Interview teammanager Kervin Bos
Net toen Ronald ten Kate een beetje duidelijk had dat hij een andere rol zou gaan vervullen binnen het familiebedrijf, stond er een hevig stuiterende Kervin Bos aan zijn bureau met de mededeling dat hij maar wat graag teammanager van het Red Bull Honda World Superbike Team wilde worden. Een week later was de kogel al door de kerk. Zónder dat de oud-motorcoureur precies wist in wat voor avontuur hij stapte.
Het had altijd slechter gekund, maar een raceweekend als op het TT Circuit in Assen hoopt de kersverse teammanager van het Red Bull Honda World Superbike Team niet meer mee te maken. Met het uitvallen van zowel Leon Camier als Jake Gagne had het door Ten Kate gerunde team niemand aan de start van de ‘thuiswedstrijd’ staan. “Dat is in al die jaren nog nooit voorgekomen, dus ik heb al een record op m’n naam staan”, laat Kervin Bos aan de telefoon weten. Opvallend genoeg klinkt de Staphorster daarbij even strijdvaardig als de vrijdag voor de race toen we hem interviewden over zijn nieuwe baan. “Dat hoort bij Ten Kate. Niet te lang stilstaan bij dat wat gebeurd is, maar er lering uit trekken en vooruitkijken”, vertelt Kervin. Die instelling is aan de 31-jarige teammanager wel toevertrouwd en dat was ook bij voorganger Ronald ten Kate al opgevallen. Toch had de oud-teammanager niet direct een naam paraat toen duidelijk werd dat hij een andere functie zou gaan bekleden binnen het bedrijf. Ook Kervin zag zijn nieuw verworgen positie niet aankomen. “Ik heb regelmatig in de kantine geroepen dat ik graag bij het team wilde werken. Dan werd er steevast gelachen en de vraag gesteld wat ik dan zou moeten doen. Klopt ook wel een beetje, want ik ben wel technisch maar geen engineer. En toen kwam ineens de plek als teammanager vrij. Ik ben meteen naar Ronald gelopen, die mij op zijn beurt direct uitnodigde voor een gesprek. Een week later was de beslissing genomen. Gerrit zag het zitten, Ronald vond het top, Honda ging akkoord en klaar. Ik had een nieuwe baan. Wat daar allemaal precies bij kwam kijken? ‘Dat is lastig uit te leggen’, liet Ronald weten. Ik zou het wel leren tijdens mijn snuffelstage in Qatar. Dus heb ik tijdens de race in het Arabische land letterlijk en figuurlijk een weekend lang met Ronald meegelopen. Dan lijkt het allemaal heel goed te handelen en zou je haast het idee krijgen dat het allemaal wel meevalt. Niet gek natuurlijk, want Ronald doet het uitermate geroutineerd.”
“Na die korte stage was het in november met de wintertest mijn beurt. Nou, dat weet ik echt nog als de dag van gisteren. Ineens was het moment daar. Dan heb je zoiets van: oke, we gaan. En toen: Holy shit, moet ik dit allemaal doen? Echt iedereen had vragen. Kervin, hoe zit dit? Hoe zit dat? Hoe zit het met de brandstof? En met de banden? Je moet zoveel regelen. Ronald had me al gewaarschuwd dat het onmogelijk zou zijn om altijd iedereen honderd procent tevreden te stellen. Je moet beslissingen nemen en die pakken niet voor iedereen even goed uit. Ja, dat zijn wel leermomentjes. Gelukkig ben ik een aanpakker die niet zomaar wegloopt en beschik ik over een heel goed vangnet. Zowel Ronald als Gerrit kan ik 24 uur, zeven dagen per week bellen. Daarnaast ben ik geen vreemde binnen het wereldje. Zo was ik in 2013 en 2014 actief als motorcoureur voor Ten Kate en heb ik vervolgens vier jaar bij Ten Kate Racing Products gewerkt, de commerciële afdeling van het raceteam. Want alles waar wij mee racen, dat verkopen we ook. Daardoor heb ik al een best netwerk op weten te bouwen binnen de racerij. Een gezonde basis dus. Denk overigens niet dat ik dit als een vrijbrief zie. De komende jaren zal ik nog een hoop ‘credits’ moeten verdienen. Kijk maar eens rond met hoeveel organisaties je alleen op het circuit al te maken hebt. Dat is ook de reden dat Ronald nog heel nauw betrokken is bij het team. Het is geen aan/uitschakelaar. Ik krijgt echt niet in een keer alle deuren open, daar is soms een kruiwagen voor nodig. In mijn geval is dat Ronald. Sta ik tegen een deur te schoppen en gaat-ie op een kiertje, dan vraag ik Ronald even dat laatste zetje te geven. Maar ik probeer hem natuurlijk wel eerst zelf open te trappen. Dat is me de eer te na.”
