Eerste test Bimota DB9 Brivido SC

De Bimota DB9 Brivido: een combinatie van een bijzonder trefzekere tweecilinderpunch van Ducati’s Testastretta blok met minimale rompslomp eromheen. Italiaanse flair die je vol in de maagstreek treft en iedereen die niet heel erg goed oppast, gaat voor de vlakte. Als je door de prijs tenminste al niet knock-out bent gegaan. Het heeft geen zin, je moet je er maar bij neerleggen. Bijvoorkeur voor je in het zadel plaatsneemt en de V-twin zijn eerste bezwerende klap heeft gegeven. Het gaat altijd om geld, in dit specifieke geval om erg veel geld. Om zo’n hoog bedrag zelfs, dat geen normale, weldenkende sterveling ooit zal neertellen voor één enkele motorfiets. We hebben het namelijk over een prijs van om de nabij € 32.000,- die je voor de DB9 Brivido SC moet aftikken. Daarbij staat de S in de typeaanduiding voor de variant met de aan de velg gemonteerde remschijf (binnendiameter Ø 340 mm) met een van binnenuit toehappende zeszuiger remklauw. Waar de C voor staat leert een vluchtige blik over het kuipwerk. Geen goedkoop plastic, maar het is één en al hoogwaardig en sterk carbon dat de Brivido siert. Zoveel, dat het je bijna zwart voor de ogen wordt. Wie dat liever niet heeft, kiest beter voor de Brivido S, die heeft weliswaar net zoveel carbon rond haar framebuizen hangen, dat echter voor de gelegenheid wel van een hoogwaardige laklaag is voorzien. Aan de prijs verandert die keus overigens niets. Spaarzame types daarentegen gaan voor de standaard DB9 met conventionele dubbele Ø 320 millimeter remschijven en vierzuiger Brembo remklauwen. Misschien net iets minder exclusief, maar het scheelt je dik drieduizend euro. Ofwel de prijs van een leuke occasion. Tot zover het thema ‘pingels’ en de enorme hoeveelheid ervan die Bimota voor de DB9 eist. Wie een dergelijk bedrag niet kan of wil betalen, doet er goed aan nooit ook maar één meter met de Brivido te rijden. Dan loop je in ieder geval niet het gevaar te worden gepakt door de brachiale charme van dit eigenzinnige huwelijk tussen een Ducati Testastretta V-twin en een luchtig Bimota chassis. In nuchtere cijfers laat de DB9 zich als volgt aflezen: 162 pk topvermogen uit 1.198 cc cilinderinhoud van een Ducati Diavel-blok (met de koppelverhogende 11° klepoverlap), waarmee een drooggewicht van 177 kilo moet worden aangevuurd. Rijklaar, met volle 18 liter tank, komt het gewicht uit op 195 kilo. Daarmee is de Bimota zijn Streetfighter-concurrentie, onder meer de Triumph Speed Triple, MV Agusta Brutale 1090RR en Aprilia RSV4 Tuono, veruit de baas (deels meer dan 20 kilo lichter). Ondanks dat het gemeten vermogen van 151 pk niet helemaal is wat de verkoopbrochure belooft, leert een simpele berekening dat de Italiaan schittert met pk/gewichtsverhouding van 1 op 1,3. Simpeler gezegd, iedere pk moet 1,3 kilo gewicht voortstuwen, en daarmee rangeert de Brivido zich helemaal in der top van het naked bike/streetfighter-segment. Wie nu denkt klaar te zijn voor het incasseren van dergelijke topwaarden, is klaar voor de eerste ronde. Toch is het niet alleen het topvermogen waarmee de DB9 toeslaat en zijn sparringpartner bij vol accelereren stuur en bovenste kroonplaat nadrukkelijk in het gezicht probeert te plakken. Het zijn met name de altijd op de loer liggende koppeluithalen die een rondje in de ring met de Brivido zo onderhoudend maken. Praktisch over het hele toerenbereik gaat het met een draai aan het gas met een enorme schop in de rug voorwaarts, geen enkele andere machine die dit zo vol verve doet, ongelooflijk. Volledig