GP Wegrace Jerez, Spanje
Sinds 2006 had geen enkele rijder de MotoGP-race in Jerez gewonnen vanaf pole position. En zelf had hij de Grand Prix van Spanje nog nooit gewonnen. Maar Marc Marquez liet zich niet van de wijs brengen door statistieken. Nadat hij afgerekend had met Valentino Rossi reed hij in zijn honderdste Grand Prix naar weer een overwinning, alweer de vierde van het seizoen. Achter Dani Pedrosa stelde Jorge Lorenzo teleur met een vierde plaats.
Zowel Marc Marquez als Jorge Lorenzo had wat te vieren in Jerez. Marquez reed zijn honderdste Grand Prix, terwijl Lorenzo op de racedag 27 jaar werd en startte in zijn 200e Grand Prix. Daarmee was de tweevoudig MotoGP-wereldkampioen de jongste coureur die die mijlpaal ooit haalde. Maar eigenlijk had alleen Marquez een echte reden voor een feestje. Met een nieuwe tactiek in de kwalificatie – op het laatste moment besloot hij na overleg met zijn crewchief Santi Hernandez om niet met twee, maar met drie softe compounds de beste tijd aan te vallen – veroverde hij zijn vierde pole op rij en op zondag reed hij naar de winst. Een week eerder evenaarde hij in Argentinië een 443 jaar oud record van Giacomo Agostini (vanaf pole de eerste drie races van het seizoen winnen), voor een eigen hartstochtelijk juichend publiek in Jerez kwam hij op gelijke hoogte met een Mick Doohan. Die domineerde in 1992 ook de eerste vier races. Voor Doohan eindigde het jaar destijds na een dramatische crash in Assen in een catastrofe, maar vooralsnog lijkt Marquez’ pad nauwelijks hobbels te kennen. Is het toeval dat Marquez dit jaar in twee van de vier races het hardst heeft moeten vechten voor de zege met een 35-jarige veteraan die een meer strijdbare indruk maakt dan zijn teamgenoot en Marquez’ collega in het Repsol/Honda Team? In Qatar liet een op en top gemotiveerde Valentino Rossi een toen nog niet volledig fitte Marquez bikkelhard werken voor de 25 punten en ook in Jerez was de Italiaan met een paar raak geplaatste aanvallen de enige die het lijf aan lijf-duel aanging met ‘wonderboy’ Marquez. Alle doorkomsten werd de wereldkampioen als kopman genoteerd, maar niet in elke bocht had hij de leiding in een wedstrijd die venijnig begon. Het einde was weliswaar interessant, maar de onderlinge verschillen tussen kopman Marquez, achtervolger Rossi, uitdager Pedrosa en de terugvallende Lorenzo waren zodanig, dat er van onderlinge gevechten in het bloedhete Jerez geen sprake was. De statistiek wordt na elk raceweekend indrukwekkender: Marquez reed zijn 22e MotoGP-race en pakte zijn dertiende zege – en zijn twintigste podium. In zijn honderdste race schreef hij zijn 36e zege en zijn 59e podium bij, een onwaarschijnlijke score. De karakteristieke ‘big smile’ was dan ook begrijpelijk. “Hier had ik het altijd wat moeilijk, maar het liep onverwacht goed”, vertelde de ‘record-man’. “Ik had wat meer tegenstand verwacht in het begin, omdat Valentino, Dani en Jorge in de trainingen zo snel en constant waren. Maar ik kon een gaatje slaan en dat was genoeg. Het was moeilijk om geconcentreerd te blijven in een race over 27 ronden, met de fans die je toejuichen en ook door de hitte en het effect want dat had op de grip. We zitten in een geweldige periode, maar het zal een keer gebeuren dat het winnen ophoudt. Dan moeten we goed analyseren waarom dat gebeurt en zorgen dat we in ieder geval het podium halen.”
Rossi was uitermate tevreden met zijn tweede podium van het seizoen, op een van zijn favoriete circuits. De Italiaan toonde in de vrije training en warm-up een sterk ritme, maar de doorslaggevende factor voor het podium was zijn keus voor de harde voorband geweest – als enige van de vier toprijders. “Dat was een risico, maar ik was bang dat ik aan het eind te veel zou verliezen”, legde Rossi uit. Marquez was niet te houden, beaamde hij. “Maar ik heb hem tenminste in het begin wat kunnen plagen. Als ik echt had geprobeerd om hem bij te houden, was ik in het grind geëindigd. Ik ben blij dat ik Dani voor heb kunnen blijven en ook dat ik voor Jorge ben gefinisht, want hij is mijn eerste referentie. We rijden op dezelfde machine.”