“Of ik mijn droombaan heb gevonden? Misschien wel, al ben ik daar heel erg ‘down to earth’ in. Natuurlijk vind ik het heel gaaf dat ik deze kans heb gekregen, maar het is wel gewoon werk. Ik heb een team onder me dat van mij op aan moet kunnen. Ronald heeft het team vanaf de grond af opgebouwd tot wat het nu is. Toen hij begon was er helemaal niks. Dat is in mijn geval wel anders. Ik stap op een rijdende trein, dus is het mijn taak de boel draaiende te houden. Dat ik daarom nu helemaal geen tijd heb voor een privéleven, dat neem ik dan ook op de koop toe. Al is het Ronald in de afgelopen 18 jaar ook gelukt een gezin te stichten, dus dat komt vast goed. Nu is het eerst zaak het team de goede richting op te sturen. Zeker na het turbulente jaar dat we achter de rug hebben door het plotselinge overlijden van Nicky Hayden.
Voor dit seizoen hebben we dus met zijn allen in november keihard op de reset-knop gedrukt. Je merkte echt dat er vanaf dat moment weer een frisse wind door het systeem waait. Iedereen is tot op het bot gemotiveerd. En dan zie je Leon op dat ding springen en denk je: we gaan er weer voor. Dat we dan nu pech hebben met een harde crash van zowel Leon als Jake is ook onderdeel van het racen. Laten we er maar vanuit gaan dat dit het diepste punt van het seizoen is en de lijn nu weer omhoog gaat, al hadden we wel hele hoge verwachtingen voor Assen. Te meer omdat we een paar weken geleden hier nog getest hebben en Leon echt bloedsnel was met het Magneti Marelli-systeem. We waren er dan ook echt van overtuigd dat we flinke stappen hadden kunnen maken met hem. Jake is op zijn beurt gewoon een jonge coureur. Echt een rookie. Dan kunnen dit soort dingen gebeuren. Dat weet je. Alleen valt het normaal niet zo op, omdat je er nog een nummer één naast hebt staan. Nu zijn alle ogen op hem gericht. Maar we blijven positief en kijken al vooruit naar de races in Imola en Donington. Tijdens de race in Italië verwacht ik beide coureurs weer terug op de baan, uiteraard nog verre van fit. Bij de wedstrijd erna, in Donington kan het wel eens een heel interessant weekend worden. Naast het feit dat het een thuiswedstrijd is voor Leon, weten we dat de motor er ook goed presteert. Als we dan onder het podium staan te juichen zijn we het weekend in Assen alweer vergeten. Dat is sowieso het doel voor dit jaar: terugkomen op het podium. In Buriram zaten we daar al heel dicht bij. Veel verder kijken dan een jaar vooruit heeft bij racen toch niet veel zin. Er kan zoveel gebeuren en we zijn daarin ook afhankelijk van Honda. Zo zijn er geruchten dat er een vernieuwing komt van de Fireblade.”
“En mijn eigen toekomst? Nou ja. Volgens mij zit ik officieel nog in mijn proeftijd. Haha. Geintje natuurlijk. Daar waren Ronald en ik vrij snel uit. Ik zat al een aantal jaar bij de zaak en heb gewoon een nieuwe functie gekregen. De racefamilie is dan ook niet groter geworden, er is gewoon wat geschoven. Zo voelt het voor het team ook. Uitdaging is er ook genoeg. Voorlopig staat Ronald nog 10 – 0 voor, dus ik heb nog wel wat in te lopen.”
De in Staphort wonende Kervin Bos werd op 11 maart 1987 in Woerden geboren. Op zijn 13e startte hij zijn motorsport-carrière. Eerst in verschillende brommerraceklassen om daarna door te groeien naar de Supersport. Hierin was hij, met wisselend succes, tot 2014 actief. Kort nadat hij in Assen elfde werd bij het WK Superbike van dat jaar, kwam Kervin op datzelfde circuit namelijk hard ten val tijdens de Race of the Champions. De klap was zo hevig dat hij zowel zijn heup als bekken verbrijzelde. De verwondingen betekenden het einde van zijn loopbaan als coureur, maar niet van zijn liefde voor de sport. Zo maakte hij in 2015 zijn debuut als gastspreker tijdens het WK Superbike in Assen en schoof hij niet veel later aan als commentator bij Eurosport. Daarnaast vond hij een baan bij Ten Kate. Sinds eind 2017 is Kervin werkzaam als teammanager bij het Red Bull Honda World Superbike Team.
