Lezerstest Harley-Davidson Pan America
Om te zeggen dat er de laatste jaren een frisse wind bij Harley-Davidson waait, zou een understatement van jewelste zijn. Er is een ware revolutie gaande bij het Amerikaanse traditiemerk. Na de elektrische LiveWire werd afgelopen voorjaar de Pan America allroad gepresenteerd, met een hagelnieuw, 152 pk sterkt vloeistof gekoeld blok in het vooronder. De pers was unaniem lovend over Harley’s eerste schreden in een voor hen nieuw segment, nu is het woord aan de man uit de straat!
Leeftijd: 40 jaar
Beroep: rijinstructrice
Rijbewijs sinds: 2002
Eigen motor: Honda Africa Twin, BMW R1200GS
Beoordeling: 4 van 5 sterren
Brute allemandvriend
“Toen de Pan America in de media verscheen was ik meteen enthousiast. Terwijl velen in mijn omgeving hem oerlelijk vonden, kon ik zijn eigenwijze, brute uiterlijk enorm waarderen. Toen ik erachter kwam dat de Pan America ‘Adaptive Ride Height’ had, maakte mijn motorhart helemaal een sprongetje van blijdschap. Ik dacht: ‘Deze moet ik proberen!’ Dit maakte MotoPlus mogelijk met een heerlijk afwisselend toertje van asfalt, grind, zand en zelf een beekje in de Achterhoek. Na vijf minuten toverde de Special-uitvoering een brede glimlach op mijn gezicht en had hij mijn vertrouwen gewonnen. Het feestje kon beginnen. Het motorblok is heerlijk agressief en mak tegelijk. Hij pakt heel rustig op bij lage toeren en in de hogere regionen komt het beest naar buiten. Verschillende rij-modi maken het feestje nog leuker. Hij schakelt soepel, voelt goed aan, alleen jammer dat ‘ie niet leverbaar is met quickschifter. De zithouding is prima, voor mijn lengte van 1.60 meter zijn een paar kleine aanpassingen voldoende om de zit-/arm houding nog comfortabeler te maken. De staande houding is ook prima, waarbij de achterrem goed bedienbaar is met schoenmaat 38. De ‘Adaptive Ride Height’ zorgt ervoor dat de zithoogte vijf centimeter lager wordt wanneer de motor tot stilstand komt. Dus van 85 naar 80 cm. Een super optie voor alle kleinere allroad rijders. Een beetje onhandig is wel dat de zithoogte, wanneer je de motor van het contact af zet, in de hoogte stand komt te staan. Ik moest dus eerst het contact aanzetten, alvorens ik kon opstappen. Verder werkt het perfect. Verder zitten alle modi-knoppen en schakelaars prettig onder handbereik en zijn rem- en koppelingshendel instelbaar. Ik ben geen ongemakken tegengekomen in de bediening. Het TFT display oogt groot en duidelijk, je telefoon kan gekoppeld worden en je hebt geen aparte navigatie meer nodig, werd er verteld. Super dus!! Kortom, een heerlijke brute allemansvriend, die me erg heeft verrast met zijn souplesse en wendbaarheid, zowel on- als offroad.”