Toch klopte dat slechts deels. De twee Yamaha-fabriekscoureurs kregen in Jerez een nieuw frame dat de stabiliteit bij het remmen moest verbeteren. Rossi gaf de voorkeur aan het nieuwe chassis, Lorenzo probeerde het, maar keerde terug naar het bekende frame waarmee hij zijn bochtensnelheid hoger kon houden. Crewchief Sylvano Galbusera legde uit waarom Rossi voor het nieuwe, iets minder stijve frame koos. “Valentino legt wat meer druk op de voorkant en na een aantal ronden begint de voorkant met de softe compound heel erg te bewegen”, aldus Galbusera. “Toen we op zaterdag de harde optie probeerden, pushte hij vanaf het begin en hoewel hij wat minder grip voelde, was hij wel constanter. Hij was er van overtuigd dat hij met de kop mee kon na de warm-up. Ik weet zeker dat we met de softere compound in het begin voor meer strijd hadden kunnen zorgen, maar het einde was minder geweest. Het nieuwe chassis geeft een wat betere stabiliteit bij het remmen, maar is wel iets minder stijf. De machine is er iets wendbaarder door. Maar als we het oude chassis hadden gebruikt, waren we ook tweede geworden.”
Galbusera dacht echter niet dat het gat met de Honda nu gedicht was. “De Honda is naar mijn mening de beste machine. De machine is makkelijker te rijden en omdat de voorkant zo goed is, kunnen de rijders overal remmen. Ook als de banden slechter worden, kunnen ze hard remmen en hard een bocht in duiken. Daarnaast is volgens mij hun acceleratie door de afstelling van de elektronica beter.” Sinds zijn entree in de MotoGP in 2006 is Dani Pedrosa elk jaar op het podium te vinden. Voriga jaar won hij de race, dit jaar moest hij tevreden zijn met het podium. “Ik probeerde zo hard mogelijk te beginnen, maar ik was de voorkant een paar keer kwijt en daardoor kon ik niet pushen”, aldus de Repsol/Honda-coureur. “Daarom moest ik een tempo rijden dat niet hoog genoeg was. Wat later kon ik richting Jorge gaan, maar ook toen was de voorkant kritisch. Ik kon toch voorbij Jorge komen en Valentino zat niet ver voor me. Ik maakte één grote fout en het gaatje was net te groot.” Vorig jaar moest Pedrosa aan het eind van de race het tempo laten zakken en daarom veranderde het team voor dit jaar de settings om dat tegen te gaan. “Maar dit jaar is het juist andersom. We moeten nu proberen om die balans tussen begin en eind van de race beter te krijgen.”
In 2009 crashte Jorge Lorenzo in Jerez, maar verder finishte ook hij vanaf 2008 telkens in de top 3. Indrukwekkende ronden in de trainingen en de snelste tijd in de warm-up bleken echter geen garantie voor andermaal een podium. “Goed, ik werd dan niet derde, maar ik reed ook niet op de vijftiende plaats rond”, reageerde de jarige Lorenzo wat korzelig. “Als je op dit niveau ook maar iets mist, is het erg moeilijk om met de beste coureurs ter wereld te vechten. Marquez was weer erg sterk en de Honda is heel goed. Die combinatie is moeilijk te kloppen.”
Geheel tegen zijn gewoonte in kwam Lorenzo maar slecht weg van zijn tweede startplaats en in het begin van de race kon hij teamgenoot Rossi nooit echt onder druk zetten. “Ik voel me fysiek nog niet helemaal goed. Ik voel me op de machine ook nog niet op mijn gemak. Ik reed te geforceerd en minder vloeiend dan in de warm-up. We hadden daarna iets gewijzigd aan de elektronica, maar het bleek geen goede zet en ik moest vooral bij het accelereren toegeven op Valentino. Ik had daardoor veel energie verspeeld toen ik probeerde om hem bij te houden en toen Dani langszij kwam, moest ik te veel risico’s nemen. Het leek me beter om op zeker te gaan.” Lorenzo hield de moed er in. “We moeten geduld hebben en niet nerveus worden door de situatie. Ik moet mijn moment afwachten. Als ik me goed voel en de machine is competitief, weet ik dat ik het gevecht aan kan gaan met Marquez.”
