Duurtest eindverslag Honda Africa Twin
Na 50.000 intensieve testkilometers was het tijd om de Honda Africa Twin in onze werkplaats te ontleden. Over die obductie valt niet veel te melden, over het leven van deze Africa Twin des te meer.
“Gaan we eerst naar onze werkplaats of gaan we meteen samen lunchen bij de Italiaan verderop?”, zo gevat als onze testchef de uitnodiging aan de Honda-techneuten voor de demontage van de Africa Twin ook formuleerde, helemaal ongegrond was die ironie niet. Tijdens de afsluiting van de duurtest van de Honda was er namelijk maar weinig te bespreken wat de Honda-delegatie nog niet wist. Ten eerste omdat de duurtest-tussenbalans pas na kilometerstand 39.000 in het blad stond (MotoPlus 20/2017) en ten tweede omdat de allroad daarna nog onopvallender zijn kilometers draaide dan voorheen. Bij de laatste onderhoudsbeurt voor het einde van de test (48.500 kilometer) werden de remblokken voor nog vervangen en kozen we voor de resterende testafstand nog voor een set vers rubber (Conti TKC70). En dat was het.
Een weinig opwindende duurtest dus. Dat kan als saai klinken, maar voor een motorfiets is het als een koninklijke onderscheiding. Des te spaarzamer de notities naast de kilometeropsomming op de eerste pagina van deze test, des te betrouwbaarder de motor in kwestie de duurtest heeft doorstaan. Zeker omdat – helemaal in het geval van de Africa Twin – ‘weinig opwindend’ niet als emotieloos gezien mag worden. De Honda hield de gemoederen immers flink bezig toen in de herfst van 2014 voor het eerst een prototype werd getoond op de EICMA in Milaan. De foto’s van de tweecilinder in rallye-trim gingen de wereld over, het juist sfeertje voor de hype rond de terugkeer van de Grande Dame van het allroad-segment was geschapen. Tja, en de rest is inmiddels bekend. De Africa Twin wist te overtuigen. De Honda overtuigde straatrijders met fijne stuureigenschappen, de noppenliefhebbers met de beste offroad-vaardigheden van alle tweecilinder allroads, de twijfelaars met het tot het hoogstnodige beperkte elektronicagebruik en de fans met een bijzonder geslaagd design.
De verkoopcijfers waren meteen goed, sommigen mensen hadden zelfs blind getekend. Interessant feit: in Europa bestelde meer dan de helft van de kopers een Africa Twin met de automatische schakelende versnellingsbak met dubbele koppeling (DCT), ondanks een meerprijs en tien kilo extra gewicht. En de duurtest-machine? Die werkte de kilometers in recordtempo af. Defecten? Wie nu ‘geen’ als antwoord verwacht, komt bedrogen uit. Een aantal noemenswaardige zelfs. Wat zich bij onze duurtest-Twin voordeed, bleek ook op sommige andere Africa Twins van toepassing. Het achterwiellager bijvoorbeeld. Te klein was het niet, misschien niet goed genoeg afgedicht. Dat gold wellicht ook voor de startknop op de rechter stuurhelft. Dat was goed voor een lange speurtocht naar de oorzaak en tevens voor een onnodig vervangen bougiekabel. Ook de lekkende vorkkeerringen stonden niet op zichzelf en bleken een vaker gehoorde klacht. Dat geldt dan weer niet voor de zwaar werkende en daarom vervangen koppelingskabel. De afgebroken uitloop van de ontwatering van het luchtfilterhuis is eerder het gevolg van een montagefout dan een materiaalfout.
De respons uit onze lezerskring voor de Africa Twin en was zelfs internationaal getint. In de meeste gevallen hebben de lezers lovende woorden over voor de Honda, echt geklaagd wordt er slechts in een enkel geval. Kritiekpunten die worden aangehaald, betreffen de vaak snel te zacht wordende vulling van het zadel of de corroderende spaken. Wat Honda daar zelf over te melden heeft, lees je in het kader ‘Honda reageert’. En er blijft voor de Africa Twin-rijders ook nog wat te wensen over: een hardere achterschokdemper, waardoor de Honda met passagier en bagage aan de achterzijde niet zo snel door de knieën moet gaan. En een tank met een grotere inhoud dan de huidige 20 liter. En velgen, waar ook tubeless-banden omheen kunnen. In hetzelfde kader lees je ook de antwoorden van Honda op deze vragen.
En nu we toch aan het optellen zijn: nooit eerder hebben we tijdens een duurtest zoveel accessoires getest als op deze Africa Twin. De beste banden: Conti Trail Attack 2, Metzeler Tourance Next en Pirelli Scorpion Trail 2. De beste vervangingsdempers: Bos en Leo Vince. Ook handig: het op GPS werkende antidiefstalsysteem en noodhulp van dguard, waarmee de Twin na diefstal per smartphone is op te sporen.
De kosten voor de onderhoudsbeurten bleven trouwens ook aardig binnen de perken. Voor de 1.000-beurt betaalden we 159 euro, voor de 12.000-beurt 235 euro en 325 euro voor de 36.000-beurt. Uitgerekend door een hercalibratie van het dguard-systeem liepen de kosten van de 24.000-beurt op tot 834 euro. Ook het laatste werkplaatsbezoek bij 48.000 kilometer liep aardig in de papieren. Inclusief de kosten voor nieuwe remblokken vermeldde de rekening een bedrag van 868 euro. Met een gemiddeld benzineverbruik van 1 op 18,2 bleef de CRF wat benzineverbruik betreft een redelijk zuinige klant. Veel eigenaren melden trouwens een verbruik van minder dan 1 op 20.
Opmerkelijk was ook de laatste gang van de Africa Twin naar de snijtafel. Het resultaat van deze obductie: onopvallende loopsporen, weinig slijtage, alle onderdelen in het groene bereik. De Twin had nog een lang en gezond leven voor de boeg. Met een waardevermindering van 37,1 procent heeft de Honda achter de Harley-Davidson Road King wat dat betreft de tweede plaats van al onze duurtesten gehaald.