Naam: Arne Hulstein
Leeftijd: 44 jaar
Beroep: startup coach
Rijbewijs sinds: 2012
Eigen motor: Triumph Tiger 800XC
Beoordeling: 4 van 5 sterren
Veel plezierkilometers
“De eerste kennismaking is direct aangenaam. Het dashboard is overzichtelijk en het zadel zit goed. Vanaf de eerste meters is al snel duidelijk dat het blok vanuit de lage toeren lekker trekt. Als je hem boven de tweeduizend toeren houdt, kom je eigenlijk met alles weg. Ik betrap me er dan ook op, dat ik veel binnenwegen gewoon in de vijfde versnelling afwerk wanneer ik de rijmodus in road heb staan. Bij sport wordt dat de vierde versnelling en dan gaat de motor flink tekeer. Ga je echt enthousiast schakelen, dan trekt de twin behoorlijk lineair door tot het rode gebied. Dat rijdt prima. Er is geen sprake van een eindschot, zoals bij sommige andere motoren, dus dat tempert het sportieve gevoel een beetje. Aan de andere kant helpt dat het karakter van de motor ook wel. Hij nodigt uit om er gewoon alles mee te doen dat je voor de wielen wordt gegooid. Op de stukken onverhard won de Pan America ook best snel mijn vertrouwen. Voor al de Special-uitvoering met de elektronische vering. Waar de vering van de basis Pan America wat ‘springerig’ was op korte oneffenheden, had de Special dat helemaal niet. Ook bij het wisselen tussen de verschillende rijmodi, was het verschil in de vering direct merkbaar. Alleen de vering is het prijsverschil tussen de twee al dubbel en dwars waard. Verder is de Pan America een prima rijdende motor, die ook bij remmen en optrekken in een bocht eigenlijk niets vreemds doet. Een motor waarmee je al vrij snel vrienden wordt en waar je gewoon heel veel fijne kilometers op kunt maken. Ik heb niet al te lange benen, dus was het onmerkbaar zakken van de Special bij een stop heel handig. Bij het zitten vond ik de hoek van mijn benen erg sportief, dat had wel wat minder gemogen. Aan de andere kant kun je op de Pan America dankzij deze ergonomie best goed staan. In de laagste stand houdt het ruitje je lichaam goed uit de wind. De hoogste stand zorgde bij mij voor wat turbulentie om de helm, een spoilertje zal dit ongetwijfeld oplossen. Wat mij betreft een indrukwekkend debuut van Harley-Davidson op de allroadmarkt. De Pan America is een lekkere motor waar je met plezier kilometers mee maakt, op en naast de weg.”
Naam: Jan Mulder
Leeftijd: 55 jaar
Beroep: projectleider civiel
Rijbewijs sinds: 1989
Eigen motor: KTM 1190 Adventure R
Beoordeling: 4,5 van 5 sterren
Comfortabele adventure toermotor
“De eerste Harley-Davidson allroad is op de foto even wennen, maar ziet er in ‘real life’ nog goed uit ook. Grote druppelvormige tank en dikke V-twin duidelijk in het zicht. Goede afmetingen, waarbij de zithoogte met 850 mm prima te doen is. Verder een comfortabel zadel, dat ook nog in hoogte verstelbaar is. Starten gaat keyless en het geluid is anders dan ik van Harley gewend ben, lijkt ‘n beetje op dat van een KTM. De zijstandaard is wel weer typisch Harley, deze zit wat verder naar voren en zakt in een soort vergrendeling waardoor de motor er niet af kan rollen. Het ruitje is in hoogte verstelbaar, ook tijdens het rijden. Kiezen voor het kleine donkere ruitje maakt hem net wat stoerder, beetje meer MadMax gehalte. Ook fraai, het kantelbare TFT-touchscreen in kleur met veel informatie, dat op verschillende manieren is weer te geven. Tijdens het rijden voelt de motor meteen vertrouwd aan en stuurt erg goed. Mooi stabiel in lange bochten. Er zit een prettige balans in de motor: het blok voelt soepel en sterk over een breed toerengebied en is levendig zonder rauw of wild te zijn. De spiegels geven goed zicht zonder hinderlijke trillingen. Het kuipruitje voelt niet heel stevig en zorgt bovendien op hogere snelheden voor lawaai rond de helm. Wel kijk je in lage en hoge stand gemakkelijk over de ruit. De motor beschikt over verschillende rijmodi, die prima werken. Ook is de tractiecontrole uit te schakelen wat bij offroad rijden goed van pas komt. Minder handig is dat het bedieningsknopje op de rechter stuurhelft is geplaatst waardoor het wisselen van de rijmodus tijdens het rijden wat lastiger is. Schakelen gaat soepel, helaas zit er echter geen quickshifter op, maar daar schijnt aan gewerkt te worden. Harley-Davidson heeft een fijne comfortabele adventure toermotor neergezet, die goed stuurt en waar je ook in het terrein goed mee uit de voeten kunt. Eigenlijk best knap om direct met zo’n motor te komen in een voor Harley-Davidson toch heel ander segment.”
Naam: Lars Courage
Leeftijd: 52 jaar
Beroep: architect en productdesigner
Rijbewijs sinds: 1988
Eigen motor: Yamaha MT01 en BMW R1250GS HP
Beoordeling: 4 van 5 sterren
Jekyll and Hyde
“Al 20 jaar probeert mijn vrouw mij op een Harley-Davidson te krijgen, zonder succes. Zij reed er drie, ik geen. Toen Harley de stoute schoenen aantrok en zijn toekomst over een volledige andere boeg gooide, was ik onder de indruk. Ik mag dat soort stoere ‘moves’ wel. Lef hebben, karakter tonen, stoutmoedig nieuwe wegen inslaan, ballen tonen! En dat is precies wat ze gedaan hebben.
