geïntroduceerd door het Zweedse Halvarssons en behelsden niet meer dan gevoerde plastic schalen ter bescherming van de knie. Ook Dainese, dat al vroeg het thema ‘bescherming’ ter harte nam, geldt als één van de pioniers op dit gebied. Pas in de pak ‘m beet laatste tien jaar zijn de materialen echter duidelijk verbeterd. Daarbij bewandelen fabrikanten twee verschillende wegen. Enerzijds zijn er de hardschalen protectoren, die voornamelijk als doel hebben de vrijkomende kracht bij een impact over een zo groot mogelijk oppervlak te verdelen en tegelijkertijd bescherming te bieden tegen scherpe objecten. Prima voor wanneer je je veelvuldig in het terrein begeeft met veel rotsen en scherpe stenen. Aan de andere kant is er de bekende schuimprotector, geen simpele op maat gesneden matrasvulling, maar een speciale foam mix van Polyurethaan (PU) en andere kunststoffen. Deze dempen de impact beduidend beter omdat ze de kinetische energie deels absorberen en de resterende kracht ‘uitsmeren’ over een langer tijdsbestek. Het effectief dempen van de impact is echter pas een eerste fase in het hele valproces. Na de initiële klap op het asfalt volgt immers nog het glijden. En aan dat deel wordt door geen enkele normering aandacht besteed. De verwondingen als gevolg hiervan zijn heel uiteenlopend en hangen enerzijds af van de manier waarop een motorrijder de valgevoelige delen heeft beschermd en het soort val anderzijds. Glijd je na een val, vergelijkbaar met een bobsleeër die een bochtje mist, simpelweg door dan is de kans bijzonder groot dat je er enkel met wat schaafwonden en blauwe plekken vanaf komt. Zijn een aantal ongewilde turnfiguren als salto’s en flikflaks je deel, dan zijn breuken eerder regel dan uitzondering. De nieuwe EN 1621-1 richtlijn, die binnen afzienbare tijd in werking treedt, heeft de maximale grenswaarde nu naar beneden bijgesteld. Kon je eerder met een gemiddelde restkracht van 35 kN nog een CE-sticker op je protector plakken, nu mag deze nog maximaal 20 kN bedragen. Een kleine pleister op de wonde, want het gros van de moderne lichting protectoren neemt deze horde tegenwoordig met het grootste gemak. Bij rugprotectoren ligt de lat overigens beduidend hoger, de gemiddelde restkracht van een Level 2 protector bijvoorbeeld bedraagt maximaal 9 kN. Uitstekend natuurlijk, al is dit nog altijd geen garantie dat je bij een val dan volledig beschermd bent. Simpel gezegd betekent een grote protector ook een groot beschermingsoppervlak, en gezien de mogelijke gevolgen van verwondingen aan de wervelkolom, denk bijvoorbeeld aan permanente verlamming, is het dan ook raadzaam om altijd een rugprotector te dragen. De cijfers laten echter zien dat er gemiddeld in slechts acht procent van de ongevallen verwondingen aan de wervelkolom ontstaan. In het ergste geval kan dit tot een dwarslaesie leiden, dit is echter in de meeste gevallen het gevolg van extreme verdraaiing. Dus zelfs rugprotectoren met uitmuntende schokabsorberende eigenschappen kunnen lang niet altijd tragisch, blijvend letsel voorkomen. Desondanks is het, zoals gezegd, raadzaam om toch op een volledig protectorenpakket te vertrouwen. Mochten bij een glijpartij namelijk de binnen- en buitenvoering van je motorkleding kapot gaan, dan fungeren de protectoren altijd nog als een extra barrière tussen lichaam en asfalt. Er wordt soms nog wat luchtig op schaafwonden gereageerd, maar onderschat de gevolgen van een mogelijke hardnekkige kieminfectie niet wanneer een dergelijke wond niet adequaat behandeld is. Ook voor borstprotectoren en airbags is er sinds kort een eigen normering, de EN 1621-3 en EN 1621-4. Eveneens een flinke stap voorwaarts, want alle middelen ter voorkoming van ernstig letsel bij motorrijders, mocht het een keer misgaan, zijn immers meer dan welkom. Zeker in het