GP Wegrace Misano, San Marino
En weer meldde zich een nieuwe winnaar in de MotoGP. Terwijl Maverick Viñales en Fabio Quartararo opzichtig faalden, zette de verbluffende Franco Morbidelli vanaf de start de Grand Prix van San Marino naar zijn hand. De Italiaan met Braziliaanse roots werd daarmee voor Pecco Bagnaia en Joan Mir de vierde nieuwe winnaar in zes races. Quartararo crashte uit de race en ondanks een anonieme zevende plaats werd Andrea Dovizioso zo de nieuwe klassementsleider.
Franco Morbidelli is een bijzondere jongeman. De technische uitvalbeurt in Jerez accepteerde hij gelaten, na de enorme crash met Johann Zarco in Oostenrijk had hij aanvankelijk weinig vriendelijke woorden voor de Fransman; enkele dagen later gaf hij toe te harde woorden te hebben gesproken en ‘niets dan vriendschap’ voor Zarco te voelen. Op zaterdag gaf hij nog eens blijk van een wereld die groter is dan de bubbel van de racebaan. Voor zijn thuisrace op Misano had Morbidelli een niet alleen fraaie maar ook speciale helm laten maken met een boodschap, geïnspireerd door de film ‘Do The Right Thing’ van regisseur Spike Lee. “Ik wilde een groot onderwerp aansnijden, namelijk racisme”, legde Morbidelli uit. “Maar ik wilde ook 2020 omhelzen, want dit jaar is heel slecht begonnen en er zijn weinig leuke dingen gebeurd. Maar wij proberen een mooie show op te voeren en we willen het publiek een fijn gevoel geven. Daarom wilde ik dit onderwerp op een lichte manier benoemen. De film ‘Do The Right Thing’ behandelt het onderwerp op een fantastische wijze. Er zit een persoon in de film die op een gegeven moment zegt dat we moeten stoppen met al het gezeik en moeten stoppen om elkaar te haten. Hij vraagt om een time-out. Daarom heb ik mezelf in zijn outfit op de helm laten zetten. Ik wilde ook een boodschap van gelijkheid laten horen en dat woord staat in meerdere talen op de helm, omdat ik vind dat het één van de belangrijkste dingen is om niet te vergeten; we zijn allemaal hetzelfde. Het virus maakte ons dat op een slechte manier duidelijk, maar we moeten het ook op een goede manier niet vergeten.”
Een dag later reed de Petronas Yamaha SRT-rijder op dominante wijze naar zijn eerste MotoGP-overwinning. De Braziliaanse Italiaan, die in 2013 Michael van der Mark opvolgde als EK Superstock 600-kampioen, daarna als eerste werd opgepikt door Valentino Rossi voor diens nieuwe VR46 Academy, vervolgens vanaf 2014 Moto2 ging rijden en drie jaar later wereldkampioen werd en op 13 september 2020 voor een beperkt maar blij publiek onbetwist de beste was in de Grand Prix van San Marino, kon één ding tevreden constateren: “I did the right thing.”
Met vier Yamaha’s op de eerste vier startplaatsen leek een Yamaha-zege op het nieuw geasfalteerde maar extreem hobbelige Misano vrijwel zeker. Dat polesitter Maverick Viñales en derde man Fabio Quartaro daar grotere kansen op leken te hebben dan tweede man Morbidelli en de als vierde gekwalificeerde Valentino Rossi, leek geheel duidelijk. “Liever ben ik de favoriet, want dat betekent dat je domineert”, glimlachte Morbidelli na afloop. “Dit keer was ik de underdog.” Die underdog hoefde niet eens van zich af te bijten om weg te rijden van de achtervolgers. “Het maakt me niet uit waar Fabio en Maverick zaten. Op vrijdag en zaterdag waren zij sneller. Maar wat telt is de race.”
Morbidelli dook als kopstarter de eerste bocht in en kreeg Rossi achter zich aan. Hopend dat zij elkaar niet in de weg zouden rijden, reed Morbidelli zichzelf tot eigen verrassing los van het veld en bouwde een comfortabele voorsprong op. Met zijn 25 jaar was Morbidelli de oudste man op het podium, met twee 23-jarigen naast hem. “De laatste tien ronden heb ik heel veel nagedacht. Het waren de belangrijkste ronden van mijn leven. Ik dacht aan de mensen in mijn leven, de mensen die me geholpen hebben en ook aan mijn worsteling van vorig jaar.” Toen werd Morbidelli door Wilco Zeelenberg, Johan Stigefelt en Razlan Razali binnengehaald als de kopman van het nieuwe Petronas Yamaha Sepang Racing Team. De Italiaan werd binnen het Maleisische team echter volledig overvleugeld door rookie Quartararo. Dit jaar levert de samenwerking met crewchief Ramon Forcada, die eerder met Zeelenberg Jorge Lorenzo naar drie wereldtitels begeleidde, tastbaar succes op. “Ramon is een fenomeen”, glimlachte Morbidelli. “Hij heeft ongelooflijk veel ervaring (won in de 500 cc-klasse al met Alex Barros, red.) en hij is zó scherp. Dat brengt hij op de rest van het team over. Voor jongere mensen gedraagt hij zich als oudere man misschien wat vreemd, maar als je hem leert kennen, ontdek je een nieuwe wereld.”
Ook betrok Morbidelli zijn leermeester en mentor Valentino Rossi bij zijn succes. “Ik wilde hem wél verslaan. Om te bewijzen dat hij destijds de goede beslissing heeft genomen om mij te helpen”, aldus Morbidelli. “Hij is een vriend, maar ik noem hem mijn grote oom.”