Wat een eigen smoel, heerlijk. Eindelijk een Harley die mogelijk mijn hart verovert? De eerste kennismaking levert direct een warm gevoel dat varieert van ‘herkenbaar, maar toch anders’ tot ‘bijzonder’. De zit is vertrouwd aan de GS, een goede start. De motor wordt gestart en een heerlijke beschaafde roffel uit de Screamin’ Eagle uitlaat is ons deel. De eerste meters geeft direct een gevoel van vertrouwen, hierop rij ik zo door naar Frankrijk. De motor trekt heerlijk, trilt aangenaam, het geluid is prima, de zit is top, dashboard en bedieningsknopjes zijn….uh…enigszins ‘bedienungsbedürftig’. Vol, priegelig; een dashboard ogenschijnlijk ontworpen op een 27 inch iMac en niet vanachter het stuur. Te veel info, te klein weergegeven. Verder? Naarmate de rit vordert door Achterhoeks verharde en onverharde land wordt analyseren meer en meer gewisseld voor genieten en uitgedaagd worden. Platter door de bocht, sneller op het gas, remmen misbruiken en heerlijk (beschaafd) gassend over de zanderige paden en door waterpartijen. Was dit niet een Harley? Dat chopper merk? Eigenlijk bekruipt mij meer en meer het gevoel van de GS, in positieve zin voor beiden. Maar is dit nu een GS-kloon of een brommert met een eigen HD-identiteit? Dressed-to-impress is bij HD altijd een belangrijk onderdeel geweest en voor deze geldt dat ook. Welke uitvoering je ook kiest, rijtechnisch doen ze het allemaal top, met maar kleine, nietszeggende onderlinge verschillen. Maar zodra ik op de zwarte Special stap, met spaakvelgen en vooral met het lage zwarte ruitje, gebeurt er iets. Het beschaafde GS-gevoel transformeert tot een HD-hooligan. Ja, ook deze Harley geeft je dat gevoel dat je niet op een ‘GS-Super Adventure-Tenere-Tiger-nog-wat’ onderweg bent, maar toch echt wel met een Harley. Alle ‘tekortkomingen’ verworden in eens tot ‘karakter’. En juist hierin herken ik mijn MT-01. Denk dat ik toch nog eens met mijn meissie moet gaan babbelen. Harley, chapeau!”
Naam: Martijn Rozendaal
Leeftijd: 47 jaar
Beroep: adviezerik (consultant)
Rijbewijs sinds: 2010
Eigen motor: Honda Fireblade, BMW R1200GS
Beoordeling: 4 van 5 sterren
Hij voelt Euro-Japans
“Phoe, dat hebben ze knap gedaan bij HD. Hun eerste poging om een motor in het allroadsegment neer te zetten, vind ik echt wel indrukwekkend. Mijn ervaringen met Harley-Davidson zijn beperkt tot een paar lange ritten door de Blue Ridge Mountains in de USA en de beroemde (beruchte) Tail of the Dragon op een Electra Glide. Maar de Electra Glide en Pan America zijn onvergelijkbaar. Wat een makkelijke, toegankelijke machine. Prima zithouding, lekker zadel, voldoende ruimte om te bewegen. Helemaal top voor mijn 1.93 meter. Ik zou er zo op naar Zuid-Frankrijk rijden. Ook staand is de houding prima en geeft de motor al snel vertrouwen. Minpuntjes zijn er ook, maar er zijn er maar twee waaraan ik me heb gestoord. De standaard ruit gaf bij mij in alle standen toch flink wat turbulentie (optionele kleine ruitje niet) en ik kan met mijn ogen het dashboard niet lezen zonder prothese. Het grote scherm wordt wat dat betreft niet echt efficiënt gebruikt, er is nog ruimte zat om grotere symbolen te gebruiken. De verschillende rijmodi zijn makkelijk te selecteren, waarbij in de regenmodus de trekkracht wel echt extreem beperkt is. Dan kun je er het ijs mee op, zo behoudend. In Road-modus vond ik de gasaanname een beetje terughoudend, na wat proberen heb ik eigenlijk de meeste tijd in de Sport-modus gereden. Ook op de zandpaden is de Pan America heel makkelijk handelbaar. Beetje druk op de voetsteunen en de bocht is alweer genomen. Maar is het nog een Harley? Hij klinkt niet zo, trilt niet zo en heeft niet de klassieke Harley vibes. De motor voelt eerder Euro-Japans aan en dat vind ik een compliment. Ik zou ‘m serieus overwegen naast de BMW R1250GS en KTM1290.”