borstbereik, waar de kans op verwondingen twee keer zo groot is als bij de wervelkolom. Daar is de kans op levensbedreigend letsel aan vitale organen, bijvoorbeeld de longen, uitermate groot en dus moet je die delen met alle beschikbare middelen beschermen. Dat geldt natuurlijk ook voor je nek, waarvoor tot voor kort nog helemaal geen Europese norm bestond, in tegenstelling tot bijvoorbeeld laarzen (EN 13 634), handschoenen (EN 13 594) en bovenkleding (EN 13 595-1 t/m 4). Om misverstanden te voorkomen, deze normeringen zijn er niet om ons motorrijders in een bepaald product te dwingen. Ze gelden uitsluitend voor fabrikanten, zodat je ze niet enkel op hun blauwe ogen hoeft te geloven wanneer ze beweren een goed beschermend product te hebben ontworpen. Ze maken het ons als consument makkelijker om goede motorkleding van obscure kloffies te onderscheiden. Je mag als fabrikant namelijk nog altijd gewoon in China of Taiwan goedkope jasjes met piepschuim op schouders en ellebogen in elkaar laten stikken en die hier als beschermende motorkleding verkopen. En waarschijnlijk kom je er dan pas achter dat ‘beschermende kleding’ een heel rekbaar begrip is, wanneer het al te laat is. Een stukje gezonde scepsis bij de aanschaf van een nieuwe outfit is dus helemaal niet zo verkeerd. Gewoon om te voorkomen dat berouw eens een keer niet na de zonde komt! CONCLUSIE Er vanuit gaande dat een goede persoonlijke bescherming je hachje in elke situatie redt, zou erg naïef zijn. Maar high-end protectoren, degelijke handschoenen, robuuste laarzen en een hoogwaardig pak hebben zonder twijfel een positieve invloed op het verminderen van letsel bij een onvoorziene valpartij. Zeker bij minder ernstige schuivertjes bewijst een goede uitrusting al snel zijn meerwaarde door minder ernstige maar daardoor niet minder ergerlijke verwondingen (breuken, gescheurde gewrichtsbanden, etc.) te voorkomen. Dat alleen al zou meer dan voldoende motivatie moeten zijn om te investeren in een stuk persoonlijke bescherming. Hoeveel je ook investeert, één facet van het veiligheidstraject dekt geen enkele Europese norm af: de actieve veiligheid. Iedere rijder en iedere rijdag is anders. En meer middelen betekent niet per definitie een betere bescherming. Wanneer je jezelf als een kerstboom optuigt met beschermende middelen en dat vervolgens ten koste gaat van je bewegingsvrijheid en daardoor concentratie, dan sla je de plank volledig mis. Hoe het dan wel moet? Dat hangt van de persoon af en in deze geldt maar één devies: proberen in plaats van studeren, prima meetwaarden zeggen immers ook niet alles. Een motorpak met alle beschermende hulpmiddelen moet kortweg als gegoten zitten, zodat je je voor de volle honderd procent op het rijden kunt concentreren. En bij de aankoop s.v.p. niet met de handjes op de knip gaan shoppen, een goede uitrusting heeft nu eenmaal zijn prijs. Aan het mooiste, maar niet per definitie meest veilige stukje speelgoed ter wereld, de motor, geven we immers ook graag geld uit. Het behoud van je eigen gezondheid zou wat dat betreft veel meer mogen kosten! ________________________________________ [KADER GELENKE] GEWRICHTEN GEW(R)ICHTIG PUNT Pas sinds in 1997 de EN 1621-1 norm in werking trad, bekommeren de meeste motorconfectie fabrikanten zich serieus om het thema gewrichtsbescherming. Sindsdien is de protectie dankzij steeds modernere materialen, betere pasvorm en goede schokabsorberende eigenschappen stapsgewijs naar een hoger niveau getild. Vandaag de dag ligt het beschermende niveau doorgaans zelfs vele malen hoger dan de richtlijn voorschrijft. Een goede ontwikkeling aangezien de gewrichten bij een val nog altijd de meest getroffen zones betreffen. Daar komt bij dat de richtlijn bij een enkele impact een maximum grenswaarde van 50 kN voorschrijft, terwijl