Toeren off-road door de Algarve
De Algarve, in de zomermaanden thuisbasis van zonaanbidders die zich op het strand van Albuifeira of Portimao de Sangria goed laten smaken. Maar ook het land van ruige natuur en uitdagende off-road-paden: de basisingrediënten van een waar motoravontuur. Adriaan Seunke van Algarve-Offroad heeft op aandringen van enkelen van ons besloten een meerdaagse zwerftocht door de schitterende Portugese outback in zijn reisprogramma op te nemen. Met een klein groepje zijn we zelf de proefkonijnen voor de try-out van deze tocht, zodat we met z’n achten op ter plekke gehuurde Husaberg enduromotoren deze zwerftocht door de binnenlanden van de Algarve in het zuiden van Portugal maken. ‘We’, dat zijn in dit geval acht bij elkaar geraapte off-road-enthousiasten die elkaar via-via-vaag of zelfs helemaal niet kennen. Maar wel allemaal een voorliefde voor het motorwerk buiten de gebaande paden. Dat geldt ook voor mezelf: na 35 jaar straatervaring ben ik uiteindelijk op mijn oude dag toch nog door het endurovirus gegrepen. Anderen, waaronder mijn vrouw noemen het gewoon een verlate midlife-crisis… Het niveau van onze groep varieert van enigszins gevorderd voor mezelf tot meerdere jaren Dakar-ervaring (Jaap van der Kooy). Daarmee biedt deze reis dus volop de gelegenheid om nog wat bij te leren. Het prachtige heuvelgebied van het Algarve achterland is bijna helemaal verlaten, op een enkel keuterboertje her en der na. Ondanks die onherbergzaamheid zijn er toch honderden weggetjes en paden. Vanwege het bosbrandgevaar trekken de Portugezen namelijk met bulldozers overal brandwegen zigzag door het beboste binnenland, om zo het eventuele vuur tot stoppen te dwingen en het overslaan van de vlammen te voorkomen. De paden zijn zeer grof aangelegd zonder rekening te houden met de contouren van het landschap. Dat betekent dat ze vaak loodrecht omhoog over hoge bergkammen de heuvels in klimmen en daarna weer de valleien induiken. Kortom: een waar off-road-paradijs met honderden kilometers piste. Met nergens een hek!. Vandaar ook de lijfspreuk van Algarve-Offroad: ‘Don’t fence me in!’ Na een ontspannen vlucht brengt een taxibusje van de organisatie ons voor de vrije zaterdagmiddag naar het rustieke kustplaatsje Lagos. We hebben elkaar onderweg al een beetje leren kennen en het klikt goed. De sfeer zit er ook meteen al goed in. Tijdens de eerste middag en avond op het strand en in het gezellige centrum van Lagos, uiteraard besprenkeld met het nodige vocht, worden vele belevenissen met elkaar uitgewisseld en met name de Dakar avonturen van Jaap van der Kooy werken voortdurend op de lachspieren. Zondagochtend vroeg verzamelen we ons bij de uitvalsbasis van Algarve-Offroad, even buiten Lagos. De Husabergs worden kritisch bekeken en we maken kennis met Tanja, die de volgauto zal besturen. De motoren worden verdeeld en de spullen voor een week ingepakt. En aangetrokken. Dat laatste is niet makkelijk, want wat trek je hier precies aan, rekening houdend met de hitte, de veiligheid en de eventuele weersveranderingen? En wat neem je mee in de rugzak en wat gaat er in de volgauto? En hoeveel water heb ik nodig per dag? Een hoop sores zo vroeg op de morgen. Maar wel sores van het goede soort! Niet lang daarna komen de dikke éénpitters tot leven. Sommige zijn eerst nog wat weerbarstig, maar na wat gemorrel onder de tank en met een fijngevoelige rechterpols lopen ze uiteindelijk allemaal als een zonnetje. Eindelijk rijden we. Ik probeer eerst wat te wennen aan de machine, maar daar blijkt geen tijd voor te zijn, want al na 25 meter asfalt duikt Adriaan een smal geitenpad op, dat bezaaid ligt met allerlei grote keien en vele haakse bochtjes kent. Dit in combinatie met de al fel brandende zon doet de temperatuur onder mijn helm meteen al flink stijgen. Na deze vuurdoop volgen wat bredere paden bedekt met grove stenen, waarover de banden lichtjes uitbreken. Zwieren en zwaaien, precies zoals het hoort. De snelheid wordt opgevoerd en al snel scheren we over de eerste bergkammen en zien in de verte de Atlantische Oceaan schitteren. Het is nog vroeg, maar de zon is genadeloos en het belooft een warme dag te worden. Ook voor de rest van de week worden trouwens hoge temperaturen voorspeld. We blazen een uur flink door alvorens we de motoren voor het eerst op een heuveltop parkeren. Beneden in de diepte wordt er