Eerste Test KTM 390 Adventure
Een jaar na lancering van de KTM 790 Adventure komen de Oostenrijkers met een evenknie in het verder vrij dunbevolkte A2 allroad-segment. En daarbij hebben ze niet op de kleintjes gelet, want de nieuwe KTM 390 Adventure is qua uitrusting ongeëvenaard in zijn klasse. Wij vlogen naar het Spaanse eiland Tenerife om te zien of dit in India vervaardigde technische vernuft zich vertaalt naar een goed sturende motor.
Met de 390 Adventure heeft KTM een goed aangeklede allroad voor A2-rijders in het modelgamma opgenomen. Een motor die, zoals het merk belooft, klaar is voor avontuur. Zowel op als naast de geasfalteerde wegen. En die tweespalt is daarbij geen loze belofte. Want dat wat wij Europeanen als avontuurlijk rijden zien, is voor zo’n twee miljard motorrijders de dagelijkse realiteit. In tegenstelling tot Nederland, waar je bijna moet zoeken naar een leuk stukje onverhard, is het in grote delen van Azië eerder een uitdaging om lange stukken asfalt te vinden. En dat is precies de reden waarom KTM de 390 Adventure bedacht en geproduceerd heeft. Zien wij de motor als ultieme ‘kleine’ allroad die gericht is op de relatief geringe groep A2-rijders, is het in gebieden als Zuid-Amerika en Azië een perfect werkpaard dat in alle omstandigheden goed uit de voeten kan. Wegen met meer kuilen dan asfalt, grindwegen, of zelfs een geitenpad zijn hier immers geen uitzondering. Precies het speelveld waar de 390 Adventure – die optisch bijna een kopietje van zijn grote broers is – volgens KTM thuis is. Neem India, niet geheel toevallig ook het land waar deze motor van de band komt. Hier bestaat het rollend park voor het overgrote deel uit 125 cc motorfietsen en scooters. In dat landschap staat de in Oostenrijk ontworpen 373 cc eencilinder bovenaan de tweewielige voedstelketen. Onder meer door de zeer rijke uitrusting van de 390 Adventure, want die is ook voor onze Europese standaard alles behalve summier. Wat te denken van instelbare WP-vering, bochten-ABS met offroad-modus, een hellingshoekafhankelijke tractiecontrole (Bosch), TFT-scherm met Bluetooth, anti-hop koppeling, instelbare hendels, rondom led-verlichting, zesversnellingsbak en een 14,5 liter tank. Voor wie dit nog niet genoeg is, is er ook een quickshifter en compleet bagagesysteem beschikbaar. En over beschikbaar gesproken, dat is de 390 Adventure zelf ook. Want het is de eerste KTM die wereldwijd in de showroom zal staan. Focusgebied daarbij is volgens KTM de Aziatische markt, waar ze hopen op een verkooptopper.
Maar goed, wij schrijven voor de Europese markt. Een regio waar motorrijden toch vooral hobbymatig wordt gedaan. Dus zijn zaken als rijplezier en comfort zeker zo belangrijk als de inzetbaarheid. Om te zien hoe de 390 Adventure daarop scoort, heeft KTM een uitdagende rit uitgestippeld over Tenerife waarbij zowel asfalt als zand op het programma staan. Te beginnen met het comfort, want direct bij het opstappen valt op dat de 390 Adventure best groot is voor een A2-motor. Zo toornt het standaard zadel al 855 mm boven het asfalt uit en wordt het gecombineerd met een breed stuur en vrij laag geplaatste voetsteunen. Gezamenlijk zorgt dit voor een comfortabele rechte en tegelijkertijd ook actieve rijpositie. Vergelijkbaar met de zit van de 790 Adventure. Wat ook debet is aan het comfort, is het WP-veersysteem waarmee de A2-KTM uitgerust is. De 170mm veerweg van de 43mm upside-down voorvork en de 177mm van de schokdemper zorgen voor een gladgestreken rit over het asfalt. Dat de achterzijde in de eerste wat snellere bochten misschien wat aan de zachte kant is, is met een klein tikje extra uitgaande demping snel opgelost. Een opvallende luxe in dit segment. Ook het aanpassen van de veervoorspanning is, met behulp van een haaksleutel, zo gepiept. Hetzelfde geldt voor het aanpassen van de in- en uitgaande demping van de 43mm upside-down voorvork, wat door de makkelijk bedienbare stelknoppen, kinderlijk eenvoudig is. Neemt niet weg dat je natuurlijk wel merkt dat je op een ‘goedkopere’ A2-motor zit. Hoewel ze goed merkbaar zijn, hoef je ook geen wonderen van deze instelmogelijkheden te verwachten. Zeker als er wat pittiger gereden wordt, heeft de achterkant de neiging wat te deinen.
De standaardinstelling biedt volgens KTM de juiste mix voor zowel sportief als comfortabel gebruik. Of dat inderdaad zo is, is natuurlijk heel persoonlijk. Maar dat je überhaupt de mogelijkheid hebt dit naar smaak fine te tunen is dus zeker een pluspunt.
