GP Wegrace Tsjechië en Oostenrijk
De zomerstop mag dan vier weken hebben geduurd, in Brno begon de tweede helft van het MotoGP-seizoen meteen in de hoogste versnelling. Onverwacht won Marc Marquez er een allesbehalve alledaagse ‘flag-to-flag’-race en een week later gaf Andrea Dovizios op de Red Bull Ring een masterclass in geduld en tactisch inzicht die hem de winst opleverde. Het Yamaha-duo Maverick Vinales en Valentino Rossi leverde – vooral in Oostenrijk – dure punten in.
In de Tsjechische Grand Prix had Marc Marquez de moed om te gokken en bovendien beschikte hij over een aardige portie geluk. Maar zoals vaker tijdens ‘flag-to-flag’-races pakten Marquez’ beslissingen goed uit en bovendien toonde hij weer eens zijn unieke talent om in listige omstandigheden tot op de grens te gaan, waardoor hij in korte tijd zijn slicks op bedrijfstemperatuur weet te brengen. Op zaterdag had Marquez onder droge omstandigheden zijn vierde pole van het seizoen behaald. Nog niet eerder had hij in Brno vanaf de beste startplaats gewonnen. Op de eerste rij werd de Repsol/Honda-coureur geflankeerd door Valentino Rossi en Dani Pedrosa – op een natte baan. Direct viel Marquez’ keuze op: waar de concurrentie koos voor een medium-regenband achter, bleek Marquez er een andere mening op na te houden. “Ik weet niet waarom, maar ik wilde vandaag risico nemen”, vertelde de regerende wereldkampioen achteraf. “Mijn eerste besluit was om op de grid voor de softe achterband te gaan, omdat de hardere tijdens de warm-up niet goed voelde. Ik wilde een paar ronden pushen om daarna binnen te komen. Maar ik merkte al heel snel dat ik een verkeerde beslissing had genomen.”
Terwijl Jorge Lorenzo vanaf de zesde startplaats de leiding pakte, dook Marquez al in de tweede ronde de pits in omdat hij veel terrein verloor. In zijn slipstream besloten ook Jonas Folger, Pol Espargaro en Jack Miller tot een extreem vroege machinewissel op de natte baan, maar Marquez was de enige die al in zijn eerste volle ronde op slicks tien seconden sneller was op Valentino Rossi, de raceleider op dat moment. Folger werd door zijn team weggestuurd omdat de machine niet klaar stond op de juiste setting, Lorenzo kwam door een dashboardbericht en een verkeerde inschatting van zijn crew een ronde te vroeg binnen, Rossi en ook Johann Zarco reden te lang door en de als zesde gefinishte Andrea Dovizioso zag zijn Ducati op softe banden staan – een verkeerde keus. In de zesde van 22 ronden nam Marquez de leiding over van Zarco en de strijd om de overwinning was gestreden. “Toen ik op het pitboard ‘P1 +18′ zag staan, begon de zon te schijnen”, glunderde Marquez na zijn derde seizoenszege. “We hebben het vaak lastig gehad op dit circuit en de test die we hier een paar weken geleden deden, was heel belangrijk.” Zijn vroege pitstop was nodig, maar ook risicovol. “Ik moest te vroeg naar binnen. Toen ik op slicks wegging, ging ik er bijna een paar keer af.”
Dankzij een knappe inhaalrace zorgde Pedrosa voor de tweede Repsol-Honda-dubbel van het jaar én zijn 150e Grand Prix-podium. Na de vierde ronde maakte Pedrosa zijn stop, viel terug naar de achtste positie en reed vier ronden later ver achter Marquez op de tweede plaats. “Ik had wel zo’n wedstrijd verwacht – van nat naar droog – maar ik had er niet op gerekend dat de baan zo snel zo opdrogen”, aldus Pedrosa. Meer coureurs lieten zich daardoor verrassen. “Ik besloot nog één ronde door te rijden, maar eigenlijk was dat te laat. Na de wissel voelde ik me niet heel goed, maar ik was wel meteen snel uit de box.”
Zes seconden achter Pedrosa veroverde Maverick Vinales de derde plaats. De Spanjaard moest van de zevende startplaats komen en miste volgens zijn ‘riding analist’ Wilco Zeelenberg ‘het hele weekend de pace en het gevoel’. “Marc was weer eens de slimste jongen van de klas door vroeg binnen te komen”, analyseerde Zeelenberg. “Maar dan moet je er ook nog eens op blijven zitten. En dat deed hij. Maverick kwam eigenlijk een ronde te laat (net als Pedrosa na de vierde ronde, FW) binnen. Die derde plaats was wel het maximale, daar hadden we vooraf voor getekend.”
Vinales gaf aan dat hij na twee ronden al had getwijfeld over een pitstop. “Maar ik vond het risico toch te groot. Het droogde veel sneller dan vrijdag (toen het ook nat was, FW). De eerste ronden op slicks waren erg lastig, maar in het laatste deel van de race had ik een erg goed gevoel.”
