Column Noortje MP 05-2011
Als hersenoefening probeer ik graag gaten in de markt te ontdekken. Niks leuker dan onmogelijke zaken te bedenken en je de vraag te stellen waarom ze nog niet bestaan. In mijn pre-motor periode hield ik me met name bezig met het observeren van de motorrijder en werd vervuld met de geweldigste ideeën. Zo keek ik bijvoorbeeld met grote fascinatie hoe mijn lief zich klaar maakte voor een ritje op zijn motor. Eerst die zware broek, sjaal om, jas aan, dikke sokken en dan op een stoel hijsen aan die grote, zwarte laarzen. Met name dat laatste gedeelte bekeek ik met enige benauwdheid. Met een rood aangelopen hoofd en een zucht van verlichting keek hij me aan als zijn voet zijn laars in schoot. Dat waren de momenten dat ik diep medelijden voelde, ongeveer zoals voor een klein hondje die door zijn te korte ketting net niet bij dat lekkere bot kan en je dan hulpeloos aankijkt, je kent het wel.Eén van mijn drempels om op de motor te klimmen was wel het aankleedproces en dan zeker het laarzen gedeelte. Het kwam mij voor als vrijwillige zelfkastijding zonder diepere gedachte of doel. Toch groeide in mij de nieuwsgierigheid om achterop de motor tegen zijn sterke rug aan te kruipen en samen de rijwind te trotseren. Mijn vriendje was echter zeer stellig ‘alleen op de motor met goede kleding, helm en niet te vergeten: stevige motorlaarzen’. Mijn romantische dagdromen van samen op de motor in de horizon verdwijnen werden door zijn praktische voorwaarden bruut doorgeprikt. Er zat niks anders op als ik achterop wilde dan een ander vriendje te zoeken of motorkleding aan te schaffen die aan de veiligheidstandaard van mijn lief voldeden. Met grote overtuiging heb ik voor de laatste optie gekozen.Op mijn eerste motorbeurs verkende ik wat onzeker de eerste kledingstands en al gauw kreeg ik de smaak te pakken: broeken, jassen en handschoenen. Paskamer in, paskamer uit en een vriendje met wijze adviezen over waterdichtheid, maatje groter in plaats van kleiner en handige vakjes en ritsjes. Het was nog maar het begin van de motorbeurs en we vermaakten ons. Het kledingproces waar ik zo tegenop had gezien, verliep een stuk vlotter dan verwacht. Al gauw stonden we bij de kassa met de eerste kledingstukken. Ik kon bijna achterop!Er was nog één hobbel te nemen: de motorlaarzen. Want zonder goede laarzen kon ik de andere aanwinsten wel in de kast hangen of aantrekken en bijen gaan houden. Dus stoer stapte ik op het rek laarzen af, pakte een doos met een maatje groter (dat had ik al geleerd), trok mijn eigen laarzen met hak uit, pakte de linker motorlaars en glipte keurig als Assepoester mijn motorlaars in. Ik wiebelde eens verbaasd met mijn tenen en alles leek keurig te passen. Wat was hier aan de hand? Ik had gerekend op een hoop gewurm, een rood hoofd en uiteindelijk een hulpeloze puppyblik naar de verkoper, maar niks van dat alles! Ik trok de laars weer uit, hield hem eens op zijn kop, stak mijn hand er in, maar hier lag niet het antwoord op mijn vraag. Ik keek naar mijn voeten, toen naar zijn voeten en toen wist ik het: de sok tegenover het pantykousje! Vrouwen dragen graag nauwsluitende, elegante laarzen en gebruiken dan overwegend een zeer onflateus pantykousje om met gemak de te nauwe laars in te kunnen glijden. Mannen daarentegen dragen laarzen om door de blubber te baggeren. Dit gaat vaak gepaard met koude dagen met aan het einde erwtensoep met roggebrood en dikke plakken spek. Natuurlijk trek je onder die omstandigheden dikke sokken aan!De motorlaars is een soort compromis tussen de blubberlaars en de elegante, vrouwelijke variant: nauwe schacht en robuuste loop. Toen dit muntje bij me gevallen was, begonnen de ondernemerradars te draaien en nu heb ik al een tijdje een briljant plan. Het moet nog wat worden uitgewerkt dat geef ik toe, maar het ongepolijste idee is toch het belangrijkst. Toen ik het aan mijn vriendje vertelde las hij rustig verder, hij leek de gedachte niet eens in zich op te willen nemen en liet de woorden zo aan zich voorbij waaien. Maar ik weet zeker dat hij mijn idee in de loop van de tijd gaat waarderen. Als we maar vaak genoeg naast elkaar onze motorrijlaarzen aantrekken en ik mijn stevige laarzen infloep als elegante muiltjes en hij met parelende druppeltjes op zijn voorhoofd zijn voet in zijn laars perst. Een gouden regel voor elke ondernemer: behoefte moet groeien. Dus binnenkort in de winkel: de pantykousjes voor de echte motorrijder!