botten blootgesteld aan een dergelijke kracht simpelweg zouden breken. Dat protectoren derhalve veel beter beschermen dan de richtlijn daadwerkelijk voorschrijft, is daarom feitelijk ook niet meer dan logisch (al mag je jezelf natuurlijk wel afvragen wat een dergelijke richtlijn dan überhaupt voor nut heeft). De testwinnaars en beste protectoren (overwegend zachtere foam/schuim protectoren) laten bij de knie gemiddeld zo’n 10 kN restkracht door, hetgeen het risico op een breuk bijzonder sterk vermindert. Toch blijft er één heikel punt: veel fabrikanten positioneren de perfecte beschermers ronduit slordig in hun outfits. Bij een val, met name in combinatie met een bijzonder comfortabel zittend textielpak, willen de protectoren dan makkelijk verschuiven, waardoor de gewrichten volledig onbeschermd zijn. Een strak gesneden leren combi sluit over het algemeen nauwer aan, waardoor de kans op verschuiven klein is en de bescherming beter. In z’n algemeenheid zouden knieën, schouders, ellebogen en heup standaard met CE-protectoren beschermd moeten zijn. Controleer bij de aankoop of het ook echt CE-protectoren betreft, niet één of ander obscuur stuk schuimplastic, en pas de outfit uitvoerig. Uiteraard ook zittend in de rijhouding. [BIJSCHRIFTEN] BMW NP De zachte foamprotectoren uit het BMW-accessoireschap omsluiten de gewrichten naadloos, met name de knieën, en bieden een hoge mate van bescherming. Prijs voor een complete set: € 91,-. SAFEMAX PREMIUM Inderdaad premium: bij de schokabsorptietest en op het gebied van draagcomfort de absolute hoogvlieger. Met een prijs van € 74,- (exclusief verzendkosten) voor een complete set bovendien een economisch gerechtvaardigde investering in je eigen veiligheid. ________________________________________ [KADER BRUST, RÜCKEN] BORST EN RUG OPPERVLAKTEDEKKING Er zijn weinig fabrikanten die hun outfits standaard van een rug- en/of borstprotector voorzien, opvallend want deze lichaamdelen mag je als motorrijder niet zomaar links laten liggen. Simpelweg omdat letsel aan borst of rug in het algemeen vrij ernstig kan uitpakken. Iedere extra vorm van bescherming loont zich dus, mits de actieve veiligheid daarbij niet in het geding komt. Goed daarom dat uit talrijke tests en persoonlijke ervaringen blijkt dat je de moderne, goed ontworpen en gefabriceerde rugprotector tijdens het rijden nauwelijks opmerkt. Dat geldt trouwens voor zowel de hardschalen als zachte foam variant. Het extra gewicht van de topproducten is alleszins acceptabel en de pasvorm goed tot zeer goed. In de jas geïntegreerde rugprotectoren zijn praktischer in gebruik, maar sluiten iets minder nauw aan in vergelijking met losse exemplaren die je echt moet omsnoeren. Die laatste bieden daardoor echter wel een iets betere bescherming. Beide hebben dus zowel voor- als nadelen, wat ze gemeen hebben zijn deels uitmuntende impactdempende waarden (soms minder dan 5 kN). Een extra argument voor het dragen van een rugprotector is dat het de breukgevoelige schouderbladen additionele bescherming biedt, vooropgesteld dat de beschermer die wel afdekt uiteraard. Let bij de aankoop altijd op de pasvorm en de juiste grootte van de protector. Het aanbod van borstprotectoren is lang zo ruim niet, opvallend omdat die een wellicht nog belangrijker bescherming bieden. Inwendig letsel voorkomen is immers beter dan genezen. [UNTERSCHRIFTE] ALPINESTARS BIONIC CHEST PAD De Italianen hebben veel knowhow opgedaan in de racerij en willen met hun nieuwe protectoren (€ 19,95) nu ook de toerrijder beschermen tegen borstletsel. HIPROTEC BACKSHOCK Bijzonder werkzaam: de geïntegreerde protector van Hein-Gericke met multi-schuimlagen overtuigt met een maximale restwaarde van slechts 6 kN bij de schokabsorptietest. Prijs: € 19,95. SUPERSHIELD SC-1/15 Voor slechts € 26,95 krijg