Interview Michael van der Mark

Michael van der Mark werd met het Ten Kate Team Europees Kampioen Superstock 600, wereldkampioen Supersport en vierde in de Superbike-titelstrijd. Toch besloot de 24-jarige Rotterdammer dat het tijd was voor iets nieuws. Een open pratende Van der Mark over zijn nieuwe Yamaha, het WK Superbike, over Honda en over Ten Kate. “Halverwege het seizoen wist ik dat ik weg wilde.”

Na je eerste testen in Aragon, waar je achtste van de acht was, en in Jerez, waar je 2,6 seconden op Jonathan Rea verloor, twitterde je ‘They talk now, but we know better’. Wat bedoelde je daarmee?
“Ik las hier en daar al wat commentaar en ik mocht vanwege mijn nog lopende contract met Honda niets zeggen. Ik dacht dat ik dit wel kon twitteren. Het zag er slechter uit dan het was. Ik ben ook geen tester, ik ben een racer. In Jerez heb ik vanwege een probleem maar één rondje gereden met de 2016-fiets die ik echt heel fijn vond. Daarna heb ik de rest van de test alleen maar dingen geprobeerd voor het nieuwe seizoen. Voor mij frustrerend, maar het team heeft me steeds op het hart gedrukt ‘maak je niet druk, dat is nergens voor nodig’. De 2017-machine heeft een andere swingarm en dat is echt een onwijs groot verschil. De tank was anders en de hele gewichtsverdeling is gewijzigd. Er was maar één 2017-machine en daarom moest ik ‘m delen met Alex (Lowes, teamgenoot, FW). Qua rijden waren er duidelijk merkbare verschillen met de oude fiets. Sommige negatief, maar over het geheel zeker positief. Iedereen in het team is nieuw voor me. Daar leer ik ook weer iets van. Aan mijn kant van het team is best veel veranderd. Er zijn andere monteurs en en is een andere elektronicaman. Mijn crewchief werkte vorig jaar nog wel met Sylvain Guintoli.”

Wat viel je op toen je voor het eerst op de 2016-R1 stapte?
“Het sturen. Dat had ik ook wel verwacht. Het voelt zoveel lichter aan, dat merkte ik het eerste rondje. Het ‘oude’ blok voelt door het karakter wat traag aan, maar dat is het zeker niet. Met de Honda moest ik altijd vechten, met de Yamaha geldt: hoe rustiger je rijdt, hoe sneller je eigenlijk bent. Dat is ook wel eens lastig, want soms moet je een tijd zetten en dan werkt rustig blijven niet. De vermogensafgifte is heel lineair, maar het is wel iets wat absoluut beter moet.”

Terug naar vorig jaar. Je werd vierde in het WK. Heel mooi, maar het leek alsof de verwachtingen hoger werden door de eerste vier goede raceweekends. Het kwam er niet helemaal uit. Je eindigde 231 punten achter Rea….

“Ja…. Daar kijk je niet eens naar! Dat wil je niet zien, nee. Dat het na die eerste weekenden inderdaad moeilijker ging, daar baalde ik zelf ook ontzettend van. Het was heel raar: de eerste vier races werkte de motor goed maar daarna merkten we dat we er niet meer bij kwamen als we er op vrijdag ook maar iets naast zaten met de set-up. Het gebied waarin de motor werkte, was zó klein. Dat gold ook voor Nicky (Hayden, teamgenoot). Ik denk dat we echt aan het einde van de ontwikkeling van de fiets zaten. Als je de eerste wedstrijden zag, dacht je ‘nu gaat het gebeuren’. En in Assen had het moeten gebeuren… (Van der Mark crashte in de eerste race in tweede positie, FW). Op vloeiende banen zoals Phillip Island viel het mee, maar op veel circuits kwamen we gewoon vermogen tekort ten opzichte van de Kawasaki’s en Ducati’s. Die maakten ook gedurende het seizoen nog zulke grote stappen. Wij minder. Ik had in ieder geval een wedstrijd willen winnen in 2016, maar dat is jammer genoeg niet gelukt. We wisten dat we podiums konden pakken, maar ook dat is te weinig (zes maal, FW) gelukt.”

Nicky finishte achter jou als vijfde, maar ik had het gevoel dat hij gedurende het seizoen meer naar jou toe kroop.

