GP Wegrace Aragon, Spanje
Al vanaf vrijdag maakte Marc Marquez duidelijk dat er voor de concurrentie weinig te halen viel op zijn geliefde circuit van Aragon. De Honda-kopman mocht dan weliswaar niet alle trainingen dicteren, met zijn negende pole van het jaar legde hij de basis voor zijn achtste overwinning van 2019. Andrea Dovizioso bekroonde een knappe inhaalrace met een tweede plaats, voor merkgenoot Jack Miller. Voor Marquez was het dubbel feest. Hij reed in Aragon zijn 200e grand prix.
De veertiende grand prix van het seizoen verliep zoals verwacht. Tenminste, voor wat betreft de winnaar. Marc Marquez was net als de afgelopen drie jaren de beste, op een ‘anti clockwise’ circuit met meer linker dan rechter bochten waarin hij het beste uit zichzelf kan halen. Vijf winnaars kent het seizoen 2019 sinds de Dutch TT, maar: “Er is één zekerheid en dat is Marc”, verwoordde Andrea Dovizioso het. In de veertien races tot nu toe, won hij acht maal en finishte hij vijf maal als tweede. Alleen op het Circuit of the Americas, ook tegen de klok in en met veel meer linker dan rechter bochten, waar winnen een zekerheid leek, maakte Marquez zijn enige fout die ook gevolgen had. “Austin spookte steeds in mijn hoofd”, gaf Marquez toe na afloop. “Of ik nou met twaalf, vier of één seconde win, het gaat om de punten.” En daarvan heeft hij er inmiddels 98 meer dan Dovizioso. “In Thailand heb ik mijn eerste matchbal”, constateerde Marquez terecht. De festiviteiten na zijn 78e grand prix-zege in 200 wedstrijden waren uitbundig en vrolijk, een groot contrast met de verbeten blikken na zijn overwinning een week eerder in Misano. “Ik ben veel relaxter dan in Misano”, sprak Marquez op zaterdag. “Toen waren de Yamaha’s beter.” In Aragon was Marquez aanzienlijk meer overtuigd van een goede afloop. De vooraf bepaalde strategie had voorbeeldig gewerkt. “Dit was een perfect weekend”, aldus Marquez. “Vanaf het begin. Om een voorbeeld te geven van hoe goed het was: we raceten met de set-up die we in de eerste training al gebruikten. Ik pushte de eerste drie, vier ronden en daarna heb ik de race gemanaged.”
Niet alleen is het bijzonder dat Marquez een strategie tot in perfectie kan uitvoeren, nog opmerkelijker is het dat hij dat doet met een machine die geen allemansvriend is. HRC-rijder Cal Crutchlow werd op een vrijwel identieke RC213V zesde, Marquez’ teamgenoot en tweevoudig Aragon-winnaar Jorge Lorenzo finishte als twintigste en één na laatste, op 46 seconden. Honda-teammanager Alberto Puig liet voor de Spaanse tv doorschemeren dat de andere Honda-rijders simpelweg niet hard genoeg reden. Crutchlow had geen moeite met dat harde oordeel. “Alberto is een vechter”, aldus Crutchlow. “Hij vindt het geweldig wat Marc doet. Hij luistert en probeert te voldoen aan je wensen. Het is zijn werk om kritisch te zijn, hij zegt het zoals het is – ik ook en Marc ook. Niet iedereen kan daar mee om gaan. Als Alberto vindt dat Marc iets fout heeft gedaan of een race had kunnen winnen, zegt hij het ook. Alleen gebeurt dat niet zo vaak.”
