GP Wegrace Motegi en Phillip Island

Het MotoGP-seizoen van 2017 moet wel de geschiedenis in gaan als één van de meest memorabele, opwindende en dramatische sinds in 1949 voor het eerst om wereldtitels werd gestreden. Het is een seizoen waarin zinderende races in de laatste bocht worden beslist, waarin een anti-held en een underdog-constructeur zich als serieuze kampioenskandidaten presenteren, waarin een onbevreesde rookie het veld opschudt, waarin een geknakt idool wonderbaarlijk weder opstaat en waarin een kampioen tóch op weg lijkt naar titelprolongatie. De fenomenale Grands Prix van Japan en Australië leverden met Andrea Dovizioso en Marc Marquez twee fantastische winnaars op.

In zonnig Oostenrijk vochten Andrea Dovizioso en Marc Marquez al een zenuwslopend duel uit dat in de laatste bocht werd beslist, en ook in een doorweekt Motegi was pas bij het uitkomen van die laatste hoek duidelijk wie een andermaal onvergetelijke ’two-men’-show zou winnen. Beide malen zegevierde de ijzig koele Dovizioso. “Vandaag dachten we niet aan het kampioenschap, vandaag streden we voor de overwinning”, tekende Dovizioso de inzet van een fantastisch tweegevecht, balancerend op een vervaarlijk dun lijntje van struikelen of zegevieren. “In het begin zag ik helemaal niks in de regen. De rempunten waren bijna onmogelijk te zien”, gaf Dovizioso aan, gestart vanaf de negende positie.
Elf ronden voor het einde was het duidelijk dat het gevecht om de winst tussen WK-leider Marquez en Dovizioso zou gaan, de tweede man in de tussenstand op zestien punten achterstand. Een drietal onder aanvoering van de als tweede gestarte Danilo Petrucci had zich ver van de achtervolgers afgescheiden. “Er zijn altijd twee problemen: Dovi en Marc”, vertelde Petrucci nadat hij een voorsprong van twee seconden had zien verdampen. In de dertiende ronde loste Marquez de Italiaan af aan de leiding. Een doorkomst later passeerde ook de snel opgeklommen Dovizioso zijn merkgenoot. Vijf ronden later eiste Dovizioso zelfs de koppositie op, maar een versleten achterband voorkwam dat hij een gaatje kon slaan. “Toen draaide het weer om strategie”, aldus Dovizioso. De twee kopmannen vertraagden, versnelden, pasten hun lijnen aan en tartten elke denkbare limiet. “Marc zat er misschien ook iets overheen”, schatte de hij in. Toch meldde Marquez drie ronden voor de vlag zich weer aan de kop. In de stromende regen bleven de twee elkaar bestoken met aanvallen en in de laatste ronde volgde een explosieve apotheose. Met een voorsprong van 0,4 seconde begon Marquez aan de laatste 4,8 kilometer, ogenschijnlijk net als vorig jaar in Motegi op weg naar de winst. Maar waar Dovizioso in een eveneens kletsnat Misano nog genoegen had genomen met de derde plaats, wilde de 31-jarige Ducati-coureur dit maal meer. En hij kreeg zijn kans. Zes bochten voor het einde brak Marquez’ achterband vervaarlijk weg en Dovizioso forceerde de aansluiting. “Ik remde zo laat als ik kon. Maar er bleven nog twee bochten…. Toen ik hem er uitremde, dacht ik aan van alles: aan de laatste bocht in Oostenrijk, aan een strategie hier in de laatste bocht….” Daar dook Marquez als een kamikaze binnendoor. “Ik wist dat hij niet snel genoeg kon afdraaien”, glimlachte de winnaar zelfverzekerd.
Aan de pitmuur en in de Ducati-box verkeerden zijn teamgenoten na zorgde Dovizioso’s vijfde seizoensoverwinning in opperste extase. Bijna terloops karakteriseerde Dovizioso zichzelf en zijn verslagen tegenstander. “In een duel met hem gaat de hartslag over de 200. Ik denk dat hij in directe duels de sterkste rijder is. Mijn kwaliteit is dat ik heel gefocust kan blijven nadenken. Die laatste bocht liep zoals ik het wilde. Daar verbaas ik me al niet meer over.”
Strijdend ten onder gegaan, was Marquez toch tevreden omdat hij slechts vijf punten had moeten inleveren. “Maar ik heb veel risico’s genomen”, gaf Marquez toe, nadat hij op vrijdag voor de 23e keer dit seizoen was gecrasht. “Ik wist van te voren dat Dovi snel zou zijn. Toen mijn machine na dat foutje begon te schudden, wist ik dat hij in mijn slipstream zat. Hij was sterker met het remmen. Alleen moet ik sorry zeggen voor iets wat gebeurde in bocht 3. Ik zat daar ver achter hem en toen dook ik binnendoor. Dat was op de grens, maar de rest van de race was erg fair.”

