Column Peter de Boer (2)
De keuze om het rijbewijs te gaan halen is gemaakt, de rijschool is uitgezocht en de eerste lessen zijn geboekt. Kortom: op naar het motorrijbewijs!Aangezien ik al eerder motorlessen had gehad en vroeger ook op een schakelbrommer heb gereden mocht ik direct alleen rijden van de rijschoolhouder. Tijdens de eerste les zat ik avonds in het donker op de motor en waaide het stevig. De wind suisde om m’n oren en mijn “naked” Honda CB600F bood hier weinig bescherming tegen. Tijdens het rijden buiten de bebouwde had ik het gevoel wel 90 km/uur te rijden, maar een blik op de teller leerde mij dat ik nog geen 50 reed…. Ik had al snel door dat het rijden op de motor toch iets heel anders is dan op de brommer of in de auto. Je bent verkeersdeelnemer, maar voorbij dit punt zijn er weinig vergelijkingen.Om mijn rijbewijs te halen moet ik voor drie examens slagen: theorie, voertuigbeheersing en verkeersdeelneming. Bij aanvang van mijn motorrijden was ik mijn bachelor aan het afronden en had geen tijd om ook nog aan de theorie te beginnen. Mijn rijbewijs B heb ik al in bezit en daarom mag ik wel gewoon rijden en het examen voertuigbeheersing doen. De eerste lessen waren hier dan ook op gefocust. De examenonderdelen zoals achtjes draaien en remproeven op een afgesloten terrein zijn goed om het voertuig te beheersen, verder valt er weinig interessants over te melden. Op de route naar het examen ging ik voor het eerst de snelweg op en had ik bij de oprit het geluk vooraan te staan bij het stoplicht. Dit was de eerste keer dat ik de motor vol door mocht trekken. Het snel opschakelen gaf een fantastisch gevoel van vermogen en snelheid, heel veel snelheid… Dit moment is mij nog lang nagebleven.Het examen voertuigbeheersing leverde geen problemen op, dus werd het toch tijd voor de theorie, die had ik immers nog steeds niet op zak. Toen ik me daarin verdiepte, kwam ik een aantal verbazingwekkende zaken tegen. Zo kun je voor de motortheorie maar één keer in de drie weken bij het CBR terecht en dien je dus ver vooruit te boeken, aangezien je ook nog moet leren… En zak je voor de theorie, dan moet je dus gewoon weer drie weken wachten. Oef, daar had ik dus niet op gerekend: de theorie ging meer tijd kosten dan ik had ingeschat, zodat ik de echte praktijklessen maar even kort heb onderbroken om kosten te sparen. Een les kost tegenwoordig ongeveer 45 euro, toch een hoop geld. Het bezoek aan het theorie-examenlokaal van het CBR deed me denken aan een vroeger bezoek bij mijn oma. Je weet wel: een donkerbruine ruimte, een tv op een houten kastje met daaroverheen een tapijtje en een niet te verklaren muffe lucht. Als je dat plaatje in je hoofd hebt, dan weet je hoe de CBR zijn examenruimtes inricht. Het verbaast mij enorm dat een instituut wat gecreëerd is om actuele verkeersexamens af te leggen erin slaagt om zelf dik twintig jaar stil te blijven staan. Als er op dit vlak ook maar enige concurrentie was geweest, dan had de CBR het waarschijnlijk erg moeilijk gekregen.Eind februari 2010 werden de praktijklessen weer opgepakt. Met bovendien de kans op wat beter weer om motor te rijden. Dacht ik, want ik weet niet of jullie afgelopen jaar veel op de motor hebben gereden, maar ik kan je zeggen dat het voor mijn gevoel meer regende dan dat het droog was. Ook tijdens mijn laatste examen, de verkeersdeelneming, kwam het met bakken uit de hemel. Vooraf was ik door de rijschool al gewaarschuwd dat er juist in de regen veel mensen zakken voor hun examen omdat ze te defensief (lees: angstig) rijden. Ik heb dus tijdens mijn examen vooral geprobeerd om te laten merken dat ik niet bang was om bij slecht weer op de motor te zitten. Dus ondanks de regen toch flink het gas erop! Ik moest wel één ongeplande stop maken omdat ik echt niets meer zag door de dikke regendruppels op mijn vizier, maar dat kon niet verhinderen dat ik slaagde en mijn motorrijbewijs dus had gehaald. Ondanks de regen scheen voor mijn gevoel de rest van de dag de zon!
