Interview Marc Marquez
Marc Marquez is dé sensatie van de MotoGP. Nog maar 20 jaar is de Spanjaard, die dit seizoen debuteert in de koningsklasse van de wegrace. Hij breekt alle records en is zelf ook overweldigd door zijn succes. ,,Dit had ik ook niet verwacht.’’ Eigenhandig zet Marc Marquez de MotoGP op zijn kop. Met zijn spectaculaire rijstijl – hij hangt zo ver naast zijn motor dat zijn elleboog in veel bochten over het asfalt schuurt, waarbij hij nu al magnesium elleboog-sliders gebruikt omdat die van plastic het geen hele race volhouden – en zijn gewaagde inhaalacties brengt hij pit in de soms wat saaie races in de koningsklasse. Daarbij neemt hij met zijn voortdurend aanwezige ontwapenende lach iedereen voor zich in. Dat er met Marquez leven in de brouwerij zou komen, was te verwachten. In de 125 cc en in de Moto2 zorgde hij immers ook al voor spektakel. Dorna, de promotor van de wegrace-GP’s zagen Marques’ waarde en veranderde speciaal voor hem het reglement. Zodat Marc meteen voor het Repsol Honda-fabrieksteam uit mocht komen, in plaats van eerst een jaartje ‘oefenen’ bij een satellietteam. Bij Honda vult Marquez de vacature op van de gestopte tweevoudig wereldkampioen Casey Stoner. En de pas 20-jarige Marquez maakt de belofte meer dan waar. “Ik had verwacht dat ik vrij snel vooraan zou kunnen meedoen, maar dat het zó goed zou gaan, had ik ook niet durven dromen,” vertelt hij. In zijn eerste race in de MotoGP, de openingswedstrijd in Qatar, stond hij al op het podium – niet eerder stond zo’n jong ventje op het podium in de koningsklasse. De tweede race, in het Amerikaanse Austin, won hij al – niet eerder won zo’n jong ventje een MotoGP-race. Bij de derde race (Jerez) nam hij de leiding in het WK-klassement over – niet eerder stond zo’n jong ventje bovenaan. Het zou zomaar kunnen dat hij in zijn debuutjaar wereldkampioen wordt, al maakte zijn crash in Mugello de achterstand op teamgenoot Dani Pedrosa wat groter dan Marquez lief is. Hij staat nu derde, want ook Lorenzo ging hem weer voorbij in het tussenklassement. Maar zelfs als hij pas in 2014 wereldkampioen wordt, wat de doelstelling is, schrijft hij geschiedenis als de jongste ooit. Het zou het zoveelste record worden, dat nu nog op naam staat van Freddie Spencer. De Amerikaans grossierde ook in records in de jaren ’80, ver voor Marc Marquez werd geboren. De jonge Spanjaard had zelfs nog nooit van Spencer gehoord, maar weet inmiddels wie het is en bekeek ook wat videobeelden. Hij is onder de indruk. En trots. “Meneer Spencer heeft bijzondere dingen gepresteerd. Zijn records breken, die zo lang hebben stand gehouden, dat betekent dat ik op de goede weg ben. Dat is zeker een motivatie voor me. Maar nu komt het moeilijkste: deze lijn doorzetten en het volhouden.” Nu speculeren op een mogelijke wereldtitel wil Marquez ook nog niet, al sluit hij niets uit. “Het zou kunnen, maar ik wil er pas aan denken na Barcelona en Assen. Dat zijn cruciale wedstrijden, dan zijn we halverwege het seizoen. Als ik dan nog bovenin het klassement meedraai, dan kan ik ook wereldkampioen worden. Dan ben ik er klaar voor.” Dat Marquez minstens zoveel talent heeft als Spencer en andere grootheden, blijkt uit zijn nu al indrukwekkende cv. Toen hij vier jaar was, ging hij mee met zijn vader Roser naar het crosscircuit van Bellpuig, waar vaak de Spaanse motorcross-GP wordt verreden. Roser Marquez was machinist op een graafmachine in de bouw en hij hielp met zijn machine altijd met de preparatie van de crossbaan. Als kleuter vond Marc de motorcross reuze spannend en hij kreeg voor zijn vijfde verjaardag dan ook een motortje. Hij bleek er uitstekend mee overweg te kunnen en toen hij acht was, meldde zich een team dat hem wel eens op een wegmotor wilde zien rijden. “Mijn vader had daar geen geld voor, maar dat was geen probleem. Dat team wilde mij gewoon graag hebben en mijn vader heeft dus nooit moeten betalen om mij te laten racen,” vertelt Marquez. “Hij werkt trouwens nog steeds op de graafmachine, maar nu er minder werk is in de bouw, kunnen mijn ouders ook wat makkelijker mee naar races. Dat betaal ik dan voor hen.” Toen Marquez twaalf jaar was en in het Catalaans wegracekampioenschap reed, kwam hij in