je een sublieme pasvorm, goede ventilatie en een relatief licht gewicht. De visco-elastische geïntegreerde schuimprotector, die je simpel in het rugpand van je jack schuift, doet zijn werk uitstekend. DAINESE N-FRAME BACK 3 Verbazingwekkend lichte (rond de 600 gram), comfortabele en aantrekkelijk geprijsde (€ 89,00) rugprotector van Italiaanse makelij. Laat zich ongeacht de snit van de jas nauwsluitend en stevig omsnoeren. VANUCCI PROTECTORVEST Uitstekend dekkingsoppervlak van de nek tot aan de stuit en zeer goede schokabsorptiewaarden (restwaarde 5,4 kN). Het vest weegt wel een flinke kilo en kost € 159,95. ________________________________________ [KADER HALS, NACKEN] HALS EN NEK NIEUWE SCHOOL Gebroken wervelkolom, een horrorscenario waar niet alleen bezorgde moeders en motorrijders onrustig van worden. Begrijpelijk, want beschadigingen aan de wervelkolom hebben vaak tragische gevolgen, waarvan een dwarslaesie misschien nog wel het meest bekende voorbeeld is. Logisch dat je je daartegen wilt wapenen en de laatste jaren zijn er meerdere fabrikanten geweest die zich over dit thema hebben gebogen. Meest bekende is wel de Zuid-Afrikaanse orthopeed Dr. Chris Leatt die, na getuige te zijn geweest van een dodelijk motorsportongeluk in 2001, in samenwerking met BMW en KTM een brace ontwikkelde ter bescherming van de nekwervelkolom. Het idee erachter is simpel maar doeltreffend: de brace moet overstrekking en verstuiking van de nek voorkomen. Probleem daarbij is echter dat een dergelijk systeem alleen werkt wanneer het strak aansluit op hals en nek, het moet dus individueel instelbaar zijn. Een bijzonder nuttige bescherming dus, toch stuit de Leatt Brace in de offroad wereld – waar het inmiddels gemeengoed is – op de nodige kritiek. Bij een valpartij is het namelijk juist de aanwezigheid van de brace die een sleutelbeenbreuk veroorzaakt, terwijl het valpartijtje zonder brace vermoedelijk heel onschuldig was afgelopen. Bovendien zetten wetenschappers en verschillende onderzoeken vraagtekens bij de werking van een nekbrace op de openbare weg. Dit simpelweg omdat er nog onvoldoende informatie over beschikbaar is. In minder dan tien procent van de ongevallen is er sprake van nekletsel en betrouwbare cijfers of een nekbrace dit had kunnen voorkomen ontbreken daardoor. Bij valpartijen naast het asfalt, in het bijzonder in zacht zand, is iedereen het echter volledig een over het nut van de nekbrace. De door ons geteste wegbraces (rechts) zitten goed en zijn nauwelijks van invloed op het rijcomfort. Kopen? Als de portemonnee het toelaat, ja! [UNTERSCHRIFTE] Crashtests laten duidelijk zien dat de graad van overstrekking in combinatie met een nekbrace duidelijk minder wordt. LEATT STX ROAD Het enige volledig op de geasfalteerde weg getrimde systeem komt van nekbrace pionier Leatt. Prijs bedraagt € 395,-. MOVEO DYNAMIC Leatt’s grootste concurrent komt uit Spanje, de Dynamic van Moveo is wat praktischer in gebruik en met € 285,95 (exclusief verzendkosten) ook wat goedkoper. ________________________________________ [KASTEN HANDSCHUHE, STIEFEL] HANDSCHOENEN EN LAARZEN HET BEGINT BIJ DE BASIS Vaak zijn het juist de kleine zaken die in het grote geheel een essentiële rol spelen. Wat betreft persoonlijke bescherming gaat deze vlieger op voor de handschoenen en laarzen. De helm is een wettelijk voorgeschreven protectiemiddel, maar wat betreft handen en voeten is er een persoonlijke vrijheid waarmee sommige rijders wel heel gemakzuchtig omgaan. Bij een val is de kans op verwondingen aan de lichaamseinden namelijk extreem hoog en je moet er niet aan denken wat er met onbeschermde handen en afgetrapte sneakers aan de voeten kan gebeuren. Het letsel mag dan zelden fataal zijn, ze kunnen je verdere leven wel sterk negatief beïnvloeden. Iedere motorrijder zou