Tien seconden achter Dovizioso en Marquez veroverde Petrucci al weer zijn vierde podium van het jaar, terwijl ruim achter hem het Suzuki-koppel Andrea Iannone en Alex Rins met een vierde en vijfde plaats eindelijk eens voor lachende gezichten zorgden bij Suzuki. Na veelbelovende trainingen en één ronde kopwerk zakte Jorge Lorenzo door een gebrek aan grip terug naar de negende plaats. In de laatste zes ronden passeerde hij nog de eveneens vergeefs naar grip en tractie zoekende Maverick Vinales (“dit was het maximale”), Aleix Espargaro en teruggevallen polesitter Johann Zarco. De Fransman riep de woede van Lorenzo over zich af toen hij de Ducati-coureur nogal onzacht aan de kant zette. Een race-incident volgens de Tech3-coureur, een herhaald bewijs volgens Lorenzo dat Zarco races rijdt alsof hij achter een Playstation zit. Terwijl Dani Pedrosa vroegtijdig zijn machine in de pits parkeerde vanwege een totaal gebrek aan gevoel in de regen, schakelde Valentino Rossi zichzelf al in de zesde rond na een flinke highsider toen hij de achtste plaats bezette. Het was Rossi’s tweede val van het weekend. “Op de natte baan was ik geen moment competitief”, meende de als twaalfde gestarte Yamaha-coureur. “We hadden het heel moeilijk met de banden en de machine. Ik zat achter Aleix en ik probeerde met hem mee te gaan, maar aan de linker kant van de band had ik geen grip en ik hard crashte. Ik mag blij zijn dat ik oké ben.”

Hoewel de Grand Prix van Australië een volstrekt ander scenario kende, was de race op een ouderwets winderig en kil Phillip Island met de top 6 binnen een nog niet eerder vertoonde marge van 3,871 seconde misschien wel de beste van het jaar. In die top 6 ontbrak echter de held van Motegi. Andrea Doviozo begon zelfverzekerd op vrijdag, maar crashte hard op zaterdag en kwalificeerde zich slechts als elfde. Zijn goede voornemens leidden tot niets toen hij slechts startte, vervolgens door een fout terugviel naar de twintigste plaats en zijn inhaalrace hem nooit verder bracht dan de elfde plaats – in illuster gezelschap van Dani Pedrosa, Karel Abraham en de eveneens hopeloos worstelende Jorge Lorenzo. In de sprint naar de finish zag de vleugellamme Dovizioso de keurig opgeklommen Scott Redding en Pedrosa uit zijn slipstream komen. De dertiende plaats was Dovi’s slechtste finish in 33 races; een ontnuchterend resultaat in een cruciale fase. “Een grote teleurstelling”, poogde Dovizioso niet om zich groot te houden. “Mijn fout in het begin maakte het er niet makkelijker op en misschien was mijn bandenkeus (Dovizioso koos op de grid nog voor een medium-achterband, FW) niet de beste. Op een circuit zoals dit, met vloeiende snelle bochten en waar je weinig hard hoeft te remmen worden onze problemen uitvergroot.”
Ook zonder een verwachte hoofdrolspeler bood de Australische Grand Prix ongekend spektakel – met op de eerste drie startrijen alle zes fabrikanten vertegenwoordigd. Medisch wonder Jack Miller (zie Pitstop) stormde van de vijfde startplaats naar de leiding en handhaafde zich daar vier ronden – voordat hij gepasseerd werd door Valentino Rossi. De Italiaan had een paar moeizame trainingen achter de rug, maar na een erg natte warm-up speelde het droge weer Rossi in de kaart. Zijn niet te blussen strijdlust deed de rest. Omdat de rijders al na de trainingen hun zorgen hadden uitgesproken over het verval van de banden, lag het tempo in de 27 ronden lange race niet extreem hoog; Marquez won de Grand Prix van 2015 in een steekspel dat zestien seconden korter duurde. Het collectieve banden sparen leverde daarom een onwerkelijk grote acht man sterke kopgroep op, waaruit alleen Miller en de weer sterk rijdende Alex Rins in de slotfase moesten lossen. Voor het zo ver was, probeerden vooral de uiterst agressieve Johann Zarco, de opgeleefde Maverick Vinales, de herboren Andrea Iannone, de onverslijtbare Rossi en kampioenschapsleider Marquez elkaar met vlijmscherpe inhaalacties en intimiderende uitremmanoeuvres onderling te intimideren. Na 27 fascinerende ronden toonden de outfits van Zarco, Iannone, Rossi en Marquez de sporen van zeer lijfelijk contact. De van pole vertrokken Marquez leek een gevaarlijk spel te spelen door zich zijn verwachte machtsgreep lang uit te stellen. Zes ronden voor het einde achtte hij de tijd rijp en passeerde kopman Vinales. Twee ronden later reed hij zijn snelste raceronde – als enige rijder in de tweede helft van de race – en sloeg dankzij vier razende rondjes een beslissend gaatje met de achtervolgers. Een furieus verdedigende Rossi hield Zarco achter zich, waarna de Fransman richting de streep ook Vinales nog voorbij zag komen. “Ik heb deze race dingen meegemaakt die ik nog nooit beleefd heb. Geweldig om hier bij te zijn”, vond Zarco. Crutchlow rekende af met Iannone.