“Hij werd steeds sneller en ik bleef op hetzelfde punt hangen. Ik zeg zeker niet dat de motor slecht was, maar ik denk dat Nicky en ik er alles uit hebben gehaald. Dat hij in Sepang op een natte baan won… Dat was zuur voor me. Ik had het idee dat ik daar op het podium had kunnen staan, maar het klopte net niet met de motor. Ik baalde zó dat we weer een kans hadden laten liggen, omdat ik me op de droge baan zó goed voelde. Ik ben dit jaar wel een aantal keren erg boos geweest, maar dat duurt bij mij nooit lang. Er gebeurden te vaak dingen die niet nodig waren. Dezelfde dingen ook, ook de afgelopen twee seizoenen. Op het gebied van de elektronica bijvoorbeeld.”

Ronald ten Kate vertelde dat het voor beide partijen goed was om uit elkaar te gaan.

“Het was tijd om weg te gaan. Ik was toe aan werken in een nieuwe omgeving en met nieuwe mensen. Als we volgend jaar wéér bijvoorbeeld die elektronicaproblemen zouden krijgen, wist ik dat ik elk weekend gefrustreerd zou zijn. Daar had ik geen vertrouwen in, omdat het al twee seizoenen duurde. Ik denk zeker dat ze het gaan oplossen, maar voor mijn hoofd is het niet goed om zo een seizoen in te moeten gaan.”

Ronald zei ook dat Nicky door zijn manier van werken met heel uitgebreide analyses meer bij had gedragen aan de ontwikkeling van de machine dan jij.

“Iedereen die nieuw is bij het team, is de held. Ja, dat klinkt misschien bitter, maar het is gewoon zo. Ik was altijd één van de jongens van het team, maar de nieuweling…. Dat was ook zo met Sylvain (Guintoli in 2015, FW). Dat is gewoon frustrerend. Zoals Nicky werkt, werkt niemand. Na zoveel jaar vind ik dat echt knap, maar voor mij werkt zijn aanpak niet. Omdat ik meer tijd nodig heb in mijn hoofd en dan kom ik er ’s avonds op terug met suggesties. Zo werkte het bij mij al op school. Je moet doen wat voor jou het beste werkt. Het was niet zo dat ik het gevoel had dat ik onvoldoende gewaardeerd werd, maar gewoon anders. Eigenlijk alle jaren al. Dat was niet de reden om weg te gaan, maar het blijft je wel bij.”

Wanneer nam je het besluit dat er in 2017 iets anders moest gebeuren?

“Halverwege het seizoen eigenlijk al. Natuurlijk dacht ik wel aan MotoGP, maar ik wil daar niet rondrijden op een achttiende plaats. Oké, dat weet je pas als je er bent, maar er waren veel teams waar ik in ieder geval niet naar toe wilde. Van Honda mocht ik in de winter een keer komen testen, maar verder niks. Ik kreeg de indruk dat ze dat aanboden om mij te houden, maar… Leuk, ik kan een keer rijden. En dan? Als er in 2017 iemand zou moeten worden vervangen in de MotoGP, zouden ze weer Nicky vragen. Wat ook logisch is, maar ik dacht niet na over wat er daarna zou gebeuren. Ik wilde ook eigenlijk niet weg uit het WK Superbike zonder een overwinning. Dat bleek realistischer dan een goede MotoGP-machine krijgen. Qua resultaten vond ik ook niet dat ik een plaats in de MotoGP had verdiend. Maar als er een mooie kans was gekomen, had ik het gelijk gedaan.”

Jullie hebben voor 2017 gesproken of onderhandeld met Honda, Ducati en Yamaha.

“En ook met Kawasaki. Zij spraken met meerdere mensen, maar kozen uiteindelijk weer voor Tom Sykes. Ducati was zeker een goede optie, maar Chaz Davies had zoveel salaris bedongen dat er weinig over bleef. Bovendien wilden ze toch het liefste een Italiaanse rijder. Yamaha was één van de partijen die geïnteresseerd waren. En plotseling ging het zo snel, dat ik ook wist dat ik dat wilde. Maar er is geen traject vastgelegd naar de MotoGP. Er is toegezegd dat ik een een keer MotoGP-machine kan testen en bij Yamaha zit het allemaal qua topmanagement van Yamaha Racing wat dichter bij elkaar dan bij Honda. Te vaag? Nee, want het was niet de enige reden. Er is ook gezegd dat er binnen het team veel zou veranderen en er zijn nu ook meer Japanners bij het project en het team betrokken. Ik heb de Yamaha in de Acht Uren van Suzuka gezien en ik wist heel goed dat er in het WK Superbike niet alles uitgehaald is. De progressie tijdens het seizoen viel mij ook tegen, ja. Ik denk dat het Yamaha ook zelf is tegengevallen. Maar Sylvain en Alex zijn beide ook geblesseerd geweest en dat helpt de ontwikkeling ook niet. Wat ik afgelopen seizoen zag op de baan was dat ze echt vermogen misten. Wij kwamen tekort, zij nog meer. En ze moesten aan het eind van een race beter worden. Je zag dat dat ook wat veranderde aan het eind van het jaar.”