Net als vorig jaar in Duitsland wachtte Rossi ook te lang met zijn pitstop. De Italiaan wisselde pas toen al twintig rijders op slicks reden en verloor in twee cruciale ronden 24 seconden op Marquez na diens wissel. Door in de laatste ronde Crutchlow te passeren, bekroonde hij met een uiteindelijke vierde plaats, een paar tellen achter teamgenoot Vinales, een goede remonte vanaf de veertiende plaats. “Dit soort wedstrijden zijn niet mijn sterke punt”, deed de Italiaan er wat lacherig over. “Als het helemaal nat of helemaal droog was geweest, was het podium mogelijk geweest. Het was een moeilijke race. Ik heb zo hard als ik kon gepusht. Vierde is niet slecht, maar het had beter gekund.”
Een week later zal Dorna-baas Carmelo Ezpeleta opgelucht adem hebben gehaald. De Grand Prix van Oostenrijk bood namelijk een van de beste races van het seizoen – en de zon scheen. Na elf aan crashes in de natte Moto2-training op vrijdagochtend waren veel MotoGP-rijders vast van plan om niet te rijden als het op zondag zou regenen, omdat het spekgladde asfalt – door rubber van de Formule 1 levensgevaarlijk geworden – en de geringe uitloopstroken twee bronnen van veel zorg waren. Toen de MotoGP vorig jaar na een afwezigheid van negentien jaar weer terugkeerde op de voormalige Österreichring, spraken de rijders al hun bedenkingen uit over drie gevaarlijke punten. Ondanks de toezegging dat voor 2017 de run-off aangepast zou worden, bleek alles bij het oude gebleven. Cal Crutchlow, Jonas Folger en Danilo Petrucci bestempelden de supersnelle Red Bull Ring zelfs als ‘het gevaarlijkste circuit van het jaar’. “Er is voor volgend jaar meer grip en meer uitloop nodig”, sprak Dani Pedrosa. “We kunnen er niet van uit gaan dat we wel weer een weekend geluk hebben.”
Organisatie en rijders hadden echter wél geluk, want het bleef droog. En de ongeveer 90.000 toeschouwers konden genieten van een uiterst spectaculaire MotoGP-wedstrijd. Na een matige vijfde plaats vorig jaar reed Marc Marquez op zaterdag naar zijn derde pole op rij, voor het vooraf als favoriet beschouwde Ducati-duo Andrea Dovizioso en Jorge Lorenzo. Die was net als in Brno razendsnel weg toen het licht doofde. Elf ronden leidde hij de wedstrijd, met vlak achter hem een jagende groep met Marquez, Dovizioso, Rossi, Vinales en ook Johann Zarco. Vanaf de twaalfde ronde nam Marquez het initiatief over. Zijn raceritme was in de trainingen indrukwekkend geweest, maar Ducati’s dubbel in 2016 – de eerste van de fabriek uit Bologna in negen jaar – leek een garantie voor een sterk optreden van de geslepen en zeer regelmatige Dovizioso. Hoewel zowel de Italiaan als zijn concurrentie er vooraf op wezen dat door de reglementswijzigingen (de ontbrekende winglets) en de verbeterde tegenstanders de rode raketten niet per se favoriet zouden zijn, reed Dovizioso misschien zijn beste Grand Prix uit zijn carrière. Terwijl Lorenzo het tempo moest laten zakken, Rossi en Vinales door een gebrek aan grip achter de achterstand zagen groeien en de toch ook imponerende Zarco ondanks een nieuw ronderecord niet bij machte was om de aansluiting te houden, ontaardde de Oostenrijkse Grand Prix in een meeslepend duel tussen Dovizioso en Marquez. Door hun onderlinge steekspel kon Dani Pedrosa even de hoop koesteren om mee te mogen doen, maar ook hij moest het tweetal laten gaan. Dovizioso leidde vanaf de 22e van 28 ronden maar moest in de laatste ronde alle deuren sluiten om de prikkende Marquez geen kans te geven. In de voorlaatste bocht blokte hij de Spanjaard, die zijn ultieme aanval daarom een bocht later inzette. “Ik dacht aan alles, behalve aan het kampioenschap”, lachte Marquez achteraf. “Ik moést het proberen. Als ik het niet had gedaan, had ik vannacht niet kunnen slapen.” Gewaarschuwd door de brullende RC213V achter hem, paste Dovizioso zijn plan aan: hij gaf Marquez de ruimte en verwachtte dat de kampioenschapsleider door zou schieten. Dat gebeurde niet, maar Dovizioso kruiste achterlangs en won de sprint naar de finish. Al voordat hij werd afgevlagd na een briljante race, stak hij verontwaardigd zijn hand op naar Marquez. “Van Marc weet je dat hij het altijd zal proberen in de laatste ronde”, aldus de stralende winnaar na een ‘stressvolle laatste ronde’. “Maar ik had hem niet verwacht in de allerlaatste bocht. Als ik hem niet de ruimte had gegeven, waren we tegen elkaar geknald.” Het was één van zijn beste overwinningen ooit, vond ook Dovizioso, de nieuwe nummer 2 in de tussenstand. “Maar ik was eerder kwaad dan blij vanwege die inhaalactie in de laatste bocht. Daarom ook dat gebaar.” Pas halverwege de uitloopronde nam de blijdschap de overhand, zei Dovizioso. Dat hij won met een medium voorband en een softe achterband terwijl Marquez juist voor de harde achterband opteerde, mocht opmerkelijk heten. “We wisten dat het kon, we hielden de asfalttemperatuur in de gaten. Het eerste deel van de race was ook niet snel en controleerde ik de bandenslijtage en ook het brandstofverbruik. Daardoor konden we in de laatste tien ronden rijden zoals we reden. Anders was dat niet mogelijk geweest.”