“Het was een waanzinnige race”, vond ook winnaar Marquez. “In het begin hield ik me rustig om de banden goed op te warmen, maar al in de tweede of derde ronde voelde ik het eerste contact. Volgens mij van Johann. Toen realiseerde ik me dat dit een zware wedstrijd zou worden. Halverwege wist ik dat ik dat ik moest aanvallen, omdat ik anders gepasseerd zou worden. Soms was het gevaarlijk, maar een ronde of acht voor het eind was het tijd.” Marquez’ pak en ook het kapotte kontje van zijn machine vertoonden tekenen van een verhitte strijd. “Maar ik was zelf ook agressief, ik speelde hetzelfde spelletje”, gaf hij toe. “Hoewel ik ook wel het kampioenschap in mijn achterhoofd hield. Niet scoren zou rampzalig zijn geweest. Ik was heel blij met de overwinning, maar nog blijer toen ik hoorde dat ik nu 33 punten voorsprong (op Dovizioso, FW) heb.”
Vooraf had Marquez met zijn crew overlegd dat hij niet op de hoogte wilde worden gehouden van Dovizioso’s positie. “Maar dat gevoel begon toch een beetje te knagen. Op een gegeven moment kon ik hem zien en die afstand probeerde ik te controleren, net zoals ik de groep probeerde te controleren. Tot nu toe heb ik dit seizoen heel veel risico’s genomen, nu moet ik geduldig zijn.”
Vooral recent was de mate van fysiek contact tijdens races toegenomen, constateerde Rossi na zijn zwaar bevochten tweede plaats. “Vooral na de komst van jonge rijders uit de Moto2”, meende de oude vos, met strepen van Marquez’ voorband op zijn linker schouder. “Vooral Zarco is erg agressief. Je kunt er boos om worden, maar er verandert niets door. Dit is het spel dat je moet spelen. Het is wat gevaarlijker, maar als je het niet wilt, moet je thuisblijven. Ik vond het een geweldige race. Ik moest me hard verdedigen, vooral tegen Zarco en Iannone; de twee zwaarste tegenstanders, volgens mij. Maar ook met Marquez. Mijn bandenkeus (medium-medium tegen medium-soft voor Marquez en Vinales, FW) was de juiste. Ik dacht dat ik op een bepaald moment in de ideale positie zat, maar toen kwam Iannone bij de hairpin als een gek binnendoor. Winnen was moeilijk geweest, maar ik ben erg blij dat we zo na een hele moeilijke periode terug zijn gekomen.”
Ook Vinales had een strijdplan voor de laatste ronden. Het opzetje werd verstoord door Iannone, waardoor de tweede Yamaha-coureur twee plekken én de aansluiting kortstondig verloor. “Het kostte me tijd om daarna weer langs Miller en Crutchlow te komen”, vertelde Vinales, die zijn laatste kans op de titel verloor in Australië. “Maar ook voor ons is dit een belangrijke tweede plaats. En ook belangrijk was dat we tweede waren in de natte warm-up.”
Een ten opzichte van de trainingen drastisch toegenomen tractie had hem de derde plaats gebracht, stelde Vinales, maar een incident met Zarco had ook verkeerd kunnen aflopen. “We raakten elkaar erg hard. Ik had niet verwacht dat ik de bocht nog kon halen.” Ook Marquez sprak over de talrijke ‘narrow escapes’. “Natuurlijk is er een grens. Maar als we die naar beneden bijstellen, wordt het als in de Formule 1.”
Komend weekend verplaatst het strijdtoneel zich naar Maleisië, waar vorig jaar Andrea Dovizioso zijn eerste zege voor Ducati behaalde. Om Ducati’s sterk geslonken kans op een tweede MotoGP-wereldtitel overeind te houden, moet die geschiedenis zich herhalen.