Denk je dat je als Superbike-coureur nog wel een serieuze kandidaat bent voor een plek in de MotoGP? Alleen Cal Crutchlow en Loris Baz zijn uit het WSB overgestapt.

“Dat wordt sowieso lastig. In de MotoGP kijken ze inderdaad bijna niet naar het WK Superbike. Meer naar de Moto2, maar ik geloof niet dat er daar op dit moment zulke supertalenten rijden als bijvoorbeeld Maverick Viñales. Misschien gaat men daarom nu wél verder kijken. Zarco en Folger hebben (bij Tech3 Yamaha) een contract voor één jaar. Dat zijn natuurlijk de twee plekken waar ik naar kijk. Zonder dat ik die toezeggingen heb gekregen. Zelf heb ik ook een eenjarig contract, met voor Yamaha de optie om het te verlengen.”

En de Acht Uren van Suzuka?

“Dat was één van de eerste dingen die ze vroegen. Eigenlijk was ik er na afgelopen jaar toen we wéér uitvielen helemaal klaar mee. Maar toen ze het vroegen, dacht ik ‘laten we het dan toch nog maar een keer doen’. Met Alex en (Katsuyuki) Nakasuga, denk ik.”

Wat ga je zelf veranderen voor volgend jaar?

“Zelf? Winnen? Je pikt van iedereen met wie je werkt wel dingen op, maar het is lastig om concreet aan te geven wat dat is. Ook van Nicky en Sylvain.”

De grid voor race 2 voor 2017 wordt omgegooid. De winnaar van de eerste race start als negende voor de tweede wedstrijd, met naast hem de nummers twee en drie. Op de eerste rij starten de nummers vier, vijf en zes uit de eerste race. Wat vind je daar van?

“Als ik voor de tweede race op pole sta, hoop ik wel dat ik een horloge krijg, haha! Het is een aparte regel. Het maakt me niets uit, hoewel ik niet denk dat het dé manier is om het spannend te maken. Maar dat het wel spannender kán zijn. Zelf weet ik eerlijk gezegd ook niet precies hoe het wel zou moeten, maar ik zou meer naar de reglementen kijken. Werken met extra gewicht? Bijvoorbeeld, ja. Maar dat is eigenlijk ook weer niet wat je moet willen. Ik denk dat het kampioenschap weer groeit, maar we moeten wel meer mensen hebben die kunnen winnen. Het niveau gaat bij iedereen omhoog, maar de eerste drie – Rea, Sykes en Davies – steken er nog steeds boven uit.”

Je teambaas Paul Denning zei in een interview dat WK Superbike-coureurs te aardig zijn voor elkaar. Er is te weinig reuring, ook naast de baan. Dus wie wordt jouw eerste slachtoffer, de eerste tegen wie je niet aardig gaat zijn?

“Sykes. Verder zeg ik niks… Misschien zijn veel rijders wat rustiger omdat ze wat ouder zijn, haha! Nee, maar als ik naar mijn eerste jaar kijk: ik kom als nieuweling binnen en ik heb iedereen tegen me! Omdat ze dingen niet meer verwachten. Qua agressie. Dat mis ik soms wel. Ze halen allemaal netjes in. Het hoeft ook niet zo onwijs hard te zijn, maar ze moeten ook niet zo janken als er af en toe wat gebeurt.”

Er wordt te veel gejankt in het WK Superbike.

“Nou… Niet te veel… Er wordt overal gewoon minder op het WK Superbike gelet en daardoor valt het misschien ook minder op.”

Wat verwacht je van volgend jaar? Met Stefan Bradl op de nieuwe Fireblade, Eugene Laverty op de Aprilia en Marco Melandri bij Ducati lijkt het alleen maar moeilijker te worden.

“Dat geldt dan voor iedereen, hè. Het wordt interessant. Ik ben benieuwd wat Aprilia precies gaat doen, maar voor mij is dat nog steeds één van de beste fietsen als je er de goede mensen eromheen bij hebt. Melandri heeft al laten zien dat hij nog steeds heel snel is. En Johnny, Chaz en Tom…. Dat is duidelijk. De nieuwe Honda zal zeker niet slechter worden. En wij hopelijk daarvoor….”

Zie je het gebeuren?

“Ja, ja. Ik denk dat het nog steeds lastig is om Kawasaki en Ducati te kloppen, maar niets is onmogelijk.”

Dus de vraag is wederom niet óf je gaat winnen, maar wanneer.

“(grinnikend) Dat is wel mijn bedoeling.”