Naam: Joost Numan
Leeftijd: 46 jaar
Beroep: piloot
Rijbewijs sinds: 2001
Eigen motor: BMW R1200GS Adventure
Beoordeling: 5 van 5 sterren
Feestje op twee wielen
“De Pan America is kleiner dan ik had gedacht. De zitpositie is gewoon goed, het zadel is zacht en gevormd, de motor is smal en mijn knieën passen in de uitsparing van de tank. Ook heeft het stuur een prettige hoogte. Ik kijk recht op het grote, duidelijke TFT-scherm dat goed afleesbaar is. Het blok zelf voelt vrij hoogtoerig, ik mis een beetje de zware klappen van de bekende Harley’s. Voordeel is dan weer wel dat de spiegels niet trillen. Als ik de eerste keer wegrij, hangt hij behoorlijk aan het gas en lijkt ‘ie echt fel. Het blok klimt snel in toeren en heeft bizar veel kracht. Schakelen gaat trefzeker, maar ook redelijk zwaar, mede daarom mis ik een quickshifter. In de bochten blijkt de HD heel speels, voelt lichtvoetig en is makkelijk van richting te veranderen. Uniek voor een Harley. Na heel wat bochtjes in de Achterhoek kom je erachter dat er een feestje begint boven 3.000 toeren. Wat trekt de Revolution Max makkelijk door! Onder 3.000 toeren heb je wat meer het bekende Harley-Davidson geluid, en toch verbazingwekkend veel trekkracht. Toch kies ik steeds vaker voor een versnelling lager, om mezelf de bocht uit te katapulteren. Wat de vering betreft, die is echt prima. Best wel stug, zonder oncomfortabel te zijn. En hij duikt ook niet heel erg bij het remmen. Er zit wel een verschil tussen de standaardversie en de Special: de eerste is duidelijk stugger en dat is vooral op korte hobbels goed te merken. De gewichtsverdeling, het koppel en de ergonomie maken dat ik me na tien minuten helemaal thuis voel op deze motor. Je waant je bijna op een Japanse fiets en dat is een compliment. Ook in gravel en zand is deze HD een feestje op twee wielen. Staand op de steps met de knieën tegen de tank geklemd geeft de motor veel vertrouwen en vooral veel plezier. Hij doet alles wat je vraagt met speels gemak. Ergonomische ergernissen zijn er ook: na twee uur rijden heb ik nog steeds ruzie met het knopje van de richtingaanwijzer en blijf ik met mijn rechter wijsvinger nog steeds hangen achter het knopje voor groot licht. Onder de streep is de Pan America fantastisch mooi speelgoed. Een zeer geslaagde poging, geen zwaar stuk Detroit ‘steel’ dat met grote klappen de aandacht trekt, maar een ranke, wendbare en snelle motor waar je ontzettend veel plezier mee kunt hebben. Ik ben nu vooral benieuwd hoe deze HD rijdt op een circuit!”