Marquez is meedogenloos voor de concurrrentie. “Hij plet ons allemaal. Hij plet ons als eieren”, meende Crutchlow, zichzelf ook niet sparend. Terwijl de Brit meermaals sprak over de tekortkomingen van de 2019-Honda, toonde Marquez zich een stuk meer tevreden over de RCV. “Voor mij was de 2018-Honda nog fysieker, omdat die minder vermogen had. Dit is de beste machine voor mijn stijl”, wist Marquez zeker. “Als je de goede afstelling vindt, kan het de meest competitieve motor zijn.” Zo heeft de extreem worstelende Lorenzo dat nog niet ervaren. Geruchten over een voortijdig afscheid van het Repsol Honda team en zelfs over stoppen, probeerde hij te ontkrachten. “Ik ben minder blij dan op de Yamaha of op de Ducati”, gaf Lorenzo toe. “Een competitieve rijder kan niet tevreden zijn met deze posities. Maar stoppen of vertrekken zit niet in mijn hoofd.” Maar, zei hij al op donderdag, alles is mogelijk.
De race toonde weer een ander beeld dan de trainingen en kwalificaties – met Marquez als de enige die volledig aan de verwachtingen voldeed. “In de trainingen waren de Yamaha’s sterk, in de race waren de Ducati’s weer sterk. En deze man”, wees Marquez naar Dovizioso, “geeft nooit op.”
Door een fout in zijn snelste kwalificatieronde kwam de Ducati-rijder niet verder dan de tiende startplaats. Van daar werkte hij zich echter zeer sterk naar voren. Waar Alex Rins een tegenvallende twaalfde plaats te haastig probeerde goed te maken en na het torpederen van Franco Morbidelli bestraft werd met een ‘long lap penalty’, terwijl Valentino Rossi al na vijf ronden merkte dat zijn banden het af liet weten, Fabio Quartararo grip miste en Maverick Viñales zijn manmoedige pogingen om bij Marquez te komen moest bekopen met versleten banden, behaalde Dovizioso zijn eerste podium sinds zijn overwinning in Oostenrijk. “Ik voelde me goed en hoopte op een goede race. Het verval van de banden was groter dan verwacht, maar als je vloeiend rijdt, werken ze. Ik verloor bij de start een paar plekken, ik werd geblokt, maar de deur werd open gezet door de botsing tussen Rins en Morbidelli. Ik heb niet maximaal gepusht en ik heb de achterband niet maximaal belast, terwijl de concurrentie terugviel. Van de tiende naar de tweede plaats komen in de MotoGP is heel moeilijk. Ik ben blij dat ik na twee moeilijke races (in Silverstone crashte Dovi na de eerste bocht over de gevallen Yamaha van Quartararo en in Misano kon hij niet tevreden zijn met een zesde plaats, red.) weer op het podium sta. Voor het kampioenschap ziet het er slechter uit, ten opzichte van de derde plaats in de stand juist beter.”
Vorig jaar won Dovizioso nog de race in Misano, terwijl hij in Aragon Marquez tot de laatste ronde op zijn huid zat. Vergelijken met het verleden was echter moeilijk, vond de Italiaan. “Dan moet je ook de andere fabrikanten beschouwen en kijken welke banden Michelin meebrengt. En is er grip? De Yamaha’s waren zo snel in de trainingen, maar in de race is de grip anders en rijd je bovendien anders. Alleen Marc maakt het verschil. Wij zijn beter dan 2018, maar de concurrentie is groter, de groep is groter. Soms zie je dezelfde races als vorig jaar, vaak niet. Elk weekend is er een ‘big mix’.”
“Het is lastig”, vond ook de op 23 seconden gefinishte Rossi. “Ducati won in Oostenrijk en in Silverstone hadden ze het moeilijk. Rins was in Silverstone heel sterk en langzaam in Misano… Er zijn dus ups en downs en die zijn soms moeilijk te begrijpen.”
