Oud vs. nieuw: Yamaha MT-07
De nieuwe MT-07 heeft het bij de deur van een discotheek niet makkelijker dan de oude. Wanhoop desondanks niet. In het echte leven telt er meer dan alleen het uiterlijk en disco’s zijn momenteel sowieso even niet hip. Gelukkig heeft Yamaha de nieuwe MT-07 onder het opvallende plaatwerk aangepakt. Hoeveel blijkt uit een gezamenlijke rit met zijn discretere voorganger.
Laten we eerst maar direct beginnen met de meest opvallende wijziging van de nieuwe MT-07. Het nieuwe insectenachtige frontje polariseert. Nee, het stoort het gemiddelde oog in het echt niet zo veel als de eerste persfoto’s dat wereldwijd wel deden. Toch is het nieuwe neusje iets te robuust, iets te hoog gemonteerd en iets te klein. Dat is de gebruikelijke gedachtegang als je diep in het cycloop-oog van Yamaha’s verkoophit kijkt. Die – het moet gezegd om de eer van de koplamp te redden – de straat veel beter verlicht dan voorheen. Toch blijft het uiteindelijk allemaal een kwestie van smaak, maar ook een bewijs hoe dapper een wereldspeler vol Japanse perfectionisten kan zijn. Want de MT-07 is niet zomaar een nichemodel voor pure liefhebbers waarbij stilistische fouten met de mantel der liefde bedekt worden. Sterker nog: het woord verkoophit viel al. Iedere vijfde in 2020 in Europa verkochte Yamaha was een MT-07. Van alle sinds 2013 verkochte MT’s in Europa is de MT-07 goed voor de helft van de verkopen. Het draait echt ergens om bij dit model. Aan de andere kant: polariseren doen motoren uit de ‘Master of Torque’-serie altijd. Het stond het succes van de modelreeks die in 2013 opnieuw gelanceerd werd echter niet in de weg. Integendeel.
Daarin spelen de onbetwistbare innerlijke kwaliteiten een belangrijke rol. Deze zijn altijd in grote mate aanwezig geweest op de MT-07. Levendig rijgedrag, krachtige motor, ongewoon hoogwaardig design, lekker prijskaartje en dat alles gecombineerd met een gewicht en afmetingen die meer motorrijders aanspreken dan uitsluiten.
Er hoefde dus niet veel te gebeuren, maar zoals dat gaat met bestsellers, worden ze zelden heel uitgebreid, maar wel regelmatig ververst. Bovendien moet het MT-lijnenspel in de pas lopen. Een blik op de onlangs bijgewerkte broers en zussen MT-125, MT-03 en MT-09 laat onmiskenbaar zien welke kant het op gaat.
De nieuwe ergonomie valt niet in het oog, maar laat zich wel voelen. Eindelijk hebben de Japanners geluisterd naar de wijdverbreide wens naar een stuur dat niet op een fietsstuur lijkt, maar op een volwaardig motorfietsstuur. De handen liggen 32 millimeter verder uit elkaar en ook nog iets hoger. Dat voelt zelfverzekerder en volwassener. Natuurlijk was de Yamaha zonder dit brede stuur al uiterst wendbaar, maar voor het gevoel zijn de extra centimeters een onschatbaar voordeel. Het smalle en merkwaardig gevormde stuur van de vorige MT-07 kan daar niet aan tippen. Het komt toch allemaal op lengte aan. Of liever: breedte.
De nieuw gevormde tank en het iets zachtere zitje dragen ook bij aan de onmiddellijke feel-good factor. In vergelijking met de vorige MT is het resultaat een mooie combinatie van superioriteit en comfort. Het onder beginners onbedoeld populaire “omdonderen terwijl je staat” wordt wel duurder. De luchthappers zijn namelijk geïntegreerd in de benzinetank en dat maakt het duurder als die vervangen moet worden.
