GP Wegrace Aragon, Spanje
Op één van zijn favoriete circuits sloeg Marc Marquez een belangrijke slag. Terwijl hij in Aragon zijn vijfde zege van het seizoen boekte, lieten zijn grootste concurrenten Andrea Dovizioso en Maverick Vinales dure punten liggen. Vinales verloor met een vierde plaats twaalf punten, voor Dovizioso was de zevende positie het maximale. Hét verhaal van de Grand Prix van Aragon was echter de wonderbaarlijke wederopstanding van Valentino Rossi. Slechts 24 dagen nadat hij zijn been brak, finishte hij als vijfde.
“Eén fout kan rampzalig zijn”, zei Marc Marquez op donderdag. Zijn fouten beperkte de Repsol Honda-coureur weer tot de trainingen. In de kwalificatie struikelde Marquez voor de tweede keer in het weekend, waardoor hij zijn kans op een vijfde opeenvolgende Aragon-pole op rij misliep. Het stond een overwinning echter niet in de weg. Marquez zag Jorge Lorenzo vanaf de tweede startplaats als een komeet vertrekken en vanaf de vierde plaats na de eerste doorkomst bedacht WK-leider Marquez zijn strijdplan. Na zes van de 23 ronden schoof hij een plekje op in de kopgroep van vier door Andrea Dovizioso terug te wijzen. Marquez had het hele weekend meer snelheid dan Dovizioso, die in de kwalificatie ook niet verder was was gekomen dan de zevende startpositie. Dankzij een late remactie stootte Marquez door van de derde naar de eerste positie, maar die plaats verloor hij weer toen hij te wijd ging. In de twaalfde ronde zette hij toch de onwaarschijnlijke tweede man Valentino Rossi aan de kant en vier ronden later nam hij de leiding over van Lorenzo. Een slotoffensief van zijn sterk naar voren komende teamgenoot Dani Pedrosa kon hij afslaan. Marquez en Pedrosa zorgden samen voor de derde teamdubbel van het jaar. Marquez gaf toe dat hij diep had moeten gaan voor zijn vijfde overwinning van het jaar. “Vanaf de eerste ronde voelde ik me niet goed op de motor. De machine schudde erg en ik lag er bijna een aantal keren naast. Ook al kwam het met het gevoel niet goed, hier, op één van mijn lievelingsbanen, wilde ik winnen. Maar er kwam een moment dat ik dacht ‘oké, nu ga ik pushen’. Toen ik Valentino passeerde, lag ik er bijna af en achter Lorenzo duurde het ook even. Maar ik wist dat Dani er ook aan kwam.”
Marquez vocht volgens eigen zeggen de hele race tegen zijn machine, maar vond het desondanks waard om risico’s om de risico’s te nemen voor zijn zestigste GP-zege. “Vandaag begon ik aan de wedstrijd met de instelling om te winnen. Niet om tweede of derde te worden.”
Pas drie ronden voor het einde verzekerde Pedrosa zich van de tweede plaats. Zijn opmars vanaf de zesde positie na de eerste doorkomst was indrukwekkend. Een wedstrijd zonder incidenten was het niet voor hem. “In het begin zat ik in de tweede groep, omdat ik me bij de start niet kon verbeteren”, deed Pedrosa zijn verhaal van zijn achtste podium van het jaar. “Het was verwarrend om de bandensituatie te begrijpen, want voor me reden jongens met softe, medium en harde achterbanden. Eerst vond ik geen ruimte langs Vinales, tot ik hem tot een foutje kon dwingen.” Daarna sloot Pedrosa aan bij Rossi. De slipstreaminhaalactie op de geblesseerde Yamaha-coureur was letterlijk op het randje. “Hij moet mij hebben gezien en onze clipons waren centimeters van elkaar. Ik zat op de witte lijn, en met meer dan 300 per uur was dit te ‘close’.” Met de uitkomst van de race was Pedrosa wel tevreden. “Ons doel was het podium en als het kon mee te doen voor de overwinning.” Voor zijn tweede overwinning van het jaar kwam Pedrosa 0,879 seconde te kort.”
Zo’n 1,1 seconde later behaalde Lorenzo zijn tweede Ducati-podium. Opmerkelijk was dat Lorenzo via Q1 een plek in Q2 met de beste twaalf qualifiers had verdiend. Net als in Oostenrijk en Misano leidde de voormalig kampioen, maar kon hij het karwei niet afmaken. Lorenzo wist bij voorbaat dat de slotfase lastig zou worden vanwege zijn keus voor de softe achterband, terwijl Marquez de voorkeur gaf aan de harde en Pedrosa aan de medium compound. “Jammer dat we niet met de medium of harde achterband konden rijden, want het was moeilijk aan het eind”, vertelde Lorenzo, die toch meer waarde hechtte aan deze derde plaats dan aan zijn derde plek in Jerez op 15 seconden. “Aragon was in het verleden niet de beste baan voor Ducati, maar de winst was dichtbij.”