Jack Miller bekroonde en sterk en solide weekend met een derde plaats, zijn derde van het seizoen. In de trainingen en kwalificaties was de Australiër telkens de beste Ducati-vertegenwoordiger geweest, in de race zag hij negen ronden voor de finish Dovizioso voorbij komen. Miller stak er wat van op. “Dovi reed krappere lijnen en had een betere acceleratie”, had hij gezien. “Ik en m’n typische ik dook te hard de bochten en ging te vroeg op het gas.” Miller bleef echter geduldig en reed een volwassen wedstrijd. “Mijn start was oké, maar Fabio (Quartararo) was in de eerste bochten wat voorzichtig. Ik moest ‘m snel voorbij om Marc niet te laten gaan. Maar toen ik er na zeven bochten langs was, had ik al een verrekijker nodig om Marc te zien. Ik probeerde het een paar ronden en dacht toen ‘see ya, mate’.” Na acht ronden nam Maverick Viñales Millers tweede plaats over. “Ik zag ‘m spinnen en ik bleef geduldig, zuinig op m’n banden. Toen Dovi me passeerde, zat ik bij Maverick. Ik wist dat zijn linker kant op was.” In de laatste ronde sloeg hij zijn slag.
Viñales maakte het hele weekend een sterke indruk, en probeerde een afweging te maken tussen de negatieve en positieve punten. Vorig jaar finishte een gefrustreerde Viñales op 22,4 seconden als tiende, dit jaar op 5,8 tellen als vierde, 0,4 achter derde man Miller. Opvallend was dat Valentino Rossi – vorig jaar achtste op 15,2 seconden, dit keer achtste op 23 seconden – net als in Misano koos voor de nieuwe carbon swingarm en de nieuwe uitlaat. “Ik heb veel ervaring en ik heb normaal een goed gevoel voor ontwikkeling. Ik ga mijn eigen weg. Je moet soms ook denken aan de toekomst en niet alleen maar aan het nu”, vond Rossi. “Maar Maverick is wel heel snel. Hij heeft een race gewonnen en hij heeft podiums. Ieder doet het op zijn manier.”
Viñales probeerde tijdens de trainingen de nieuwe uitlaat, maar vertrouwde later op de ‘standaard’ M1. Dat had hem mogelijk punten gekost. “Met de nieuwe onderdelen hebben we tijd nodig”, luidde Viñales’ lezing. “Ik ging de race in met een set-up die ik niet had geprobeerd. We hadden niet genoeg tijd gehad om de standaard machine af te stellen. Met meer tijd, was ik misschien tweede geworden. Niet eerste.” Met de standaard machine had hij meer tractie, wist Viñales. “Met de nieuwe uitlaat hebben we een hogere top, maar hij is heel kritisch. Als de grip iets minder is, heb je een probleem. Maar om dingen te verbeteren moet je soms wat proberen voor de toekomst.”
De race in 2018 was ‘een ramp’ geweest, nu was hij ‘dicht bij de tweede plaats’. Maar de Honda en de Ducati’s waren sterker. “De Ducati’s zie je in de trainingen niet, maar in de race had ik geen schijn van kans.”
Achter de schermen reorganiseert Yamaha op ingrijpende wijze. Nadat voor aanvang van het seizoen MotoGP Group Leader Kouji Tsuya plaats moest maken voor Takahiro Sumi, verdween nu Yamaha Motor Racing president Kouichi Tsuji. “Ik ken Tsuji-San al sinds 2004”, aldus Rossi. “Hij is een heel goede engineer, maar de laatste jaren was zijn rol niet geweldig voor mij en ook niet voor hem. Er zijn nieuwe mensen gekomen, en dat is goed, want de laatste jaren was het niet best.”
Met slechts één overwinning in 2019 en één in 2018 – beiden dankzij Viñales – hunkert Yamaha naar nieuwe successen – en kan het slechts jaloers kijken naar Honda en vooral naar Marc Marquez. Want Cal Crutchlow, de één na hoogst geklasserde Honda-coureur, staat negende in de tussenstand, ruim achter drie Yamaha-coureurs. Marquez heeft meer dan het dubbele aantal punten van Yamaha’s beste puntenverzamelaar Viñales op de vijfde plaats. Als hij in Thailand twee punten uitloopt op Dovizioso is de Spanjaard voor de zesde keer in zeven jaar MotoGP-wereldkampioen.