zichzelf dan ook moeten verplichten goede handschoenen en laarzen te dragen. Helemaal omdat deze uitrustingsmiddelen relatief gezien heel betaalbaar zijn, solide handschoenen met dubbel materiaal op valgevoelige plaatsen en knokkelprotectoren zijn er al vanaf een kleine veertig euro, waarbij geldt dat leer in het algemeen wat beter beschermd dan textiel. Een paar degelijke laarzen koop je al vanaf tachtig euro. Bij de handschoenen is een degelijke polsband, die voorkomt dat een handschoen afglijdt, essentieel. Trek daarom bij het aanpassen met stevig gesloten polsriem eens flink aan de vingertoppen. Een goede handschoen blijft zelfs met een grote krachtsinspanning altijd stevig op zijn plaats, terwijl elastische exemplaren met slappe polsriempjes zo afglijden. Die kun je dan beter direct terug in het schap leggen. Laarzen omsluiten het enkelgewricht altijd stevig (let op bij de vrijetijdsgeoriënteerde laarzen met korte schacht die maar weinig stevigheid bieden) en beschermen ook bij onschuldige valpartijtjes of domweg omvallen tegen eventuele gescheurde enkelbanden door overstrekking tegen te gaan. Ze bieden pas echt goede bescherming wanneer ze zijn vervaardigd van slijtvast materiaal (leer, kunststof of textielweefsel). Laarzen met een hoge schaft en protectoren bij scheenbeen en enkel bieden de beste bescherming. [UNTERSCHRIFTE] HELD SATU Eersteklas grip en geschikt voor nagenoeg ieder weertype. Voor € 89,95 haal je een buitengewoon betrouwbare partner voor je handen in huis. PROBIKER ARTIC III Bij ritjes onder de tien graden horen een paar warme handschoenen tot de standaarduitrusting. Uitstekend geschikt daarvoor deze heel betaalbare Artic III handschoen van € 59,95. ARLEN NESS PRO SHIFT Stevig, met toch een hoge mate van bewegingsvrijheid en een heel comfortabele pasvorm. De Arlen Ness Pro Shift € 259,95 is de eerste keus voor sportrijders. DAYTONA JOURNEY XCR Bieden een behoorlijke bescherming, zijn duidelijk lichter dan reguliere motorlaarzen en bieden een hoog draagcomfort. Prima voor stadsritjes en korte toeren, prijs bedraagt € 219,95. ________________________________________ [KASTEN JACKE, HOSE] BROEK EN JAS DE TWEEDE HUID Ze zijn er nog altijd, de motorrijders die categorisch weigeren om goed beschermende motorkleding te dragen en een spijkerbroekje en T-shirt prefereren. Dit alles onder het mom van ‘ik was toch niet van plan om te vallen’. Die groep wordt gelukkig alsmaar kleiner en gezien het feit dat je al een compleet pak hebt voor rond de 300 euro is dat ook niet verwonderlijk. Houdt er wel rekening mee dat je in de onderste prijsregionen doorgaans niet op de beste bescherming wordt getrakteerd. Met name de slijtvastheid van textiel weefsel (let ook op de naden) laat nog vaak te wensen over. Lichte weefsels zijn bij een glijpartij over het asfalt vaak al na één seconde volledig doorgesleten, terwijl degelijk leer het doorgaans een seconde of zeven volhoudt, en zijn bovendien ook lang niet altijd hittebestendig. Een niet te onderschatten factor, want bij de wrijving tussen weefsel en asfalt kunnen temperaturen ontstaan van 200°. Polyamide- of polyestervezels smelten dan en branden in de huid. Daar heb je met leer geen last van, daarentegen bieden zelfs de meest low budget textiel outfits doorgaans een betere bescherming tegen het weer, wat weer bijdraagt aan de actieve veiligheid. De wat duurdere pakken, al vanaf 100 euro extra, van slijtvast weefsel (Cordura 1000, Dynax, Dynatec) in combinatie met hittebestendige aramidevezels (kevlar) bieden echter uitstekende bescherming bij een val. Van grote invloed op de bescherming zijn de standaard protectoren van zowel jas als broek, vooropgesteld dat ze goed en stevig gepositioneerd zijn. Ook hier zijn de strakker gesneden leren pakken weer licht in het voordeel, want