Boven het hoofd van Maverick Vinales zweefden vraagtekens. Het tempo aan de kop lag in de openingsfase te hoog voor de nummer 3 in de tussenstand en later moest hij zich in een groep met teamgenoot Rossi, maar ook de sterk rijdende Aleix Espargaro en de teruggevallen Dovizioso sterk verdedigen. Na zijn vijfde pole van het jaar vertelde Vinales dat hij er veel voor voelde om net als in Silverstone met de softe achterband van start te gaan. “Maar in de warm-up was ik langzaam (vierde, FW) met de medium. Als we op vrijdag droog weer hadden gehad, had ik meer kunnen werken met de softe en dan had ik die gekozen.” Vanwege de hoge asfalttemperaturen opteerde hij echter zelfs voor de harde compound. Na een vinnige tweestrijd met Rossi, nam Vinales drie ronden voor de finish de vierde plaats over. Daar kon hij echter niet heel blij van worden. “Toen ik vanochtend op stond, was mijn doel om te winnen”, was hij duidelijk. “Dan ga je er in de race 200 procent voor en het lukt toch niet. Ik koos de harde achterband en uiteindelijk denk ik dat dat geen fout was. Maar ik had geen tractie. Gelukkig was ik zuinig op de banden, waardoor ik aan het eind nog langs Valentino kon, ook omdat we de elektronica goed voor elkaar hadden. Valentino had veel meer grip in het begin dan ik. Ik dacht dat hij ging winnen! Hij was heel sterk.”
Met een vijfde plaats, zo’n 0,6 achter Vinales, deed Rossi iedereen versteld staan. Tot halverwege de race reed hij achter Lorenzo op de tweede plaats, daarna liet de blessure zich toch gelden. Rossi’s weekend verdiende desalniettemin het predicaat opzienbarend. Op maandag en dinsdag voor de Grand Prix op Aragon reed Rossi op Misano met eenYamaha R1; op woensdag volgde de bevestiging dat hij naar Spanje zou afreizen. “Ik voelde pijn waar de breuken zitten en het omgooien van de motor ging niet heel snel”, vertelde een redelijk lopende Rossi op donderdag.
Over de medische keuring in Aragon had Rossi zich geen zorgen gemaakt. “In 2010 voelde ik me op de Sachsenring slechter dan nu. Ik kon het been goed belasten, de beweging in de knie en de enkel zijn ook goed. Het been ziet er verder ook goed uit.” Rossi was duidelijk over de reden voor zijn wonderbaarlijke snelle comeback. “Ik voelde minder pijn dan zeven jaar geleden, dus ik dacht sneller terug te kunnen komen dan toen. Na de eerste week begon ik ook al te denken aan Aragon.”
Rossi benaderde de blessure uitermate nuchter. “Als je niet te veel pijn hebt, moet je je blessure ‘aanvallen’. Daarom heb ik de eerste dag na de operatie mijn voet al belast en daarna veel fysio gedaan. De vorige keer in 2010 kon ik na vijf dagen alleen naar de wc, dit keer al na één dag!”
In Misano gaf Yamaha’s racebaas Lin Jarvis aan dat enduro-rijden ‘misschien niet de beste training’ was. “We trainen veel op de ranch met de jonge jongens en ik heb dat nodig”, aldus Rossi. “Maar er schuilen ook gevaren in. Ik heb nu dit jaar twee keer een blessure opgelopen door trainingen met motoren. We moeten er over nadenken of we onze trainingen niet gaan aanpassen. En beslissing hebben we daar nog niet over genomen.”
Met een aangepaste laars en extra bescherming rond zijn knie en enkel begon Rossi op een natte vrijdag aan het weekend. Tot zijn verrassing voelde hij zich van meet af aan beter op de Yamaha M1 dan op de R1. Terwijl hij zijn team verbaasde door vooral over de motor te praten en nauwelijks over zijn blessure, noteerde Rossi in de kwalificatie een voor onmogelijk gepouden derde plaats – beter dan ooit in Aragon. “P3 was voor mij maar ook voor het team een verrassing. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar na de test met de R1 wist ik in ieder geval dat ik kon rijden. De positie op de M1 is beter dan op de R1. Toen ik vanmorgen opstond voelde mijn been al weer beter dan op vrijdag. Ik voelde me comfortabel, maar ik moet iets meer marge pakken dan gewoonlijk.”
