Eerste Test – Yamaha MT-07 2025

Meer dan 195.000 MT-07’s verkocht Yamaha alleen in Europa al sinds de introductie in 2014 en ook in 2024 was de twin weer de meest verkochte motorfiets in zijn segment. Het inmiddels bekende lekker speelse motorkarakter van het CP2-motorblok, het flitsende stuurkarakter, de betrouwbaarheid en uiteraard de funfactor maken de MT-07 al jarenlang een haast onverslaanbaar pakket. Tja, dan doe je iets heel goed, en hoe leg je de lat bij een nieuwe generatie – de vierde inmiddels – dan weer een stukje hoger als je zelf de benchmark in je segment bent en je niet direct een grote concurrent hebt om je aan te spiegelen?

Gewichtsbesparing
Maar er is meer. Een verdieping lager ziet de goede verstaander nu radiaal gemonteerde vierzuiger remklauwen, en die zijn bevestigd aan een eveneens nieuwe KYB-voorvork, voor het eerst een upside-down-type. Die is niet instelbaar, maar dat is de gemodificeerde achterschokdemper wel met stelmogelijkheden voor de veervoorspanning én de uitgaande demping. In één adem kunnen we dan ook de nieuwe en lichtere wielen noemen. Dat zijn niet langer gietwielen, maar zogeheten ‘spinforged’-wielen, waarbij de velgen middels een speciaal productieproces dunner kunnen worden uitgevoerd en er gewicht bespaard kan worden.

En gewichtsbesparing was een belangrijk aspect bij de ontwikkeling van de nieuwe MT-07, aangezien de nieuwe ’07’ het eerste model is van het CP2-platform dat is voorzien van een ride-by-wire-systeem, ofwel Yamaha Chip Controlled Throttle (YCC-T), en dat brengt extra gewicht mee. Hetzelfde geldt voor de noodzakelijke aanpassingen om het CP2-blok de Euro5+-horde te laten nemen. Dus waar mogelijk zijn er grammen geschaafd en bespaard, voor de cijferfetisjisten: 600 gram op het bodywork, 400 gram op de bovenste kroonplaat en bijna een halve kilo onafgeveerd gewicht op de wielen. Onder de streep heeft Yamaha het rijklaar gewicht zelfs nog met een kilo weten te verlagen vergeleken met het voorgaande model en stokt de weegschaal bij slechts 183 kilo.

Toevoeging ride-by-wire
Met de komst van YCC-T werd ook de toepassing van elektronische hulpsystemen mogelijk voor de MT-07. Zo heeft het 2025-model uitschakelbare tractiecontrole en drie rijmodi: Sport, Street en een vrij te configureren modus. Sport is uiteraard de funmodus met de meest directe vermogensafgifte (PWR1) en een niet al te snel ingrijpende tractiecontrole (TCS1), in Street is de gasrespons in PWR2 iets minder direct en grijpt de tractiecontrole (TCS2) ietsje eerder in. De Custom-modus biedt dan nog de mogelijkheid om de PWR3-vermogensafgifte, de meest milde, te selecteren voor bijvoorbeeld natte weersomstandigheden.

Rijden maar
De 690 cc metende en 73 pk sterke paralleltwin met 270 graden verzette kruktappen is, afgezien van de Euro5+-aanpassingen, ongewijzigd, dus een druk op de startknop doet een lekker vertrouwde sound aan de MT-07 ontsnappen. Ook de zit is vertrouwd met de smalle taille en 805 millimeter zithoogte, maar ook hier toch een paar subtiele wijzigingen. Voor iets meer beenruimte zijn de voetsteunen een volle centimeter lager geplaatst, is het stuur 18 millimeter breder geworden en staat het 22 millimeter lager en 9,3 millimeter verder naar achteren en ook is het tweedelige zadel wat aangepast qua vorm, afmetingen en vulling; alles om de zit op de MT-07 nog toegankelijker en ook een vleug sportiever te maken. Het voelt in ieder geval als een bekend ensemble, en het is net als met dat andere Japans merk: na honderd meter voel je je er al volledig op thuis.