onafhankelijk van het toerental is ieder gascommando een voltreffer, elke ontsteking een schot in de roos, waardoor de DB9 zo vol furie, met de volbloed V-twin bevend en levend tussen de benen, ten strijde trekt, dat je niets anders kunt dan het grootste respect opbrengen voor wat de Bimota ingenieurs hebben gepresteerd met het blok. De afstelling van de software (onder meer onstekingstijdstip en inspuitduur) en de periferie van de twin, alles van de airbox tot en met de uitlaat wordt in Rimini zelf ontworpen en gefabriceerd, verdient simpelweg alle lof. Een dip in de koppelkromme zoek je tevergeefs, overal en altijd heeft de Italiaan spierballen. Is er al een punt van kritiek, dan is het wel het wat agressieve aanspreken van de twin. Wat op zich geen verrassing is, de vanaf vierduizend toeren niet meer onder de 100 Nm komende koppelkromme speelt namelijk met de DB9 als Mohammed Ali in zijn jonge jaren met zijn tegenstanders. Dat deze ongebreidelde, pure kracht zich tijdens de metingen niet manifesteert in nóg betere waarden, is terug te voeren op twee zaken. Allereerst op de altijd latent aanwezige wheely-neigingen tijdens het accelereren, en daarnaast nog op de relatief lange eindoverbrenging (tot 270 km/uur). Maar feitelijk is dit natuurlijk muggenzifterij, van 0 tot 200 km/uur in 8,8 seconden en doortrekken in de hoogste versnelling van 100 tot 140 km/uur in 3,6 seconden zijn immers waarden waar een zichzelf respecterende supercar zijn mouwen flink voor moet opstropen. En het dan nog aflegt. Maar alleen pure kracht maakt nog geen winnaar, het snelle voetenwerk moet immers ook kloppen. En ook hier gaat Bimota, hoe kan het ook anders, een heel eigen weg. Het vertrouwt bijvoorbeeld bij het frame, waarvan de V2 een dragend deel uitmaakt, op een fabelachtig mooie mix van stalen buizen in combinatie met aluminium freesdelen. Ook de swingarm is van stalen buis, waarbij de schokbreker niet op het frame afsteunt, maar – net als Honda met de Fireblade – met een hevelsysteem op het carter, direct onder de swingarmlagering. Dat ziet er, zeker in combinatie met de rood/goud geëloxeerde schokbreker van het Italiaanse Extreme Tech, niet alleen exclusief en technisch innovatief uit, het functioneert ook nog eens erg goed. Datzelfde geldt trouwens ook voor de Ø 43 millimeter Marzocchi upside-down voorvork. Die reageert net als de achterschokbreker weliswaar met straffe Italiaanse hand op flinke oprispingen in het asfalt, maar strijkt wat minder extreme oneffenheden naadloos strak en houdt daarmee de gekozen lijn prima in balans. En dat doet hij zelfs zo goed, dat je je als rijder volledig kunt concentreren op de tweede sterke karaktertrek van de Bimota. Die fameuze, bijna nerveuze handling, die in combinatie met het puissante blok de DB9 Brivido tot zo’n enerverend arrangement maakt. Tel maar op, 195 kilo rijklaar gewicht, een 65° steile balhoofdhoek en extreem lichte OZ smeedwielen: dat zijn, ondanks het relatief lange Ducati-blok, toch de ultieme vereisten voor een uiterst lichtvoetige bochtendans. Uiteraard is er dan ook een keerzijde. Wanneer je, net als de Brivido, iedere, zelfs kleinste, impuls van het geconificeerde brede stuur omzet in een richtingswissel, dan ben je geen rechtuit wonder. Een lichte nervositeit rond het balhoofd kan de Italiaan dan ook niet verloochenen, net zoals een wat instabiel karakter wanneer er flink tempo wordt gemaakt. Volgens Bimota zit er 270 km/uur in het vat, maar er zullen er maar weinig zijn die dit willen uitproberen. Wat natuurlijk