contact met Emilio Alzamora, de 125 cc wereldkampioen van 1999. Alzamora, een streekgenoot, had gehoord over het bijzondere talentje en nam hem onder zijn hoede. Vanaf dat moment ging het snel. Zijn Grand Prix-debuut maakte Marquez op 15-jarige leeftijd in 2008, in de GP van Portugal. Vijf races later, in Engeland, stond hij voor het eerst op het podium! In 2010 won hij maar liefst tien races en werd hij afgetekend wereldkampioen in de 125 cc klasse. Hij stapte over naar de Moto2 en schreef meteen zeven races op zijn naam. Hij moest de wereldtitel aan Stefan Bradl laten, doordat hij zelf nog te veel fouten maakte. “Ik was toen veel te gretig en veel te agressief,” blikt Marquez terug. “Ik viel ook te vaak. Door een nare val in Maleisië moest ik het einde van het seizoen ook missen, waardoor Stefan kampioen werd. Maar ik heb er van geleerd: die fouten maak ik nu bijna niet meer.” Het jaar erna werd hij wel Moto2-wereldkampioen en met de titel op zak kwam hij dit jaar in de MotoGP terecht, waar hij zich dus meteen mengde in de strijd vooraan. Zonder ook maar enig ontzag te tonen voor de gevestigde orde. Dat was na de eerste tests al voorbij. Zijn tactiek als nieuwkomer is vrij helder: een paar ronden lang volgt hij andere coureurs – zoals met name teamgenoot Dani Pedrosa – om te kijken welke lijnen die rijden en waar de rempunten precies liggen. Om vervolgens zijn eigen gang te gaan. In de openingsrace in Qatar ging hij brutaal het duel aan met zijn grote idool Valentino Rossi. In Austin versloeg hij ze allemaal. In Jerez kwam hij letterlijk in aanvaring met Jorge Lorenzo door de wereldkampioen in de laatste bocht bruut binnendoor te passeren en de derde plaats op te eisen. Die actie kwam hem op een hoop gekrakeel te staan. Was die inhaalmanoeuvre wel of niet verantwoord? Was het op het randje of net er overheen? Marquez haalde er zijn schouders over op. Hij is wel wat gewend, want in de Moto2 deed hij niet anders dan met de kuipen tegen elkaar rijden. “Ik mis die strijd uit de Moto2 wel een beetje,” bekent hij. “Soms reden we met vijf man dicht bij elkaar de laatste bocht door en wist je pas op de streep of je had gewonnen of vijfde was geworden! Dat zie je in de MotoGP niet. Het is jammer dat MotoGP-races vaak niet zo spannend zijn, maar inhalen op een MotoGP-machine is ook veel moeilijker dan op een Moto2-fiets. Het is moeilijker om dichtbij te komen, de motor stuurt anders, de snelheid is anders, de elektronica reageert anders, de banden reageren anders, de lijnen zijn anders.” Marquez is een snelle leerling. Dat bleek wel in Le Mans, waar hij welgeteld acht ronden nodig had om te leren hoe je in de regen moet rijden. Maar soms gaat het nog wel eens mis en wordt hij verrast door de Honda. Zoals in Mugello, waar hij in de vrije trainingen met 300 km/uur naast de baan raakte. Juist die eerste trainingen zijn moeilijk, vertelt Marquez. “Als rookie heb je weinig referentiemateriaal. Voor mijn monteurs is het ook vaak gokken. Als basis-setup gebruiken we iets tussen de afstellingen van Dani en Casey in. Soms past dat bij mijn rijstijl, soms ook niet. De eerste vrije trainingen moet ik veel harder werken dan de anderen: ik moet de lijnen zoeken, de machine leren kennen. In de Moto2 heb je niet zo veel elektronica op de motor als in de MotoGP. Ik moet daar nog erg aan wennen en er mee leren werken. Daarom vind ik zelf dat ik nog niet klaar ben voor de grote gevechten. Maar ik ga ze niet uit de weg, want ook daar leer ik van!”’ Een grote hulp daarbij is Alzamora, die Marquez nog altijd begeleidt. Hij staat tijdens de trainingen langs de baan om te kijken waar Marquez het laat liggen, waar hij kan verbeteren en welke lijnen anderen rijden. “Emilio kent mijn rijstijl en ziet wat ik moet doen. Hij vertelt waar anderen remmen en welke lijnen ze rijden. Vanaf de motor zie ik heel veel, door anderen te volgen, maar ik kan ze niet allemaal volgen. Daar helpt Emilio dus bij. Zijn aanwijzingen zijn heel belangrijk voor me.” De Honda dwong Marquez zijn agressieve, spectaculaire rijstijl enigszins aan te passen. Zijn bochtensnelheid was te hoog, waardoor hij de pure acceleratie bij het uitkomen van de bocht niet genoeg kon benutten. Door zijn hoge