De luchthappers zijn geen namaak zoals tegenwoordig populair is, maar zijn werkelijk functioneel en voorzien het luchtfilter van frisse lucht. De “katalysator-bom” – een charmantere formulering is moeilijk – is dicht bij de motor in de uitlaatbocht geplaatst en samen met herziene elektronica is de twin hierdoor Euro 5-geschikt.
De oude en nieuwe MT-07 verschillen voor de rest niet heel veel. Zelfs iemand met argusogen ziet waarschijnlijk slechts het omgekeerd verlichte dashboard, de LED-richtingaanwijzers en de van 282 naar 298 millimeter gegroeide remschijven. Om dus echt iets te kunnen vertellen over de verschillen tussen de oude en nieuwe Yamaha gaan we op pad. Dat pad kan werkelijk overal liggen, maar de nieuwe MT-07 kan er in alle gevallen beter mee overweg. Tijdens het rijden speelt de ergonomie voor de bovenste helft van je lichaam een grote rol. De 2020-MT-07 biedt weinig ruimte aan corpulente rijders van zo’n 1.80 cm. Op het nieuwe model voel je geen druk meer om af te slanken. Je hoeft je minder op te vouwen in de breedte als naar voren en dat voelt merkbaar comfortabeler. Het brede stuur verhoogt het gevoel van controle en stuurprecisie en verhoogt de dynamiek. Dat is een fijne combinatie.
In harmonie met het iets zachtere zadel werken ook voor- en achtervering iets subtieler. De Kayaba vork en demper blijven hetzelfde, maar de demping is opnieuw afgesteld. Niet in wereldschokkende mate, maar merkbaar in een directe vergelijking. De laatste MT-07 heeft al niet te lijden onder een te zacht afgeveerd rijwielgedeelte, maar het kan dus nog net even beter. De nieuwe laveert iets soepeler door korte bochten. De algemene hardheidsgraad voelt hetzelfde, maar de demping voelt progressiever en lijkt gevoeliger te reageren op de eerste millimeters.
Ook de fantastische twin reageert een tikkeltje gevoeliger op gascommando’s. Het maakt het rijden met deze onderhoudsarme mini-reactor nog net een beetje aangenamer. Het voelt alsof Yamaha een welgemikt druppeltje olie tussen het gashendel en gasklephuis mikte. Daarmee is het echte enige minpunt voor koppelgolfsurfers verdwenen.
De speling op de aandrijving is nog niet helemaal geëlimineerd, maar in ieder geval merkbaar verminderd. Helemaal schokvrij is de motor echter nog steeds niet. Op papier heeft de nieuwe twee pk minder, maar op de testbank is hij geen moment zwakker dan de oude. Hij presteert er zelfs minimaal beter. In ieder geval spelen beide MT’s concurrentieloos met de concurrentie. Wil je een voorbeeld? Ik ken geen andere motorfiets in deze klasse die in de tweede versnelling de voorkant vrijwillig naar de hemel laat reiken door het gas open te draaien. Zo beresterk is het blok in het middengebied. En daarvoor. En daarna. De krachtige klinkende twin is een schoolvoorbeeld van lineairiteit en een brede powerband. Bovendien loopt het mechanisch met veel raffinement. Eenvoudiger laat zich zoveel kracht niet gebruiken in de categorie van de kleine naked bikes. Dat was en is een van de grote troeven van de MT-07. Dat de nieuwe nog minder nipt uit de benzinetank is niet doorslaggevend in dit vergelijk, maar het verdient wel een eervolle vermelding. Dat geldt niet voor de versnellingsbak. Die is in Japan onder handen genomen, maar hij functioneert nog altijd een beetje roestig. Op onze testmachine althans, de motoren tijdens de introductie deden dat iets beter.
