Hugo Pinksterboer – E10 ergernis
Toen tankstations met twee of meer benzines verplicht E10 moesten gaan tappen, maakte ik me mooi geen zorgen. In mijn acht kilometer lange dorp werd alleen diesel en Euro 95 E5 geschonken.
Bij die vier eenvoudige dorpspompen, zo om de anderhalve kilometer, zou dus niks veranderen. Dat was mooi nieuws, toch? Kon ik onderweg naar huis gewoon mijn Honda-met-zijspantank blijven vullen. Tot het 1 oktober werd en alle vier de lokale tankstations opeens alleen nog maar E10 verkochten. Mijn GS is daar wel op berekend, weet ik. Zoals mijn katten af en toe natvoer of vis krijgen, schenk ik die BMW ook af en toe een wat chiquere brandstof. Nee, daar ging hij niet direct beter door lopen, maar zo’n cadeautje voelt goed. En ik kan me natuurlijk best voorstellen dat betere benzine pas werkelijk effect heeft als je het vaker doet. Het verschil tussen E10 en een fijne premium 98 is beslist veel groter, dus ga ik daar met die GS zeker mee experimenteren. Voor die twintig jaar oude Honda is het een heel ander verhaal.
De scheidslijn voor voertuigen die wel of niet E10-bestendig zijn, zou ergens rond het jaar 2000 liggen, wist ik. Dat die lijn verre van betrouwbaar en eenduidig is, wist ik ook. Zo ligt het omslagpunt voor veel Italiaanse motoren pas een jaar of tien later, leerde ik op E10check.nl. Mijn Pan-European kan die nieuwe brandstof prima aan, vertelde de lijst me. Opluchting? Nee, want de Belgische lijst op E10.febiac.be meldt het tegendeel. Omdat ik toevallig toch met wat artikelen over dit onderwerp bezig was, ontdekte ik nog veel meer. Zo sprak ik een geheel op benzine grootgebrachte expert die me met glimmende oogjes vertelde hoe schoon ethanol brandt, hoe CO2-neutraal het is en hoe goed het met z’n kookpunt in het benzinemengsel past, en vervolgens los ging over de ellende die dat agressieve goedje kan aanrichten als je E10 in je tank gooit. Ik sprak ook met leveranciers van een hele rits E10-verbeteraars die de kwalijke effecten van ethanol geheel of gedeeltelijk te lijf zouden gaan. En ik dacht als benzine-expert in de dop maar één ding: ik voer mijn Pan voortaan wel Euro 98. Kost wat meer, zeker met mijn duizend zijspankilometers per maand, en ik moet er nog voor omrijden ook. Maar er hangt net een kersvers donorblok onder, ik wil voorlopig geen dure ingrepen meer en het ding zou op een fijne 98 nog beter en zuiniger lopen ook. Kan er in geval van nood altijd nog ’s E10 met een scheutje additief in.
Bleef ondertussen mijn vraag waarom ook pompstations die niet verplicht waren om E10 te verkopen bijna allemaal op die brandstof overstapten. Ik belde met de persafdelingen van de grote benzinemaatschappijen. Hun antwoord? Een minimaal percentage van de brandstoffen die ze verkopen, moet hernieuwbaar zijn. Bio, dus. Als ze overal waar dat nog mag – bij elk tankstation waar maar één benzine aangeboden wordt – E5 blijven verkopen, maken ze het zichzelf een knap stuk moeilijker om aan die wettelijke verplichting te voldoen. Logisch dus, die overstap. De Staatscourant bood aanvullende duidelijkheid. In januari had men al besloten per 1 oktober niet alleen met die E10-verplichting te komen, maar tegelijk een eind te maken aan de verplichting om bij élk tankstation een E5 te verkopen. De naar schatting 400.000 auto’s die geen E10 lusten, die waren de moeite echt niet meer waard. Dat het er vermoedelijk anderhalf keer zo veel zijn, da’s een tegenvaller voor de bezitters van dat oude spul. Dat ze vergeten waren om het afschaffen van die verplichting ook even aan het publiek door te geven, is spijtig. En dat er in dat hele verhaal met geen woord over motoren gesproken werd? Ach, dat zijn we wel gewend. Vernam ik gelukkig uit betrouwbare bron dat de MAG aan de Tweede Kamer heeft laten weten dat grofweg de helft van het Nederlandse motorpark niet tegen E10 kan. Zo’n 330.000 stuks. Of je een emmer leeggooit. Gaat de politiek iets met die nieuwe kennis doen? Geen idee. Maar wat ik tank weet ik wel.