een gigantisch circuit aangelegd, het nieuwe Contidrome. Dit circuit van Continental gaat niet alleen dienen als testbaan voor banden, maar herbergt daarnaast ook allerlei verschillende motor- en autosportfaciliteiten. Er dienen zich ook meteen allerlei beelden uit vervlogen tijden aan; beelden van de grote treffens rond het Contidrome in Noord-Duitsland. Die dagdroom wordt verstoord door een stokoud boertje die ons passeert op zijn al even oude brommertje. Hij kijkt vol bewondering naar de motorfietsen: dat zou hij ook wel willen! De uren daarna rijden we over zigzaggende paadjes met grove stenen, door diepe dalen en over steile toppen. Eerst omhoog om daarna weer de diepte in te duiken, met samengeknepen billen en iets minder geknepen remmen welteverstaan. De wat minder ervaren berggeiten stuiteren er regelmatig af, is het niet bij het bokkend omhoog spuiten dan wel bij het omlaag hobbelen en glijden. Zolang het wegdek een beetje vlak is gaat het prima op de steile stukken, maar vaak zijn er door erosie diepe groeven ontstaan en wanneer daar in terechtkomt valt er weinig meer te sturen. Een kleine onbalans en je ligt er zo naast. De snelheid is gelukkig niet erg hoog, waardoor het over het algemeen tijdens die momenten bij een gedeukt ego en een kwartiertje martelen en puffen om op de top te komen blijft. Soms betekent dat weer hetzelfde stuk terug omlaag hobbelen, rondje draaien en weer nieuwe poging wagen. Dat de motorfiets daarbij een paar krasjes oploopt hoort erbij volgens onze gids. En als je net als mij over een paar korte benen beschikt, dan is het nog een flinke klus om jezelf weer in het zadel te hijsen! Voor de lunch zoeken we ons heil in een goedmoedig dorpje en laten ons de stevige Portugese kost goed smaken. Gaat er ook wel in na uren intensief sturen. Dat het intensief is blijkt ook wel de stoffige, bezwete hoofden, voor de bevallige serveerster reden temeer om met een gedecideerde wijde boog om onze gestalten heen te lopen. Opfrissen heeft bovendien geen zin, want er ligt nog een lange middag vol avontuur, stof en kilometers zand en stenen in het verschiet. Op zich een mooi vooruitzicht, al protesteert het achterwerk wel enigszins. Net als de droge keel overigens. Het loopt tegen zevenen wanneer we een dichtbegroeid valeitje induiken. Na een plotselinge draai van het pad af staan we oog in oog met een met bloemen overgroeid gebouw. Een Bed & Breakfast in een wat ooit een oud en vervallen boerderijtje was en eigenhandig door de Nederlandse eigenaren verbouwd tot dit hartverwarmend mooie complex. Het bier is er koud, het leven is er goed. Binnen enkele minuten ligt de binnenplaats bezaaid met dampende kledingstukken, die allesbehalve fris ruiken. En datzelfde geldt ook voor ons. Tijd voor een welverdiende douche gevolgd door een smakelijk hapje. Ietwat stram klimmen we ’s morgens weer op de motoren. Tijd om de ledematen rustig los te schudden is er echter nauwelijks, net op weg suizen we over een snel en breed pad, waarna we rechtsaf slaan een rivierbedding in met een paar steile geërodeerde stukken erin. Links en rechts tollen er rijders van hun fiets en ook Dakar-veteraan Jaap vliegt onderaan een steil stuk rechtdoor de bosjes in, die hem in een oogwenk compleet opslokken: weg is Jaap. Degenen die niet zijn gevallen liggen krom van het lachen. Maar rijders en motoren worden weer bij elkaar geraapt, Jaap uit de bosjes getrokken en na een slokje water voor de schrik of voor het lachen kiezen we andermaal het ruime sop. Er volgen die ochtend nog veel meer steile hellingen en uiteindelijk krijgen we allemaal met aanwijzingen van de gids en de ervaren rijders de rijtechniek steeds beter onder de knie en komt het ritme er lekker in. Dat is maar goed ook, want we moeten behoorlijke afstanden overbruggen en de grilligheid van het landschap drukt het gemiddelde aardig. Zo ook het riviertje dat we moeten doorkruisen. Een midden in de rivier stilstaande collegarijder krijgt de volle laag wanneer ik hem op korte afstand passeer. Dankzij de vloedgolf die volgt houdt hij de komende tijd het hoofd wel koel, letterlijk welteverstaan. Moe en afgepeigerd arriveren we uiteindelijk in een schitterend dal, waar Tanja inmiddels een kampement heeft opgezet. We wassen ons in het koude water van een beekje. Dat heeft een verkwikkende werking op lijf en leden en dat geldt ook voor de barbecue