Eerste Test Suzuki Katana
Waar andere fabrikanten de retro-trend aangrijpen om terug te gaan naar de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw, laat Suzuki met de Katana de vroege jaren 80 herleven. Ook toen al was de Katana een cultbike pur sang, iets dat ook de nieuwe moet worden. Echter wel eentje waarmee je, conform het samoerai zwaard waar ‘ie naar vernoemd is, op het scherpst van de snede kunt ‘strijden’! |
De allereerste Katana werd op de Intermot van 1980 voor het eerst aan het grote publiek getoond. Een wild ogende machine met een onmiskenbaar sportieve attitude en de naam van het edele samoerai zwaard. De looks sloegen aan, de vette 1100 viercilinder leverde de bijbehorende power; het bezorgde de Katana een ware cultstatus. En wat ligt er dan meer voorhanden om op de huidige retrogolf mee te gaan surfen door juist die cultmachine weer tot leven te blazen? Precies, dat bedacht ook Suzuki zich en op de afgelopen Intermot werd hun ‘nieuwe’ interpretatie van de legendarische Katana aan het publiek geopenbaard. En nu kunnen we de nieuwe smaakmaker in Suzuki’s line-up ook daadwerkelijk rijden. Daarvoor zijn we naar Japan gevlogen. Het terrein dat Suzuki voor deze eerste test in petto heeft, had niet beter passender kunnen zijn. Een bijna twaalf kilometer lange bergweg in het nationale park van Kyoto hebben ze speciaal voor de Katana afgesloten. Met snelle bochten, extreme remzones, korte rechte stukken, krappe wisselbochten en bizar veel grip is het de optimale dansvloer voor deze geweldenaar.
Natuurlijk is deze Katana 2.0 niet een volledig nieuwe machine. De basis wordt immers gevormd door de GSX-S1000. Van de inmiddels bekende power naked uit de Suzuki-stal werd niet alleen het frame geadopteerd, maar uiteraard ook het blok, dat van de eveneens legendarische GSX-R1000 K5 uit 2005 stamt. Die vier-in-lijn werd voor transplantatie in de GSX-S1000 uiteraard meer getuned op een sterk middengebied, wat ook prima past bij het karakter van de Katana. Toch hebben de ingenieurs het blok niet helemaal één-op-één overgenomen. De Katana kreeg namelijk aangepaste gaskabels, dit met name om de wat agressieve gasrespons milder te stemmen. En inderdaad, de Katana gaat er weliswaar resoluut vandoor, maar niet zo abrupt als de GSX-S, wat op de slingerende wegen duidelijk voor veel meer rijplezier zorgt. Een beetje aan/uit-reactie is er nog altijd, maar nu is er heel goed mee te leven. Sterker nog, het rijplezier krijgt zowel letterlijk als figuurlijk vooral een enorme boost van het blok. Het koppel, de harmonieuze vermogensontplooiing en zelf het geluid met het gulzige aanzuigen zorgen voor bergen fun. De GSX-S1000 zou je nog kunnen verwijten dat deze qua vermogen wat bescheiden voor de dag komt. De concurrentie spuugt er immers op de rollenbank deels rond de 180 pk uit, terwijl de Suzuki viercilinder bij 150 pk blijft steken. Nu kom je op de GSX-S1000 in alle eerlijkheid qua prestaties al niet echt te kort, voor de Katana is het topvermogen en koppel helemaal voldoende. Sterker nog, kijk je puur naar het retrosegment, waar de machine toch in thuis hoort, dan loopt ‘ie zelfs dik voorop. Enkel Honda’s CB1000R blijft qua topvermogen een beetje in het spoor. Nou is het vermogen in dit segment natuurlijk geen hoofdzaak, het geeft wel enigszins aan dat Suzuki de Katana absoluut in de sportieve hoek parkeert. Wat je ook terugziet aan het rijwielgedeelte. Aan de voorzijde een volledig instelbare Ø 43 upside-down voorvork en achter een monoschokdemper waarvan veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar zijn. De basisafstelling is straf, maar wel zonder dat het comfort teveel het kind van de rekening is geworden. Op de minder strakke delen van het testparcours overtuigt de vering in ieder geval met een prima aanspreekgedrag, zorgt met name op de snelle secties voor een zeer stabiele wegligging en geeft bovendien prima feedback. Ook de soms extreme aanvallen van de uitstekend te doseren voorremmen verwerkt de voorvork met verve. À propos remmen, het ABS regelt fijngevoelig af en maakt een prima spagaat tussen veiligheid en sportief laat ingrijpen. Helemaal goed.
Ook de Dunlop Roadsport 2 draagt zijn steentje aan het sportieve karakter bij. Dat leest u inderdaad goed: de Katana wordt standaard geleverd met een band die Dunlop pas in het voorjaar op de Europese markt brengt. Een op het eerste gezicht slimme keus, aangezien het rubber het gat dicht tussen de supersportieve Sportsmart en de meer toergeoriënteerde Roadsmaart III. De eerste indruk is in ieder geval goed, de Roadsport 2 harmonieert prima met de 215 kilo wegende retro viercilinder, mits hij eenmaal op temperatuur is. Zelfs bij diep de bocht in remmen, verleidt het rubber de machine niet tot oprichten, provoceert bovendien niet tot het nemen van een wijdere lijn. Een lichtvoetig handlingwonder is de Katana weliswaar niet, de brede 190 achterband laat zich tijdens het betere bochtenwerk ook wat gelden, maar met een beetje inzet laat de machine zich monsterlijk hard rijden. Zo sportief, dat sommige rijders wellicht een iets actievere zit wel zouden appreciëren. In tegenstelling tot de oer-Katana kreeg de nieuwe namelijk een relatief hoog stuur, dat een beetje een inbreuk vormt op het sportieve karakter. Desondanks kunnen ook ambitieus ingestelde rijders er prima mee uit de voeten, een iets actievere houding had alleen net wat beter gepast. Hoewel, rijders die langere afstanden gaan maken of het bochtenwerk wat minder frivool verorberen, zullen zich positief verbazen over de ontspannen zit. Ieder voordeel heeft z’n nadeel, en andersom.
Over langere afstanden gesproken, om de optiek van de oude Katana in combinatie met de huidige stand der techniek zo dicht mogelijk te kunnen benaderen, moesten de ontwikkelaars op een bepaald vlak wel een behoorlijk compromis maken. Het tankvolume is namelijk blijven steken op 12 liter, niet bijster veel.
Hoe dan ook, door de bank genomen is de nieuwe Katana domweg een prima motorfiets: krachtig, sportief en tegelijk ook heel toegankelijk en makkelijk in de omgang. En dan hebben we het nog niet eens over die eigenzinnige looks gehad. Dan neem je een wat kleinere tank toch graag voor lief!