Laten we het over de negatieve versnelling hebben, ook wel bekend als vertraging. Ook hier heeft Yamaha zijn melkkoe aangepakt. De remschijven zijn iets groter geworden al voel je dat niet echt in termen van pure remkracht. Beide MT’s stoppen op dezelfde wijze; om hard te ankeren moet je hard knijpen. Zoals wel vaker in deze categorie motoren gaat dat wel zonder heel veel gevoel in het hendel. Laten we het er maar op houden dat niemand bang hoeft te zijn zichzelf over de kop te remmen. Dat maakt deel uit van de “one size fits all” filosofie van de kleine naked bike. Wanneer het ABS ingrijpt worden de verschillen wel duidelijk. Waar de oude MT-07 soms erg grof afregelde en de rem soms alarmerend lang niets deed, regelt de nieuwe veel fijner en steviger. De witte jassen hebben goed werk gedaan. Het is een – ik geef het toe – wilde theorie, maar misschien hebben de nieuwe, veel kleverige banden hier ook een aandeel in. Meer grip geeft ook meer remkracht, waardoor het ABS minder hoeft in te grijpen.
De gloednieuwe Michelin Road 5 afzetten tegen de – op zijn zachtst gezegd – ouderwetse Bridgestone BT-023 die tot dusver werd gebruikt, is als je zeventigjarige vader uitdagen voor een sprintduel: het is niet eerlijk. Dit wordt vooral duidelijk als je de MT’s in een bochtenparadijs met elkaar vergelijkt. 185 kilogram, 1400 millimeter wielbasis, een naloop van 90 millimeter: deze specificaties gelden voor beide modelgeneraties en onderstrepen effectief waar een Yamaha MT-07 voor staat. Het betekent ongecompliceerd motorrijplezier op hoog niveau voor beginners, heropstappers, ervaren motorrijders en zo’n beetje iedereen daar tussenin. De laatste update verandert daar niets aan. Zoals gebruikelijk bij voortdurende evolutie is het een kwestie van fijn afstemming. De nieuwe is nergens slechter, maar op sommige plaatsen beter.
Welke moet ik kiezen? Een MT-07 is altijd een wonder op het gebied van weggedrag geweest. Er zijn maar weinig motoren met zo’n krachtsontwikkeling die met zo’n gemak en op pure intuïtie door de bocht gaan. De nieuwe doet het alleen stabieler. De combinatie van de gevoeligere demping, het betere stuur en de veel meer vertrouwenwekkende en neutrale banden brengt veel meer volheid en kalmte in de glooiende kanten van het motorleven. Slecht wegdek, stuurcorrecties en remmen maken de MT-07 minder van streek dan voorheen. Niet op een wereldschokkende manier, maar op een aangenaam merkbare wijze. Dit komt ten goede aan de toch al zo brede inzetbaarheid van de kleine Yamaha. Een meerprijs van xxx euro ten opzichte van het vorige model is heel aanvaardbaar gezien de vele aanpassingen. Dat leidt tot een duidelijke koopaanbeveling.
Kunt u nog steeds niet wennen aan het nieuwe uiterlijk, zet dan een fatsoenlijk stuur en moderne banden op de vorige MT en u zit bijna op hetzelfde niveau. Maar echt veel goedkoper is het niet, als je kijkt naar de indrukwekkende waardevastheid van de MT-07. Maar voor de disco zijn er tenminste geen problemen meer.
Motoplus-conclusie
Yamaha MT-07 staat voor ongecompliceerd motorplezier op hoog niveau voor beginners, heropstappers en routiniers. Daaraan verandert ook de nieuwste update niets. Maar zoals dat gaat bij gestage evolutie is de motorfiets door de fijnslijperij een stuk volwassener geworden. Slechter is de nieuwe nergens, maar op sommige gebieden wel beter. Welke van de twee te nemen? Door alle kwaliteiten en waardevastheid van het oude model is de hamvraag misschien wel eerder: wie diep wil je in de nieuwe ogen, correctie: het nieuwe oog kijken?