Moto3: MIR KAMPIOEN IN STIJL
De verwachting was dat Joan Mir al in Japan gekroond zou worden als wereldkampioen, maar voor de eerste keer dit jaar finishte de Spanjaard in de stromende regen buiten de punten na een slechte race, die na het verwijderen van een oliespoor drastisch was ingekort. Mir startte vanwege een straf na ‘slingeren’ in Aragon vanaf de twintigste plaats en kwam in de race niet verder dan de zeventiende positie. Omdat Romano Fenati oppermachtig naar zijn derde seizoenszege reed, verkleinde de Italiaan het gat met Mir tot 55 punten. Niccolo Antonelli en de verrassende Marco Bezecchi bezetten de plaatsen twee en drie. Bo Bendsneyder verloor in de laatste ronde nog twee plaatsen en finishte als negende. In Australië kwam het allemaal goed voor Mir – op onverwachte maar overtuigende wijze. Achter Jorge Martin en Gabriel Rodrigo startte Mir als derde, twee plaatsen voor zijn enig overgebleven concurrent Fenati. Aanvankelijk leek het erop dat Mir opgeslokt werd in een weer enorme kopgroep van bijna twintig rijders met veel slipstreamen en ellebogenwerk, maar nadat een aantal rijders geëlimineerd werd door crashes, meldde Mir zich toch aan het front. Na vijftien ronden eiste hij de kop op en dat bleek een gouden greep. Twee ronden later begon het namelijk plotseling begon te regenen. Omdat alle rijders op slicks waren vertrokken, zwaaide de wedstrijdleiding de rode vlag. De uitslag werd vastgesteld na de vijftiende ronde – met Mir als winnaar vóór zijn teamgenoot Livio Loi (naar voren gekomen van de 21e plaats) en Martin. Fenati strandde op de zesde plaats. De 20-jarige Mir, in 2016 de ‘Rookie of the Year’, won negen races – een record – en finishte alleen in Japan niet in de punten. Zijn Leopard Team werd in 2015 al met Danny Kent wereldkampioen. De Australische Grand Prix begon goed voor Bendsneyder met een derde tijd op de eerste dag, en de snelste tijd in de natte warm-up. Een highsider op zaterdag leek echter zijn momentum te hebben gebroken. Vanaf de negentiende startplaats slaagde de als zestiende finishende Rotterdammer er door een kapotte quickshifter niet in om punten te scoren.

Moto2: BESLISSING NABIJ
Zonder een race te winnen, maar met een achtste en derde plaats is Franco Morbidelli in Japan en Australië een stuk dichter bij de Moto2-wereldtitel gekomen. Zijn Marc VDS-teamgenoot Alex Marquez behaalde in Motegi zijn eerste Moto2-overwinning buiten Spanje. Aanvankelijk leek de vanaf pole vertrokken thuisrijder Takaaki Nakagami de race onder controle te hebben, maar de Japanner zakte uiteindelijk terug naar een zesde plaats. Vijf ronden voor het einde zag hij Marquez langszij komen. Verrassend was de tweede plaats van Xavi Vierge. De Spanjaard was op het natte asfalt in zijn element, want de Tech3-rijder had ook al als derde getraind. Hafiz Syahrin bevestigde zijn kwaliteiten als regenrijder met een derde plaats. Morbidelli (21) stelde teleur met een achtste plaats, maar liep toch nog een paar punten uit op de als elfde afgevlagde Tom Lüthi. De Zwitser kreeg onverwacht vijf extra punten in de schoot geworpen omdat Dominique Aegerter zijn overwinning in Misano moest inleveren vanwege het gebruik van niet toegestane olie. Lüthi promoveerde zo van de tweede naar de eerste plaats. Maar in Phillip Island leverde de Zwitser dramatisch in. Terwijl Morbidelli op de grid vijf plaatsen voor hem stond, kon de vanaf de tiende positie begonnen Lüthi na een sterke opening geen vuist maken. Verder dan een tiende plaats met een – te – softe achterband, kwam hij niet. En dat terwijl Morbidelli een uitgekookte race reed en in de slotfase voor de zekerheid van een belangrijke derde plaats koos. Miguel Oliveira (44) en teamgenoot Brad Binder (41) zorgden voor een unicum. Oliveira domineerde van de eerste meters en tekende op prachtige wijze voor KTM’s eerste Moto2-zege, terwijl Binder zijn eerste Moto2-podium verdiende. Nakagami gooide twee ronden voor het einde een tweede plaats te grabbel. Marquez kwam al vroeg in de race naast de baan maar werkte zich daarna van de dertiende plaats naar voren naar de zevende positie.