bochtensnelheid kon hij pas een fractie later op het gas dan de rest. Dat heeft hij dus aan moeten passen. Iets minder bochtensnelheid en iets meer ‘stop-and-go’, zodat je het vermogen beter benut. Desondanks gaat hij ogenschijnlijk nog steeds net zo plat door de bochten. Hij weet zelf ook nog precies wat de eerste keer was dat hij met zijn elleboog het asfalt raakte: “Dat was in 2010 in de training van de 125 cc voor de GP van Catalunya. In de derde bocht. Ik was er vast van overtuigd dat ik onderuit zou gaan, maar dat gebeurde niet. In de ronde erna deed ik het nog een keer. En nog een keer. Het was hartstikke eng, maar het werkte wel.” Daarna deed hij het ook in Assen en gaandeweg durfde hij het bijna overal. Altijd met rechts, soms ook met links. Inmiddels heeft Marquez speciale magnesium sliders voor zijn elleboog: de plastic sliders sleten namelijk te snel. “Doordat ik met mijn elleboog de baan raak, lijkt het heel wat, maar de hellingshoek van mijn motor is hetzelfde als die van Dani. En Lorenzo gaat vaak nog veel platter door een bocht dan ik.’’ Behalve met de coaching langs de baan helpt Emilio Alzamora Marquez ook buiten het circuit. Hij stond erop dat Marquez zijn school afmaakte en zorgde ervoor dat hij snel goed Engels leerde spreken. En nu houdt hij in de gaten of Marquez wel voldoende rust krijgt, want de jongen wordt overspoeld met aandacht en verplichtingen. Zeker nu, aan de vooravond van de GP van Catalunya. Dat is immers zijn thuiswedstrijd; de familie Marquez woont op een uurtje rijden van het circuit, in Cervera. Voor zijn familie en vrienden is de heldenstatus van Marquez even wennen. De wereldtitels in de 125 cc en Moto2 waren niets vergeleken bij wat hen overkomt sinds Marc fuore maakt in de MotoGP. “Ik moet bewust de rust zoeken,” vertelt Marquez. “Ik merk nu pas goed hoe groot de aandacht voor de MotoGP is, dat is veel meer dan voor de lichtere klassen. Het is raar voor mijn omgeving om me nu ineens overal op tv te zien. Er komen wildvreemde mensen naar me toe die dan met me op de foto willen. Een avondje stappen met mijn vrienden is er niet meer bij. Zelfs mijn vader wordt gevraagd voor interviews. Toen hij op het werk kwam nadat ik had gewonnen in Austin, stonden al zijn collega’s met de krant te wapperen. Mijn ouders zijn hele gewone mensen. Die werden overdonderd. Het werd plotseling ook wel heel groot allemaal. Ik wil een gewoon leven kunnen leiden met mijn familie, maar dat is een stuk moeilijker aan het worden.” De familie Marquez kan de borst vast natmaken, want Marc is immers nog maar net begonnen. En in zijn kielzog komt ook zijn broertje Alex er aan. Die won afgelopen jaar de Spaanse Moto3-wegracetitel en maakte zijn GP-debuut. Dit jaar rijdt hij als teamgenoot van Alex Rins bij Estrella Galicia in de Moto3. Ook Alex wordt begeleidt door Emilio Alzamora en traint ook veel samen met zijn grote broer. “We gaan vaak samen motorcrossen,” vertelt Marc. “Hij is goed hoor, mijn broertje. Ik merk wel dat ik met hem wat voorzichtiger ben dan bij anderen, met inhalen bijvoorbeeld. Maar samen trainen is goed. Daar worden we allebei beter van.” [[Streamers]] “ALS IK NA BARCELONA EN ASSEN NOG BOVENIN HET KLASSEMENT MEEDRAAI, DAN KAN IK OOK WERELDKAMPIOEN WORDEN.” “INHALEN OP EEN MOTOGP-MACHINE IS VEEL MOEILIJKER DAN OP EEN MOTO2-FIETS. WERKELIJK ALLES IS ANDERS IN DE MOTOGP.” “IK BEN OP DE GOEDE WEG, MAAR NU KOMT HET MOEILIJKSTE: DEZE LIJN DOORZETTEN EN HET VOLHOUDEN.” [[bijschriften]] 1 Emilio Alzamora, de 125 cc wereldkampioen van 1999, is tegenwoordig de begeleider van Marc Marquez. 2 Alex Marquez, het jongere broertje van Marc, won afgelopen jaar de Spaanse Moto3-titel en rijdt inmiddels Moto3-GP’s op een KTM. De broers trainen ook veel samen. 3 Marquez schuwt de duels niet. Daar kan wereldkampioen Lorenzo inmiddels over meepraten… 4 “Doordat ik met mijn elleboog de baan raak, lijkt het heel wat, maar de hellingshoek van mijn motor is hetzelfde als die van Dani. En Lorenzo gaat vaak nog veel platter door een bocht dan ik!’’ 5 In Mugello ging Marquez in de trainingen en in de wedstrijd flink onderuit. 6 ‘Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht.’ Dat geldt ook voor je kin, weet Marquez na Mugello.