De aanpassingen aan de machine waren minimaal. “We hebben geprobeerd om meer ruimte te creeëren door het zitje te verhogen en de voetsteun te verlagen. Maar de tweede dag heb ik al de normale setting gebruikt. Het moeilijkste is om de machine om te gooien. Het is ook lastig om de achterrem te bedienen, omdat mijn voet schuiner staat.”
Na een bewonderenswaardig gereden race was de Yamaha-coureur ‘heel trots en blij’. “Een week geleden wist ik nog niet eens of ik kon rijden. Maar het was de juiste keus, misschien niet zonder risico. Maar ik wilde niet nog meer wedstrijden toekijken. Vanaf het begin zat ik voorin, hoewel ik wist dat de tweede helft van de wedstrijd problematischer kon worden. De pijn nam wat toe en de (harde compound) achterband werd ook minder. Een top 5 had ik echter nooit verwacht. Van zaterdag naar zondag voelde ik de vermoeidheid wel toenemen, maar ik heb goed gereden. Als ik fit was geweest, had ik voor de tweede of derde plaats kunnen gaan. Maar de Honda’s en de Ducati’s zijn in de tweede helft van de race nog steeds beter.”
Zijn rol in de titelstrijd achtte Rossi, gezakt naar de vijfde plaats in de stand, uitgespeeld. “Maar nu weet ik wat ik moet doen om voor Motegi nog fitter te worden. Daarna kan ik niks meer doen, want vanaf dat moment zijn er drie races op rij. En dat wordt heel zwaar.”
Zeer pittige gevechten met Vinales en ook met Pedrosa illustreerden dat Rossi geen angst had om een duel aan te gaan. De klacht van Pedrosa lachte hij weg. “Als hij niet blij is, is het misschien beter dat hij alleen gaat racen. Misschien denken sommige rijders dat de baan van hun is.”
Door Rossi’s comeback ging Michael van der Marks MotoGP-debuut niet door. De Nederlander stond wel stand-by. “Ik wist al voordat het bekend werd dat hij het zou gaan proberen op Misano. Ik was ingelicht door Lin Jarvis”, bleef Van der Mark heel nuchter. “Ik heb me daarom ook niet gefocust op instappen in de eerste vrije training. Ik vind het ongelooflijk wat hij heeft gedaan.”
Zelfs als hij na een tegenvallende ervaring van Rossi pas op de tweede dag de machine had moeten overnemen, zou hij het hebben gedaan, gaf de Superbike-coureur aan. “Wie wil er nou niet op een MotoGP-machine rijden? Je wilt zo’n kans niet laten schieten. Het zou niet ideaal zijn, maar dan moesten we maar genieten en er het beste van maken.”
Van der Mark, die zelf verwachtte dat Superbike-teamgenoot Alex Lowes vanwege zijn invalbeurten in het Tech3 Yamaha Team vorig jaar de voorkeur zou hebben gekregen, had zich wel voorbereid op een mogelijke inzet. “Ik heb m’n eigen research gedaan. Ik heb geen data van het team gezien, maar ik heb de Grand Prix van vorig jaar teruggekeken. Dan zie je toch kleine dingen, bijvoorbeeld dat de MotoGP-rijders toch wat andere lijnen pakken dan wij op de Superbike. Iedereen wilde me wel van alles uitleggen, zodat ik er klaar voor ben als ik moet aantreden. Het is een beetje dubbel. Ik snap Valentino heel goed, maar ik had het zo graag willen doen.”
Zijn dagen in Aragon bracht hij door langs de baan, als gastcommentator en ook in Rossi’s pitbox . “Het viel me ook op hoe direct Rossi is naar de technische mensen. Ik krijg wel eens te horen dat ik zo direct ben, maar hij is dat zeker.” Op vrijdagavond sprak Van der Mark voor het eerst even met de Italiaan. Ook ging hij in gesprek met Rossi’s crewchief Sylvano Galbusera en Luca Cadalora, Rossi’s ‘riding coach’. “We hadden meteen al gevraagd of Luca er ook bij kon zijn als Valentino niet zou rijden. Dat kon en dat bewijst ook weer voor mij hoe serieus Yamaha dit nam. We hebben over de machine gepraat, en Luca zei dat ik er vooral eerst maar eens op moest rijden om het te ervaren. Over de banden zei hij dat die eigenlijk niet met een ander merk te vergelijken zijn.”
