Occasion: Harley-Davidson Night Rod

De meest wrede aller V-Rods liet eventjes op zich wachten. Pas vier jaar na begin van het ‘nieuwe’ Harley-Davidson-tijdperk konden klanten zich deze donkere bladzijde uit de VRSC-geschiedenis eigen maken. Duistere tijden braken aan, mooie tijden ook…

In de herfst van 2001 veranderde de motorwereld een beetje. Een beetje omdat Harley-Davidson ineens niet meer per definitie synoniem stond voor gezapig rond tokkelen op een luchtgekoelde langeslag twin met een berg koppel. In minder dan vier seconden van nul naar honderd, topsnelheid duidelijk boven de tweehonderd kilometer per uur: de met de nieuwe, vloeistofgekoelde Revolution V-twin uitgeruste V-Rod schudde de nogal traditioneel ingestelde Harley-clientèle even flink wakker. De eerste Amerikaanse powercruiser was een regelrechte voltreffer, al was het vervolgens niet enkel rozengeur en maneschijn in de VRSC-stal. De eerste nakomeling, de in 2005 gepresenteerde Street Rod, werd namelijk een mislukking van jewelste. De Street Rod bood, onder meer dankzij het sterke blok, weliswaar rijkelijk veel stuurplezier op bijna naked bike-achtige wijze, het door velen als ‘wat verwassen’ bestempelde uiterlijk kon echter totaal niet echt bekoren. Het koperspubliek liep, terecht of onterecht, in ieder geval met een grote boog om de Street Rod heen.
Dat zou het derde lid van de familie niet mogen overkomen. Na wat woelen en graaien in de modulaire VRSC-schappen werd in de herfst van 2005 de VRSCD onthuld, ergo de Night Rod. Deze kruising tussen V-Rod en Street Rod zag er ronduit goed uit, maar was nog steeds niet helemaal dat wat de ‘donkere rijder’ wilde: een wat verkrampte zitpositie, te smalle achterband, teveel glans op te veel onderdelen. De basis echter, die klopte wel aardig. Een jaar later toonde Harley wat een simpel luisterend oor teweeg kan brengen. Bij modeljaar 2007 waren de grootste kritiekpunten aangepakt; verder naar voren gemonteerde voetsteunen, dikke 240 mm achterslof, lagere zithoogte, smaller en lager stuur, stoerdere uitlaat en – wat het cirkeltje uiteindelijk rond maakte – zwart zover het oog reikte. Het geheel heette Night Rod Special en kostte slechts duizend euro meer dan de in een keer totaal overbodig geworden standaard Night Rod, die slechts een jaar later dan ook uit het programma verdween.
Alle aanpassingen waren wellicht niet helemaal ten faveure van een energiek stuurgedrag, maar het zo hard mogelijk door bochten raggen was sowieso niet het primaire doel van de gemiddelde Night Rodder. Die hecht vooral waarde aan het machtige showelement van de motorfiets en natuurlijk op de power van het blok, dat lijkt te zijn gemaakt voor het betere stoplichtsprintwerk. Echt, zwart rijden was nog nooit zo leuk!

MARKTSITUATIE
Voer in Google de zoekopdracht V-Rod in en meteen valt er één ding op: van het complete aanbod betreft het overgrote merendeel de Night Rod Special. Enerzijds een gevolg van het feit dat de laatste jaren enkel nog de Night Rod Special en V-Rod Muscle in het VRSC-programma zaten, waarbij de eerste veruit de meest populaire van de twee is. Anderzijds omdat de Special altijd veruit bovenaan in de V-Rod hiërarchie heeft gestaan, zwart is simpelweg een populaire kleur (de kleurdilemma bij de aankoop ging vooral tussen matzwart en glanszwart), maar ook in vergelijking met de standaard Night Rod met 180’er achterband heeft de Special veel meer te bieden en werd dus ook veel meer verkocht.
Het aanbod is dus relatief ruim, toch zul je niet snel voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Onder de tien mille doe je nauwelijks tot geen zaken, prijzen beginnen namelijk rond de twaalfduizend euro. Het betreft dan doorgaans exemplaren uit de eerste modeljaren, waarbij het kilometrage over het algemeen heel schappelijk is, ofwel minder dan dertigduizend. Kilometrage is dus over het algemeen geen issue, vooral geldt dat hoe jonger, hoe duurder. Bij zo’n achttien mille wordt de lucht voor de verkopende partij wel dun, voor niet al teveel meer worden namelijk nieuwe, overjarige modellen aangeboden. Hecht bij de bezichtiging vooral waarde aan een goede onderhoudshistorie en kijk altijd of met enige regelmaat de klepspeling is gecontroleerd. In tegenstelling tot de luchtgekoelde Harley’s heeft de V-Rod namelijk geen hydraulische klepstoters.