Vergelijkingstest Husqvarna Svartpilen 701 – Yamaha XSR700 Xtribute
Als de stralen van de ondergaande zon de Husqvarna Svartpilen 701 en Yamaha XSR700 XTribute strelen, discussiëren hun rijders na een lekker dagje sturen met beide retro-machines nog over licht en schaduw.
Woorden schieten over en weer, meningen wisselen van rijder naar rijder. Wat inmiddels wel vaststaat is dat Husqvarna’s Svartpilen 701 en de Yamaha XSR700 XTribute niet anoniem door het motorleven rijden, maar er echt uitspringen en emoties opwekken. Daarbij volgen beide machines eigenlijk hetzelfde pad, want het zijn beide tot het noodzakelijke gereduceerde motorfietsen met een aangename knipoog naar vroeger tijden. Bij Husqvarna moet het design van de Svartpilen herinneringen aan oude flattrackers oproepen, machines dus, die zich al in het eerste deel van de film ‘On any Sunday’ op het netvlies van menig jongere rijder hebben gebrand. Met zijn vlakke koplamp-unit en de stoer naar boven wijzende duo-zitplek weet de Svartpilen 701 dat beeld zelfs heel goed te vangen. Daarbij heeft Husqvarna geen kans onbenut gelaten om de Svartpilen in alle opzichten een geheel eigen uiterlijk te geven. Dat was wellicht nog makkelijker geweest, aangezien de basis niet opnieuw uitgedacht hoefde te worden. Op de fundering van 690 Duke van moederbedrijf KTM hebben ze bij Husqvarna echter iets heel eigenzinnigs weten te bouwen. En daarbij ze niet in de voor de hand liggende valkuil gelopen om een bestaand model wat op te kalefateren door links en rechts wat onderdelen te vervangen. Nee, de Svartpilen is echt anders. De wens om een geheel eigen lijnenspel neer te zetten, komt nergens geforceerd over, alsof er even een ander jasje over een etalagepop getrokken moest worden. De hele lijnvoering van de Husqvarna is tot in de kleinste details doordacht. Het hoekige design kent alleen accenten op plekken waar het kan, dus om lijnen te benadrukken over verder door te voeren.
Zo priemt het korte uitlaatdempertje aan de rechterzijde onder exact dezelfde hoek omhoog als de daarboven liggende zijkap van het kontje. En de lijn van de hoeken in de tank loopt door richting het zadel, de zijkappen, de duo-voetsteunen en tot aan de bevestiging van de uitlaatdemper aan toe. Die liefde voor detail geeft de Svartpilen een haast kunstzinnige uitstraling. Of het nu je smaak ik of niet, het consequent doorgevoerde design verdient erkenning en niet zo’n beetje ook. Alleen aan de rechterzijde onder de tank oogt het wat minder opgeruimd, en staat de moderne lay-out van de 693 cc metende ééncilinder met al zijn kabels en stekkers wat meer op de voorgrond.
Daarmee is meteen het bruggetje naar de Yamaha gemaakt, die – de naam XSR700 XTribute verraadt het al – de herinnering aan de geweldige XT500 levendig moet houden. De ingrediënten daarvoor zijn een volledig vlak zadel, een enduro-stuur met versteviging, stofhoezen om de vorkpoten en het kekke, hoog gepositioneerde Akra-uitlaatsysteem als extra. Daarnaast uiteraard een kleurstelling die recht doet aan de moeder aller offroads, met name de tank met zijn geborstelde aluminium-look en passend gekozen kleuraccenten. Maar in tegenstelling tot de Svartpilen laat de Yamaha ook zien dat een eenvoudige melange van verschillende onderdelen niet automatisch tot een stemmig geheel leidt. Daar had de XSR700, de eerste afgeleide van de zo succesvolle MT-07, al mee te maken en deze XTribute ook. Met name vanaf de zijkant bekeken lijkt de harmonie in het design wat te missen. Maar ook dat is uiteraard geheel subjectief.
En toch weet ook de Yamaha het licht op zich gericht te krijgen. Gewoon gaan zitten, even wennen aan de wat inactieve zithouding en de CP2-paralleltwin het werk laten doen. Die krachtbron is al enorm veel lof toegezwaaid, maar hier volgt er nog een. Dit motorblok is een echte ‘pleaser’. Bij lage toerentallen draait de twin al loepzuiver, om aansluitend krachtig door het middengebied te marcheren en ook bovenin nog lekker doortrekt. 75 pk vermogen kan haast niet beter, aangenamer en levendiger worden geserveerd dan met dit motorblok, dat de MT-07 groot heeft gemaakt, het geval is.