Of dat klopt, zal Van der Mark zelf kunnen ondervinden. Op vrijdag volgde namelijk de toezegging dat Van der Mark op een nog nader te bepalen plek en tijdstip een test op de M1 krijgt aangeboden. “Met de contractbesprekingen hebben we het er destijds wel over gehad, maar toen zei men ‘dat hoeven we niet vast te leggen’”, aldus Van der Mark. “Ik vind het geweldig dat het doorgaat. Mocht er dan weer eens zo’n situatie komen als nu, ben ik in ieder geval beter voorbereid.”
Moto3: MIR VESTIGT RECORD
De zondag in Aragon begon in de mist. Niet alleen werden de warm-up-trainingen met vijf minuten ingekort, de races begonnen er pook later door. Bovendien werd de Moto3-race met zeven ronden ingekort, tot een lange sprint van dertien ronden. En het werd een explosieve sprint met omstreden finish. Jorge Martin, een week eerder tijdens een fietstraining aangereden door een auto, startte voor de zevende keer dit jaar vanaf pole, maar weer kwam de Spanjaard te kort voor zijn eerste overwinning. Na talloze slipstreamgevechten, met vele raceleiders, trok klassementsleider Joan Mir bij het ingaan van de laatste ronde weer het initiatief naar zich toe. De Spanjaard slaagde er niet iom een gaatje te slaan in de tien man sterke kopgroep en verdedigde zijn lijn door veel slingeren zijn eerste plaats. Fabio Di Giannantonio en Enea Bastiannini vonden geen weg langs de opzichtig slalommende Mir, die ook op het rechte stukje naar de finish de kop vasthield. Het was Mirs achtste zege van het seizoen, waarmee hij op weg naar de wereldtitel een nieuw record vestigde in de Moto3. De woedende Di Giannantonio en Bastiannini volgden op minder dan eentiende. Uren na de race verraste de wedstrijdleiding met een twijfelachtige sanctie voor Mir. Vanwege ‘onverantwoord rijgedrag’ wordt hij bij de volgende race in Japan zes plaatsen teruggezet in de startopstelling. Zijn 25 punten mocht hij behouden. Andermaal regende het penalty’s in de Moto3 na de trainingen. Bo Bendsneyder – en ook winnaar Mir – was één van de rijders die vanwege ‘herhaalde overtredingen’ in de portemonnee werd geraakt met een boet van 1500 euro. Bendsneyder had geen goed weekend en zag op het lange rechte stuk telkens veel concurrenten langszij komen. Hij startte vanaf de achttiende positie en kwam in de race op een teleurstellende zeventiende plaats buiten de punten terecht, 2,6 seconden van winnaar Mir.
Moto2: MORBIDELLI WINT WEER
Een crash in de natte Grand Prix van San Marino zorgde er voor dat Franco Morbidelli zijn voorsprong op Tom Lüthi zal slinken tot slechts negen punten. Maar in Aragon revancheerde de Italiaanse Braziliaan zich uitstekend met zijn achtste seizoenszege. Morbidelli begon vanaf de vierde plaats, maar meldde zich al voor de eerste doorkomst als leider, nadat hij polesitter Miguel Oliveira was gepasseerd. Morbidelli leek de race te controleren, totdat hij acht ronden voor het einde toch werd bijgehaald door Mattia Pasini. Maar ook de veteraan van de klasse kon doorbraak forceren, want Morbidelli herstelde zich en in de laatste twee ronden ontwikkelde zich een spijkerhard duel tussen de twee. Morbidelli won nipt voor Paini, terwijl Oliveira dankzij een indrukwekkende eindspurt het verlies beperkte tot 0,577 seconde. Tom Lüthi leverde punten in op een vierde plaats, terwijl Brad Binder voor de tweede KTM in de top 5 zorgde. Alex Marquez, de nummer drie in de tussenstand, ondervond te veel hinder van zijn in Misano opgelopen heupblessure en kwam voortijdig binnen.
Het Nederlandse RW Racing GP maakte in Aragon haar opmerkelijke plannen voor 2018 bekend. De komende drie jaar werkt het team van Roelof Waninge samen met het Japanse NTS als frameconstructeur, dat vooral werkzaam is in de scheep- en luchtvaart en ook in de medische wereld. NTS is al actief in het Spaanse CEV met Steven Odendaal, en de Zuid-Afrikaan vormt volgend jaar samen met de Amerikaan Joe Roberts het RW Racing GP-rijdersduo. Als technische partner werkt het team samen met het Zwitserse GEO Technology van de Japanner Osamu Goto.
