Column Maarten Siffels MP 21-2007
Ze moeten me dit jaar echt hebben, de mannen in het blauw. Zit ik normaal op een acceptabel gemiddelde van één prent per motorseizoen, ben ik nu al aan mijn derde toe!De eerste ging nog: flitspaal bij Vianen. Dat is bijna niet te voorkomen, als je in de Randstad woont en op zoek naar fijne bochten altijd weer 200 kilometer A2 moet afrijden. Dan wil de snelheid nog wel eens boven de wettelijk toegestane 100 kilometer per uur kruipen. De tweede kwam uit het Franstalige deel van België. En daarvan weet ik de hoogte nog niet. Alleen dat Thill Olivier, inspecteur van de Police Federale te Namur heeft geconstateerd dat ik 141 km, gecorrigeerd tot 132, heb gereden waar ik maar 120 mocht. Olivier deed er ook een Frans enquêteformulier bij. Moest ik binnen twee weken terugsturen. Daarop vragen als: is die motor wel van u? Reed u er wel zelf op? Geeft u toe dat u het gedaan heeft? Zijn er verzachtende omstandigheden? En als laatste (het blijft België): als u het laat voorkomen, in welke taal wenst u zich dan uit te drukken? Hoewel de enquête natuurlijk erg goed was voor mijn Frans, heb ik toch maar een kruisje bij de N gezet. Ik wil het trouwens helemaal niet laten voorkomen én ik was ook niet met mijn zwangere vrouw achterop op weg naar het ziekenhuis om daar de tangverlossing mee te maken. Ik heb gewoon aan Olivier toegegeven dat ik het was, dat de motor van mij is, dat ik voor mijn eigen rekening reed (dus niet als “mineur isolé célibataire” wat dat ook moge zijn) en dat ik een transactievoorstel van het Ministerie zal accepteren. Daarna dacht ik toch werkelijk dat ik mijn portie voor dit seizoen wel gehad had. Tot ik ‘de Zondagsrijder’ tegenkwam. Op een zaterdag en op de motor, in plaats van in zijn normale Suzuki Liana 1.3 Automaat.De Zondagsrijder reed op de linkerbaan, op een Yamaha Bulldog. Dat is een in Italië gestijlde Yamaha voorzien van Fred Flintstone-blok uit begin jaren tachtig. Bewezen techniek, geen fratsen, alleen de hoognodige kleppen en verder niks mis mee, maar in de handen van de Zondagsrijder niet vooruit te branden. En vastgelijmd aan de linkerbaan, zoals het een geschoold Zondagsrijder betaamt.Het blijft echter een medemotorrijder, dus ik wilde niet te bruut overkomen en gaf hem eerst een bijkans teder lichtsignaal. Geen reactie, zelfs geen gestolen blik in de spiegel keurde hij me waardig. Vervolgens knipperde ik maar eens wat met de linker richtingaanwijzer. Nog steeds geen reactie. De zondagsrijder bleef stijf het adagium “kijken waar je naartoe wilt” volgen en keek strak voor zich uit. Als laatste redmiddel ben ik er even rechts naast gaan rijden. Heb nog “joehoe” geroepen, hoewel ik me kan voorstellen dat hij dát niet gehoord heeft. Maar zijn hoofd kwam geen millimeter van plek. Hij weigerde me gewoon te zien!Ja, toen ben ik er rechts langs gegaan. Meteen flink het gas erop om verloren tijd in te halen. Helaas ben ik daarbij even vergeten om zelf in de spiegels te kijken. Foutje.Een kilometer of tien later werd ik ingehaald door een motorrijder in de bekende overheidskleuren. Hij kwam naast me rijden en duidde aan dat ik moest volgen. Bij de eerste afslag stopten we langs de kant.“Of ik wel wist hoe hard ik reed?” Dat wist ik wel, ook al liepen onze schattingen zo’n kilometer of twintig uiteen.“Of ik wel wist dat ik op gevaarlijke manier had ingehaald?” Vond ik niet. Je kon toch moeilijk beweren dat ik niet op alle mogelijke manieren had geprobeerd de Zondagsrijder van mijn aanwezigheid te doordringen. Helaas was de buitengewoon vriendelijke agent niet van zijn standpunt af te brengen.Over die hoge snelheid wilde hij niet moeilijk doen. Dat je met de motor wat harder reed, kon hij wel billijken. Dan bleef je een beetje weg uit de drukte. Maar dat inhalen, daarvoor ging ik op de bon. 130 euro ging het kosten, vanwege ‘niet links inhalen’ zoals op de gele ‘aankondiging van beschikking’ vermeld staat.De agent vertelde er nog bij dat hij eerst de Zondagsrijder een bon had willen geven, wegens onnodig links rijden. Ik wees hem er op dat hij dan wel de staatskas van 50 euro had beroofd. Op onnodig links rijden staat immers een boete van 180 euro. Moest hij erg om lachen. Ter afscheid heb ik hem ook verteld dat ik een stukje zou schrijven over onze ontmoeting, in MotoPlus. Hij kende het blad wel, maar las het nog niet. Dus misschien heeft mijn bon nog een nieuwe lezer opgeleverd!En intussen is er weer een verse boete binnen gekomen. 104 in een 90 km-zone, geflitst op de terugweg van de opening van het nieuwe MotoPlus-pand. De teller staat nu op vier bonnen en één total-loss: het was een veelbewogen motorseizoen. Ik heb nu alweer zin in volgend jaar!Maarten Siffels 27 sept. 2007