Voor haar krachtbron vertrouwt de 390 Adventure op de eencilinder die we eerder al in de 390 Duke konden vinden. Deze eenpitter, die in de naked al Euro5-compatibel was, is dan ook technisch onveranderd gebleven. Wat onder meer betekent dat de 373 cc beschikt over Ride-by-wire, voor een soepele gasaanname. Ideaal, zo blijkt, voor het rijden door de stad en dorpjes. Want ook deze eencilinder heeft een voorkeur voor flink wat toeren draaien. Dit gaat uiteraard wel gepaard met de voor een eenpitter kenmerkende trillingen, al waren deze nauwelijks vervelend te noemen. Alleen bij een wat lager toerental in een hoge versnelling was het minder aangenaam. Wie er echter voor kiest wat actiever te schakelen, heeft aan de 390 Adventure een prettige metgezel. Met een topvermogen van 44 pk bij 9.000 tpm en 37 Nm koppel bij 7.000 tpm is het bovendien een – voor het segment – lekker vlot blok. Mits je je ten noorden van de 6.000 toeren begeeft. Want dan rijdt de 390 het leukst en nodigt hij uit tot een aangenaam sportief tempo. Ook de snelweg is geen enkel probleem. Met een snelheid die voorheen legaal was in Nederland op de klok, is het prima toeven op de fiets. Het kleine windschermpje biedt daarbij ook best wat bescherming zonder voor vervelende turbulentie te zorgen. Verder is het blok potent genoeg om een dag lang sportief te sturen.
Remmen doet de 390 Adventure met een enkele 320mm remschijf aan de voorzijde die voorzien is van een radiaal gemonteerde vierzuiger remklauw. Achter zit een 230 mm schijf met enkelzuiger remklauw. Beiden zijn prima in staat de kleine Adventure tot stoppen te manen. Heel verassend is dat uiteraard niet, want de motor weegt rijklaar een relatief bescheiden 172 kilo. Wat eveneens aangenaam is, is dat de voorrem niet heel hard bijt, waardoor hij ook in het onverhard prima te doseren is. Dat het systeem daarnaast tevens ook beschikt over bochten-ABS is haast on-A2, en verdient dus zeker een compliment. Hetzelfde geldt uiteraard voor de hellingshoekafhankelijke tractiecontrole. Niet direct een toevoeging die je zou verwachten op een motor met een topvermogen van 44 pk. Maar wel een welkom stukje extra veiligheid waar beginners zeker van kunnen profiteren.
Als de bebouwing plaatsmaakt voor heuvels, is het tijd voor de door KTM beloofde offroad-etappe. Maar niet voordat we het ABS in de offroad-stand (achter uitgeschakeld en aan de voorzijde met een later ingrijpmoment) hebben gezet en de tractiecontrole is uitgeschakeld. Beiden zo geregeld via een beetje navigeren door het menu. Iets dat dankzij de logische menustructuur en het ruime 5 inch TFT-scherm lekker overzichtelijk is. Het ABS helemaal uitschakelen is overigens niet mogelijk. Ook moeten we hierbij een klein kritiekpuntje optekenen. Om de tractiecontrole uit te schakelen moet de select-knop enkele seconden ingedrukt blijven voor hij daadwerkelijk uit gaat. Wordt de motor vervolgens uitgeschakeld, dan gaat hij automatisch weer aan. Dit zorgde ervoor dat we tijden het stuk offroad regelmatig even moesten wachten, voor we weer op pad konden. Dealbreker? Zeker niet! Eerder een kleine ergernis. Met de instellingen in de juiste stand, is de 390 in ieder geval tot flink wat in staat op het onverhard. Oké, het waren geen Dakar-achtige stukken, zoals Luciano Benavides – die namens KTM mee reed – normaliter trotseert. maar de route leidde wel over grindwegen die je met een reguliere straatmotor liever vermijdt. Compleet met grote rotsblokken en het nodige mulle zand. Prima te doen op de 390. Helaas stond het stuur voor ondergetekende (1,94 m) wel wat te laag, waardoor langere tijd staand rijden niet bepaald comfortabel was. Maar dat is eenvoudig op te lossen door een stuurverhoger te monteren, die KTM aanbied als PowerPart-accessoire. En ja, dat geldt ook voor spaakwielen. Al belooft KTM dat de standaard gemonteerde stalen velgen hard genoeg zijn voor stevig en frequent offroad-gebruik.
Als we over het asfalt terug naar het hotel rijden, is er nog een puntje dat in positieve zin opvalt. Het verbruik na een dag flink sturen en het onderste uit de kan halen ligt volgens de boordcomputer namelijk op 1 op 25,7. Dat betekent dat het op een volle tank mogelijk is om ruim 360 kilometer te rijden. Hulde! Daarmee is een langere etappe dus ook prima te doen en het draagt ook bij aan de praktische inzetbaarheid. Dat geldt overigens ook voor het TFT-scherm, dat ook beschikt over Bluetooth-connectiviteit. Wie tijdens het rijden naar het werk dus even een telefoontje wil plegen, of muziek wil luisteren, kan dat doen zonder de handen van het stuur te halen.
De belofte van KTM dat de 390 Adventure zowel op als naast het asfalt zijn mannetje staat, is dus niet loos. Een volle dag rijden op en naast de weg heeft eigenlijk geen grote minpunten aan het licht gebracht. We kunnen niets anders dan concluderen dat KTM een meer dan potente A2-motor ontwikkeld heeft, die met recht klaar is voor avontuur. En dat voor een prijs van € 7.300,-. Niet direct de goedkoopste motor ooit, maar daar krijg je wel wat voor. De 390 Adventure is met recht een multi-talent te noemen. Licht, dynamisch, comfortabel en met een potente eencilinder in het vooronder. Het geheel is bovendien eenvoudig te bedienen, en is uitgerust met een reeks aan elektronische rijhulpmiddelen. Niet alleen uniek in deze klasse, maar ook een absolute plus voor beginners.
