Alpenmasters 2008: Allrounders

Dat de passenwereld in het zadel van een dikke R1200GS of GTR1400 aan je voeten ligt, zal iedereen beamen. Maar het hoeft niet altijd zwaar, beresterk en peperduur te zijn om grote hoogten te bereiken. Met lichte instappers als de BMW F650GS, Triumph Street Triple en de Ducati Monster 696 wordt de pret er niet minder om. En ga je voor gemak, dan is de automatisch schakelende Aprilia Mana jouw ding. Rij op een willekeurige zomerse dag een Alpenpas omhoog en je komt er altijd wel één of twee tegen, de worstelaar. Continu in stevig gevecht om het vermogen en gewicht te mennen van een machine, die eigenlijk net een tikje te hoog is gegrepen voor de rijvaardigheid. Maar ja, alle vrienden hebben een bullebak op wielen en dan kun je – letterlijk en figuurlijk – natuurlijk niet achterblijven. Had ‘ie voor één van deze vier allrounders gekozen, dan was de dans omhoog in ieder geval heel wat ritmischer en lichtvoetiger verlopen. Deze prijsgunstige en uiterst beheersbare instappers zullen zich namelijk niet snel verslikken in een steile beklimming, wat ze in dit fascinerende Alpenlandschap bij uitstek geschikt maakt voor de beginnende en weinig ervaren motorrijder. De fabriekspijlerDe populaire Monster is een van de langst lopende en uitgerijpte modellijnen binnen het Ducati-programma en in die zin ook één van de pijlers onder de continuïteit van de Bolognese fabriek. De kleinste van het stel werd voor dit jaar grondig vernieuwd met een opgewaardeerd blok, frame en een flink opgefriste jas. Maar de Monster is nog steeds een Monster en dat maakt de Italiaan duidelijk door met zijn onmiskenbare V-twin-akoestiek donkerbruin tegen de rotswanden op te roffelen. De Monster 696 mag dan de kleinste Ducati zijn, het Ducati-gevoel is er in ieder geval niet minder om. Met zijn 185 kilo rijklaargewicht is de Monster de lichtste van dit kwartet en dat merk je aan zijn dartele stuurgedrag. Listige haarspeldbochten worden met voorbeeldige lichtvoetigheid gerond en de daarop volgende soepele gasaanname zou een Alpenrit met de lichte Ducati tot de ultieme pretervaring moeten maken. Ware het niet dat de prestaties van de 75 pk sterke V-twin op hoogte enigszins teleurstellen. Je moet flink in de zesbak van de Italiaan roeren om het tempo bergop en –af acceptabel te houden, terwijl het blok vanuit de toerenkelder zeer moeizaam op gang komt. Ook de zitpositie doet afbreuk aan de lol. Het stuur is wat merkwaardig en diep gebogen, waardoor je oncomfortabel over de tank hangt. Daarnaast is het zadel vrij hard en dat geldt ook voor de vering, met name achter. Die stugge veerelementen horen natuurlijk bij de huisstijl van Ducati, maar met zware bergetappes hebben ze toch wat moeite. Met name de achterschokbreker wil in pittige afdalingen met hobbelig wegdek nog wel eens het contact met de weg verliezen. In de slingers naar beneden kun je wel vertrouwen op een stel goed doseerbare en prima remmende stoppers. Maar wordt het wegdek slechter, dan groeit de remweg van de Italiaan ook een behoorlijk stuk. Bovendien is de Monster niet een echte reispartner. Gezien het karige duocomfort kan moeders de vrouw beter thuis op de bank blijven zitten en veel mogelijkheden om bagage mee te nemen zijn er ook al niet. Plek vier voor de Monster dus. Op de automatische pilootWil je optimaal genieten van het voorbij glijdende Alpenlandschap, dan is het zadel van de Aprilia NA850 Mana van dit viertal de meest aangewezen plek. Die stek is comfortabel, maar dat is niet de doorslaggevende factor. Nee, in het zadel van deze bijzondere Italiaan kun je de begrippen koppelen en schakelen door de aanwezigheid van een automatische bak domweg overboord zetten. Dat is één van Aprilia’s nieuwe verworvenheden sinds het onder de veilige vleugels van het immense Piaggio-concern opereert. Hierdoor kon voor de Mana gebruik worden gemaakt van de 800cc V-twin uit de Gilera GP800 motorscooter en dat betekent dat je voor een haarspeld kunt volstaan met het dichtdraaien van het gas en remmen. Vervolgens lekker laten rollen, hup het gas er weer op en de 76 pk sterke V-twin accelereert er weer effectief op los, terwijl je weer zorgeloos van het uitzicht kunt genieten. Hoe makkelijk