Andrea Dovizioso besliste een intense strijd om de vijfde plaats met Alvaro Bautista, Aleix Espargaro, Bradley Smith en Pol Espargaro in zijn voordeel. De Ducati-coureur was zeer content met zijn eindklassering. Dovizioso stormde van zijn vijfde startplaats zelfs naar de kop in de eerste bocht. Die luxe was van echter korte duur. Zonder uitschieters maar met constante tijden en een agressieve laatste ronde scoorde Dovizioso echter wel zijn derde top 5 in vier races. “Positief is dat dat op een circuit gebeurt dat niet goed voor ons is”, vertelde de nummer 4 in de tussenstand. “Maar van een achterstand van 27 seconden kun je niet blij worden. Veel anders dan vorig jaar is de machine niet en hoewel we dit jaar wel spullen krijgen, zullen we op een echt nieuwe motor moeten wachten tot volgend seizoen.” Terwijl Dovizioso nog wel tevreden mocht zijn, was zijn teamgenoot Cal Crutchlow witheet nadat hij na vier ronden zijn Desmosedici binnenbracht vanwege totaal falende remmen. “Dit is onacceptabel”, brieste de Brit. “Ik heb me na de crash in Amerika uit de naad gewerkt om fit te worden voor deze race en dan gebeurt zoiets… Het was niet zo dat de rem minder werd, nee, hij deed gewoon niks meer. Ik wilde nog wel verder, maar het was onverantwoord. De remmen leken oververhit, maar dat was onmogelijk. Er was niets vreemds te zien aan de schijven en de remklauwen. Ik heb dit jaar nog maar één race uitgereden en dat was al een lachertje (Crutchlow werd zesde in Qatar toen zijn transponder op hol sloeg, red.). Elke week uitvallen of problemen hebben, mag niet gebeuren. Ik ben niet blij met de situatie. Ik klink kwaad omdat ik ook kwaad ben.”
Moto3: FENATI OP HERHALING
Twee jaar geleden won Romano Fenati (5) als 16-jarige de Grand Prix van Spanje. Het was pas Fenati’s tweede GP-start, maar de jonge Italiaan reed in het regenachtige Jerez alsof hij al jaren ervaring had. Daarna werden de resultaten van de FTR/Honda-coureur minder, omdat de KTM-concurrentie opschakelde. Nu hij in het VR36 Racing Team van Valentino Rossi ook over een KTM kan beschikken, is Fenati weer terug aan de wereldtop. Een week na zijn omstreden overwinning in Argentinië counterde hij een alles of niets-aanval van Alex Rins (42) in de laatste bocht en pakte in een weer geweldige Moto3-race andermaal de winst. Efren Vazquez (7) kwam nog net uit Rins’ slipstream en finishte 0,003 voor de vice-kampioen van 2013. Rins was echter blij met zijn eerste podium van 2014. Polesetter Jack Miller kwam na drie podiums nu net te kort. De niet echt blije Australiër zag zijn voorsprong in het WK op Fenati slinken tot vijf punten. Bryan Schouten sloot de race af in 22e positie. Scott Deroue vocht ronden lang met zijn landgenoot maar crashte na een moeizaam weekend uit de race.
Moto2: KALLIO CONTROLEERT
Voor het seizoen werd Mika Kallio vooral gezien als een niet te onderschatten outsider in de Moto2-titelstrijd. In Jerez controleerde de 31-jarige Fin de race echter op imposante wijze – niet als een outsider, maar als een titelkandidaat. Op elke aanval van Dominique Aegerter had Kallio een gepast antwoord. Pas voor de tweede keer startte de Marc VDS-coureur vanaf pole in de Moto2 en pas voor de tweede keer won hij ook een GP in de klasse. Aegerter werd knap tweede, maar de derde plaats van rookie Jonas Folger verdiende minstens zoveel respect. In navolging van Maverick Viñales (winnaar in Amerika) en Luis Salom (derde in Argentinië) was de Duitser al de derde nieuweling in de klasse op het podium. Klassementsleider Tito Rabat kende een moeizaam weekend. Op vrijdag crashte hij en op zaterdag moest zijn blok worden vervangen. Rabat, vorig jaar nog oppermachtig in Jerez, startte vanaf de zesde positie niet goed en kwam, vóór Viñales en Salom, als vierde over de streep. Wel behield hij ruim de leiding in het WK voor Kallio.