ook niet nodig is, de DB9 is geen autobaanveger, maar heeft heel andere kwaliteiten. Een optreden in de spotlights bij een motortreftpunt bijvoorbeeld. Bewonderende blikken vallen je ongewild ten deel, net als een heleboel vragen. Wat is dat dan? De nieuwste Bimota. En wat voor blok heeft ‘ie? De grote Testastretta twin van Ducati. Dat rijdt goed zeker? Heel erg goed. En het remt ook? Absoluut, als de beste. Dan uiteindelijk komt ‘ie altijd weer, die prangende vraag die je eigenlijk niet wilt beantwoorden: “Wat kost zo’n ding eigenlijk?” Goed € 32.000,-. En daar is ‘ie dan weer, de ‘lucky punch’, met een onmiskenbare, directe knock-out als gevolg! ________________________________________ BIMOTA DB9 BRIVIDO SC MOTOR vloeistofgekoelde tweecilinder viertakt 90° V-motor, dubbele tandriem aangedreven nokkenassen en vier desmodromisch bediende kleppen per cilinder, wet-sump smering, benzine-injectie Ø 56 mm, geregelde katalysator, 520 Watt dynamo, accu 12V/10Ah, hydraulische bediende natte meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, O-ring ketting. Boring x slag 106,0 x 67,9 mm Cilinderinhoud 1.198 cc Compressieverhouding 11,5 : 1 Max. vermogen 119,0 kW (162 pk) bij 9.500 tpm Max. koppel 128 Nm bij 8.000 tpm RIJWIELGEDEELTE stalen vakwerkframe met aangeschroefde aluminium delen, upside-down vork Ø 43 mm, volledig instelbaar, stalen vakwerk swingarm met monoschokbreker met hevelsysteem, volledig instelbaar, op de velg gemonteerde enkele remschijf voor Ø 340 mm (binnendiameter), zeszuiger remklauw, schijfrem achter Ø 220 mm, tweezuiger remklauw. Aluminium gietwielen 3.50 x 17; 6.00 x 17 Bandenmaat 120/70ZR17; 190/55ZR17 MATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.435 mm, balhoofdhoek 64,5°, veerweg v/a 125/125mm, rijklaar gewicht volgetankt* 195 kg, maximale belading* 145 kg, tankinhoud 18,0 liter. Garantie twee jaar Service-intervallen elke 12.000 km Kleuren zwart Prijs NL +/- € 32.000,- Metingen Topsnelheid** 270 km/uur Acceleratie 0-100 km/uur 3,4 sec 0-140 km/uur 5,0 sec 0-200 km/uur 8,8 sec Doortrekken 60-100 km/uur 4,4 sec 100-140 km/uur 3,6 sec 140-180 km/uur 4,0 sec Tellerafwijking Effectief (aanduiding 50/100) 48/94 km/uur Verbruik Secundaire weg 1 op 19,2 km Theoretische actieradius 346 km Soort brandstof Euro95 *MotoPlus-metingen; **Fabrieksopgave VERMOGENSGRAFIEK¹ Vermogen in kW/pk Motortoerental x 1.000 tpm Koppel in Nm Bimota DB9 Brivido SC 111,3 kW (151 pk) bij 9.800 tpm 120 Nm bij 7.800 tpm ¹ Vermogen aan de krukas, metingen op een Dynojet 250 vermogensmeetbank, gecorrigeerd naar ECE 95/1/EG, maximale afwijking +/- 5% ________________________________________ [UNTERSCHRIFTE] [SEITE 17] Het wordt zwart voor de ogen! De nieuwe Bimota DB9 Brivido SC is compleet gestoken in een carbon jas. [SEITE 18] Helder verhaal: de Bimota cockpit is uitgerust met een toerenteller met additioneel oplichtende diodenring, schakelindicator en digitaal display. De troef: Bimota is meester in het gebruik van fraaie aluminium componenten zoals hier de kroonplaat met de op maat gemaakte stuurklemmen. Eigenzinnige oplossing: hoogwaardige aluminium vorkpoot voet met opvallende radiale ophanging van de van binnenuit toehappende zeszuiger remklauw. [SEITE 20] Geef de DB9 bochten en hij voelt zich helemaal in zijn element. Mooie oplossingen: gefreesde achterasopname met nauwkeurige geleiding en een achterschokbreker die via een hevelsysteem afsteunt op het carter. De standaard DB9 met conventionele voorremmen oogt al net zo exclusief als dd SC, is alleen een stuk goedkoper.