en de koude biertjes… De volgende morgen vroeg wordt eerst gezamenlijk het kamp afgebroken alvorens we de machines aanslingeren voor de derde dag. De eerste tijd rijden we door hetzelfde overwoekerde rivierdalletje waar we hebben geslapen. Vanwege de hoge temperatuur zetten we Husabergs ook steeds meteen uit als we ergens stil staan, gewoon om te voorkomen dat ze aan de kook komen. Je hoort ze dan altijd even flink natikken en uithijgen, daarna overheerst de stilte weer. Het tweede deel van de dag staat in het teken van het het groene gebied rond de traag stromende Rio Guadiana, de grensrivier met Spanje. Een werkelijk fenomenaal mooie omgeving die ons uiteindelijk tot in het lieflijke plaatsje Alcoutim brengt, waar we in ene hotel slapen. Vanuit het zwembad zien we het zinderende Spaanse achterland afkoelen in de heerlijke namiddagzon. De vierde dag doen we het rustig aan en rijden we in een gematigd tempo zigzaggend door de heuvels naar het zuiden. Al vroeg in de middag bereiken we ons hotel in het pittoreske plaatsje Monto Gordo, dichtbij de Spaanse grens en pal aan zee: mooi strand, veel vertier en heel veel bejaarden. Niet dat ik hier twee weken zou willen zitten, maar na die intensieve dagen is even rust best een welkome afwisseling. Als de volgende ochtend de machines echter weer één voor één tot leven komen, is het wel weer mooi geweest met die rust. Laat de uitdagingen maar weer komen. En dat gebeurt ook tijdens de laatste twee dagen van de toer. Bochten in alle soorten en maten, driften, waterpartijen, steile klims, diepe afdalingen, uitzichten, rotsen, zon, stof, meer stof en veel avontuurlijk zweet. Op een biljartlakenstrakke greens van een Golf Resort, waar we voor één nacht onze tenten mogen opzetten, na is het is alleen maar ruige natuur dat we tegenkomen. Echt ene geweldig gebied om met een off-road-motor te doorkruisen. Mij zien ze hier volgend jaar dan ook zeker terug! ________________________________________ [INFOKASTEN] Waar het off-road-rijden in Nederland en België (afgezien van de georganiseerde ritten en enduro’s) toch steeds lastiger wordt, kan in Oost- en Zuid-Europa nog volop gereden worden. Wel is het dan zaak om een goede lokale gids in te huren, die precies weet wat er wel en wat er vooral niet mag in ene bepaalde streek. De Nederlander Adriaan Seunke is zo’n gids, die in de schitterende Portugese Algarve georganiseerde off-road-reizen aanbiedt. De omgeving biedt hier uitstekende mogelijkheden en nagenoeg het hele jaar heb je er uitstekende weersomstandigheden. Algarve-Offroad biedt verschillende reizen aan, variëren van ééndaagse ritten tot een achtdaagse trip met vijf rijdagen. Bij de meerdaagse trips zijn de hotelovernachtingen, ontbijten, de algemene ondersteuning, gids, transfers en de huur van de Husabergs inbegrepen. Je dient dan zelf alleen nog naar Faro te vliegen en je rij-uitrusting te verzorgen, al kun je ook die ter plekke huren. Per dag wordt er zo’n 150 tot 200 kilometer gereden. De achtdaagse reis kost € 1090,- en voor een lang weekend met vier overnachtingen en drie rijdagen betaal je 645 euro. Meer info: Algarve-Offroad, estr. nat. 125, cci 900 Sitio das Boiças, 8500-132 Mexilhoeira Grande Portugal T +35 1282-969 431 I www.algarve-offroad.com [[BU]] 1 In de Algarve liggen kilometerslange paden en gravelwegen te wachten op off-road-rijders. 2 Aufmacherbild? 3 Broodnodige verkoeling tijdens een rivier-doorsteek. 4 Na een lange klim is het heerlijk uitrusten op de top van een heuvel. 5 Op de vele stenen is een schuivertje zo gemaakt. 6 Daar ontkom je bijna niet aan: sleutelen onderweg om ene lekke band te plakken. 7 Eerst maar eens zoeken naar het beste plekje om de rivier over te steken. 8 De Husabergs staan de eerste ochtend keurig in het gelid voor ons klaar. 9 Kan het mooier? Een lunch op een beschut terras onderweg. 10 Ons eerste hotel in ‘the middle of nowhere’. 11 Adriaan en Tanja, die de was doet in het kampement. De luchtfilterwas, wel te verstaan! 12 Kamperen in de vrije natuur, een unieke belevenis 13 Even afkoelen in een beekje onderweg! 14 En dan te bedenken dat je de eerste kilometers nog keurig om alle stenen heen probeert te sturen. 15 Afzien en blaren in de handen. Wat kan het leven toch mooi zijn! 16 Af en toe zoeken we de bewoonde wereld op om te kunnen tanken. 17 Zo’n achterband wil wel slijten op die Portugese ondergrond!
