Hugo Pinksterboer – Voetenwerk
Ik had werkelijk nog nooit stilgestaan bij hoe ik stilsta, tot een Canadese ‘motoryoutuber’ er even bij stilstond. Vlot en onderhoudend als altijd wist hij me in no-time te vertellen dat er maar één correcte manier is. En dat ik het dus altijd fout deed.
Dat zette me even met beide voeten op de grond, zou ik bijna zeggen. Maar ik doe het niet, want beide voeten aan de grond is per definitie taboe, zo leren ook andere scholen. Toch kan ik me wel wat uitzonderingen bedenken. Een onervaren passagier op de buddy, bijvoorbeeld, zo iemand die zich naar links omdraait als jij een rechtspoter bent, of andersom. Of bij een overtochtje met de veerpont, die maar zelden zonder slag of stoot weet aan te meren. Maar los van die uitzonderingen? Ik weet niet beter of ik zet altijd mijn rechtervoet neer. Geen idee waarom, maar Ryan F9 leerde me nu dat dat fout is. En als je op Youtube aandacht besteedt aan iemand die je vertelt dat de aarde plat is, dan volgt er acuut een scheepslading filmpjes die zo’n prachtidee bevestigen. Het eerste filmpje dat volgde was van MC Rider, waar vaste host Kevin zijn teksten altijd braaf opleest van een net naast de camera hangend schermpje. Lang niet zo vlot en zeker niet zo onderhoudend, maar wel met een staat van dienst waar je u tegen zegt. En ook hij stelt dat ik fout zit.
Als je stopt, zet je niet je rechtervoet op de grond, maar de linker. Dat is geen kwestie van persoonlijke voorkeur of gewenning, maar van correct of incorrect. Het verhaal? Volgens zowel Kevin als Ryan kom je bij een verkeerslicht, een stopbord of andere geplande stops het meest stabiel en beheerst tot stilstand als je de laatste meters alleen achter remt. Theoretisch zit daar iets in. Rem je voor, dan veert je voorvork in. Je naloop wordt korter en je wendbaarheid wordt groter – en met die grotere wendbaarheid neemt je stabiliteit af. Voeg daar een glooiend wegdek, een gat of een kuil aan toe en je zal zien dat je stuur aan het eind van je stop nogal makkelijk naar links of rechts wil slaan, stellen beide mannen. Zelf maakte ik het nooit mee, moet ik zeggen. Maar goed. Als je met je achterrem tot stilstand komt, zet je natuurlijk je linkervoet aan de grond. Daar ligt niet de olie die er tussen de bandensporen wel ligt, stelt Ryan. En daar loopt de weg niet af richting de berm, als je aan de kant van de weg stopt. Bovendien kun je beter je voet op je achterrem hebben staan als een slapende automobilist je van achteren zachtjes aantikt. Met ingeknepen voorrem zou je direct onderuit gaan. ‘Same difference’, ben ik bang. Vanuit mijn eigen logica gebruik ik mijn remmen bij stilstand liever niet of minimaal. Dat verkleint de impact als je geraakt wordt. En liggen ga je toch wel, sprak een tweevoudig ervaringsdeskundige bemoedigend.
Maar ik ging het natuurlijk wel proberen, met links aan de grond. Er is maar weinig nodig om me nieuwsgierig te maken. Bij het eerste rode licht hoopte ik vurig dat ik niet herkend werd door de motorrijinstructeur die ik in mijn spiegel ontwaardde, toen mijn benen hun links-/rechsdispuut eenmaal uitgevochten hadden. Maar het ging snel beter. Wel bleef ik rechts nog voelbaar lichtvoetiger, omdat ik met links aan de grond mijn fiets minder goed in balans had. En stabieler remmen met achter? Minder gevoelig, vond ik vooral, hoewel dat vast ook een kwestie van oefenen is. Net als de gewichtsverplaatsing die ik ervaarde als ik eerst voor remde en dan voor het laatste stuk naar de achterrem overstapte terwijl ik ‘m met links in z’n een zette (pffff). Maar wat me de doorslag gaf om toch weer op rechts over te stappen was dat ene moment dat ik bij groen dus niet in die eerste versnelling stond. Rechtervoet naar de grond, linkervoet omhoog, pook naar beneden schoppen… Tijdrovend. Je rechtervoet op je achterrem is fijn als je voorwiel een stuk hoger staat, in de bergen. Je linkervoet is fijn op de grond als de weg rechts te laag is. En verder blijf ik dus rechtspoten, maar nu wel bewust. En dat is alleen maar winst.
