Eerste Test BMW K1600B
De zomer, tijd om op vakantie te gaan. En voor dergelijk lange kilometer stuurwerk kun je je bijna geen beter stuk gereedschap wensen dan BMW’s dikke K1600. Naast de GT en de nog dikkere GTL is de Duitse zescilinder er sinds dit jaar ook in deze B-variant. Inderdaad, dat wordt een bagger vakantie!
Je ziet ze meer en meer: van origine dikke toerfietsen beroofd van hun topkoffer, maar wel behangen met zijkoffers of –tassen (bags in goed Engels). Baggers dus, zoals deze laatste Beierse creatie op basis van de K1600 supertoerder uit eigen huis. Gooien we er direct maar een quizvraagje tegenaan: wat hebben de iconische Tin Lizzie van Ford en deze jongste exponent van de monumentale Duitse zescilinder gemeen? Kleine tip: het is noch de doelgroep, noch de verwachte verkoopaantallen. De overeenkomst schuilt hem namelijk in het beschikbare kleurenspectrum, net als de T-Ford is de Beierse bagger namelijk in iedere kleur van de regenboog verkrijgbaar. Zolang het maar zwart is. Waarmee overigens meteen ook het donkerste hoofdstuk van deze officieel tot K1600B gedoopte machine is behandeld. Het op één na donkerste hoofdstuk krijgt de potentiële baggerrijder overigens voorgeschoteld na een blik op de prijslijst: de lieve som van € 26.394,64 kost de B. En ja, het betreft de vanaf prijs. Wie een beetje scheutig met vinkjes op het bestelformulier strooit, knalt kneiterhard door de dertig mille-barrière. Deze testmachine bijvoorbeeld, is behangen met de bijna obligate Touring-, Veiligheids- en Uitrustingspakketten, dit alles extra gelardeerd met een set valbeugels, treeplanken en het slimme SOS emergency call. Daarmee komt de prijs zegge en schrijve uit op € 32.356,06. Het woord dat u nu zoekt is: oempfff!
Keerzijde van de medaille is dan weer een volledige kassarol aan extra’s die de omgang met de zware machine, c.q. het reizen een stuk aangenamer moeten maken. Zo noteren we onder meer keyless ride, quickshifter met autoblipper, achteruitrijversnelling, adaptieve bochtenverlichting, hill start control, centrale vergrendeling, navigatiesysteem en natuurlijk een geïntegreerde boordcomputer. Daar kun je mee thuis komen! Al moet je dan wel eerst van huis, op weg dus!
Gezien de enorme afmeting van de toerbuffel, in combinatie met het meer dan aanzienlijke rijklaargewicht van 353 kilo, valt de benodigde kracht voor het rangeren nog behoorlijk mee. Best verheugend. Wanneer de boel in de juiste richting staat kan het dan eindelijk richting horizon. De aanblik van het dashboard, of beter gezegd de commandocentrale, is domweg indrukwekkend. Het aanbod aan schakelaars, knopjes en toetsjes vergt door de intuïtieve plaatsing echter slechts een korte periode van gewenning, je hoeft geen ICT-specialist te zijn om hieruit wijs te worden. De belangrijkste knop is bovendien zo gevonden, een rode aan de rechterkant op het stuur. Die waarmee je de motor start dus. De zescilinder komt monter tot leven en vervalt direct in een sonoor, stabiel stationair toerental. Helaas hangt het blok wel wat vertraagd aan het gas. In combinatie met de zeer lichte koppeling zonder helder aangrijppunt maakt dat het soeverein wegrijden zonder een pijnlijk hoog stijgend toerental bijna tot een onmogelijke opgave. Eenmaal op snelheid door de zesbak klimmend, wat overigens buitengewoon soepeltjes en rustig verloopt, fascineert de zespitter echter met een beresterk, maar tegelijkertijd ook bijzonder gecultiveerd karakter.
Daarbij bevind je je normaliter in het toerenbereik tussen de 1.400 en 3.000 tpm, zonder echt langzaam te zijn. Wie de druk wat opvoert en de toerentellernaald tot boven de vierduizend laat vieren, wordt getrakteerd op een fikse duw in de rug, die gepaard gaat met een duidelijk agressievere toon uit de einddempers. En wie de zes-in-lijn tot de begrenzer bij 8.400 tpm opzweept, moet wel héél erg grote haast hebben. Al was het alleen al omdat het in de basis goedmoedige rijwielgedeelte dan wel aardig aan de grenzen van zijn kunnen knabbelt. Lichte, maar duidelijk merkbare bewegingen op hoge snelheid maken bovendien direct duidelijk waarom de topsnelheid van de bagger op 200 km/uur is afgeregeld. Een snelheid die hij overigens al in de vierde versnelling bereikt. Het maakt dan in wezen ook niet veel uit dat de zescilinder op de vermogensbank bij lange na niet de beloofde 160 pk op het papier weet te krabbelen, maar blijft steken op ‘slechts’ 152 pk. In alle eerlijkheid, op een dergelijke motorfiets in vermogen natuurlijk ook van ondergeschikt belang. Gas terug, ruit omhoog, cruise-control aan en lekker laten rollen, dat is het devies. Tot zo’n 100 km/uur kun je dan zelfs nog goed naar een stukje muziek van de radio luisteren. Of beter nog, naar je persoonlijke selectie tracks vanaf een USB-stick. Of je luistert gewoon naar het blok, dat zijn eigen, al net zo bekoorlijke symfonie maakt. En zich met weinig tevreden stelt ook nog, met één liter Euro95 brengt ‘ie je toch een goede 21,3 kilometer ver, bijzonder nette waarde voor dergelijk dik blok.
De B slaat ook best een goed figuur op secundaire wegen. Natuurlijk, het gewicht laat zich niet helemaal verloochenen, krappe straatjes zijn dan ook niet het favoriete metier van de 1600, maar in het grote geheel genomen rijdt de machine duidelijk lichtvoetiger dan zijn gewicht en afmeting doet vermoeden. Het zijn uiteindelijk de schrapende treeplanken die je een beetje tot rust manen.
Ach, en zo rij je bijzonder ontspannen richting vakantiebestemming. Alleen, of met passagier, die zich mag verheugen op een bijzonder aangenaam plaatsje. Desgewenst met hot pants, met dank aan de duozit-verwarming.
Onder de streep is de K1600B een lekker gemoedelijke uitbreiding van de zescilinder-familie. Eentje die niet alleen optisch en akoestisch van absolute meerwaarde is, maar ook rijdynamisch. Het was echt een bagger vakantie. Heerlijk!