Naam: Jeroen van Leusden
Leeftijd: 52 jaar
Beroep: QA/QC manager
Rijbewijs sinds: 1988
Eigen motor: Triumph Explorer 1200, Triumph Speed Triple, Kawasaki ZX10
Beoordeling: 5 van 5 sterren
Grootse entree
“De Harley-Davidson Pan America is een veelbesproken nieuwkomer in het allroadsegment. De machine heeft een sportief zijaanzicht, markant vooraanzicht en toont zich van achteren van een ranke kant. Het front is lekker uitgesproken met een brede led-koplamp, deze past mooi in het geheel, ook ten opzichte van het scherm. Na een korte introductie van HD Nederland gingen we met de groep op pad en al vanaf de eerste meters merk je dat Harley-Davidson veel aandacht heeft besteed aan de ergonomie. De zithouding is prettig, licht voorover, met daarbij alle knopjes makkelijk onder bereik. Het zadel geeft een goede ondersteuning en kan tevens eenvoudig in hoogte worden versteld. Gedurende de middag konden we switchen tussen de standaarduitvoering en de Special. Die laatste is gezien zijn extra’s, met name de semi-actieve Showa vering, de beste keuze, waarbij de meerprijs gerechtvaardigd is. Het rijden met de Pan America is een feestje, de motor beschikt over voldoende vermogen en newtonmeters, verder zijn er diverse rijmodi en elektronische hulpsystemen aanwezig die alles in het gareel houden. De motor laat zich licht en zeer precies rijden en hangt mooi aan het gas, zeker in de S-stand. Tijdens de rit hebben we diverse wegen aangedaan, van mooie glooiende binnenwegen tot buiten de gebaande paden, zeker op het onverharde liet de Pan America zien dat het een uitstekende motor is! Enkele persoonlijke minpuntjes zijn het scherm, het niet kunnen inklappen van de zijstandaard als de motor op de middenbok staat en de service-intervallen van achtduizend kilometer. Dit laatste punt zou voor mij als kilometervreter het enige punt zijn om deze Pan America niet aan te schaffen. Resumerend is het een zeer goede en technisch moderne motor, die groots het allroadsegment is binnengekomen. Hulde hiervoor Harley-Davidson!”
Naam: Frank Smidt
Leeftijd: 56 jaar
Beroep: kredietanalist
Rijbewijs sinds: 1985
Eigen motor: Triumph Tiger Explorer 1200
Beoordeling: 4,5 van 5 sterren
Een uitstekend begin
“De eerste aanblik was meteen goed, de motor komt in het echt veel beter over dan op foto’s. Mooie slanke lijnen, maar toch ook stoer en robuust. Het blok is krachtig, loopt mooi en is soepel genoeg om met relatief lage toeren, schakellui te cruisen. Als je doortrekt ontvouwt het vermogen zich mooi lineair, met als nadeel niet een echt eindschot. Vanaf circa vijfduizend toeren ervaar je wel wat trillingen in het stuur. De remmen grijpen mooi aan en vereisen weinig kracht, maar deze hebben we niet tot het uiterste getest. Al rijdend ben je in no-time vertrouwd met de motor en wat dan echt opvalt in de lichtvoetigheid. Je vergeet dat je met een 1200 op stap bent, eigenlijk is het ook een beetje een gooi- en smijtfiets. Onverhard rijden doe ik zelden, maar ook dat ging op de Pan America met bijna speels gemak. Dat schakellui lui rijden kan, maar hoeft niet, de Special waar ik op reed schakelde heel licht en precies, waar de lichte koppeling bij hielp. De standaardversie schakelde daarentegen wat zwaarder, wellicht nieuwigheid. Ik heb een quickshifter dan ook niet gemist, al denk ik wel dat de markt dat in dit (prijs)segment zal verwachten. De zitpositie is prima, wel staan de stepjes voor mij net iets teveel naar achteren, met daardoor een wat scherpe kniehoek. Het zadel zit prima, na een hele ochtend geen centje pijn in het achterwerk. Ook staand is de ergonomie voor mij prima. Het display ziet er mooi uit, maar bevat veel informatie, die niet altijd even goed (rijdend) leesbaar of nodig is. Ik heb niet veel gespeeld met het display, dus wellicht dat hier nog wat aanpassing mogelijk is. Al rijdend wisselen van rijmodus is kinderlijk eenvoudig, waarbij de Rain-modus merkbaar tammer is. Ik had wel een paar keer ruzie met de groot licht-schakelaar, die anders geplaatst lijkt. De verstelling van het kuipruitje werkt simpel en is rijdend met één hand te bedienen. Omdat we geen snelweg hebben gereden, heb ik de windbescherming op hogere snelheid niet kunnen ervaren, maar op basis van de gereden secundaire kilometers zijn mijn verwachtingen daarvan niet erg hoog. Windbescherming en met name turbulentie is mijns inziens nog altijd een ondergeschoven kindje bij het ontwikkelen en testen van motoren. Conclusie: de Pan America is gewoon een hele goede motor. En als je even in gedachte houdt dat dit de eerste allroad van HD is, dan zijn de concullega’s uit Duitsland, Oostenrijk en Italië gewaarschuwd. Zeker bij deze prijsstelling.”