wat nauw aansluit kan ook moeilijk verschuiven. Tot nu toe hebben fabrikanten van textielcombi’s nog altijd verregaand verzuimd om gewrichtsprotectoren praktisch en direct aan de rijder te fixeren zodat ze ten allen tijden de beste bescherming bieden. Wat dat betreft gaat de prijs in deze naar leer, de beste tweede huid. ALPINESTARS DURBAN Door het gebalanceerde ontwerp in combinatie met een uitstekend draagcomfort en dito weersbescherming zit je met de Alpinestars Durban op de eerste rij. De strakke snit kost wel wat, € 999,90 om precies te zijn. [SCHWABENLEDER PAK GAAT NIET MEE] ________________________________________ [KASTEN NEUE TECHNOLOGIEN] NIEUWE TECHNIEK NIET AAN HET LIJNTJE HOUDEN Momenteel zijn er diverse fabrikanten die veel tijd en geld investeren in de ontwikkeling van airbag systemen voor motorrijders. Zoals Dainese, dat een systeem heeft ontwikkeld dat volledig autonoom werkt en dus niet zoals de huidige airbagproducten op de markt mechanisch middels een trekkoord worden geactiveerd. Het jack is uitgerust met verschillende parameters die een val kunnen detecteren, waarna de airbag zich in 45 milliseconden volledig vult. Die airbag bedekt rug, nek, borst en sleutelbeen en kan daarmee letsel aan organen voorkomen, evenals overstrekking van de nekwervelkolom. Volgens Dainese zelf blijkt uit tests dat het D-Air Street vest (met een prijs van rond de duizend euro) de kinetische energie in het borst- en rugbereik beduidend beter absorbeert dan reguliere protectoren. Tot nog toe beperkten crashtests zich nog enkel tot airbagjassen en –vesten (prijs tussen vier- en zevenhonderd euro) met een mechanisch (trekkoord) activeringsmechanisme. Omdat het strak trekken van het koord waardevolle tijd kost, konden deze echter maar weinig overtuigen. Dergelijke jassen zijn echter ook pas de eerste schreden op dit gebied, waarvan de ontwikkeling pas zo’n tien jaar geleden begon, maar zeker de laatste jaren zijn er flinke stappen voorwaarts gemaakt, met name op het gebied van aansturing en activeringstijd. Het ziet er dus allemaal zonnig uit, maar pas de komende jaren zal aan de hand van onderzoeksresultaten uit de praktijk blijken of de ingezette koers ook de juiste is. Naast Dainese heeft overigens ook Alpinestars aangekondigd komend seizoen met een soortgelijk volledig autonoom systeem te komen. Bij auto’s zorgt een pyrotechnische lading voor het snel (20 tot 30 milliseconden) vullen van de airbags, maar een dergelijk systeem is in motorkleding door plaatsgebrek en sterke temperatuursontwikkeling nauwelijks bruikbaar. De voortrekkersrol die Dainese en Alpinestars op zich hebben genomen, met een CO2-patroon als lading en volledig elektronische aansturing, lijkt zich echter te vertalen in de juiste ingeslagen weg. Simpelweg omdat ze een praktisch bruikbaar systeem hebben ontworpen dat de bescherming van de motorrijder naar een hoger plan tilt. En dat willen we uiteindelijk allemaal! [UNTERSCHRIFTE, ONDERSTE FOTO NIET GEBRUIKEN!!!] AIRBAG SYSTEMEN Airbagsystemen zoals het nieuwe D-Air Street vest van Dainese gaan waarschijnlijk net zoveel kosten als een premium helm en bieden in sommige gevallen levensreddende protectie. Behuizing Airbag Accu/elektronische stuureenheid CO2-patroon Behuizing Rugprotector Niergordel ________________________________________ [GRAFIEK PAGINA 54 LINKSONDER] [TEKSTEN IN GRAFIEK] Grenswaarde EN-richtlijn Hardschuim Hardschaal Zachtschuim/foam Houten plank Kracht in kN Tijd in ms [BIJSCHRIFT GREAFIEK] Op de pijnbank: plank voor de kop? Een dennenhouten plank die minder restkracht doorlaat dan een gekeurde CE-protector? Kort door de bocht wel, alleen leidt het hout de kinetische energie één op één door naar je botten, die vervolgens zouden breken. Een goede foamprotector biedt duidelijk een betere bescherming.