Niet alleen Morbidelli maakte diepe indruk, ook Pecco Bagnaia bevestigde de enorme progressie die hij bij de eerste twee GP’s van 2020 toonde. Tijdens de trainingen voor de derde race in Brno, crashte de 23-jarige Bagnaia echter en brak daarbij zijn rechter kuit- en scheenbeen. Vijf weken later claimde de Pramac Ducati-coureur zijn eerste MotoGP-podium. Daar voor moest hij wel eerst langs Joan Mir, Viñales, zijn teamgenoot Jack Miller, Alex Rins en, zeven ronden voor het eind, in de snelste bocht van het circuit binnendoor bij leermeester Rossi. “Het is mooi dat we weer verder zijn gegaan waar we in Brno zijn gestopt”, vond Bagnaia, nog lopend met een kruk. Na de eerste dag had hij zich door zijn beperking aangepast. “Ik ben meer met de armen gaan werken. Dat is lastig, want je hebt op een MotoGP-machine je benen nodig om ‘m om te gooien.” De laatste vier ronden begon de pijn een storende rol te spelen. “Een podium had ik niet gedacht, maar toen ik in de warm-up vijfde was, dacht ik dat de top 5 wel moest kunnen”, schatte de als zesde gestarte Bagnaia in. Na een eerste tegenvallend seizoen in de MotoGP leek de voormalige Moto2-wereldkampioen allerminst zeker van contractverlenging. Inmiddels heeft hij voor twee jaar bijgetekend en is hij met Johann Zarco kandidaat om de vertrekkende Andrea Dovizioso op te volgen in het Ducati-fabrieksteam. Bagnaia realiseerde zich dat hij zich meer moest aanpassen aan de Ducati. Die transformatie begon vorig jaar in Thailand en ging met een tweede plaats én een ronderecord een nieuwe fase in op Misano. “Ik heb me meer de stijl van de Ducati aangeleerd, heel anders dan ik gewend was om te rijden. Je moet met de Ducati heel hard remmen. Dat was een zwak punt van me, het is nu één van mijn sterke punten.”
Net als Morbidelli betrok Bagnaia mentor Rossi bij zijn succes. “We pushen elkaar en maken elkaar sterker (op Rossi’s ranch, red.). Als je Vale iets vraagt, heeft hij altijd een antwoord. Vooral in mijn kampioensjaar heeft hij me erg geholpen. Maar hij gebruikt ons zelf ook om sterker te worden.”
Tot zes bochten voor het eind leek het alsof het hele podium bezet zou worden door rijders van de VR46 Academy, want hoewel hij Morbidelli en Bagnaia had moeten laten gaan, leek Valentino Rossi op weg naar de derde plaats. Totdat Suzuki-coureur Joan Mir dat feestje dankzij een knappe eindsprint en een fraaie inhaalmanoeuvre verpestte. “Die inhaalactie op Valentino vergeet ik nooit”, glom Mir na zijn tweede podium van het jaar. “Jammer voor hem, maar dit was mijn dag.”
Rossi kwam minder dan een halve seconde achter runner-up Bagnaia als vierde over de finish na een sterk optreden, vond hij ook zelf. “Maar helaas kreeg ik het moeilijk met de banden en Franco kon wegrijden”, analyseerde Rossi. “Maar het zou heel anders zijn geweest als ik op het podium zou zijn gefinisht. We zijn heel trots op onze rijders, ook in de Moto2. Om Franco en Pecco als eerste en tweede te zien finishen, is geweldig. Er was wel een moment in de race dat ik dacht ‘van wie was dat idee ook al weer om een academy te beginnen’.”
Terwijl de foutloos rijdende Rossi verslagen werd door drie snellere rijders, stelden de favorieten Quartararo en Viñales ernstig teleur. Quartararo zat na een matige start lang klem achter de onverwacht worstelende Viñales, maar toen hij de Spanjaard was gepasseerd, gleed hij onderuit. Vanwege een achter Viñales te heet geworden voorband, meende Quartararo. “Ik had twee rondjes rustig moeten blijven”, wist hij zelf, crashend met nog negentien ronden te rijden. Quartararo gaf toe ‘veel fouten’ te hebben gemaakt, volgens hem nog steeds passend in een leerproces. “Ik ben geen rookie meer, maar ervaring kun je niet kopen. Die moet je opdoen en dan leer je van je fouten. Ik was bang dat de mannen voor mij weg zouden rijden.” De agressief verdedigende Viñales had hem onaangenaam verrast. “Zelfs in de warm-up lap was hij nogal agressief. Wij zijn niet de enige rijders op de baan, ik denk niet dat het zo hoort. Misschien is het zijn stijl.”
Viñales werd in een onevenwichtige race zesde. Twee ronden voor het einde klokte hij achter Bagnaia nog de één na snelste raceronde. “Niemand heeft een verklaring voor me”, piekerde Viñales, op zaterdag nog goed voor een fabuleus polerecord. “Het is zo heel moeilijk om gemotiveerd te blijven. Waarvoor? Ik moet zeventig keer in een weekend mijn rijstijl aanpassen en vervolgens heb ik in de race weer hetzelfde probleem. Ik weet niet wat ik moet zeggen.”
In het klassement deelt Viñales de vijfde plaats met teamgenoot Rossi, één puntje voor San Marino-winnaar Morbidelli, die slechts negentien punten achterstand heeft op de weinig overtuigende nieuwe klassementsleider Andrea Dovizioso, die worstelend als zevende finishte. Volgens tweevoudig MotoGP-wereldkampioen Casey Stoner ontbeert de MotoGP dit seizoen door de afwezigheid van Marc Marquez een leider. Jack Miller, na een goed begin afgezakt naar de achtste plek achter Dovizioso en twaalf punten achter diezelfde Dovizioso derde overall, ziet het anders. “Iedereen dénkt nu dat hij de leider kan zijn.”