Blok ster van de show
Wennen hoef je niet aan de heerlijk acterende twin van de MT-07, net als voorheen toch wel weer de ster van de show, en door de krukas-layout acterend als een roffelende V-twin. Net als bij de MT-10 en ook de MT-09 heeft Yamaha op het inlaatgeluid van de paralleltwin ook een stukje ‘sound engineering’ losgelaten. Afmeting en vorm van een aantal inlaatcomponenten, waaronder het luchtfilter, luchtinlaten en inlaatcovers, zijn geoptimaliseerd om via vier openingen in de tankcover, vlak voor tank en zadel in elkaar overgaan, het inlaatgeluid in versterkte vorm naar de rijder te geleiden, met name bij het uitaccelereren van van langzamere bochten met 25 tot 50 procent gasopening. Het is hoorbaar, maar minder duidelijk dan op de MT-10 waar die openingen zich meer aan de voorzijde van de tank bevinden, daar waar je hoofd ook meer boven hangt tijdens het rijden.

Kortom, leuke gimmick, maar de 690-twin maakt gelukkig vooral indruk met zijn fijne prestaties. Hij voelt heerlijk elastisch aan bij lagere toerentallen, is aangenaam sterk in het middengebied en boven de 9.000 toeren draaft ‘ie ook nog eens lekker door. Als je hier geen vrienden mee kunt worden, weten we het ook niet meer. Er is altijd en overal punch voorradig en vanaf zo’n 2.000 toeren draait het nog altijd opwindende blok prachtig rond. Zwakke punten? Zouden we zo niet kunnen bedenken, of het moeten de lichte vibraties zijn die we bij een aantal testmotoren in de voetsteunen en/of het stuur konden voelen of het niet heel uitgesproken grote verschil in gasrespons tussen de Sport- en Street-modus, maar dan zijn we al aan het muggenziften.

Over op de Y-AMT-versie
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de Y-AMT-variant, die net als bij de MT-09 slechts € 500,- extra kost. En die uitvoering rijden we in het tweede deel van de testdag. In het zadel van de Y-AMT heb je de keuze uit volledig automatisch schakelen (AT) of manueel (MT) met de flippers op de linker stuurhelft. In de twee automatische modi D en D+, waarbij het schakelpatroon van D voor alledaags gebruik is en D+ zich beter eigent voor een iets sportievere rijstijl, neemt de techniek je het werk volledig uit handen en is het heerlijk zorgeloos genieten van het landschap en de wegen. Het systeem, waarbij een geïntegreerde quickshifter zorgt voor een schakelsnelheid van 0,1 seconde, werkt hufterproof en nagenoeg naadloos en is voor een minder ervaren rijder misschien wel een openbaring. Hoewel de schakelmomenten goed gekozen worden, zal een meer ervaren rijder waarschijnlijk sneller naar de flippers grijpen om het systeem te overrulen om bijvoorbeeld een extra keer terug te schakelen voor een bocht of juist een keer eerder op te schakelen.

Intuïtief sturen
Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de MT-07 van nature al haast intuïtief naar de juiste lijn in een bocht duikt. Daarin blinkt deze enorm wendbare opstapper weer als vanouds uit, waarbij hij gevoelsmatig tot op de millimeter nauwkeurig te dirigeren is en zich met meer dan speels gemak van het ene op het andere oor laat leggen. Met een licht gewijzigde geometrie (fractioneel steilere balhoofdhoek en iets kortere wielbasis) is het geheel nog nadrukkelijker op handelbaarheid afgestemd, zonder ook maar een moment nerveus aan te voelen. De nieuwe standaard banden (Dunlop Sportmax Q5A) hebben even opwarmtijd nodig, maar voelen daarna al snel vertrouwd aan en zullen bij alledaags gebruik niet snel in negatieve zin verrassen. Enkel bij sportiever gebruik en op minder grip biedend asfalt zou de feedback met name voor wat helderder mogen zijn.