Als het motorblok aan de beurt is, schuift er een schaduw over de Svartpilen. Goed, met het blok van de Supermoto 701 is ook deze Husky krachtig gemotoriseerd, want deze krachtbron levert 75 pk bij 8.500 toeren. Met de sterkste productie-éénpitter onder de zon spreekt er dus veel in het voordeel van de Svartpilen, maar dit motorblok vraagt wel absolute toewijding. Een beetje zorgeloos rondrijden zoals met de MT-07-twin kan, zit er niet in, nooit. Onder de 3.000 toeren is trillen het voornaamste dat de Svartpilen-single in de aanbieding heeft en in de versnellingen vijf en zes ontstaat er pas vanaf 4.000 toeren een beetje rust. Een 30-km-uur-zone kom je in het zadel van de Svartpilen niet door zonder de koppeling te gebruiken. In 701 Supermoto-trim maakt dat allemaal niet uit, aangezien het dan om niets anders gaat dan het zo snel mogelijk bereiken van de volgende bocht, maar als je met een Svartpilen onderweg bent, wil je toch ook lekker ontspannen kunnen toeren in plaats van altijd maar de vlucht naar voren te moeten zoeken.
Maar misschien, en dat moet je de Husky ten goede houden, wil ‘ie wel helemaal niet ontspannen toeren. Het zadel met het comfort van een nagelkussentje heeft de aspecten sport en design in ieder geval hoger in het vaandel staan dan comfort. De instelbare vering doet zijn werk naar behoren en schiet ook bij een ritje op de grens van het kunnen van de Pirelli MT60RS-banden, die trouwens ook onder de XSR liggen, niet te kort. De quickshifter met blipper-functie laat je snel door de versnellingen schieten zonder dat daarbij de trekkracht wordt onderbroken. De sportieve aspecten van de Svartpilen staat dus duidelijk in het licht, terwijl zijn toertalenten meer in de schaduw bivakkeren.
Ook bij de XSR wisselen licht en schaduw elkaar af. Het motorblok, we zeiden het al, is helemaal de bom. De vering? Dat is een ander verhaal. De setting is goedmoedig, maar als het om de demping gaat, dan verstopt de Yamaha zich het liefst in een donker hoekje. Open je het gas stevig, dan stormt de XSR met het bekende MT-gif op de eerstvolgende bocht af, maar na een kneep in het remhendel duikt de 41-mm-voorvork vervolgens diep in. En als vervolgens het gas in de apex van een bocht weer wordt geopend, heeft vervolgens de achterschokdemper de neiging om een stuk in te veren, om aansluitend weer vrolijk uit te veren omdat de demper uitgaande demping mist. Wat dan weer in het voordeel van de XTribute spreekt, is dat ‘ie ook onder deze omstandigheden nooit zijn goedmoedigheid verliest. Hij blijf onder alle omstandigheden controleerbaar, een echte vriend, een heel goede zelfs, zelfs als bij geringe hellingshoeken de slijtnokken onder de voetsteunen in het asfalt krassen.
Daar moet ondertussen wel redelijk voor worden betaald, want zoals de XTribute hier staat ben je € 11.594,- kwijt. Bovenop de basisprijs van € 9.999,- komt in dit geval nog € 1.435,- voor het Akrapovic-uitlaatsysteem en € 160,- voor het Vintech-achterlicht. Geen kattenpis dus, temeer daar de MT-07 als basismachine een stuk voordeliger is, inclusief betere vering. Maar die moet het dan zonder die aanstekelijke retro-look stellen. Die is dan misschien niet overal even consequent doorgevoerd, maar het maakt de XTribute wel tot een heel bijzondere motorfiets.
Veel voordeliger ben je met een Svartpilen 701 trouwens ook niet uit. Het prijskaartje vermeldt een basisprijs van € 11.400,-. Maar zo gaat het zo vaak als je een beetje weg wilt blijven van de mainstream en daarom vaak wat onbegrepen bent. Mooi dus dat fabrikanten zich af en toe aan motorfietsen als deze beide wagen, ook al liggen licht en schaduw daarbij vaak dicht bij elkaar.
MOTOPLUS-conclusie
De Svartpilen 701 en de XSR700 XTribute zitten vol met optische accenten, vallen op en willen ook opvallen. Ze willen schitteren, zonder dat dat ten koste gaat van de rijdynamiek. Deze uitdaging meesteren ze beide grotendeels, maar niet helemaal, aangezien het geen volledig nieuwe modellen zijn en wortelen in bestaande modellen. En ook de nadelen van machines vind je op dit duo terug.