Ondanks zijn leidende positie in het kampioenschap koos Marquez niet voor een zekere tweede plaats. “Ik heb het geprobeerd, omdat ik dacht dat het kon. Misschien zou ik vorig jaar (toen hij met meer punten de tussenstand aanvoerde, FW) niet deze risico’s hebben genomen. Dovi verdiende het, hij was nét iets beter, hij snapte het heel goed. Het belangrijkste is voor mij echter dat we er dit jaar altijd staan: koud weer of warm, nat weer, droog of halfnat, we doen steeds mee.”
Hoe zeer de twee op de grens reden, illustreerde Marquez aan de hand van een ijzingwekkend voorbeeld. “Met 300 per uur, zo dicht naast elkaar rijden dat er maar twee vingers tussen kunnen…. Ik raakte op een gegeven moment met mijn voorband Dovi’s achterband aan…” Dovizioso keek verbaasd op. “Ik voelde al iets vreemds aan mijn achterband.”
Achter Pedrosa verdedigde Lorenzo zijn vierde plaats tegenover Zarco. Pas daarachter finishten Vinales en Rossi als zesde en zevende. “Het verbaasde mij niet dat de Yamaha-rijders afhaakten”, strooide Marquez zout in de wonden met een vernietigende analyse. “In het begin lag het tempo laag en in de trainingen reden ze wel goede tijden, maar steeds met nieuwe banden. Als de banden slijten, krijgen zij het lastig.”
Vinales en Rossi bevestigden Marquez’ lezing. Ook Wilco Zeelenberg beaamde Marquez’ waarneming. “Wij krijgen de harde band niet aan het werk. Ze hadden gewoon niks te vertellen. Elke haakse hoek was een drame. Een draak van een race”, vond Zeelenberg. “Ik had verwacht om mee te doen voor de winst”, vertelde een sippe Vinales. “Maar na een tijdje begon mijn (harde) achterband te glijden. Het is niet een bandenprobleem, het is een probleem met onze fiets. Wat ik verloor met acceleratie, probeerde ik goed te maken met hard remmen, dat was de enige kans.” Om de banden niet te zwaar te belasten, had Vinales zijn stijl aangepast. “Ik ben al mijn hele leven gewend om agressief te rijden. Vanzelfsprekend voelt dit dan onnatuurlijk voor mij. Als we niet snel wat vinden, hebben we echt een probleem.” Hoewel hij slechts zeven seconden achter de kop eindigde, was Vinales zwaar ontevreden. “Wij moeten daar bíj zitten.”
Ook Rossi gaf na een moeizame en niet foutloze race toe dat hij veel beter had verwacht. “Maar dit was het maximale. Ik heb ook geen spijt van de setting of de banden (medium/hard, als Marquez, FW) die ik had gekozen. Dat was de beste optie”, aldus Rossi, nu 33 punten achter Marquez. “Ik voelde me de eerste tien ronden goed en ik was optimistisch. Maar na een rondje of twaalf voelde ik een enorm verval van de achterband. Wij belasten de achterband te veel, meer dan de Honda en de Ducati. Zij konden het tempo vasthouden, wij niet. Zij hebben ook een betere oplossing gevonden met de elektronica. Vooral de laatste ronden waren erg moeilijk.”
Een vergelijk tussen de uitslagen van 2016 en dit jaar, biedt een bijzonder inzicht. Tussen winnaar Iannone en tiende man Pol Espargaro gaapte in 2016 een gat van 37 seconden; dit jaar finishte ‘wild card’ annex KTM-testrijder Mika Kallio buitengewoon knap als tiende op slechts 19,8 seconden. Cal Crutchlow pakte vorig jaar het laatste punt op één minuut en drie seconden achterstand, dit jaar finishte hij andermaal teleurstellend als vijftiende op niet meer dan 28 seconden, in een race die toch maar 2,9 seconden sneller was dan vorig jaar. “Zoals de verhoudingen dit jaar zijn, met zoveel kanshebbers, moet je elk punt pakken dat je krijgen kunt”, legde Marc Marquez uit. Na slechts 29 punten in de laatste drie races pakte winnaar Dovizioso er – voor de derde maal dit seizoen – 25 in één wedstrijd. “Dit is het kampioenschap van 2017”, meende hij. “Elk weekend kan anders zijn.”