wil je het hebben?De V-twin pakt verrassend pittig op bij lage toerentallen en reageert steeds zonder enige vorm van vertraging op lastwisselingen. Met de bak in de sequentiële stand voelt de Mana zelfs nog redelijk sportief aan, maar met het stijgen van de snelheid voel je het blok door de heftige vibraties in de voetsteunen wel werken. Ook de vering loopt al snel tegen de grenzen aan als het tempo te sportief wordt, met een tegensputterende Mana tot gevolg. Temper je de snelheid weer, dan excelleert de vering van de kleine Italiaan. Hobbels worden gladjes verwerkt en snel opeenvolgende bochtcombinaties verdwijnen met een enorme vanzelfsprekendheid onder de wielen. Helaas gooit de 180-achterband af en toe een beetje roet in het overwegend smakelijke eten. In feite is het rubber te breed voor een fiets als de Mana en dat wreekt zich als er bij het omgooien bijvoorbeeld langsgroeven of andere onregelmatigheden in het wegdek opduiken. Ergonomie en uitrusting zijn op de Mana van hoog niveau. Een passagier vindt er een goede plek en onder de dummytank gaat een forse bagageruimte schuil. De bergruimte is nog uit te breiden met de optionele kofferset en topkoffer. ABS ontbreekt vooralsnog, maar de remmen van de Mana presteren uitstekend. Na de DN-01 van Honda lieten ze zelfs de beste vertragingswaarden noteren. Jammer is wel dat de Mana geen onderhoudsvrij tandriem heeft maar een ketting. Plaats drie in de eindstand komt misschien wat geflatteerd over, maar gezien de moordende concurrentie in deze groep is het zondermeer een net resultaat. Drietraps pretfabriekNet als de Daytona 675 heeft de Street Triple sinds zijn komst in alle vergelijkende testen een hoofdrol gespeeld en dat heeft zich ook één op één vertaald in verkoopcijfers. Slimme zet dus van de Britten om een 106 pk sterk broertje van de inmiddels even vermaarde als markante Speed Triple op de wielen te hijsen. En dat onderstreept de Triumph al in de eerste meters, want veel aansporing om de Alpentoppen te bestormen heeft de driepitter niet nodig. Van onderuit worden de keeltjes al enthousiast geopend, waarna rond de 4000 toeren de triple-orkestband op volle toeren begint te draaien. Daarna klimt de Brit venijnig door in de tellerschaal, waarbij de drie concurrenten totaal verbleken en het nakijken hebben. Pretpark Alpenland is geopend!Vanaf de comfortabele commandoplek worden de bevelen aan het brede stuur extreem transparant omgezet in overtuigende daden. Dit klopt allemaal als een bus. Echt een feestje! Licht, enorm handelbaar en zo precies als het mes van een hartchirurg wordt bocht na bocht steeds verbijsterend helder verorberd door de prestatiegerichte Brit. De vering – vanaf september op de R-uitvoering trouwens volledig instelbaar – houdt alles mooi onder controle en geeft duidelijke feedback over de situatie onder het schoeisel. Alleen met flinke hobbels heeft de achterschokdemper wat moeite en neigt de veerpoot zelfs door te slaan. Een klein smetje op het zo overtuigende blazoen van de hard, maar heel doseerbaar ankerende Triumph, die na iedere remactie de zinnen weer optimaal weet te prikkelen met zijn vloeiende gasrespons en soepel en duidelijk schakelende zesbak. Duidelijk verhaal tot zover, maar wat ook al snel duidelijk wordt, is dat de aimabele Triumph net als de Ducati Monster niet de meest ideale reisgenoot is als je er met zijn tweetjes op uit trekt. Het zadel is net iets te hard om het echt lang op uit te houden en bovendien is het voor een passagier behelpen geblazen. Bagagemogelijkheden zijn er nauwelijks en dat doet de Triumph een beetje de das om. Plek twee is het eindstation voor de Street Triple. Instap-GSNet zo voor de hand liggend als de komst van de Street Triple was het verschijnen van een mini-GS. Twee verschenen er dit jaar: de ruige F800GS en de meer toegankelijke F650GS, beide met dezelfde 798cc tweecilinder krachtbron en beide een prima alternatief in aanloop naar een zware R1200GS. Als instapper mengt de F650GS zich in dit Alpenmaster-kwartet, maar qua uitrusting hoeft deze GS in de dop absoluut niet onder te doen voor zijn zwaardere GS-familieleden. Naar wens is de F650 namelijk te voorzien van een kofferset, handvatverwarming, een hogere ruit of ABS. Een prima uitgangspositie voor een Alpenoffensief, bovendien gecomplementeerd door een uitstekende zit voor zowel rijder als passagier. De voetsteunen, de hoek van de knieën en de positie en brede vorm van het stuur, het plaatje past precies. Ook achterop is het uren vol te houden. Wat vering betreft lijkt de kleinste GS eveneens op zijn grootste broer: forse veerwegen en een karrenvracht aan veerreserve. De F650 excelleert op ieder terrein en strijkt oneffenheden als een biljartlaken zo strak. In bochten word je door kleine GS echt in de watten gelegd. Neutraal, enorm precies en absoluut stabiel neemt de 215 kilo zware Beier je aan de hand naar iedere bergtop. Nooit een opstelmoment en keren op de weg doet ‘ie in een handomdraai en op de centimeter nauwkeurig. Zo effectief als Roger Federer op de tennisbaan de ballen slaat, zo doeltreffend gaat de F650 te werk in het Alpine klim- en daalwerk. Verwennerij ten top!De vermogensafgifte van de 71 pk sterke twin is dan wel niet zo heel spannend, maar het blok brengt je simpelweg overal waar je wezen wilt. Probleemloos en volkomen hufterproof welteverstaan. Het draait heel gecultiveerd, pakt steeds mooi soepel en loepzuiver op en reageert nauwelijks op lastwisselingen. Daarnaast springt de BMW zuinig met brandstof om en heeft ‘ie – mede door zijn grote tankinhoud – de grootste actieradius van het stel. Ook het optionele en goed regelende ABS is in deze omgeving een absolute pré. Bovendien is de GS de enige van de vier die van ABS kan worden voorzien. Alhoewel het drukpunt wat hard is, is de enkele schijf in het voorwiel van de GS beslist geen handicap, want de voorrem tordeert slechts heel lichtjes bij brute remacties. Alles bij elkaar biedt de BMW F650GS in deze groep het meest complete pakket en verdient daarom een plek in de finale. [Conclusie bei Punktewertung]CONCLUSIEOnder het kwartet allrounders was één machine zonder zwakke plekken: de BMW F650GS. De Beier biedt in deze groep het meest complete pakket, of je nu in je eentje er op uit trekt of met twee personen en bagage. Door zijn uitgebalanceerde en zekere stuurkarakter voel je je in het zadel van deze GS helemaal thuis in het Alpendecor en is een plek in de finale ook niet meer dan verdiend. Daar veranderen de akoestiek van de Ducati, het verslavende blok van de Triumph en de fantastische transmissie van de Aprilia niets aan. [Leistungsdiagramm][Grun]Triumph Street Triple76,4 kW (104 pk) bij 11.900 tpm65 Nm bij 10.100 tpm[Rot]Ducati Monster 69654,7 kW (74 pk) bij 8.200 tpm65 Nm bij 7.800 tpm[Blau]BMW F650GS50,1 kW (68 pk) bij 7.400 tpm74 Nm bij 5.000 tpm[Gelb]Aprilia NA850 ManaVermogen aan achterwiel gemeten42,1 kW (57 pk) bij 8.100 tpm[Bilder + Unterschriften][Opener: AM-RG08-523, auch ein Teil Fliesstext verarbeiten][Einsatz: AM-RG08-551]Kaas uit het vuistje op z’n Frans, een aanrader op de Col du Galibier. [AM-RG08-296; auf letzte Spread, vielleicht bei Punktenwertung. [2e Spread, 4 motorrader mit + und -. Auf die rechter Seite die Punktewertung][Bild: AM-RG08-403]APRILIA NA850 MANAV-twin, 839 cc, 76 pk, 73 Nm, 229 kg, max. belading 206 kg, NL € 10.490,-; B € 9.490,-+Koppelsterke V-twinSoepele automaatPuike remmenHandige bagageoplossingen-Geen ABSKettingVering aan de zachte kant[Bild: Ducat Monster 696_08_jkDUCATI MONSTER 696V-twin, 696 cc, 75 pk, 69 Nm, 185 kg, max. belading 205 kg, NL € 8.632,-; B € 7.900,-+ Lekker licht te sturenSoepele gasaannameNette remmenGunstige verbruikscijfers -Oncomfortabele zitpositieGeen ABSAchter te stug geveerdPrestaties blokNauwelijks bagagemogelijkheden[Bild: AM-RG08-438]TRIUMPH STREET TRIPLEdrie-in-lijn, 675 cc, 106 pk, 68 Nm, 190 kg, max. belading 191 kg, NL € 8.490,-; B € 7.590,-+Enorme stuurprecisieLevendig en sterk blokPrima remmenMakkelijk in de omgang-Achterschokbreker te zachtNauwelijks bagagemogelijkhedenGeen ABSGeringe max. belading [Bild: AM-RG08-505]WINNAAR ALLROUNDERSBMW F650GStwee-in-lijn, 798 cc, 71 pk, 75 Nm, 215 kg, max. belading 221 kg, ABS, NL v.a. € 8.900,-; B v.a. € 8.200,- +Gecultiveerd en soepel draaiend blokStabiel rijwielgedeelte met veel reserveUitgekiende ergonomieZuinig -Hoge aanschafprijs met alle optiesLicht torderende vork bij harde remacties